ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΔΚΕΨΗ ΛΑΪΚΉΣ ΕΝΌΤΗΤΑΣ 15-16 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2022, ΓΕΩΠΟΝΙΚΌ ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ

Η Λαϊκή Ενότητα προχωρά σε ανασυγκρότηση, διεύρυνση και επανίδρυσή της, με μία πορεία συλλογικού δημοκρατικού διαλόγου, που θα κορυφωθεί με πανελλαδική ανοικτή συνδιάσκεψή της 15-16 Οκτωβρίου στο αμφιθέατρο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου. Σε αυτή προσκαλούμε όλες τις δυνάμεις της καθώς και συντρόφους και συντρόφισσες, που ενδεχομένως πικράθηκαν και απογοητευτήκαν από την πορεία της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ αλλά και όλης της Αριστεράς, αλλά και αριστερούς ανένταχτους αγωνιστές, να συμμετέχουν δημιουργικά σε μία ανοικτή δημοκρατική διαδικασία, συμβάλλοντας στον πολιτικό προσανατολισμό της, την επεξεργασία του προγράμματός της και συμμετέχοντας στα συλλογικά όργανα, που θα συγκροτηθούν σε τοπικό περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο.

ΘΕΣΕΙΣ ΛΑΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΆ ΜΕΤΩΠΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

Παρά τo ότι η ηγεμονία των ΗΠΑ σε πλανητικό επίπεδο δεν αμφισβητείται άμεσα, αναδύονται δυνατότητες μεσοπρόθεσμης υπονόμευσης της κυριαρχίας τους. Είναι η πρώτη φορά, μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Ένωσης και την εμπέδωση του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος και της ηγεμονίας των ΗΠΑ σε πλανητικό επίπεδο, που ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός συναντά τόσα εμπόδια στην απρόσκοπτη πολιτικοστρατιωτική κυριαρχία του, όσο και στην διασφάλιση του διεθνούς συστήματος κεφαλαιακών και ενεργειακών ροών υπό την ηγεμονία του. Οι επεμβάσεις σε κράτη που δεν ευθυγραμμίζονται πλήρως στο μοντέλο ηγεσίας και τον οικονομικό καταμερισμό που επιδιώκει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός (Ιράκ, Συρία, Αφγανιστάν, Λιβύη κ.λπ.) έχουν αντιφατική ή αρνητική εξέλιξη. Ταυτόχρονα, η οικονομική ανάδυση της Κίνας και η γεωπολιτική αυτονόμηση της Ρωσίας αναδεικνύονται ως πιθανές εναλλακτικές λύσεις για κράτη που αναζητούν διεξόδους απέναντι στους όρους υποτελούς ενσωμάτωσης που επιβάλλουν οι ΗΠΑ, γεγονός που αφορά και μεγάλους κοινωνικούς σχηματισμούς. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ΗΠΑ επιχειρούν προληπτικά να οριοθετήσουν την Κίνα σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και πολιτικοστρατιωτικά τη Ρωσία, η οποία είναι η δεύτερη χώρα σε επίπεδο στρατιωτικής ισχύος.
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός να επιβάλλει με τους ίδιους όρους την πλανητική του κυριαρχία σχετίζεται και επιδρά και στις εσωτερικές εξελίξεις σε αυτή τη χώρα. Ο κοινωνικοπολιτικός συσχετισμός που διαμορφώνεται στις ΗΠΑ, αναδεικνύει την έντονη διαίρεση των κυρίαρχων τάξεων, η οποία αποτυπώθηκε και στις προεδρικές εκλογές και ακόμα πιο έντονα στα γεγονότα που συνόδευσαν την μη επανεκλογή Τραμπ. Οι διαιρέσεις αυτές οδηγούν στην τροφοδότηση της ιδεολογικής και πολιτικής έντασης, η οποία κλιμακώνεται ενόψει και των ενδιάμεσων εκλογών που θα γίνουν τον Νοέμβριο και καθιστούν την αμερικάνικη ηγεσία πιο ευεπίφορη σε τυχοδιωκτικές κινήσεις
Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αντίθετα η κρίση σοβεί οκτώ χρόνια και οδηγήθηκε σε μία απότομη κλιμάκωση λόγω α) της επιλογής της ουκρανικής ηγεσίας κάτω από την καθοδήγηση των ηγετικών κλιμακίων στις ΗΠΑ να καταστρατηγήσουν τις συμφωνίες του Μινσκ και να επιδιώξουν μία στρατιωτική κλιμάκωση στην Ανατολική Ουκρανία εναντίον των ρωσόφωνων πληθυσμών β) της επιλογής της Ουκρανικής ηγεσίας να θέσει στην άμεση ημερήσια διάταξη το ενδεχόμενο ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και γ) της επιδίωξης των ΗΠΑ να αποσταθεροποιήσουν τις οικονομικές σχέσεις των ευρωπαίων συμμάχων τους με την Ρωσία, κυρίως στο πεδίο της ενέργειας, με την σταδιακή υποκατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου από αμερικανικό σχιστολιθικό αέριο.
Η αυτονόητη αποδοκιμασία της ρωσικής εισβολής δεν μπορεί να συγκαλύψει ότι για τις ειδικότερες και τις γενικότερες αυτές εξελίξεις δεν υπάρχει ισοκατανεμημένη ευθύνη, ούτε περιθώρια για πολιτική ίσων αποστάσεων. Η βασική ευθύνη αφορά στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό, ο οποίος θέλει να επιβάλλει την κυριαρχία του με διαλυτικές επιπτώσεις για τους όποιους επίδοξους ανταγωνιστές του, ή όσους δεν συμβαδίζουν πλήρως με τα γεωπολιτικά και οικονομικά του συμφέροντα. Η ιδεολογική υποταγή μεγάλων τμημάτων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς σε μια φιλονατοϊκή αντιμετώπιση των πραγμάτων και βέβαια η είσοδος της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ χωρίς να υπάρξουν σοβαρές κινηματικές αντιδράσεις είναι μόνο μια πλευρά των επικίνδυνων επιπτώσεων που φέρνει ο πόλεμος στην Ουκρανία, αφού οι επιπτώσεις έχουν αρχίσει να φαίνονται και στο κοινωνικό πεδίο
Η μεγάλη πίεση στα λαϊκά στρώματα διεθνώς εντείνεται από την εκτόξευση του πληθωρισμού και τη ραγδαία μείωση στην αγοραστική τους δύναμη, αλλά και από την ενεργειακή κρίση. Αυτή η εκτόξευση ξεκίνησε ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι οι μεγάλες αναταραχές στην παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα και οι ασυνέχειες στις αλυσίδες της αξίας που προκάλεσαν τα μέτρα περιορισμού της πανδημίας, δεν έχουν ακόμα ξεπεραστεί και, σε συνδυασμό με την αύξηση στην ιδιωτική κατανάλωση μετά από δύο χρόνια περιορισμών, το παραγωγικό δυναμικό δεν επαρκεί για να καλύψει τη ζήτηση. Οι δυσκολίες όμως εντείνονται από τις επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία και, ιδίως από την πολιτική της επιβολής κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας από τις χώρες (μεταξύ αυτών και η ΕΕ) που στρατεύονται πίσω από την πολιτική και το υπόδειγμα των ΗΠΑ. Οι αστικές τάξεις της ΕΕ, στο όνομα της μακροπρόθεσμης σταθερότητας του νεοφιλελεύθερου πλανητικού υποδείγματος που οργανώνεται υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, εντάχθηκαν πρόθυμα σε μία πολιτική η οποία σε άμεσο χρόνο δημιουργεί σημαντικά προβλήματα, πλήττει τα άμεσα συμφέροντά τους και δεν εξυπηρετεί παρά τα συμφέροντα των ΗΠΑ, οι οποίες κερδίζουν από μία εξέλιξη ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ από τις ίδιες. Οι επιλογές αυτές, οι επιπτώσεις των οποίων αφορούν και τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη του κέντρου της ΕΕ, είναι ενδεικτικές της αμερικάνικης ηγεμονίας. Φυσικά, το άμεσο τίμημα πληρώνεται από τους λαούς, οι οποίοι έχουν να αντιμετωπίσουν την εκτόξευση των τιμών των καταναλωτικών αγαθών, αλλά και την εκτεταμένη ενεργειακή φτώχεια, η οποία θα ενταθεί τον επικείμενο χειμώνα.
Ελπιδοφόρα αντίθετα για τους αγωνιζομένους ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το νεοφιλελευθερισμό λαούς ήταν η εκλογική νίκη της Αριστεράς στην Κολομβία και τα πολύ καλά εκλογικά αποτελέσματα της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ στη Γαλλία.
Οι δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς στη χώρα μας είναι ανάγκη σε αυτές τις κρίσιμες συνθήκες να αγωνιστούν ενωτικά για την ανάπτυξη ενός πλατιού αντιπολεμικού, αντιιμπεριαλιστικού, αντινατοϊκού κινήματος, που σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ.
