της Μαριάνας Τσίχλη, Γραμματέα της Λαϊκής Ενότητας – Ανυπότακτη Αριστερά
Αν κάτι έχει αποδείξει η κυβέρνηση της ΝΔ, είναι ότι το μίσος και η εκδικητικότητά της απέναντι στη νεολαία δεν έχει όριο. Την ίδια στιγμή που προβαίνει σε αλλεπάλληλα σκάνδαλα με σκοπό την συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών που κόστισε τη ζωή δεκάδων νέων ανθρώπων, συνεχίζει την επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στους φοιτητές και τις φοιτήτριες. Και επειδή η φοιτητική νεολαία έχει την «κακή συνήθεια» να οργανώνεται, να κινητοποιείται και να ανατρέπει πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, η ΝΔ τοποθέτησε «τον κατάλληλο άνθρωπο, στην κατάλληλη θέση» στον πρόσφατο ανασχηματισμό. Η υπουργοποίηση του πρώην πρύτανη Παπαϊωάννου, ενός μη πολιτικού και, επομένως, αναλώσιμου, προσώπου, που όμως διαθέτει τα κατάλληλα εύσημα του πρόθυμου μαντρόσκυλου της κυβερνητικής πολιτικής, δείχνει προθέσεις για το επόμενο διάστημα.
Μόλις λίγο καιρό μετά την ορκωμοσία του, ο Παπαϊωάννου, στην πρώτη πράξη της υπουργικής του θητείας, απειλεί με εφαρμογή των διαγραφών φοιτητών και φοιτητριών απευθείας από το Υπουργείο Παιδείας, με πλήρη παράκαμψη των διοικήσεων των πανεπιστημίων. Γιατί, όμως, τέτοια σπουδή για να επιβληθεί άλλη μια παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου αυτοδιοίκητου των πανεπιστημίων; Γιατί τόσο οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, όσο και το σύνολο σχεδόν των διοικήσεων των πανεπιστημίων, αλλά και η Σύνοδος Πρυτάνεων, αντιδρούν στην διαγραφή φοιτητών που αγωνίζονται να πάρουν τα πτυχία τους, έχοντας ξεπεράσει το αυθαίρετο όριο φοίτησης που επέβαλε η κυβέρνηση.
Σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα – δεν είναι καινούργια, καθώς το όριο φοίτησης επιχειρείται να επιβληθεί από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, οι φοιτητές που ξεπερνούν το όριο φοίτησης δεν παράγουν κανένα οικονομικό βάρος, καθώς δεν δικαιούνται καμία φοιτητική παροχή. Αντίστοιχα, δεν παράγουν κανένα διοικητικό βάρος στα πανεπιστήμια. Οι διαγραφές φοιτητών είναι ένα πειθαρχικό, ανορθολογικό μέτρο, που μοναδικό στόχο έχει να αποστερήσει τα πανεπιστήμια και τη φοιτητική κοινότητα από κάθε κοινωνικοπολιτική δραστηριότητα. Αλλά και να μεγιστοποιήσει την εξουσία καθηγητών σαν τον Παπαϊωάννου, που, απορρίπτοντας τους φοιτητές στις εξετάσεις, εντελώς αυθαίρετα και πολλές φορές εκδικητικά, θα έχουν την δυνατότητα να καθορίζουν όχι μόνο πότε ένας φοιτητής θα παίρνει πτυχίο, αλλά αν θα παίρνει πτυχίο. Παράλληλα, είναι ένα μέτρο ανάλγητο, που καταδικάζει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που αναγκάζονται να δουλεύουν για να σπουδάσουν, είτε σαιζόν, χάνοντας ολόκληρες εξεταστικές περιόδους, είτε καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, έχοντας επιβαρυμένο πρόγραμμα. Η «δικλείδα» της μερικής φοίτησης είναι, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, κοροϊδία, αφού πολλοί φοιτητές αναγκάζονται να δουλεύουν μαύρα, αδυνατώντας να αποδείξουν ότι είναι εργαζόμενοι.
Το μέτρο των διαγραφών είναι σε πλήρη συμφωνία με την αντίληψη και το βιογραφικό του Παπαϊωάννου, που, το μόνο που έχει να επιδείξει είναι η προσπάθεια επιβολής της πολιτικής της ΝΔ στο ΑΠΘ, με διαρκείς συγκρούσεις μέσα στο πανεπιστήμιο, σοβαρά τραυματισμένους φοιτητές, την «παγκόσμια πρωτοτυπία» της διάλυσης μέχρι και συναυλίας από τα ΜΑΤ μέσα στο πανεπιστήμιο και πολλά άλλα. Όμως, όπως πολύ καλά γνωρίζει τόσο ο κος Παπαϊωάννου, όσο και η κυβέρνηση, ο πρύτανης της βίας και της τρομοκρατίας κατά φοιτητών και καθηγητών, όχι μόνο απέτυχε και ηττήθηκε, αλλά έγινε επιπλέον περίγελως και persona non grata στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Το ίδιο θα συμβεί και αυτή τη φορά. Θα μείνει στη μνήμη μας ως ένας φαιδρός ανθρωπάκος, που το μόνο που κατάφερε ήταν να παριστάνει τον παθολόγο ενώ είναι κτηνίατρος, για να εμβολιαστεί εκτός σειράς στην αρχή της πανδημίας. Άλλωστε, η ιστορία έχει αποδείξει ότι, όποιος τα βάζει με τους φοιτητές και την πανεπιστημιακή κοινότητα, συνήθως θερίζει θύελλες.