ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος με σκοπό τη σταθερότητα του συστήματος και την προστασία των αντιλαϊκών πολιτικών από την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα
Εννέα άρθρα του Συντάγματος αναθεωρούνται από την τρέχουσα Αναθεωρητική Βουλή μετά και τη σημερινή ψηφοφορία.
Συνολικά, ο χαρακτήρας της αναθεώρησης είναι αντιδραστικός και φέρει τη σφραγίδα του δυσμενούς συσχετισμού της δύναμης που κατέγραψαν οι τελευταίες εκλογές και της επιθετικής πολιτικής της ΝΔ.
Βασικός σκοπός της αναθεώρησης είναι η μακροπρόθεσμη θωράκιση του πολιτικού συστήματος απέναντι στις λαϊκές αντιδράσεις και ο περιορισμός των δημοκρατικών δικλείδων. Όπως επίσημα ανακοίνωσε η ΝΔ η αναθεωρητική πρότασή της στηρίζεται μεταξύ άλλων στον άξονα της «πολιτικής κανονικότητας και ισορροπίας των θεσμών»!
Κεντρικό χαρακτήρα στην αναθεωρητική διαδικασία έχει η αναθεώρηση του άρθρου 32 παρ. 4 Σ που πέρασε με 158 «ναι» έναντι 139 «όχι». Με την νέα συνταγματική διάταξη αποσυνδέεται η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διαδικασία διάλυσης της Βουλής και προκήρυξης εκλογών. Η πρόταση αυτή, παρότι δεν στηρίχτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για λόγους «αντιπολιτευτικούς» και επιμέρους διαφορών, αποτελεί ουσιαστικά μια κοινή πρόταση των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων, η δε πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η άμεση εκλογή του ΠτΔ από το εκλογικό σώμα, σε περίπτωση αποτυχίας των κοινοβουλευτικών ψηφοφοριών.
Η αναθεωρημένη διάταξη θωρακίζει τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος και μάλιστα ανεξάρτητα από τους πολιτικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς, όπως διαμορφώνονται σε συγκυρίες ανόδου των λαϊκών αντιστάσεων.
Όπως έμπρακτα φάνηκε το Δεκέμβριο 2014 με την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά, και ανεξάρτητα της θλιβερής εξέλιξης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και της προδοσίας απ΄αυτήν του λαϊκού ΟΧΙ, οι λαϊκές κινητοποιήσεις μπορούν να επεμβαίνουν στο πολιτικό σκηνικό, οξύνοντας αντιθέσεις και ανατρέποντας αντιλαϊκές κυβερνήσεις.
Με τις πολιτειακές παρεμβάσεις επιδιώκουν τη συντηρητική σκλήρυνση του πολιτικού συστήματος και την απομάκρυνση του λαϊκού παράγοντα από τις πολιτικές και θεσμικές διαδικασίες. Προετοιμάζουν ακόμη μεγαλύτερες τομές στο μέλλον, με τη διακηρυγμένη βούληση της ΝΔ για την ενίσχυση του ρόλου και των αρμοδιοτήτων του ΠτΔ, με σκοπό την αναίρεση πλευρών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Σε αυτό άλλωστε το αποτέλεσμα συντείνει, όπως προκύπτει από άλλα πολιτειακά συστήματα όπως αυτό της Γαλλίας και η πρόταση ΣΥΡΙΖΑ για την άμεση εκλογή του ΠτΔ, αυξάνοντας τη νομιμοποίηση ενός μονοπρόσωπου και λιγότερο διαπερατού οργάνου.
Επίσης, με περισσό θράσος τα κόμματα των μνημονίων παρουσιάζουν ως σημαντικό έργο την με ευρεία πλειοψηφία αναθεώρηση των άρθρων 86 περί ευθύνης Υπουργών και 62 περί βουλευτικής ασυλίας, συνδεδεμένης με τα αδικήματα που άπτονται των βουλευτικών καθηκόντων. Η αναθεώρηση αυτή, που αποτελεί προσπάθεια ελάχιστης αποκατάστασης του κοινού περί δικαίου αισθήματος ιδιαίτερα, μετά από μια δεκαετία τεράστιων λαϊκών αγώνων, στερείται πραγματικής σημασίας όσο συντηρείται το αντιδραστικό πολιτικό κατεστημένο των ίδιων δυνάμεων.
Πρώτον όπως δείχνει η εμπειρία και η πολύχρονη ατιμωρησία κεντρικών πολιτικών προσώπων για την καταλήστευση του δημοσίου και των λαϊκών στρωμάτων, ουδέποτε θα ενεργοποιηθούν τέτοιες διαδικασίες, ενώ είναι δεδομένες οι προσβάσεις των δυνάμεων αυτών στο δικαστικό μηχανισμό.
Το κυριότερο όμως είναι όμως ότι πίσω από αυτές τις αλλαγές, προσπαθούν να αποκρύψουν ότι η καταλήστευση του λαού είναι δομικό στοιχείο της πολιτικής τους και θα συνεχιστεί εντονότερη, όσο δεν ανατρέπεται από τους λαϊκούς αγώνες.
