Η κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε στην ψήφιση του νομοσχεδίου Κεραμέως για την τριτοβάθμια εκπαίδευση με τις ψήφους της Ελληνικής Λύσης. Ο ακροδεξιός Βελόπουλος είναι ο μόνος σύμμαχος που κατάφερε να βρει η ΝΔ για να στηρίξει αυτό το νόμο έκτρωμα για την εκπαίδευση, παρά τις εναγώνιες προσπάθειες να νομιμοποιήσει τον αυταρχικό της κατήφορο μέσα από τη συστηματική διασπορά ψεμάτων και την κατασυκοφάντηση των δημοσίων πανεπιστημίων, των φοιτητών και καθηγητών και του φοιτητικού κινήματος.

Η κυβερνητική απομόνωση είναι απόλυτη. Σε λίγες μόνο εβδομάδες δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, πανεπιστημιακοί, εκπαιδευτικοί, μαθητές εναντιώθηκαν μαζικά στην επιχειρούμενη μεταρρύθμιση με όλους τους τρόπους και σε όλους τους τόνους. Οι επαναλαμβανόμενες πανεκπαιδευτικές διαδηλώσεις με τη συμμετοχή χιλιάδων, παρά την ακραία καταστολή και τα απαγορευτικά φιρμάνια της αστυνομίας, τα κείμενα υπογραφών των μελών της εκπαιδευτικής και ακαδημαϊκής κοινότητας, οι πολύμορφες δράσεις και η πρωτοφανής για τις συνθήκες πανδημίας αντοχή και μαζικότητα του φοιτητικού κινήματος, διαμόρφωσαν έναν αγώνα – σταθμό που θέτει τις βάσεις για την νικηφόρα έκβαση της επόμενης μάχης που έχουμε να δώσουμε: της μη εφαρμογής και κατάργησης του νόμου.

Ειδικά η μαζικότητα και η μαχητικότητα του φοιτητικού κινήματος και η επανενεργοποίηση των φοιτητικών συλλόγων, ακόμη και σήμερα που η ΝΔ συνειδητά κρατά κλειστά τα πανεπιστήμια εδώ και ένα χρόνο, μόνο και μόνο για να περάσει το συγκεκριμένο νομοθέτημα, αποτελούν μια ιστορική επιτυχία του κινήματος της νεολαίας, και είναι αντίστοιχη των πιο μεγάλων στιγμών της μεταπολιτευτικής ιστορίας του αγώνα της νεολαίας. Η εμφάνιση του φοιτητικού κινήματος στο προσκήνιο έσπασε τον πάγο της σιωπής και προκάλεσε τεράστια φθορά στην κυβέρνηση, αναδεικνύοντας τις αυταρχικές της στρατηγικές στοχεύσεις αλλά και τον τεράστιο πολιτικό της κυνισμό, αφού δε δίστασε να διακηρύξει ανοιχτά ότι εκμεταλλεύτηκε τις συνθήκες της πανδημίας που βιώνει ο λαός για να περάσει έναν τέτοιο νόμο που γνώριζε ότι στερείται κοινωνικής νομιμοποίησης. Όσες αντιδραστικές κυβερνήσεις, και ιδίως μετά τα μνημόνια και την περίοδο απογοήτευσης του λαού και του λαϊκού κινήματος, πόνταραν στην εκτίμηση ότι το μαζικό, ανατρεπτικό φοιτητικό κίνημα και οι σύλλογοι των φοιτητών, ως τόποι πλατιάς συσπείρωσης και ανάπτυξης των πιο μαχητικών αγώνων στην ελληνική κοινωνία,  έχουν πλέον τελειώσει και ανήκουν στο παρελθόν, ήρθε η ώρα να διαψευστούν περίτρανα.

Γι’ αυτό και ο αγώνας των φοιτητών ενέπνευσε ολόκληρη την κοινωνία που βρίσκεται εδώ και ένα χρόνο αντιμέτωπη με μια κυνική κυβέρνηση που εγκληματεί εκθέτοντας την δημόσια υγεία σε κίνδυνο, αρνούμενη να λάβει τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους και τους πολίτες, αλλά και καταχράται των εξουσιών της για να μονιμοποιήσει με το πρόσχημα της πανδημίας αυταρχικές πολιτικές, μεθοδεύσεις, απαγορεύσεις και την πολιτική και κοινωνική φίμωση.

