Σχόλιο ΛΑΪΚΉΣ ΕΝΌΤΗΤΑΣ -ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ για την άγρια επίθεση των ΜΑΤ σε φιλάθλους και οπαδούς του Άρη στο Περιστέρι στις 5/11

Οι εικόνες των επιθέσεων των ΜΑΤ στους οπαδούς του Άρη στο Περιστέρι, μετά τον αγώνα με τον Ατρόμητο, συνιστούν μια ακόμα απόδειξη του αυταρχικού παροξυσμού στον οποίο βρίσκεται η ΕΛΑΣ, με την ανοχή και την στήριξη του Υπουργού Θεοδωρικάκου και του Μητσοτάκη.
Η απρόκλητη επίθεση σε ένα πλήθος ανθρώπων που το μόνο τους έγκλημα ήταν ότι έφευγαν από το γήπεδο φορώντας τα διακριτικά της ομάδας που υποστηρίζουν, αποτελεί συνέχεια σειράς επιθέσεων της ΕΛΑΣ και πιο συγκεκριμένα των ΜΑΤ, σε πολίτες ανεξαρτήτως του πλαισίου που διεξάγονται.
Μόνο το τελευταίο δίμηνο, οι επιθέσεις σε φοιτητές και φοιτήτριες μέσα σε Πανεπιστήμια, οι επιθέσεις σε κατοίκους της κατεχόμενης γειτονιάς των Εξαρχείων όταν διαμαρτύρονται για την αστυνομική αυθαιρεσία, η μετατροπή των ΜΑΤ σε ιδιωτικό στρατό απέναντι στους απεργούς της Μαλαματίνας και οι συστηματικές έφοδοι και οι συλλήψεις σε πορείες με πρόσχημα την εφαρμογή του νόμου Χρυσοχοϊδη, συνιστούν ένα σκηνικό ακραίου περιορισμού δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Η απρόκλητη επίθεση σε άνδρες, γυναίκες και παιδιά δεν πρέπει να περάσει ούτε απαρατήρητη, ούτε ατιμώρητη. Η ιδιότητα του οπαδού οποιασδήποτε ομάδας δεν μπορεί να συνιστά αιτία ή αφορμή για ξύλο από τα ΜΑΤ.
Ο ακραία αυταρχικός νόμος περιορισμού μετακινήσεων των οπαδών, που μετράει πλέον πάνω από δέκα χρόνια ζωής, πέραν του περιορισμού του στοιχειώδους δικαιώματος της ελεύθερης μετακίνησης, διαμορφώνει το πλαίσιο για την κατασταλτική διαχείριση με ξύλο και επιθέσεις ανάλογα με τις διαθέσεις της εκάστοτε Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Αθλητικής Βίας. Των ίδιων μονάδων που είναι γνωστό στο πανελλήνιο ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι διαβρωμένες από τους ολιγάρχες που ελέγχουν τον επαγγελματικό αθλητισμό.
Οι κινήσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη μετά την δολοφονία του Άλκη Καμπανού, περιορίστηκαν στην μόνη συνταγή που γνωρίζει καλά αυτή η κυβέρνηση: της καταστολής και του αυταρχισμού. Σχεδόν έναν χρόνο μετά, πέραν της καθυστέρησης στην διεξαγωγή της δίκης των συλληφθέντων και με τους ηθικούς αυτουργούς ακόμα να αναζητούνται, τίποτα δεν έχει αλλάξει στα ελληνικά γήπεδα. Είναι σίγουρο ότι τελικά τίποτα δεν θα αλλάξει κιόλας, όπως δεν άλλαξε με την αντίστοιχη συνταγή που χρησιμοποίησε η Θάτσερ στην Αγγλία. Εξάλλου, ποια αστυνομία «θα τηρήσει την τάξη»; Η ίδια που ενώ έδερνε χθες στο Περιστέρι, φώναζε «Που είναι ο Άλκης;»;
Όμορφες εικόνες του πρόσφατου παρελθόντος με συναντήσεις θρύλων των πετάλων μέσα στα γήπεδα, κινήσεις φιλοξενίας και υποδοχής στα πέταλα των εκτός έδρας αγώνων, παρά τις απαγορεύσεις μετακίνησης και κοινή στάση απέναντι στις προκλήσεις της αστυνομίας, μπορούν να αποτελέσουν ξανά, όπως και στο παρελθόν, φραγμό απέναντι στην μεταχείριση των οπαδών σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Αποτελεί όμως ευθύνη και χρέος κάθε ανθρώπου που πάει στο γήπεδο με το κασκόλ του, να μην ταυτίζεται με τον επιχειρηματία και ολιγάρχη που διοικεί την ομάδα του ή έχει καλές σχέσεις μαζί της, ώστε να μην γίνεται εργαλείο στα επιχειρηματικά και πολιτικά παιχνίδια, που μόνο σαν πρόσχημα έχουν «την αγάπη για το άθλημα».
Όπως σε τόσες και τόσες περιπτώσεις, η ΕΔΕ που διατάχτηκε από το υπουργό Θεοδωρικάκο είτε δεν θα δώσει κανένα αποτέλεσμα, είτε θα ξεπλύνει άλλη μια επίθεση των ΜΑΤ. Ο αγώνας ενάντια στον αυταρχισμό πρέπει να δοθεί και μέσα στα γήπεδα, αλλά η αποτελεσματικότητα του κρίνεται τελικά έξω από αυτά. Μονόδρομος για να γιγαντωθεί, είναι η συμμετοχή και η δράσεις μέσα από τους μαζικούς φορείς της κοινωνίας (συνδικάτα, φοιτητικοί σύλλογοι, πρωτοβουλίες γειτονιών ) και η συμπαράταξη με την αριστερά που έμπρακτα βάζει φραγμούς στην καταστολή με δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες στα δικαστήρια και στα νοσοκομεία, για να μπει μπλόκο στον αυταρχισμό της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Το Γραφείο Τύπου 7.11.2022