Επιπλέον, ακόμη πιο κοντά στην καθαρή κομματική επιλογή, έρχεται ο ορισμός των μελών των Ανεξάρτητων Αρχών, μετά την αναθεώρηση του άρθρου 101Α Σ, δηλαδή με τη μείωση του πλειοψηφικού μέτρου που απαιτείται για τη συγκρότησή τους από τα 4/5 στα 3/5.
Χωρίς καμία ντροπή, η ΝΔ παρουσιάζει την αναθεώρηση του άρθρου 21 παρ. 1 για την καθιέρωση του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» ως δήθεν πολιτική κοινωνικής προστασίας. Αυτοί που οδήγησαν το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση, που τσάκισαν κάθε δικαίωμα στο μισθό, την πρόσβαση στην υγεία, που έβγαλαν στο σφυρί τα σπίτια των εργαζομένων, και «συνταγματοποίησαν» τις περικοπές μισθών και συντάξεων στο βωμό της «δημοσιονομικής ανάγκης» για αποπληρωμή του ληστρικού χρέους, παρουσιάζουν τα ψίχουλα ως κοινωνική πολιτική.
Κανένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα αξιοπρεπούς διαβίωσης δε διασφαλίζει αυτή η διάταξη, που αντίθετα νομιμοποιεί τη διάλυση του κοινωνικού κράτους πρόνοιας και θεσμοθετεί τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική της αντικατάστασης των κοινωνικών δικαιωμάτων με την α λα καρτ επιδοματική πολιτική με «ψίχουλα».
Παράλληλα, παρουσιάζουν ως δήθεν «δημοκρατικά αντίβαρα» διατάξεις όπως την αναθεώρηση του άρθρου 73 για τη λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία (τη δυνατότητα εισαγωγής νομοσχεδίων προς ψήφιση με 500.000 υπογραφές πολιτών).
Προσπαθούν έτσι, να αποκρύψουν την αναίρεση των δημοκρατικών κεκτημένων του πολιτειακού συστήματος, ενώ η μακροπρόθεσμη επιδίωξη των δυνάμεων αυτών είναι ο περιορισμός πλευρών της άμεσης δημοκρατίας και ιδίως των δημοψηφισμάτων και η υποκατάστασή τους με τέτοιες διαδικασίες, που μετατρέπουν τους πολίτες από ενεργό παράγοντα ρύθμισης των πολιτικών εξελίξεων σε «ομάδα πίεσης» που θα μπορεί να παρεμβαίνει στο πολιτικό σκηνικό με περιορισμένους και εξαιρετικούς όρους, όπως η συλλογή του απαιτούμενου αριθμού υπογραφών και θεσμικούς περιορισμούς στην εισαγωγή συγκεκριμένων προτάσεων νόμου.
Η εμπειρία του μεγάλου ΟΧΙ του λαού στο Δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 αλλά και μια σειρά δημοψηφίσματα σε όλη την Ευρώπη στα χρόνια της κρίσης, έδειξαν ότι όταν ο λαϊκός παράγοντας καλείται να παρέμβει σε κρίσιμα πολιτικά ερωτήματα άμεσα έχει τη δύναμη να βάζει εμπόδια στην καταστροφική πολιτική τους.
Συνεπώς, απώτερο στόχο των πολιτειακών μεταβολών θα αποτελέσει για τις κατεστημένες δυνάμεις ο περιορισμός των μορφών ζωντανής και ενεργής έκφρασης των λαϊκών τάξεων.
Η αναθεώρηση του Συντάγματος εντάσσεται και αυτή στο συνολικότερο πλαίσιο αυταρχικής θωράκισης του κρατικού μηχανισμού που προωθεί επιθετικά η κυβέρνηση της ΝΔ σε όλα τα πεδία, μέσω της πολιτειακής σκλήρυνσης, του νέου ποινικού κώδικα, της όξυνσης, της καταστολής και της περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να κατοχυρώσει προϋποθέσεις για να προωθήσει στη συνέχεια όλες τις όψεις της αντιδραστικής ατζέντας της, που ακόμη συναντά φραγμούς, που έχουν βάλει οι μεγάλοι λαϊκοί αγώνες, όπως η αναθεώρηση του άρθρου 16 για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων ή ο περιορισμός των πόρων των ΟΤΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί πραγματική αντιπολίτευση σε αυτές τις στοχεύσεις.
Αντίθετα, φέρει τεράστια ευθύνη που άνοιξε την αναθεωρητική διαδικασία κατά την κυβερνητική θητεία του και επέτρεψε στην ΝΔ να υπερψηφίσει τις διατάξεις, που ήθελε με 151 ψήφους.
Η Λαϊκή Ενότητα θα πρωτοστατήσει στους αγώνες για τα κοινωνικά δικαιώματα και την επέκταση των δημοκρατικών ελευθεριών και εγγυήσεων. Μόνη αντιπολίτευση είναι οι λαϊκοί αγώνες, η ενεργοποίηση των εργαζομένων και της νεολαίας και η ενίσχυση της ριζοσπαστικής Αριστεράς για τη διεκδίκηση των συμφερόντων του λαού και των δημοκρατικών κεκτημένων. Ο λαϊκός παράγοντας και η ριζοσπαστική Αριστερά μπορεί να επέμβει κρίσιμα και να σπάσει τους θεσμικούς και αυταρχικούς αποκλεισμούς που χτίζονται σε βάρος του.
Γραφείο Τύπου Λαϊκής Ενότητας
27/11/2019