Η κυβέρνηση έχει καταστήσει ξεκάθαρο το στόχο που επιδιώκει με το νόμο Κεραμέως και τις ακραία αυταρχικές του διατάξεις για πανεπιστημιακή αστυνομία, πειθαρχικά – φοιτητοδικεία, διαγραφές φοιτητών και αποκλεισμό των μαθητών από τα πανεπιστήμια: Πέρα από τους μεσοπρόθεσμους στόχους συνολικής αναμόρφωσης του χάρτη της εκπαίδευσης και ευρύτερης μεταβολής των κοινωνικοπολιτικών χαρακτηριστικών της νεολαίας, ο πρώτος άμεσος στόχος είναι η καταστολή των αγωνιστικών πρακτικών του φοιτητικού κινήματος, η απαγόρευση της πολιτικοποίησης των φοιτητών. Κεραμέως, Παπακώστα και Συρίγος κατέστησαν αυτό σαφές στις σχετικές ομιλίες τους στη Βουλή, όταν κατονόμασαν την υποτιθέμενη «ανομία» στα πανεπιστήμια στοχοποιώντας τις κινητοποιήσεις των φοιτητών, την ελευθερία πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης και λόγου στους φοιτητικούς συλλόγους και ιδιαίτερα τις πολιτικοσυνδικαλιστικές συσπειρώσεις και σχήματα της ριζοσπαστικής και ευρύτερης φοιτητικής αριστεράς και την αγωνιστική τους παράδοση. Είναι αυτές οι κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος που εξακολουθούν να τους ενοχλούν και αποτελούν έναν κρίσιμο αστάθμητο για τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις παράγοντα, αφού έχει επανειλημμένα αποδειχτεί ότι όλες οι νεοφιλελεύθερες αυταρχικές μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση έχουν βρει τη νικηφόρα αντίσταση του φοιτητικού κινήματος.

Να είναι σίγουροι ότι αυτό θα γίνει και τώρα. Η καταστολή και η τρομοκρατία είναι η τελευταία τους καταφυγή.  Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση προχωρούσε στην ψήφιση ενός νόμου χωρίς κανένα έρεισμα, χιλιάδες φοιτητές διαδήλωναν για άλλη μια φορά έξω από τη Βουλή και σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας με ογκώδη συλλαλητήρια. Είχε προηγηθεί μία ακόμη ημέρα μεγαλειωδών διαδηλώσεων φοιτητών, εκπαιδευτικών και μαθητών στις 10/2 που χτυπήθηκε βάναυσα από την αστυνομία. Η αστυνομία χτύπησε αναίτια την ογκώδη διαδήλωση των φοιτητών, μεθοδεύοντας δολοφονικά χτυπήματα σε παιδιά στο Σύνταγμα στα Προπύλαια και στην Ομόνοια και συλλαμβάνοντας φοιτητές και πολίτες με τις γνωστές πια ανυπόστατες κατηγορίες που στήνονται στην ασφάλεια. Κατηγορίες που έχουν ήδη καταρρεύσει από αμέτρητα ντοκουμέντα, βίντεο και φωτογραφίες, ακόμη και από τις εικόνες του drone  της αστυνομίας, που καταγράφουν τις αναίτιες επιθέσεις στους συλληφθέντες και την εγκληματική δράση μιας επικίνδυνης ΕΛΑΣ που δρα πλέον σαν κανονική συμμορία του δρόμου.

Καμία επιχείρηση καταστολής δεν μπορεί να κάμψει τον δίκαιο αγώνα που δίνουν σήμερα οι φοιτητές και όλη η εκπαιδευτική κοινότητα. Σήμερα, η νεολαία έχει όλους τους όρους για να δώσει τη χαριστική βολή στο τερατούργημα Κεραμέως. Αυτός ο νόμος δεν θα εφαρμοστεί. Θα καταπέσει, όπως και ο διαβόητος αντίστοιχος ψηφισμένος νόμος 815 στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Οι δυνάμεις του αγώνα, ειδικά στους χώρους της εκπαίδευσης έχουμε χρέος να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για τον πιο πλατύ, ενωτικό και μαχητικό αγώνα που θα στείλει το νόμο Κεραμέως στον κάλαθο των αχρήστων.