Η ακροδεξιά αντεπίθεση στη Βραζιλία και το δόγμα Μπολσονάρο

του Κώστα Ήσυχου

Οι εκλογές του πρώτου γύρου στη Βραζιλία έφεραν μια ανάσα τη βραζιλιάνικη Ακροδεξιά (43%) από τη δύσκολη πρωτιά του Ιγκνάσιο Λούλα Ντα Σίλβα (48%) , ενόψει του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών στις 30 του Οκτώβρη.

Πριν από περίπου έναν χρόνο, ο ακροδεξιός βραζιλιάνος πρόεδρος, Ζαΐρ Μπολσονάρο, εγκαινίασε στην προεκλογική περίοδο σε μεγαλειώδη συγκέντρωση το νέο του κόμμα «Συμμαχία για τη Βραζιλία». Ένα νέο ακροδεξιό κόμμα, με τα σύμβολα του εκλογικού σώματος των ευαγγελιστών στην Βραζιλία.

Η Ευαγγελική Εκκλησία συνεχίζει την επέκτασή της στη Βραζιλία και έχει ήδη έναν αριθμό πιστών που αντιπροσωπεύει σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού της χώρας (31%), σύμφωνα με έρευνα που δόθηκε στη δημοσιότητα από το Ινστιτούτο «Datafolha». Η ευαγγελική λατρεία είναι η δεύτερη πιο δημοφιλής θρησκεία στη χώρα της Νότιας Αμερικής, μετά τον καθολικισμό, που παραμένει η πλειοψηφική πίστη (50%), αν και με σαφή πτωτική τάση.

Θρησκευτικός αντικομμουνισμός

Η διάδοση ορισμένων θρησκευτικών δογμάτων που «εξάγονται» από τις ΗΠΑ, και όχι μόνο, δρομολογούν ακραίες αντικομμουνιστικές, αντιεπιστημονικές λογικές, που αποτελούν για το σύνολο των κοινωνιών της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής, μια παλιά συνταγή διείσδυσης στις συνειδήσεις των πιο περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων. Έχει ιδιαίτερη σημασία ότι στη Βραζιλία που άκμασε στην δεκαετία του 50’, 60’ και 70’ το θρησκευτικό κίνημα «θεολογία της απελευθέρωσης», που μπόλιασε τα αντάρτικα κινήματα της Βραζιλίας και άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής με κληρικούς αντάρτες, σήμερα να αναπτύσσεται μια τέτοια πολιτική θρησκευτικού μεσαιωνισμού.

Η φιλανθρωπία με το σταγονόμετρο από τους «στρατολόγους αιρετικών και ακραίων φονταμενταλιστικών χριστιανικών» δογμάτων, που έχουν στρατιές οργανωμένων εθελοντών (πολλοί από τους επιτελείς τους είναι εκπαιδευμένοι σε θρησκευτικές σχολές των ΗΠΑ) κυριολεκτικά οργώνουν τις παραγκουπόλεις των δυστυχισμένων ανθρώπων, τάζοντας την εξατομικευμένη φιλοσοφική διέξοδο, από τα δεινά του άγριου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, οι ευαγγελιστές θα μπορούσαν να γίνουν μια «δημογραφική» πλειοψηφία στη Βραζιλία μέχρι το 2032. Αναπτύσσονται ραγδαία επίσης σε Αργεντινή, Βολιβία, Παραγουάη κλπ, όπου η ένταξη τους σε ακροδεξιά κόμματα και φορείς είναι ουσιαστική και ταχύτατη.

Σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου ο Μπολσονάρο ανέφερε: «Αν το είχαμε κάνει πριν (σ.σ. να ιδρύσει το νέο του κόμμα), θα είχαμε εκλέξει 100 βουλευτές και έναν γερουσιαστή ανά πολιτεία», στην τελετή έναρξης της νέας πολιτικής δύναμης, σε πολυτελές ξενοδοχείο στη Μπραζίλια, έναν χρόνο πριν τις εκλογές. Είναι ο ένατος εκλογικός αγώνας για τον Μπολσονάρο, 64 ετών, στις τρεις δεκαετίες της πολιτικής του ζωής.