Η επιθετική, ταξικά μονομερής πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, έχει οδηγήσει στην αποδιάρθρωση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων τάξεων. Ήδη από την εκλογή της το 2019, η κυβέρνηση της ΝΔ – του βασικού κόμματος του κεφαλαίου στην Ελλάδα – ξεκίνησε να εφαρμόζει μία πολιτική ατζέντα με στόχους την ανάκαμψη της κερδοφορίας του ελληνικού κεφαλαίου, την ένταση της εκμετάλλευσης των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και μία συνολικότερη ρεβάνς, ώστε να καταστεί εφικτή η θωράκιση από ενδεχόμενα ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών, όπως αυτά εμφανίστηκαν την περίοδο 2010 – 2015. Αξιοποίησε την πανδημία και τα μέτρα περιορισμού, προκειμένου να επιβάλει μια σειρά πολιτικές σε όλα τα επίπεδα: συμπίεση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, πλήρης ελαστικοποίηση σχέσεων εργασίας, περιορισμός του δικαιώματος στην απεργία και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων με αποκορύφωμα τον νόμο Χατζηδάκη. Επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης του δημόσιου χώρου και του φυσικού περιβάλλοντος. Περιορισμός της προστασίας της λαϊκής κατοικίας, ολοκλήρωση της μεταβίβασης των κόκκινων δανείων στα ληστρικά funds, επέκταση πλειστηριασμών και εξώσεων. Όξυνση της καταστολής και του αυταρχισμού, περιορισμός και αμφισβήτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, με αποκορύφωμα τον νόμο για την κατάργηση των διαδηλώσεων. Σωρεία αντιπεριβαλλοντικών ρυθμίσεων που αίρουν την όποια προστασία του περιβάλλοντος και το παραδίδουν βορρά στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Συνεχείς προσπάθειες αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην παιδεία, με την επαναφορά των διαγραφών φοιτητών, την θεσμοθέτηση της Ελάχιστης Βάσεις Εισαγωγής που πετάει δεκάδες χιλιάδες μαθητές εκτός πανεπιστημίων, πανεπιστημιακή αστυνομία κ.α.. Θωράκιση του πολιτικού συστήματος, με μια σειρά αυταρχικών ρυθμίσεων όπως η αλλαγή του εκλογικού νόμου, η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου στην αυτοδιοίκηση κ.ο.κ.. Tαυτόχρονα, συνέχισε και εμβάθυνε την πολιτική της διάλυσης του ΕΣΥ – και μάλιστα μέσα στην περίοδο της πανδημίας, των μηχανισμών πρόληψης φυσικών καταστροφών και πολιτικής προστασίας, των δημόσιων δομών που εξυπηρετούν κοινωνικές ανάγκες. Η πολιτική της ΝΔ, της τυφλής εφαρμογής του νεοφιλελεύθερου δόγματος, οδήγησε στην πλήρη αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας, με τα υψηλότερα ποσοστά θυμάτων ανά εκ. πληθυσμού, αλλά και την υψηλότερη υπερβάλλουσα θνησιμότητα. Σήμερα, που τα λαϊκά στρώματα έρχονται αντιμέτωπα με την εκτόξευση του πληθωρισμού και της ακρίβειας, αλλά και την ενεργειακή φτώχεια, η ΝΔ εξακολουθεί να εφαρμόζει μια πολιτική που δεν μπορεί και δεν θέλει να ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα, με πενιχρές επιδοτήσεις που δεν λύνουν τα προβλήματα και ταυτόχρονα συντηρούν την κερδοφορία των μεγάλων ομίλων του τομέα της ενέργειας. Η πολιτική αυτή είναι καταστροφική για την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, αλλά και δεν αντιμετωπίζει τα συσσωρευμένα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Η διεθνής τάση αύξησης των επιτοκίων για την ανάσχεση των πληθωριστικών πιέσεων αυξάνει ακόμα περισσότερο το δημόσιο χρέος, καθιστώντας πολύ πιθανή την άσκηση πιέσεων για νεα περιοριστικά μέτρα, όπως και αν αυτά ονομαστούν (μνημόνια, προγράμματα προσαρμογής κλπ).
Παράλληλα, η ΝΔ υλοποιεί μία επικίνδυνη πολιτική στο ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία. Η κυβερνητική πολιτική ενεργητικής εμπλοκής και συμμετοχής βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση με αυτήν των αστικών τάξεων της ΕΕ. Ταυτόχρονα, η πολιτική της ΝΔ αποτελεί συνέχεια της ολοένα και μεγαλύτερης πρόσδεσης στη στρατηγική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που υλοποιήθηκε ήδη από τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα λαμβάνει ακόμα ευρύτερες διαστάσεις. H πρόσδεση στο άρμα των ΗΠΑ, που επιχειρείται να δικαιολογηθεί λόγω του τούρκικου αναθεωρητισμού εμπλέκει τους εργαζόμενους και τη νεολαία σε επικίνδυνα παιχνίδια, τόσο με την ένταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και την αλόγιστη κούρσα εξοπλισμών, όσο και με την υποστήριξη του πιο επιθετικού ιμπεριαλιστικού πόλου. Το πόσο αυτή η πρόσδεση στην πολιτική των ιμπεριαλιστικών-καπιταλιστικών ανταγωνισμών και των τυχοδιωκτισμών των επιμέρους αστικών τάξεων πλήττει τους λαούς το μαρτυρούν τα δεινά που υφίστανται οι λαοί της Ουκρανίας ήδη από το φασιστικό πραξικόπημα του 2014 και βέβαια τώρα με το συνεχιζόμενο πόλεμο. Αυτή η πολιτική επιβαρύνει και τον ελληνικό λαό, τόσο λόγω του τυχοδιωκτισμού της, όσο και λόγω των επιπτώσεων που έχει η πολιτική των κυρώσεων, η οποία θα οξύνει ακόμα περισσότερο την ενεργειακή φτώχεια και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε επισιτιστικές κρίσεις.
Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής συνολικότερης θωράκισης των συμφερόντων του κεφαλαίου, η ΝΔ του Μητσοτάκη οικοδόμησε και ενίσχυσε εμφανείς και αφανείς μηχανισμούς, με στόχο τον ασφυκτικό έλεγχο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Η τεράστια, δυσώδης υπόθεση των παρακολουθήσεων και των υποκλοπών, αναδεικνύει ότι η κυβέρνηση αξιοποίησε στο έπακρο έναν ήδη διαμορφωμένο από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και τις ξένες μυστικές υπηρεσίες εκτεταμένο μηχανισμό παρακολουθήσεων δίνοντάς του νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Επιδιώκει με αυτό τον τρόπο να ελέγξει τις πολιτικές εξελίξεις, αλλά και να δρομολογήσει επιχειρηματικές συμφωνίες, στην κατεύθυνση που επιθυμούν οι ίδιοι και οι ολιγάρχες καπιταλιστές που τους στηρίζουν. Η ΕΥΠ με ένα εκτεταμένο δίκτυο δεκάδων χιλιάδων παρακολουθήσεων παίζει σημαντικό ρόλο στη σταθεροποίηση και εξισορρόπηση αυτού του συστήματος. Μια σειρά κέντρων εξουσίας που επιδιώκουν την παραμονή Μητσοτάκη και του κύκλου προσώπων γύρω του στο κυβερνητικό κέντρο, αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν δυσκολίες στην ανάδειξη νέας, αυτοδύναμης κυβέρνησης της ΝΔ, ακόμα και με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής. Έτσι, στόχος είναι μία συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, υπό τους όρους που θέτει η πολιτική της ΝΔ. Άλλωστε, είναι το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ που, όλη την περίοδο διακυβέρνησης της ΝΔ αποτελεί βασικό στήριγμα της πολιτικής της, υποστηρίζοντας μια σειρά μέτρων. Η παρακολούθηση Ανδρουλάκη μέσω της ΕΥΠ, αλλά και με η προσπάθεια χρήσης spyware, είχε ως στόχο την άμεση παρέμβαση στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, είτε για την ενίσχυση φιλοκυβερνητικών υποψηφιοτήτων, είτε τον έλεγχο του Ανδρουλάκη σε περίπτωση εκλογής του, ώστε να προσφέρει στήριξη στην πολιτική της κυβέρνησης. Πρόκειται για μία παρακρατική μεθόδευση τεραστίων διαστάσεων που αναδεικνύει την αυταρχική και σχεδόν παρακρατική λειτουργία του σημερινού αστικού πολιτικού συστήματος, στην οποία όλα τα αστικά κόμματα με τον έναν ή άλλο τρόπο έχουν ομονοήσει και συμβάλλει. Ταυτόχρονα όμως, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η αύξηση των επισυνδέσεων της ΕΥΠ ήδη από το 2011 – ταυτόχρονα με την ραγδαία όξυνση της λαϊκής δυσαρέσκειας και το κίνημα των πλατειών, η εκτόξευσή τους την περίοδο 2016 – 2018, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και η περαιτέρω επέκτασή τους από την κυβέρνηση της ΝΔ, δεν αποτελεί «αστοχία». Έχει σαν αποτέλεσμα να περιστέλλονται ακόμα και τα περιορισμένα δικαιώματα της τυπικής αστικής δημοκρατίας, έχει πρωτίστως σαν στόχο τον περιορισμό και την καταστολή του λαϊκού κινήματος, αλλά ενίοτε μπαίνουν στο στόχαστρο των μηχανισμών αυτών ακόμα και άτομα και φορείς που υπηρετούν αυτή την αυταρχική διολίσθηση, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ.
