Σύντροφοι και συντρόφισσες φίλοι και φίλες

Καλησπέρα σας

Όταν με μαζί με τη σύζυγο του Μανώλη, την Τζώρτζια, σχεδιάζαμε τη σημερινή εκδήλωση, που η ίδια ανυπομονούσε να είναι παρούσα, δεν περιμέναμε ούτε εμείς ούτε αυτή ότι λίγες ημέρες πριν την πραγματοποίησή της θα έχανε τη ζωή της, γεμίζοντας μας θλίψη και οδύνη.

Ο Μανώλης Γλέζος ήταν ήρωας της Εθνικής Αντίστασης, ο πρώτος παρτιζάνος της Ευρώπης, ανοιχτόμυαλος και ακούραστος αγωνιστής της Αριστεράς, εργάτης των γραμμάτων, γνήσιος πατριώτης, διεθνιστής στην πράξη. Ανυπότακτος και απροσκύνητος σε κάθε δυνάστη και εκμεταλλευτή του λαού μας, έμπρακτα αλληλέγγυος με άλλους λαούς που αγωνίζονταν για τη λευτεριά και το δίκιο τους.

Όσοι τον γνωρίσαμε, ξέρουμε ότι ο χαρακτήρας του ήταν προσιτός σε όλους και όλες. Ανήκε στη δρακογενια των ανταρτών, με πείσμα στις ιδέες του σοσιαλισμού, αγωνιστής των ασυμβίβαστων, εκείνων που δεν γονάτισαν, που δεν εξαγοράστηκαν, που είχαν βλέμμα καθαρό, καρδιά ανοιχτή, ζεστή, δυνατή και ιδέες ξάστερες σαν τον ουρανό της ιδιαίτερης πατρίδας του της Απεράθου της Νάξου.

Εάν ζούσε, θα απαντούσε για τα σημερινά προβλήματα, με βάση όσα είχε πει και γράψει στη διαχρονική αγωνιστική πορεία του.

Ο Μανώλης, μόλις ξέσπασε ο πόλεμος, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ζήτησε να καταταγεί ως εθελοντής για να πολεμήσει τον Ιταλικό φασισμό. Δεν του επετράπη, λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Παρά την πίκρα του γι’ αυτόν τον αποκλεισμό του, έγραφε αργότερα για αυτή την επέτειο:

«Η 28η Οκτωβρίου θα πρέπει να τιμάται ως μια επέτειος, που συμβολίζει την αντίσταση του ελληνικού λαού εναντίον ενός εισβολέα και του φασισμού. Είναι χαρακτηριστικό, η 25η Μαρτίου και η 28η Οκτωβρίου σηματοδοτούν έναρξη αγώνων για ελευθερία και αντίσταση και όχι ενθρονίσεις βασιλέων, επινίκια, θριάμβους»

Ο Μανώλης πάντα τιμούσε τη 17η Νοέμβρη, επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κατά της Αμερικανοκίνητης στρατιωτικής Χούντας, με το δικό του ιδιαίτερο και πολλές φορές πρωτότυπο και συμβολικό τρόπο.

Ήταν Παρασκευή 17 Νοέμβρη 2017. Χιλιάδες κόσμου, όπως κάθε χρόνο, είχαν συγκεντρωθεί στο Πολυτεχνείο, αφήνοντας ένα κόκκινο γαρύφαλλο ή ένα στεφάνι στο μνημείο των πεσόντων της εξέγερσης. Ο Μανώλης δεν λογάριασε τις πολύ κακές καιρικές συνθήκες εκείνης της ημέρας. Κατευθύνθηκε στο μνημείο και, αφού στάθηκε ακίνητος μέσα στην καταρρακτώδη βροχή, ύψωσε τη γροθιά του.

Σήμερα, συνεχίζεται με την στήριξη της Δύσης η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ. Ο Μανώλης, με βάση τις διαχρονικές θέσεις του εναντίον αυτής της γενοκτονίας και, έχοντας την πεποίθηση, ότι εκεί δεν θα υπάρξει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, δηλαδή, χωρίς να δημιουργηθεί ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος, θα έβρισκε σήμερα τον πιο ευφάνταστο τρόπο για να ενεργοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη, όπως έκανε ως ευρωβουλευτής το 2015.