«Θεός, οικογένεια, πατρίδα»

Οι καλεσμένοι στην έναρξη της «Συμμαχίας για τη Βραζιλία» (κατά την παρατεταμένη προεκλογική εκστρατεία) επιλέχθηκαν προσεκτικά, ενώ μια γιγαντιαία οθόνη εγκαταστάθηκε έξω από το ξενοδοχείο, μέσω της οποίας μερικές χιλιάδες υποστηρικτές του Μπολσονάρο μπόρεσαν να παρακολουθήσουν την τελετή, πολλοί από αυτούς ντυμένοι στα χρώματα πράσινο και κίτρινο της σημαία της Βραζιλίας. Κυρίαρχο σύνθημα ήταν «Ποτέ κομμουνισμός στην Βραζιλία», « Η Βραζιλία δεν θα γίνει ούτε Κούβα, ούτε Βενεζουέλα». Αυτού του τύπου οι πρακτικές και «εκστρατείες» των κυρίαρχων ΜΜΕ κυριάρχησαν στο μακρόχρονο πολιτικό προεκλογικό αγώνα του Μπολσονάρο.

Ο επίσημος λογαριασμός του κόμματος στο twitter, ο οποίος έχει σχεδόν 150.000 ακόλουθους, συνοδεύει τα μηνύματά του με τις λέξεις–κλειδιά «#Θεός», «#Οικογένεια» ή «#Πατρίδα».

Η «Συμμαχία για τη Βραζιλία» υπογραμμίζει στο πρόγραμμά της τον «σεβασμό προς τον Θεό και τη θρησκεία» και την «υπεράσπιση της ζωής, τη νόμιμη άμυνα (παραπέμποντας στον τραμπισμό των ΗΠΑ, που σθεναρά υποστηρίζει την ελεύθερη οπλοφορία).

Με τις πολιτικές του Μπολσονάρο στον Αμαζόνιο, ο πνεύμονας του πλανήτη συνεχώς συρρικνώνεται με την αδειοδότηση όλο και περισσότερης γης σε πολυεθνικές εταιρείες, στην πανίσχυρη ντόπια ολιγαρχία, για την αλόγιστη χρήση δασικών εκτάσεων για βοσκοτόπια, την επέκταση της ιδιωτικοποίησης όλο και μεγαλύτερων εκτάσεων –κυρίως της βόρειας Αμαζονίας. Υλοτόμοι, εταιρείες που αποκτούν «νόμιμη» πρόσβαση στα δάση της Αμαζονίας για την εξόρυξη πολύτιμων μεταλλευμάτων και λίθων, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή εξόντωσης και μαζικών δολοφονιών των ιθαγενών. Ο συστημικός ρατσισμός έναντι των ιθαγενικών φύλων αναπτύσσεται σε όλη την επικράτεια, ενώ οι Αφροβραζιλιάνοι, ένα μεγάλο τμήμα τους, καταδικάζεται να ζει στην απόλυτη ανέχεια στις φαβέλες των μεγαλουπόλεων της Βραζιλίας. Η δημόσια υγεία και παιδεία, ο πολιτισμός γίνονται «άπιαστο όνειρο» για τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων.

Η άμβλωση επιτρέπεται νομοθετικά στη Βραζιλία μόνο σε περιπτώσεις βιασμού ή κινδύνου για τη ζωή της μητέρας ή σοβαρής δυσπλασίας του εμβρύου («επίτευγμα» του Μπολσονάρο).

Η νέα «μαύρη διεθνής» και ο ρόλος του Μπολσονάρο 

Αν υπάρχει σύνδεση μεταξύ της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς και αυτής που ηγούνται οι υπερσυντηρητικοί της Λατινικής Αμερικής, ο κύριος κρίκος της είναι ο πρόεδρος της Βραζιλίας. Η επαλήθευση μιας συνάντησης μεταξύ του προέδρου της Νότιας Αμερικής και της ηγέτη του γερμανικού ακροδεξιού κινήματος, Beatrix Von Storch, αποκαλύπτει την έναρξη ενός «ισχυρού κρίκου» που στοχεύει στην ενίσχυση μιας διεθνούς φιλοναζιστικής ένωσης.

Η Beatrix von Storch, βουλεύτρια του Κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία και εγγονή του ηγέτη των Ναζί, Lutz Graf Schwerin von Krosigk, έγινε δεκτή με τιμές στο Παλάτι Planalto (Μπραζίλια) κατά την προεκλογική περίοδο. Πριν απ’ αυτή τη συνάντηση, η γερμανίδα καλεσμένη είχε βρεθεί στο Σάο Πάολο με τον Εντουάρντο Μπολσονάρο , γιο του Ζαΐρ Μπολσονάρο και στενό συνεργάτη της Μοσάντ (γεγονός που αναγνώρισε σε παλιότερη συνέντευξη του στα βραζιλιάνικα ΜΜΕ). Η γερμανίδα ακροδεξιά πολιτικός δήλωσε: «Είμαι πολύ εντυπωσιασμένη με τον καπετάνιο–πρόεδρο για την κατανόησή του για τα προβλήματα στην Ευρώπη και τις πολιτικές προκλήσεις της εποχής μας, όπως ο αγώνας ενάντια στην Αριστερά, που κρύβεται πίσω από τις απαιτήσεις των κινημάτων κατά της ταξικής εκμετάλλευσης, της ANTIFA και εκείνων που αποκηρύσσουν την ξενοφοβία».