Σήμερα, ιδιαίτερα ενόψει του ερχόμενου χειμώνα, διαμορφώνονται σοβαροί κίνδυνοι για τις εργαζόμενες τάξεις. Η εκτόξευση του πληθωρισμού συνεπάγεται τη ραγδαία μείωση της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων. Ταυτόχρονα, η ενεργειακή κρίση θα δημιουργήσει πολύ μεγάλες δυσκολίες στα λαϊκά νοικοκυριά, που αδυνατούν ήδη από τώρα να αντιμετωπίσουν στοιχειώδεις ανάγκες. Σε αυτά τα πλαίσια, διαμορφώνεται το ενδεχόμενο όξυνσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και της εκδήλωσης κοινωνικών συγκρούσεων. Έτσι, η κυβέρνηση, στην αρχή του καλοκαιριού, εξέτασε το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών, ώστε να αντιμετωπίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια με μεγαλύτερη νομιμοποίηση. Παρότι η ηγεμονία της ΝΔ στην πολιτική σκηνή δεν αμφισβητούνταν και τα βασικά κόμματα δεν έδειχναν ιδιαίτερη δυναμική, το ενδεχόμενο αυτό φάνηκε καταρχήν να απορρίπτεται. Η ΝΔ συνεκτίμησε ότι, παρά το ξεκάθαρο προβάδισμα που διαθέτει, δεν είναι βέβαιη η δυνατότητά της να αποτυπώσει (ακόμα και σε δεύτερες εκλογές με ενισχυμένη αναλογική) ένα αποτέλεσμα που θα της εξασφαλίζει είτε αυτοδυναμία, είτε συγκυβέρνηση με το σύνολο των όρων της. Επιπλέον, η παραμονή στην διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα σε μια περίοδο που η διαχείριση του κυβερνητικού κέντρου, χωρίς περιορισμούς και ισορροπίες, είναι συνδεδεμένη με τον έλεγχο και την διαχείριση μίας αυξημένης ροής ευρωπαϊκών κονδυλίων. Παράλληλα, η ΝΔ συνεκτιμά ότι, μία ενδεχόμενη σχετική αποκλιμάκωση στην Ουκρανία, παράλληλα με τη λήψη κάποιων μέτρων διαχείρισης της ενεργειακής κρίσης από την πλευρά της ΕΕ, μπορεί να ανακόψουν τις επιπτώσεις και την ένταση της δυσαρέσκειας. Ταυτόχρονα, ο παράγοντας της στρατηγικής των ιμπεριαλιστικών κέντρων, ιδιαίτερα των ΗΠΑ, που έχει αυξημένη βαρύτητα για τη συγκεκριμένη κυβέρνηση, φαίνεται να μην προκρίνει μία συνθήκη σχετικής αστάθειας που θα προκαλούσαν οι διπλές εκλογές, σε μία περίοδο ρευστότητας και σχετικής έντασης των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αν και πάντα ήταν ανοικτό το ενδεχόμενο του εκλογικού αιφνιδιασμού, σήμερα, το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων μπορεί να επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις, παρά την προσπάθεια του Μητσοτάκη να κρατηθεί στην εξουσία με κάθε μέσο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν θέλει να αμφισβητήσει την κυβερνητική πολιτική, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια και έτσι να διατηρείται η ηγεμονία της ΝΔ στο πολιτικό σκηνικό. Έχει ολοκληρώσει την νεοφιλελεύθερη προσαρμογή του, ενώ, κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας έθεσε τις βάσεις για μια σειρά πολιτικών που σήμερα εφαρμόζει η ΝΔ: την περαιτέρω υποβάθμιση του ΕΣΥ και την περικοπή δαπανών για τη δημόσια υγεία, την πολιτική προστασία κ.λπ., την άρση της προστασίας της λαϊκής κατοικίας και την διευκόλυνση της μεταβίβασής τους στα ληστρικά funds, την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, την κατάργηση περιβαλλοντικών ρυθμίσεων για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του τουριστικού κεφαλαίου και των ομίλων της ενέργειας, την εκτεταμένη προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και την εκποίηση του δημόσιου πλούτου, την νομιμοποίηση των υποκλοπών από την ΕΥΠ με την εκτίναξη του αριθμού τους. Ταυτόχρονα, εμβάθυνε την πρόσδεση της χώρας στην πολιτική του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Σήμερα, δεν αμφισβητεί τις βασικές παραμέτρους της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι ενδεικτική η στάση του στο ζήτημα της πανδημίας, της ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας, αλλά και του πολέμου στην Ουκρανία, όπου ασκεί, επί της ουσίας, μία συναινετική πολιτική. Είναι ενδεικτική ακόμα και η στάση του στο ζήτημα των υποκλοπών, όπου δεν συμμετέχει σε λαϊκές κινητοποιήσεις και περιμένει ως ώριμο φρούτο την εξέλιξη των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Έτσι, είναι πλήρως αναξιόπιστος να εκπροσωπήσει έστω και έμμεσα πλευρές των λαϊκών συμφερόντων. Όμως, παράλληλα, μπορεί να εγκλωβίσει τα λαϊκά στρώματα σε μια λογική «μικρότερου κακού».
Ήδη από την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης της ΝΔ ξεκίνησαν να ξεσπούν κοινωνικοί αγώνες ενάντια σε πλευρές της πολιτικής της. Ιδιαίτερα μετά την πρώτη περίοδο της πανδημίας, οι αγώνες αυτοί διευρύνθηκαν και πέτυχαν σημαντικές νίκες, όπως ήταν η αναχαίτιση της πολιτικής της ΝΔ στην εκπαίδευση, η μη εφαρμογή του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη και η εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, αλλά και, το κυριότερο, η αδρανοποίηση στην πράξη του νόμου για την απαγόρευση των διαδηλώσεων (που επιχειρεί εκ νέου να θέσει σε εφαρμογή το υπουργείο ΠΡΟΠΟ υπό την ηγεσία Θεοδωρικάκου). Ωστόσο, με την εξαίρεση του κινήματος της νεολαίας που εμφανίζει και αυτό τις δικές του αδυναμίες και ιδιαιτερότητες, οι αγώνες αυτοί δεν μπορούν μέχρι σήμερα να έχουν ιδιαίτερη αντοχή, συνέχεια και διάρκεια, ήταν αναντίστοιχοι στην κυβερνητική επιθετικότητα και δεν κατόρθωσαν να αποτυπώσουν αποτελέσματα στο πολιτικό σκηνικό.Σημαντικό στοιχείο της περιόδου, που παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των κοινωνικών αγώνων, είναι ότι η στήριξη της πολιτικής της ΝΔ από την αστική τάξη και τα σύμμαχα στρώματά της είναι αδιάρρηκτη, καθώς η ΝΔ προχωρά με σημαντική επιτάχυνση τα βασικότερα σημεία της στρατηγικής του κεφαλαίου. Από αυτήν την άποψη, δεν υπάρχουν διαφορετικές τακτικές που να εκφράζονται σε διακριτές πολιτικές επιλογές και πιέσεις στα βασικά κόμματα. Έτσι, είναι δυσκολότερο για τους κοινωνικούς αγώνες να δημιουργήσουν αστάθεια και διαφορετικές πολιτικές στάσεις που θα απέτρεπαν την επιβολή όψεων της πολιτικής της ΝΔ. Εκτός από αυτό, γύρω από την κυβερνητική πολιτική στρατεύονται χωρίς αντιφάσεις όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, οικοδομώντας και προωθώντας ψευδείς αφηγήσεις που επιχειρούν να νομιμοποιούν την κυβερνητική πολιτική. Ταυτόχρονα όμως, βαραίνουν οι συντηρητικές ιδεολογικές και πολιτικές μετατοπίσεις που έχουν επιφέρει οι διαδοχικές ήττες του λαϊκού κινήματος, αλλά και τα μεγάλα ελλείμματα της αριστεράς. Ευρύτατα κοινωνικά στρώματα, τα οποία όχι μόνο δεν ωφελούνται από την καπιταλιστική ανάκαμψη αλλά πλήττονται περαιτέρω, δεν μπορούν να αναπτύξουν σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο αυτοτελείς, πρακτικές. Το στοιχείο που καθορίζει το σημερινό πολιτικό συσχετισμό είναι η συγκρότηση της πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης των αστικών στρωμάτων και σημαντικού τμήματος των μικροαστικών στρωμάτων μέσα από τον κρατικό μηχανισμό, με κυρίαρχο το κυβερνητικό κέντρο και η αποδιοργάνωση της πολιτικής έκφρασης και της κινηματικής παρουσίας των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.