Τότε, συμμετείχε στη διαμαρτυρία ευρωβουλευτών ενάντια στις ανθρωποκτόνες στρατιωτικές επεμβάσεις του Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Στα έδρανα της ευρωβουλής, σήκωσαν πλακάτ που έγραφαν «τέλος στην κατοχή της Παλαιστίνης», ζητώντας ευρωπαϊκή παρέμβαση για να σταματήσει το δράμα του παλαιστινιακού λαού.

Σήμερα υπάρχει ο κίνδυνος οι πόλεμοι να γενικευτούν περιφερειακά ή και παγκόσμια, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, λόγω της παράλογης απόφασης του ιερατείου της Ε.Ε. αυτή να μετατραπεί σε πολεμική ένωση με ένα 5ετές εξοπλιστικό πρόγραμμα μαμούθ, ύψους 800 δισεκ. ευρώ. Ο Μανώλης, εάν ζούσε σήμερα, θα έκανε αυτό που έκανε πάντα. Θα πρωτοστατούσε στους φιλειρηνικούς αντιπολεμικούς αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες, βροντοφωνάζοντας ότι πρέπει να υπάρχει ειρήνη και φιλία μεταξύ των λαών!

Σήμερα, έχει παγώσει η διεκδίκηση από τη χώρα μας των Γερμανικών οφειλών. Παρά τις ομόφωνες αποφάσεις της ελληνικής Βουλής για τη διεκδίκησή τους, οι κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτε γι’ αυτό. Ο Μανώλης, εάν ζούσε, θα έλεγε αυτά που πολύ εύστοχα έγραψε στο σχετικό βιβλίο του.

«Και ένα μάρκο να ήταν η οφειλή, η Γερμανία έχει τη νομική, ιστορική, αλλά προπαντός την ηθική υποχρέωση να εκπληρώσει τα χρέη της απέναντι στην Ελλάδα. Δε µας διακατέχει µίσος κατά του γερμανικού λαού. Επιδιώκουμε τη φιλία των λαών Ελλάδας και Γερμανίας. Προϋπόθεση απαραίτητη, όμως, της φιλίας αποτελεί η αποκατάσταση του δικαίου».

Για τη μνημονιακή συνθηκολόγησή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, θα επαναλάμβανε αυτό που δήλωσε τότε, διαφωνώντας με το 3ο μνημόνιο.

«Μερικοί υποστηρίζουν, πως σε μια συμφωνία, πρέπει κι εσύ να υποχωρήσεις. Όμως, ανάμεσα σε καταπιεστή και καταπιεζόμενο δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός, όπως ακριβώς δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός ανάμεσα στον σκλάβο και στον κατακτητή, λύση είναι μόνο η Λευτεριά».

Για την πολυδιάσπαση της Αριστεράς και την ανάγκη της ενότητάς της είχε πει σε διάλογό του με πολίτη τα εξής:

«Μανώλη, ποιον να ψηφίσω από την Αριστερά, όταν είναι διαιρεμένη;
Να ψηφίσεις εκείνον το πολιτικό σχηματισμό, που προτείνει την ενότητα της Αριστεράς, παρουσιάζει λύσεις για να βγούμε από το αδιέξοδο και ο πρότερος πολιτικός βίος του αποτελεί εγγύηση για το μέλλον».
Εμείς, παίρνοντας σοβαρά υπόψη, μεταξύ άλλων, και αυτή τη διαρκή νουθεσία του Μανώλη για ενότητα, συγκροτήσαμε την ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ/ΜΕΡΑ25/ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και ενισχύουμε τις πολιτικές πρωτοβουλίες μας για διεύρυνση και συνδιαμόρφωσή της και από άλλες δυνάμεις της ανυπότακτης ριζοσπαστικής Αριστεράς. Για να υπάρξει ένας ισχυρός ενωτικός αριστερός πόλος πραγματικής αντιπολίτευσης στις αντικοινωνικές κυβερνητικές πολιτικές. Για να γεννηθεί ξανά η ελπίδα ότι υπάρχει εναλλακτική λύση και φιλολαϊκή διέξοδος, αλλά και πραγματικές δυνατότητες των λαϊκών αγώνων και της Αριστεράς να νικούν.