Οι Ισπανοί, οι Γερμανοί, ακόμη και στην Ουγγαρία και την Αγγλία (και όχι μόνο), κάθε λογής εθνικιστές και ακροδεξιοί βλέπουν τον πρόεδρο Μπολσονάρο ως τον κύριο συντηρητικό ηγέτη που ασκεί προεδρική εντολή με την ευλογία του θεού…

Στόχος της συνάντησης ήταν, σύμφωνα με την ίδια την Beatrix Von Storch, «να ανταλλάξουμε πληροφορίες, για να οργανώσουμε το κίνημά μας στη Λατινική Αμερική και παγκοσμίως», αποκάλυψε. Διαφαίνεται πλέον ξεκάθαρα πως «χτίζεται» μεθοδικά η νέα μαύρη διεθνής…

Το ταξίδι της εκπροσώπου του γερμανικού ακροδεξιού κόμματος στις χώρες της Νότιας Αμερικής συνεχίστηκε –όπως αναφέρεται– και στη Χιλή. Εκεί, οι βουλευτές της Εναλλακτικής για τη Γερμανία έχουν ισχυρούς δεσμούς με τους πιο αντιδραστικούς τομείς της πινοσετικής Ακροδεξιάς. Ο Μπολσονάρο είναι το κλειδί αυτής της ένωσης ευρωπαϊκών και χιλιανών φιλοναζιστικών και ακροδεξιών κομμάτων. Πρόθεση του προέδρου της Βραζιλίας είναι να δημιουργήσει έναν συνασπισμό δυνάμεων με διεθνή εμβέλεια, έργο που έχει αναλάβει ο γιος του, ο Εντουάρντο Μπολσονάρο, ο οποίος ενεργεί ως ενδιάμεσος μεταξύ των ευρωπαίων ακροδεξιών επισκεπτών και της Ακροδεξιάς στην ήπειρο.

Αναγκαία η νίκη της Αριστεράς

Στις 2 του Οκτώβρη του 2022, πραγματοποιήθηκε ο πρώτος γύρος στις προεδρικές εκλογές στην Βραζιλία που απέκτησαν παγκόσμιο ενδιαφέρον. Ο Ιγκνάσιο Λούλα ντα Σίλβα υποστηρίχθηκε από το σύνολο της σοσιαλιστικής, κομμουνιστικής και επαναστατικής Αριστεράς στη χώρα του. Δεν κρίνονται μόνο πολιτικοί συσχετισμοί, αλλά και φιλοσοφικές ιδεολογικές πλευρές, που μπορούν να επαναφέρουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο, την κοινωνία , την ταξική αντιμπεριαλιστική αντεπίθεση που χρειάζονται οι λαοί και οι χώρες. Αλλιώς η οπισθοδρομική μισαλλοδοξία, η νεοναζιστική και φασιστική απειλή, θα ξαναλειτουργήσει ως σωσίβιο σε έναν καπιταλισμό που βρίσκεται στην δίνη μιας βαθιάς πολύπλοκης κρίσης, που ίσως συμπαρασύρει το σύνολο της ανθρωπότητας στην πιο σκοτεινή της φάση.

Στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στις 30/10, ο Ιγκνάσιο Λούλα Ντα Σίλβα αναλαμβάνει ιστορικές ευθύνες. Η νίκη της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων είναι μονόδρομος. Δεν πρόκειται μόνο για μια ανάγκη ανατροπής πολιτικών που έστριψαν την πυξίδα της χώρας στον μεσαίωνα και με φασίζουσες πρακτικές, ούτε γιατί πρέπει να ενισχύσει ουσιαστικά ως ατμομηχανή τις επαναστατικές, αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής στην κατεύθυνση της χειραφέτησης από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Πρόκειται για εκλογές παγκόσμιας σημασίας και εμβέλειας, που θα επηρεάσουν πολύπλευρα και βαθύτητα τις εξελίξεις σε έναν πλανήτη που αργοπεθαίνει. Σε έναν παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό που αναζητεί σανίδα επιβίωσης, διαιώνισης και σωτηρίας του μέσα από την αναγέννηση του «καλυπτόμενου ή μη» νεοναζισμού του 21ου αιώνα.