Σημαντικές ευθύνες για τις αδυναμίες του λαϊκού κινήματος φέρουν και οι δυνάμεις της αριστεράς. Από τη μία πλευρά, το ΚΚΕ εφαρμόζει μία πολιτική που δεν περιέχει κανένα στοιχείο ενότητας, ούτε καν στα βασικά κοινωνικά μέτωπα και στο μαζικό κίνημα. Με μόνη εξαίρεση – που παρέμεινε και αυτή ανολοκλήρωτη – την κίνηση ενωτικής δράσης με το κείμενο υπογραφών ενάντια στην απαγόρευση της πορείας του Πολυτεχνείου το 2020 και κάποιες επιμέρους συμμαχίες στο κίνημα της νεολαίας, το ΚΚΕ διασπά την ενότητα των αγώνων. Παράλληλα, ενώ διατηρεί στοιχεία, ορισμένες φορές υπεραριστερού λόγου, δεν αποδέχεται και καταπολεμά κάθε στοιχείο μεταβατικών πολιτικών αιτημάτων, παραπέμποντας τη λύση των άμεσων προβλημάτων του λαού στο σοσιαλισμό. Η στρατηγική του έχει ως επίκεντρο την δική του, στενή πολιτική και εκλογική ενίσχυση, ενώ ό,τι τοποθετείται εκτός της στρατηγικής αυτής, αντιμετωπίζεται ως πολιτική ενίσχυσης μίας άλλης, αστικής κυβερνητικής εκδοχής. Η στάση αυτή του ΚΚΕ απογοητεύει τα λαϊκά στρώματα, ενώ η πολιτική της διάσπασης, ιδιαίτερα σε χώρους με αρνητικό συσχετισμό (στο εργατικό κίνημα, στην αυτοδιοίκηση κ.α.) δημιουργεί σημαντικά προβλήματα. Ταυτόχρονα, είναι ιδιαίτερα προβληματική η στάση του για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το ΚΚΕ διαφοροποιήθηκε από την παραδοσιακά αντινατοϊκή – αντιϊμπεριαλιστική τοποθέτησή του, υιοθετώντας μια στάση ίσων αποστάσεων, που εκδηλώθηκε συμβολικά στην πορεία στη ρώσικη και αμερικάνικη πρεσβεία. Στάση που παράγει συγχύσεις, δυσκολεύει την αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική υποταγής στο σχεδιασμό των ΝΑΤΟ-ΗΠΑ, διευκολύνει τη μετατόπιση των θέσεων άλλων τμημάτων της αριστεράς και δημιουργεί αρνητικούς συσχετισμούς και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Από την άλλη, το ΜΕΡΑ 25, παρά τις θετικές μετατοπίσεις στα ζητήματα της ΟΝΕ και του ΝΑΤΟ και τη συμμετοχή του – περισσότερο με συμβολικούς όρους – στις κινηματικές διαδικασίες, έχει αδύναμους δεσμούς με τα λαϊκά στρώματα, ενώ οι θέσεις και η φυσιογνωμία του θέτουν όρια στη δυνατότητα συγκρότησης οργανικών σχέσεων με τις λαϊκές τάξεις.
Ευθύνες όμως έχει και η ριζοσπαστική αριστερά, πολλές από τις δυνάμεις της οποίας παρέμεινανσε κατάσταση πολυδιάσπασης, εσωστρέφειας, και διαφορετικών πολιτικών στρατηγικών, και, παρά την θετική συμβολή τους στην ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων, αδυνατούν να παρέμβουν στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό και να κινητοποιήσουν ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Ορισμένες δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς δεν αποδέχονται την αναγκαιότητα ενιαιομετωπικής πολιτικής, ενώ, ταυτόχρονα, επιμένουν να υιοθετούν έναν υπερεπαναστατικό λόγο, που διαμορφώνει τεχνητά πεδία πολιτικών διαχωρισμών και, κυρίως, αδυνατεί να επικοινωνήσει με τις προτεραιότητες, τις ανάγκες και την αντίληψη των πληττόμενων στρωμάτων.
Η καθυστέρηση, όπως μέχρι στιγμής φαίνεται, των εκλογών, έχει ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, την επιτάχυνση της κυβερνητικής στρατηγικής σε μια σειρά από μέτωπα. Ήδη μέσα στο καλοκαίρι υπάρχει μεγάλη όξυνση της καταστολής, προσπάθεια εφαρμογής του νόμου για την απαγόρευση των διαδηλώσεων και σειρά επιθέσεων της αστυνομίας σε όλες τις κινητοποιήσεις. Παράλληλα, η αδιάλλακτη στάση της κυβέρνησης με τις επαναπροωθήσεις κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών, αποτυπώθηκε σε όλη της την ένταση στην υπόθεση των εγκλωβισμένων προσφύγων στον Έβρο, όπου επιστρατεύθηκαν βαθιά αντιδραστικά ιδεολογήματα σε μια προσπάθεια νομιμοποίησης μίας ανθρωπιστικής τραγωδίας. Ταυτόχρονα, η επιθετικότητα της πολιτικής της φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο μέχρι στιγμής αντιμετωπίζει το ζήτημα των παρακολουθήσεων και υποκλοπών, χαρακτηρίζοντάς το «αστοχία», επιστρατεύοντας αντιδραστικά επιχειρήματα υπεράσπισης των εκτεταμένων παρακολουθήσεων από την ΕΥΠ και επιχειρώντας να νομιμοποιήσει μία πολιτική στοχοποίησης και εκτεταμένης παρακολούθησης των εσωτερικών εχθρών με την εφεύρεση κινδύνων εθνικής ασφάλειας. Επιπλέον, οι υποτιθέμενες παροχές που πρόκειται να εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, δεν αποτελούν παρά ελεημοσύνη και δεν μπορούν – ούτε έχουν στόχο – να ανακουφίσουν τα λαϊκά στρώματα και να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους ενόψει ενός πολύ δύσκολου χειμώνα. Σε αυτά τα πλαίσια, η αριστερά πρέπει να είναι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει μία σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική σε μια σειρά από μέτωπα. Παράλληλα, πρέπει να αναδείξει την ανάγκη να φύγει η κυβέρνηση της παρακρατικής εκτροπής των παρακολουθήσεων, να ξηλωθούν οι μηχανισμοί που επί χρόνια οικοδομήθηκαν και επιτρέπουν στην ΕΥΠ να λειτουργεί ως κράτος εν κράτει, να έρθουν στο φως όλες οι πτυχές αυτής της ζοφερής υπόθεσης, αλλά και να ενταθεί ο αγώνας για δημοκρατικές ελευθερίες ενάντια σε αντιδημοκρατικές πολιτικές από όπου κι αν προέρχονται.
Τα μέτωπα παρέμβασης που πρέπει να ιεραρχηθούν είναι
– Η καμπάνια ενάντια στην ακρίβεια, με συγκεκριμένα αιτήματα, που θα διεκδικούν να αναλάβει το βάρος της εκτόξευσης του πληθωρισμού το κεφάλαιο. Που θα απορρίπτουν την επιδοματική πολιτική ελεημοσύνης της κυβέρνησης και θα διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και στα επιδόματα ανεργίας που θα ξεπερνούν τον πληθωρισμό, Αυτόματη Τιμαριθμική Προσαρμογή, έλεγχο των τιμών στα βασικά καταναλωτικά προϊόντακαι πάταξη της αισχροκέρδειας, με ενεργοποίηση και ισχυροποίηση των αρμόδιων δημόσιων ελεγκτικών υπηρεσιών,επιβολή διατίμησης, δηλαδή, καθορισμού ανώτατων τιμών, σε προϊόντα που καλύπτουν βασικές κοινωνικές ανάγκες και τη διατροφή των λαϊκών στρωμάτων.Δραστική μείωση των ληστρικών έμμεσων φόρων, μηδενισμός ΦΠΑ στα είδη διατροφής και κάλυψης βασικών λαϊκών αναγκών.Κάλυψη των στεγαστικών αναγκών των πληττόμενων στρωμάτων. Επιβολή ενοικιοστασίου. Σταμάτημα κατασχέσεων, πλειστηριασμών, εξώσεων σε λαϊκές κατοικίες. Προώθηση δημόσιων πολιτικών κάλυψης στεγαστικών αναγκών χαμηλόμισθων, χαμηλοσυνταξιούχων, ανέργων, και νέων ζευγαριών με την επανασύσταση δημόσιου στεγαστικού φορέα. Μία τέτοια καμπάνια θα πρέπει να πάρει και οργανωτικές μορφές, με επαναλαμβανόμενες διαδηλώσεις, αλλά και άλλες πολιτικές πρωτοβουλίες που θα αξιοποιούν τις προσβάσεις σε φορείς, σωματεία, συνδικάτα κ.λπ. Ακόμα, θα πρέπει να περιλαμβάνει πολιτικές πρακτικές αντίστασης και αποτροπής πλειστηριασμών και ιδίως εξώσεων.
– Η καμπάνια ενάντια στην ενεργειακή φτώχεια, που θα πρέπει να περιλαμβάνει μέτωπο ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών, ξεκινώντας από τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ. Κατάργηση των χρηματιστηρίων ενέργειας και του ειδικού φόρου κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας, άμεση μείωση του ΦΠΑ στο 4%. Καθορισμού ανώτατης τιμής. Δωρεάν χορήγηση 1200 κιλοβατώρων το τετράμηνο για όσους είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας. Σταμάτημα αποκοπών συνδέσεων ηλεκτρικού ρεύματος, νερού και internet σε φτωχά υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά και επανασύνδεσή τους. Κατάργηση ειδικού φόρου κατανάλωσης και μείωση ΦΠΑ στο φυσικό αέριο, αγροτικό πετρέλαιο, πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης και βενζίνη. Ανατροπή της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ και επανάκτηση του δημόσιου χαρακτήρα τους, γιατί μόνο ένας ισχυρός δημόσιος τομέας ενέργειας μπορεί να παρέχει στο λαό φθηνό ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο και καύσιμα. και θα πρέπει να συνοδεύεται από ακτιβισμούς και πρακτικές αποτροπής της αποκοπής ρεύματος στα λαϊκά νοικοκυριά.