Σύντροφοι και συντρόφισσες/φίλοι και φίλες

Όλοι και όλες, που συμμετέχουμε στην ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ/ΜΕΡΑ25/ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ,

αισθανόμαστε μεγάλη τιμή, που συνδέθηκαμε πολιτικά με το Μανώλη Γλέζο. Που υπήρξαμε συνταξιδιώτες του στις φουρτουνιασμένες θάλασσες των αγώνων για δημοκρατία, ελευθερία, κοινωνική πρόοδο και σοσιαλισμό, με αυτόν πάντα στην πρώτη γραμμή.

Και, ιδιαίτερα, τα μέλη της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ αισθανόμαστε μεγάλη τιμή, πολύ μεγάλη τιμή, που η τελευταία φορά, που ο Μανώλης συμμετείχε ως υποψήφιος σε εκλογές, ήταν τον Σεπτέμβρη του 2015 ως πρώτος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας μας.

Ο Μανώλης έλεγε ότι η αφύπνιση, η αντίσταση, η εξέγερση, η οργή και η αγανάκτηση των καταπιεσμένων δεν αρκούν, αλλά πρέπει να μετατρέπονται σε πολιτική δράση για το γκρέμισμα του καθεστώτος της καταπίεσης, αλλά και για το χτίσιμο ενός καινούργιου καλύτερου κόσμου, χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους, όπου σε καθεστώς λαϊκής κυριαρχίας οι πολίτες θα αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον τους.

Το πιο συγκλονιστικό όμως, που περιέχει όλο το μεγαλείο της συντροφικότητας, η οποία αναπτύσσεται μέσα από κοινούς αγώνες, είναι αυτά που είπε, αναπολώντας δακρυσμένος τους σκοτωμένους συντρόφους του, σε μία από τις τελευταίες δημόσιες ομιλίες του:

«Αγαπητοί φίλοι, στις παραμονές των εκτελέσεων ή και πριν από κάθε μάχη λέγαμε μεταξύ μας: “εάν εσύ ζεις, μην με ξεχάσεις”, “εάν εσένα δεν σε βρει το βόλι, όταν συναντάς ανθρώπους στο δρόμο, θα λες καλημέρα και από εμένα, και, όταν πίνεις κρασί, θα πίνεις κρασί και από εμένα, και, όταν ακούς τον παφλασμό των κυμάτων, θα τον ακούς και για μένα, και, όταν ακούς τον άνεμο να περνάει μέσα από τα φύλλα, όταν ακούς το θρόισμα των φύλλων, θα το ακούς και για μένα, και, όταν χορεύεις, θα χορεύεις και για μένα”. Τo δυσκολότερο πράγμα για μένα είναι ότι ζω και οι άνθρωποι που πολέμησα μαζί τους, που αντιμετωπίσαμε μαζί τον θάνατο, οι φίλοι μου, δεν ζουν σήμερα. Είναι δυνατό να ξεχάσω αυτό τον κόσμο; Όχι, δεν είναι δυνατό».

Ευχαριστούμε τον Μανώλη που ήταν πάντα εκεί συνταξιδιώτης και καπετάνιος, στους αγώνες για λευτεριά, κοινωνική πρόοδο και τον σοσιαλισμό!

Υποσχόμαστε στο Μανώλη και τη Τζώρτζια ότι θα ζουν στους αγώνες μας για εθνική ανεξαρτησία, λευτεριά, δημοκρατία ενάντια στον φασισμό, για λαϊκή κυριαρχία, ειρήνη, κοινωνική ισότητα, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, για τις αξίες και τα ιδανικά, για τα οποία ακατάπαυτα αγωνίστηκαν μέχρι το τέλος της ζωής τους. Ψυχή βαθιά.

Δημήτρης Στρατούλης

Γραμματέας ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ – ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Μέλος συντονιστικού ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΜέΡΑ25 | ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