Μαριάνα Τσίχλη, Γραμματέας Λαϊκής Ενότητας – Ανυπότακτη Αριστερά

Τα εκατομμύρια που βγήκαν στους δρόμους στις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στην ιστορία της χώρας έχουν δημιουργήσει έναν πολιτικό σεισμό που θα αφήσει βαθιά αποτυπώματα. Η τραγωδία των Τεμπών είναι πληγή που δεν κλείνει, αλλά και η κορυφή του παγόβουνου που ανέδειξε ότι δεν πάει άλλο για την μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.

Στα Τέμπη έγιναν δύο εγκλήματα. Το ένα, τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023. Το έγκλημα αυτό έχει τα ονοματεπώνυμα όλων όσων πορεύτηκαν με πυξίδα την ιδιωτικοποίηση κάθε στρατηγικής υποδομής και κάθε δημόσιου αγαθού. Η ΝΔ είναι η πιο επιθετική, αυταρχική και διαπλεκόμενη όψη όσων συνέπραξαν σε αυτή τη στρατηγική, όμως όχι η μόνη. Το έγκλημα σε βάρος του λαού, της ασφάλειας, της υγείας, της ευημερίας του δεν αφορά μόνον τον σιδηρόδρομο. Αφορά τη δημόσια υγεία, τη δημόσια παιδεία, το περιβάλλον.

Το δεύτερο έγκλημα είναι διαρκές. Μπάζωμα, πίεση και εκβιασμοί στους υπηρεσιακούς. Εξεταστική της ντροπής. «Προανακριτική» του αίσχους, με τον Τριαντόπουλο να εκθειάζεται από το σύστημα Μητσοτάκη που αποφάσισε να τον «θυσιάσει», για να συνεχιστεί η συγκάλυψη. Πρόκειται για μια κυβέρνηση που, πιο πολύ από κάθε άλλη, έκανε σύστημα το να πορεύεται με συγκαλύψεις και σκάνδαλα που θα είχαν ρίξει δέκα κυβερνήσεις σε άλλες συνθήκες. Στηρίχθηκε στο γεγονός ότι δεν υπήρχε ολιγάρχης που να μην την υποστηρίζει. Ότι δεν υπήρχε μεγάλο ΜΜΕ που να μην παπαγαλίζει την κυβερνητική γραμμή και να μην αποσιωπά προκλητικά κάθε φωνή αντίστασης. Ότι ο έλεγχός της στον δικαστικό μηχανισμό είναι ασφυκτικός και δεν υπήρξε ούτε μία υπόθεση κεντρικού ενδιαφέροντος για τα μεγάλα συμφέροντα και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, από τις υποκλοπές μέχρι τη συνταγματικότητα των μνημονιακών νόμων, που η έννοια της δικαιοσύνης να μην ντροπιάστηκε.

Η ΝΔ επιδιώκει μια φυγή προς τα εμπρός. Ήδη προαναγγέλθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ο επόμενος γύρος της επίθεσης στα δημόσια αγαθά, η ένταση της λιτότητας, ο νέος υπερδανεισμός για εξωφρενικές εξοπλιστικές δαπάνες. Ο ανασχηματισμός είναι ένας ακόμα δείκτης. Υπουργοί που προκλητικά χλεύαζαν τους συγγενείς των θυμάτων μένουν στις θέσεις τους, στην παιδεία προαναγγέλλονται νέες επιθέσεις και αυταρχισμός, ο «ακτιβιστής της δεξιάς» αναλαμβάνει την μετανάστευση, υπό διεθνή κατακραυγή.

Δικαιοσύνη και δικαίωση, που σημαίνει αλλαγή πολιτικής, σημαίνει ρήξεις, δεν πρόκειται να υπάρξει όσο αυτή η κυβέρνηση παραμένει. Πρώτο βήμα για τη δικαίωση των θυμάτων, αλλά και τη δικαίωση των αιτημάτων του λαού στους δρόμους, είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Αυτό φτάνει; Την απάντηση τη δίνει η κατάσταση της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, στην πλειοψηφία της, αντιπολίτευση κατ’ όνομα μόνο. Προτείνουν την ίδια πολιτική, λίγο πιο στρογγυλεμένη στις γωνίες και, φυσικά, δεν πείθουν κανέναν.

Μπορούμε όμως να τους σταματήσουμε, υπό κάποιες προϋποθέσεις.

Πρώτα απ’ όλα, με τη δέσμευση ότι θα συνεχίσουμε μέχρι τέλους, στους δρόμους, με ενωτικούς, μαζικούς αγώνες. Ωστόσο, χρειάζεται απάντηση στο μεγάλο πολιτικό πρόβλημα της περιόδου, ότι δεν υπάρχει πολιτική έκφραση των συμφερόντων και των αγώνων του λαού και της νεολαίας. Είναι αναγκαίο να υπάρξει συμπαράταξη της αγωνιστικής, ανυπότακτης, αριστεράς, που να μπορεί να πείσει πως υπάρχει εναλλακτική και να δώσει ελπίδα και προοπτική. Μακριά από τις πολιτικές στρατηγικές που απογοήτευσαν τον λαό και διέψευσαν ηχηρά τις προσδοκίες και τις ελπίδες του τα προηγούμενα χρόνια. Αγωνιστική, ριζοσπαστική αντιπολίτευση όχι στο όνομα, αλλά στην ουσία, που σημαίνει πρόγραμμα που δεν φοβάται τις συγκρούσεις και τις ρήξεις που είναι απαραίτητες για να ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας και για να κάνουμε βιώσιμη τη χώρα μας.

αναδημοσίευση από KontraNews