– Η αντίσταση και η αποτροπή της εφαρμογής της αναδιάρθρωσης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την είσοδο των ΟΠΠΙ, αλλά και την προσπάθεια εφαρμογής του νέου νόμου Κεραμέως. Το μέτωπο της φοιτητικής νεολαίας έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και πολιτική σημασία, καθώς αποτελεί ένα έσχατο προπύργιο κινηματικών πρακτικών και συγκρότησης αντιστάσεων, αλλά και πεδίο υπερεκπροσώπησης της αριστεράς.
– Η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ενάντια στην όξυνση της καταστολής και την περαιτέρω αυταρχική θωράκιση. Η αντίσταση στην κρατική καταστολή και η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων θα πρέπει να αποτελέσουν κεντρικό, αυτοτελές στοιχείο της παρέμβασης της ριζοσπαστικής αριστεράς, καθώς α) διαμορφώνονται οι όροι μίας διαρκούς και σοβαρής κλιμάκωσης, τόσο της άμεσης αστυνομικής βίας, όσο και των παρεμβάσεων του δικαστικού μηχανισμού που κινείται σε κατεύθυνση διαρκούς σκλήρυνσης, β) στοχοποιείται ευθέως η ριζοσπαστική νεολαία, αλλά και τμήματα του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς και της αριστεράς ευρύτερα, με στόχο την άμεση διάλυση κινηματικών πρακτικών που αποτελούν συστατικό στοιχείο της επιτυχίας των κοινωνικών κινητοποιήσεων, γ) η κατασταλτική διαχείριση είναι βασικό στοιχείο της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά, παράλληλα, κεντρικό σημείο που οδήγησε στη συγκρότηση μαζικών κοινωνικών αντιστάσεων όλη την περίοδο της διακυβέρνησης της ΝΔ.
– Τα ζητήματα υπεράσπισης του περιβάλλοντος απέναντι στην αδηφάγα στρατηγική «ανάπτυξης» του κεφαλαίου.
– Η ανάδειξη του προσφυγικού και η αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική στο προσφυγικό / μεταναστευτικό. Απέναντι στην πολιτική των απάνθρωπων, παράνομων, βίαιων επαναπροωθήσεων, τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, την αντιμεταναστευτική – αντιπροσφυγική πολιτική των Συμφωνιών του Δουβλίνου.
– Η καμπάνια ενάντια στον πόλεμο και την πρόσδεση της χώρας στην ιμπεριαλιστική στρατηγική ΝΑΤΟ – ΕΕ. Καμία συμμετοχή – καμία εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία. Να κλείσουν οι βάσεις. Έξοδος από το ΝΑΤΟ. Πολυδιάστατη, φιλειρηνική εξωτερική πολιτική, με βάση το διεθνές δίκαιο και τη φιλία των λαών.
Σε όλα τα παραπάνω μέτωπα, δεν επαρκούν οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς και απαιτείται διαρκές κάλεσμα για κοινή δράση στα μέτωπα και στο μαζικό κίνημα σε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς. Επιπλέον, διαρκές κάλεσμα σε όλη την αριστερά απαιτείται και στους κοινωνικούς χώρους και στις πολιτικές μάχες στην αυτοδιοίκηση. Η αλλαγή του πλαισίου για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, που καταργεί την απλή αναλογική, εισάγει όριο εισόδου στα συμβούλια, μειώνει τον αριθμό των (δημοτικών και περιφερειακών) συμβούλων κ.λπ., διαμορφώνει σημαντικές δυσχέρειες για την διατήρηση της εκπροσώπησης της αριστεράς – και όχι μόνο – ιδίως στον δεύτερο βαθμό, αλλά και στον πρώτο. Η πολιτική σύγκλιση μεταξύ των δυνάμεων της αριστεράς που παρεμβαίνουν στην αυτοδιοίκηση στην πράξη είναι ευρύτατη, ενώ αποκλίσεις προκύπτουν μόνο σε ζητήματα πιο στρατηγικού χαρακτήρα, τα οποία ωστόσο, δεν μπορούν να αποτελούν διαιρετικές τομές στις σημερινές συνθήκες. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, και στα δύο αυτά επίπεδα απαιτούνται βαθύτερες συγκλίσεις. Δεν αρκεί η κοινή δράση στα μέτωπα και στο μαζικό κίνημα. Απαιτείται μια κατεύθυνση βαθύτερης ενότητας, που θα περιλαμβάνει τον κοινό σχεδιασμό, την κοινή ιεράρχηση και χάραξη τακτικής, τη διαμόρφωση πολιτικών και προγραμματικών αξόνων που θα προβάλλονται όσο το δυνατόν ενιαία. Ακόμα, η συγκρότηση κοινών σχημάτων και παρατάξεων και η ενοποίηση των ήδη υπαρχόντων. Σε αυτή την κατεύθυνση, η Λαϊκή Ενότητα απευθύνει πλατύ και διαρκές κάλεσμα ενότητας.
Ένα από τα βασικότερα ελλείμματα που βαραίνουν, αποτελεί η έλλειψη πολιτικού χώρου – μετώπου, ο οποίος θα μπορεί να απευθύνεται με μαζικούς όρους και ενωτικό χαρακτήρα στα πληττόμενα στρώματα. Ως Λαϊκή Ενότητα επιμένουμε στην αναγκαιότητα συγκρότησης πολιτικού υποκειμένου με μετωπικό χαρακτήρα, μεταξύ των δυνάμεων (οργανώσεων και ανένταχτου δυναμικού) που έχουν εμπλακεί στις διεργασίες της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης. Έχει κρίσιμη σημασία για τη ριζοσπαστική αριστερά, αλλά πρωτίστως για να δώσουμε τις μάχες που έρχονται από καλύτερες θέσεις, η διαμόρφωση ενός πολιτικού χώρου, με ανοιχτό, πλατύ χαρακτήρα, που θα συσπειρώνει τις δυνάμεις αυτές και θα έχει αφενός ενιαιομετωπική αντίληψη και αφ’ ετέρου πολιτικό και προγραμματικό λόγο με δυνατότητες μαζικής απεύθυνσης, στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος που θα απαντά στις αναγκαιότητες της περιόδου και στα βασικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα, συνδέοντάς τα με ευρύτερες ρήξεις και τον σοσιαλιστικό ορίζοντα. Η Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης επιχειρεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα αυτό, όπως τονίζεται και στα ιδρυτικά της κείμενα. Οι δυσκολίες, οι αντιφάσεις και οι διαφορετικές ταχύτητες που εμφανίζονται στο εσωτερικό της, παρότι, κατά την εκτίμησή μας, υπάρχουν ήδη οι αναγκαίοι όροι πολιτικής και προγραμματικής σύγκλισης μεταξύ του δυναμικού που την απαρτίζει, δεν αναιρούν την σημασία της, παρότι απογοητεύουν ένα δυναμικό που την παρακολούθησε με ενδιαφέρον. Οι προσπάθειες για κοινή προγραμματική κατεύθυνση, αλλά και πολιτικό συντονισμό στα επιμέρους μέτωπα και τις πολιτικές μάχες πρέπει να συνεχιστούν και να ενταθούν το επόμενο διάστημα. Ταυτόχρονα όμως, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο εκλογικός ορίζοντας είναι ορατός, όποτε και αν τελικά διεξαχθούν οι εκλογές, είναι απαραίτητη μια πολιτική κατεύθυνση για τη ριζοσπαστική αριστερά ευρύτερα. Σημαντικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, θα μπορούσε να αποτελέσει η συσπείρωση των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράςσυνολικά, σε μια εκλογική συνεργασία, με συμφωνημένο κοινό πρόγραμμα, έστω σε επίπεδο βασικών πολιτικών αξόνων. Μία τέτοια διαδικασία θα πρέπει ωστόσο να διέπεται από τις παρακάτω προϋποθέσεις: α) ειλικρινής διάθεση για να δοθεί από κοινού αυτή η μάχη, χωρίς αποκλεισμούς, τεχνητές αντιθέσεις και κατασκευασμένους διαχωρισμούς που δεν αντιστοιχούν στα βασικά επίδικα της συγκυρίας και στα ερωτήματα των μαζών, β) συμφωνία στα χαρακτηριστικά που απαιτούνται για μια πολιτική παρέμβαση που να είναι σε ανάδραση με το επίπεδο συνείδησης των λαϊκών τάξεων. Όσες δυνάμεις μπορούν να συμφωνήσουν σε μία τέτοια κατεύθυνση είναι απαραίτητο να προχωρήσουν.
Είναι, επιπλέον, απαραίτητο να αντλήσουμε συμπεράσματα από τα διεθνή παραδείγματα και να λάβουμε υπόψη την συγκυρία και τον ευρύτερο συσχετισμό. Η εμπειρία, με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της Γαλλίας, αλλά όχι μόνο, δείχνει ότι ακόμα και στις μητροπόλεις του αναπτυγμένου καπιταλισμού, διαμορφώθηκαν δυνατότητες σημαντικής διείσδυσης πολιτικών προγραμμάτων που βρίσκονταν σε κατεύθυνση σχετικής ρήξης με τον νεοφιλελευθερισμό. Παρά τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες των ρευμάτων και των προσώπων που τα εξέφρασαν, μπορούν να μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι ένα επεξεργασμένο πρόγραμμα που θα επικεντρώνεται στις ρήξεις που είναι απαραίτητες για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των πληττόμενων στρωμάτων είναι εφικτό να εκπροσωπήσει μαζικά κοινωνικά στρώματα, αλλά και ότι είναι απαραίτητες μορφές πολιτικής ενότητας για την επιτυχία τέτοιων εγχειρημάτων. Στις συνθήκες της κρίσης του 2010 -2015, το μεταβατικό πρόγραμμα, που έθετε στο επίκεντρο τη ρήξη με τις ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις και την προοπτική άμεσης ανατροπής βασικών στοιχείων του νεοφιλελευθερισμού, ήταν μία πετυχημένη προσπάθεια διαμόρφωσης ενός τέτοιου προγράμματος, η οποία, ωστόσο, έμεινε ανολοκλήρωτη, δεδομένων των αντιφάσεων και των παρεκκλίσεων που χαρακτήρισαν τα περισσότερα ρεύματα της αριστεράς. Σήμερα, στα πλαίσια ενός πιο αρνητικού συσχετισμού, ένα τέτοιο πρόγραμμα θα πρέπει να θέτει στο επίκεντρο άμεσα ζητήματα επιβίωσης των λαϊκών τάξεων, να προτείνει άμεσες λύσεις στα ζητήματα που το επόμενο διάστημα θα οξυνθούν, όπως οι επιπτώσεις του πληθωρισμού, της ενεργειακής κρίσης, η στεγαστική κρίση κ.ο.κ. Ζητήματα που πρέπει να συνδέονται με την αμφισβήτηση του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος, αλλά και σε επόμενο επίπεδο να συνδέονται με ευρύτερες ρήξεις. Υπό αυτήν την έννοια, στη βάση μιας τέτοιας κατεύθυνσης, ένα πολιτικό μπλοκ της ριζοσπαστικής αριστεράς θα πρέπει να απευθυνθεί σε όλες, χωρίς εξαιρέσεις, τις δυνάμεις της αριστεράς, όχι μόνο με αντικείμενο την κοινή δράση στο κίνημα, αλλά και στις πολιτικές μάχες, στα πλαίσια εκλογικής συνεργασίας με πλήρη πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική αυτοτέλεια.
Στη βάση των παραπάνω κατευθύνσεων, η Λαϊκή Ενότητα προχωρά σε ανασυγκρότηση, διεύρυνση και επανίδρυσή της, με μία πορεία συλλογικού δημοκρατικού διαλόγου, που θα κορυφωθεί με πανελλαδική ανοικτή συνδιάσκεψή της στις αρχές του ερχόμενου Οκτωβρίου. Σε αυτή προσκαλούμε όλες τις δυνάμεις της καθώς και συντρόφους και συντρόφισσες, που ενδεχομένως πικράθηκαν και απογοητευτήκαν από την πορεία της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ αλλά και όλης της Αριστεράς, να συμμετέχουν δημιουργικά σε μία ανοικτή δημοκρατική διαδικασία, συμβάλλοντας στον πολιτικό προσανατολισμό της, την επεξεργασία του προγράμματός της και συμμετέχοντας στα συλλογικά όργανα, που θα συγκροτηθούν σε τοπικό περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο.Αυτή η διαδικασία δεν έρχεται να υποκαταστήσει, αλλά να ενισχύσει τον διάλογο και την κοινή δράση μέσα και από την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ και την προσπάθειά μας για ενωτική ανασυγκρότηση όλης της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ «ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ» ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Θέσεις – προτάσεις για τα άμεσα προβλήματα του λαού  και για ένα εναλλακτικό μεταβατικό πρόγραμμα με κατεύθυνση το σοσιαλισμό

Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ (ΛΑΕ) συγκροτήθηκε ως συσπείρωση αριστερών πολιτικών οργανώσεων και ανένταχτων αγωνιστών μετά την μετατροπή από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου του περήφανου ΟΧΙ του λαού και της νεολαίας στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 σε ταπεινωτικό κυβερνητικό ΝΑΙ, με την ψήφιση στη Βουλή από ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ του 3ου μνημονίου.
Η ΛΑΕ από την ίδρυσή της και μέχρι σήμερα προσπάθησε να αναδειχτεί σε μία πρωτοπόρα ριζοσπαστική και ανυπότακτη αριστερή δύναμη ενότητας, συνέπειας, σταθερότητας, ειλικρίνειας ανιδιοτέλειας, και αγωνιστικότητας υπέρ των συλλογικών συμφερόντων του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.
Συμμετείχε σταθερά στους λαϊκούς αγώνες ενάντια στην εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών, στην αρπαγή της λαϊκής κατοικίας και στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, για να υπερασπίσει μισθούς, συντάξεις, εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα, για το περιβάλλον για τα δικαιώματα της νεολαίας στην εργασία και στις σπουδές προσπαθώντας, ταυτόχρονα να επεξεργαστεί και να προβάλλει μία ριζοσπαστική, ανατρεπτική, βιώσιμη εναλλακτική πρόταση στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος με κατεύθυνση το σοσιαλισμό. Στη βάση ενός τέτοιου προγράμματος επιδίωξε και επιδιώκει και τη συνεργασία πρωτίστως των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και όλης της Αριστεράς.
Παρά τις μεγάλες ανατροπές στην πολιτική σκηνή, τις ήττες του κινήματος μετά το 2015, τις αδυναμίες συνολικά της αριστεράς, αλλά και τα σοβαρά λάθη της  ίδιας της ΛΑΕ απέναντι στα οποία στέκεται έμπρακτα αυτοκριτικά και που οδήγησαν σε πολιτική φθορά, η ΛΑΕ παρέμεινε στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού και της νεολαίας,– ακόμα και μέσα στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες της πανδημίας και της καραντίνας – και παρουσίασε αξιοσημείωτη δράση και παρουσία, ενώ ταυτόχρονα υπηρέτησε με συνέπεια και αποφασιστικότητα την προσπάθεια για την κοινή δράση και την πολιτική συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς.
Η ΛΑΕ σε αυτή τη φάση, βγάζοντας συμπεράσματα από την μέχρι τώρα διαδρομή της προχωρά στην ανασυγκρότηση, διεύρυνση, επανίδρυσή της, μέσα από μια ανοικτή διαδικασία, χωρίς οργανωτικές αγκυλώσεις, στην οποία καλεί να συμμετέχουν όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα για την ανυπόταχτη υποστήριξη των λαϊκών συμφερόντων, την διατύπωση ενός μεταβατικού προγράμματος που να πατάει στις ανάγκες του σήμερα και την υλοποίηση μιας ενιαιομετωπικής πολιτικής. Η ανασυγκρότηση και η ενίσχυσή της συμβάλλει ουσιαστικά για ένα ενωτικό αριστερό μέτωπο, για δυναμική αντιπολίτευση, για αποτελεσματικούς αγώνες του λαού και της νεολαίας και για να μείνει ζωντανή η ελπίδα της ανατροπής.
Οι διεθνείς εξελίξεις, εν μέσω παγκόσμιας υγειονομικής, οικονομικής, κλιματικής κρίσης και μετά τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία χαρακτηρίζονται από την όξυνση και της γεωπολιτικής, ενεργειακής και επισιτιστικής κρίσης και από την απειλή οικονομικής ύφεσης και στασιμοπληθωρισμού. Ο κόσμος, που ξέραμε, αλλάζει. Η αστάθεια, η ρευστότητα, η αλλαγή γεωπολιτικών συσχετισμών, η όξυνση ανταγωνισμών και η αύξηση κινδύνων για νέους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς ενισχύεται.
Στη χώρα μας βρισκόμαστε σε μία περίοδο, που ο λαός και η νεολαία καλούνται και πάλι να πληρώσουν το μάρμαρο της επιθετικής, νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται μετά από μια δεκαετία σκληρής λιτότητας, αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και εκθεμελίωσης κάθε λαϊκού και δημοκρατικού δικαιώματος, να συνεχίσει και να βαθύνει την τροχιά που χάραξαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις
ΝΔ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις διαφορές τους σε επίπεδο διακηρύξεων, ιδεολογικών προελεύσεων, κοινωνικών αναφορών και σχέσεων με τα κυρίαρχα κέντρα εξουσίας κινούνται στα ίδια πλαίσια οικονομικής πολιτικής, με βάση τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τις «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει προς τους δανειστές και κυρίως την ΕΕ και την Ευρωζώνη για τις επόμενες δεκαετίες. Στην εξωτερική πολιτική συμφωνούν στην πλήρη υποταγή στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό.
Η ΛΑΕ απορρίπτει το θεώρημα, των συστημικών δυνάμεων και των κυρίαρχων ΜΜΕ, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό και στο καπιταλιστικό σύστημα.
Οι προτάσεις μας, που περιέχονται σε αυτή την προγραμματική διακήρυξή μας και αντιπαραθέτουμε στις εφαρμοζόμενες ακραία αντικοινωνικές νεοφιλελεύθερες κυβερνητικές πολιτικές αλλά και σε κάθε εκδοχή τους, ανακουφίζουν τα λαϊκά στρώματα. Απαντούν στις σημερινές πραγματικές ανάγκες και υπαρκτά και οξυμμένα προβλήματα του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Αποτελούν μέτωπα και στόχους πάλης σε αντιπαράθεση και ρήξη με τη λιτότητα και τον ευρωμονόδρομο. Μέτωπα για πραγματική κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση, αλλά και στοιχεία ενός μεταβατικού προγράμματος φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση και ανοίγουν το δρόμο για βαθύτερες αλλαγές για μία κοινωνία αλληλεγγύης, κοινωνικής δικαιοσύνης, ελευθερίας και αξιοπρέπειας, στο δρόμο για το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα, που για μας εξακολουθεί να αποτελεί στρατηγικό στόχο και ένα τεράστιο βήμα για την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας.
Σε αντίθεση με την νεοφιλελεύθερη πολιτική που έρχεται να αντιμετωπίσει την ακρίβεια με επιδόματα-ψίχουλα και αρνείται να περιορίσει τα υπερκέρδη των καρτέλ της ενέργειας, μεταφέροντας τα βάρη στα λαϊκά στρώματα και αυξάνοντας το δημόσιο χρέος να αντιτάξουμε:

Ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα ανεργίας, χορήγηση ΑΤΑ (Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής), σε περιόδους, όπως αυτή την περίοδο, εκτίναξης της ακρίβειας. Μέτρα ελέγχου των τιμών και πάταξης της αισχροκέρδειας, ενεργοποίηση και ισχυροποίηση των αρμόδιων δημόσιων ελεγκτικών υπηρεσιών.
Επιβολή διατίμησης και ανώτατου πλαφόν στις τιμές σε προϊόντα που καλύπτουν βασικές κοινωνικές ανάγκες και τη διατροφή των λαϊκών στρωμάτων. Δραστική μείωση των ληστρικών έμμεσων φόρων, μηδενισμός ΦΠΑ στα είδη διατροφής και κάλυψης βασικών λαϊκών αναγκών, αύξηση των δημοσίων κοινωνικών δαπανών για παιδεία, υγεία, πρόνοια.
Κατάργηση των χρηματιστηρίων ενέργειας, της ρήτρας αναπροσαρμογής και του ειδικού φόρου κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας. Σταμάτημα αποκοπών συνδέσεων ηλεκτρικού ρεύματος, νερού και internet σε φτωχά υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά και επανασύνδεσή τους. Ενίσχυση των δημόσιων Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και πύκνωση των δρομολογίων τους.
Κατάργηση ειδικού φόρου κατανάλωσης και μείωση ΦΠΑ στο φυσικό αέριο, αγροτικό πετρέλαιο, πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης και βενζίνη. Επέκταση χορήγησης επιδομάτων, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα, λόγω ψυχρότερου και μακρύτερου χειμώνα.
Ενέργεια, κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Ανατροπή της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ και επανάκτηση του δημόσιου χαρακτήρα τους.
Επιβολή ενοικιοστασίου. Σταμάτημα κατασχέσεων, πλειστηριασμών, εξώσεων σε λαϊκές κατοικίες. Προώθηση δημόσιων πολιτικών κάλυψης στεγαστικών αναγκών χαμηλόμισθων, χαμηλοσυνταξιούχων, ανέργων, και νέων ζευγαριών.
2 Κατάργηση της λιτότητας- Αποκατάσταση Εργασιακών δικαιωμάτων και μισθών.
Σε αντίθεση με την νεοφιλελεύθερη πολιτική που προπαγανδίζει ψευδώς ότι οι αυξήσεις στους μισθούς θα οδηγήσουν σε περαιτέρω αύξηση του πληθωρισμού, προκειμένου να συμπιέσει ακόμα περισσότερο το κοινωνικό μερίδιο των μισθωτών και συνταξιούχων και επιχειρεί να αποδιαρθρώσει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα ώστε να μην μπορούν οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους να αντιτάξουμε:

Kατάργηση όλου του μνημονιακού και μεταμνημονιακού καθεστώτος της λιτότητας, που εμβαθύνεται από τις κυβερνητικές πολιτικές και αντικατάστασή του από μία πολιτική που θα ενισχύει τα δικαιώματα και τα εισοδήματα του εργαζόμενου λαού.
Αυξήσεις στους μισθούς. Καθορισμός του του κατώτατου μισθού με συλλογικές διαπραγματεύσεις και όχι με αποφάσεις Υπουργού Εργασίας και αύξησή του με συνυπολογισμό των απωλειών του από τη δεκαετή μνημονιακή λιτόητητα και την ακρίβεια της εποχής. Αναγνώριση και επέκταση της συλλογικής διαπραγμάτευσης σε επίπεδο επιχειρηματικών ομίλων. Μέτρα περιορισμού των απολύσεων – κατάργηση όλων των μέτρων διευκόλυνσης των ομαδικών απολύσεων. Ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αποκατάσταση και αναβάθμιση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη – Απαγόρευση ανταπεργίας, πλήρης αποκατάσταση απεργιακού δικαιώματος. και των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Επαναφορά του συστήματος εκλογών με αυτοπρόσωπη παρουσία και κατάργηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Επαναφορά της Κυριακής-αργίας, επανακατοχύρωση και τήρηση του οχταώρου στην πράξη. Δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, χωρίς μείωση των αποδοχών.
Επαναλειτουργία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας που κατάργησε η κυβέρνηση. Ενίσχυση των δημόσιων μηχανισμών ελέγχου τήρησης της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας και ταχείας απονομής δικαιοσύνης στις εργατικές διαφορές.
Ενίσχυση της πλήρους και σταθερής εργασίας. Κατάργηση των ελαστικών και επισφαλών μορφών εργασίας, ξεκινώντας από το δουλεμπορικό καθεστώς ενοικίασης εργαζομένων και της εκ περιτροπής εργασίας.
Καταπολέμηση της μαύρης εργασίας και της ψευδοαυτοαπασχόλησης.

Κατάργηση της εργασιακής ζούγκλας, στήριξη των ανέργων με αυξήσεις στα επιδόματα ανεργίας, επιμήκυνση του χρόνου χορήγησής του  και κοινωνικές πολιτικές, ουσιαστικές πολιτικές αντιμετώπισης της ανεργίας με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και νομοθετικά μέτρα προστασίας των εργαζομένων από απολύσεις.
Στήριξη της ανατροφής τέκνων από εργαζόμενους γονείς με δημόσιες κοινωνικές υποδομές και προσαρμογή των εργασιακών δικαιωμάτων και των αδειών ανατροφής στις ανάγκες των γονέων.

Αναβάθμιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, των συντάξεων και της πρόνοιας:

Σε αντίθεση με την πολιτική που συμπιέζει τις κοινωνικοασφαλιστικές παροχές για να μειώσει το μισθολογικό κόστος και να εντείνει τη μετατροπή των κόπων μιας ζωής σε πεδίο επιδότησης και κερδοφορίας του κεφαλαίου να διεκδικήσουμε:

Επαναφορά του δημόσιου – καθολικού – αναδιανεμητικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων, με τους οποίους το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης μετατράπηκε κατά 70% σε κεφαλαιοποιητικό.
Ουσιαστικές αυξήσεις σε τις τις συντάξεις, που έχουν να αυξηθούν από το 2008, και ιδιαίτερα τις χαμηλοσυνταξιούχους, ώστε να αποκατασταθούν οι μεγάλες μειώσεις που υπέστησαν στα χρόνια των μνημονίων.
Κατάργηση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος τις επικουρικές συντάξεις καθώς και τις ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών τις κοινωνικής ασφάλισης.
Εφαρμογή για όλους τις συνταξιούχους των δικαστικών αποφάσεων των Ανωτάτων δικαστηρίων, που έκριναν παράνομες τις μνημονιακές μειώσεις των συντάξεων και την κατάργηση τις 13ης και 14ης σύνταξης.
Καμία περαιτέρω αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Η κοινωνική ασφάλιση να στηρίζεται στην τριμερή χρηματοδότηση, και στα πλαίσια τις να ενισχυθεί η δημόσια χρηματοδότηση τις.
Αποκατάσταση τις διαχρονικής λεηλασίας των αποθεματικών τις Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, με ανακεφαλαιοποίησή τις. Ενίσχυση τις με τις αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
Αναβαθμισμένες δημόσιες πολιτικές για τα ΑμεΑ, πάσχοντες από χρόνιες παθήσεις και τις οικογένειές τους για βελτίωση της θέσης τους με πλήρη προστασία των δικαιωμάτων και επιδομάτων τους.
Μηδενική συμμετοχή τους στα συνταγογραφούμενα φάρμακα και για τα συνοδά νοσήματα, που επιφέρει μία χρόνια πάθηση ή αναπηρία, στα τεχνικά βοηθήματα κλπ.
Άμεσα μέτρα προσβασιμότητας των ΑμεΑ στην εκπαίδευση, στην εργασία, στο σύστημα των δημοσίων μεταφορών, σ’ όλες τις υποδομές και στην καθημερινή ζωή. Δωρεάν μετακίνησή τους από τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς.
Έκδοση κάρτας αναπηρίας, η οποία θα χρησιμοποιείται σε κάθε περίπτωση που το ΑμεΑ, καλείται να ασκήσει νόμιμο δικαίωμά του. Προώθηση και διασφάλιση θέσεων εργασίας των ΑμεΑ και των οικογενειών τους.

Διαγραφή χρεών νοικοκυριών.
Σήμερα, παρά ποτέ, μέσα σε συνθήκες αύξησης του πληθωρισμού και της ακρίβειας είναι αναγκαίο να προστατευθούν τα κατώτερα λαϊκά στρώματα από τις συνέπειες της αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών τους:
Ευρεία «σεισάχθεια» (διαγραφή) στα «κόκκινα» τραπεζικά δάνεια υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών και κατεστραμμένων μικρών επιχειρήσεων, επαγγελματιών και αγροτών. Γενναίες ρυθμίσεις για τους υπόλοιπους, ώστε να μπορούν να τα αποπληρώσουν. Αντίστοιχα μέτρα για τα χρέη προς το κράτος, ασφαλιστικά ταμεία, ΟΤΑ, ΔΕΚΟ.
Νομοθέτηση ακατάσχετου της πρώτης κατοικίας. Κατάργηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και κατασχέσεων, λαϊκής κατοικίας και περιουσίας.
Σταμάτημα των αποκοπών ηλεκτρικού ρεύματος και νερού στα λαϊκά νοικοκυριά, που αδυνατούν λόγω ανέχειας να εξοφλήσουν τους λογαριασμούς τους.

Ολοκληρωμένο δημόσιο σύστημα υγείας και πρόνοιας για άμεση, δωρεάν, καθολική και ισότιμη πρόσβαση όλων σε υπηρεσίες υψηλού επιπέδου.
Οι συνθήκες της πανδημίας ανέδειξαν στο μέγιστο βαθμό τη σημασία του δημόσιου τομέα υγείας και του πόσο εγκληματική είναι η νεοφιλελεύθερη πολιτική αποδιάρθρωσης του ΕΣΥ προς όφελος των ιδιωτών επιχειρηματιών στο χώρο της υγείας
Αύξηση δημοσίων δαπανών για την υγεία. Στήριξη του ΕΣΥ, άμεση κάλυψη όλων των κενών θέσεων με μόνιμο υγειονομικό προσωπικό, ενίσχυση υποδομών και εξοπλισμού, πραγματικό σύστημα δημόσιας πρωτοβάθμιας υγείας. Καμία απόλυση υγειονομικού.
Για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης. Επίταξη δομών και προσωπικού του ιδιωτικού τομέα υγείας, όταν καθίσταται αναγκαίο. Δωρεάν rapid και μοριακά τεστ για όλους. Δωρεάν διανομή μασκών σε όλους. Διάτιςη των νέων φαρμακευτικών θεραπειών σε όσους τις έχουν ανάγκη. Λήψη μέτρων υγειονομικής προστασίας προσφτιςκαι μεταναστών. Υγειονομικά μέτρα προστασίας στους εργασιακούς χώρους και τιςΜΜ. Πληρωμένη επαρκή άδεια ανάρρωσης ή καραντίνας στουτιςγαζόμενους. Πληρωμένη άδεια για τη φροντίδα των παιδιών τους, που νοσούν ή μπαίνουν σε καραντίνα.
Δημιουργία Κρατικής Φαρμακοβιομηχανίας και Εθνικής Φαρμακαποθήκης. Ουσιαστική αναβάθμιση ττιςΕθνικού Οργανισμού Φαρμάκου (ΕΟΦ). Στόχος είναι να καλύπτουν τις ανάγκες σε βασικά φάρμακα. Να λειτουργούν ως εξυγιαντικοί παρεμβατικοί μοχλοί σε όλο το κύκλωμα παραγωγής, τιμολόγησης, ποιοτικού ελέγχου και επάρκειας των αναγκαίων φαρμάκων. Εφαρμογή τιμολογιακής πολιτικής στα φάρμακα, που θα στηρίζεται στον έλεγχο του πραγματικού κόστους παραγωγής, και των αυθαίρετων ανατιμήσεων, υπερ-υποτιμολογήσεων των πολυεθνικών.

Δημόσια, δωρεάν παιδεία χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, που να καλλιεργεί την ουσιαστική γνώση και την κριτική αντίληψη της νέας γενιάς.
Στην επιθετική πολιτική της κυβέρνησης ενάντια στη δημόσια παιδεία, την υποστήριξη και διαφήμιση των κολλεγίων και των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων και την προσπάθεια καταστολής των φοιτητικών και μαθητικών διεκδικήσεων να αντιτάξουμε:
Δραστική αύξηση δημόσιας χρηματοδότησής της παιδείας, ενίσχυσή της με ανθρώπινο δυναμικό και υποδομές και στήριξη των κοινωνικά ασθενέστερων στρωμάτων. Κατάργηση των νόμων για τη βάση εισαγωγής, που πετάνε χιλιάδες μαθητές έξω από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, και για την αντιδραστική αναδιάρθρωση των πανεπιστημίων, που διαλύει τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων, αυταρχικοποιεί τις διοικήσεις των ιδρυμάτων, εισάγει την διαρκή αστυνομική παρουσία και επιτήρηση στα πανεπιστήμια.
Κατοχύρωση, αναβάθμιση των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Στην πολιτική του άκρατου αυταρχισμού που επιχειρεί να κατατρομοκρατήσει την κοινωνία για να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι και επιχειρεί να ακυρώσει την εκπροσώπηση των λαϊκών στρωμάτων, παλεύουμε για:
Να ξηλωθούν οι παρακρατικοί μηχανισμοί που επιτρέπουν στην κυβερνητική
ΕΥΠ να λειτουργεί ως κράτος εν κράτει. Κατάργηση ιδιώνυμων αυταρχικών νομοθετικών ρυθμίσεων. Απαγόρευση χρήσης χημικών σε λαϊκές κινητοποιήσεις. Διάλυση των ΜΑΤ και κατασταλτικών μηχανισμών, που δρουν ενάντια στους λαϊκούς αγώνες. Επιλογή και έλεγχος της ηγεσίας των σωμάτων ασφαλείας από τη βουλή. Ίδρυση δημόσιας αρχής η οποία θα ελέγχει τις καταγγελίες για ρατσιστική βία και απάνθρωπη συμπεριφορά σε βάρος πολιτών, θα συγκεντρώνει τα στοιχεία και θα παραπέμπει στη δικαιοσύνη. Κατάργηση του νόμου Χρυσοχοΐδη για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, καμία σκέψη για αστυνομία στα πανεπιστήμια. Κατάργηση των διατάξεων για την κατάργηση της αναστολής εκτέλεσης των ποινών.
Ανατροπή της αυταρχικής θεσμικής θωράκισης. Καθιέρωση της απλής, ανόθευτης αναλογικής ως παγίου εκλογικού συστήματος. Ενίσχυση της άμεσης έκφρασης της λαϊκής βούλησης μέσω δημοψηφισμάτων και λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας.
Προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος, του φυσικού πλούτου της χώρας, των ελεύθερων δημοσίων χώρων ενάντια στην κερδοσκοπική βουλιμία των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και στις αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές των κυβερνήσεων, που παραδίδουν το φυσικό περιβάλλον στις ορέξεις του κεφαλαίου παρά την εντεινόμενη κλιματική κρίση
Ενίσχυση των φορέων και των δομών πρόληψης και αντιμετώπισης των κινδύνων από φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές, της πυροπροστασίας και πυρόσβεσης, της αντιπλημμυρικής προστασίας, των δομών πολιτικής προστασίας, στην κατεύθυνση της πρόληψης – αντιμετώπισης – αποκατάστασης, καμία παραχώρησή τους σε ιδιωτικά συμφέροντα. Ολοκληρωμένη πολιτική για τη διαχείριση των απορριμμάτων με κριτήριο όχι τα κέρδη των κάθε λογής εργολάβων αλλά την προστασία του περιβάλλοντος.

Αυτοδιοίκηση στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων, με ευρεία λαϊκή συμμετοχή και στόχο τη διασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος:
Κατάργηση του θεσμικού πλαισίου του Καλλικράτη, του Κλεισθένη και των αυταρχικών τροποποιήσεών τους από την κυβέρνηση της ΝΔ. Κατάργηση της σύνδεσης με το Οικονομικό Παρατηρητήριο και όλων των μνημονιακών ρυθμίσεων, που συνεπάγονται οικονομική ασφυξία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ρήξη με τη λογική της ανταποδοτικότητας και της εκχώρησης έργου των ΟΤΑ σε ιδιώτες. Αύξηση δημόσιας χρηματοδότησης και αναβαθμισμένη δημοκρατία, με αυξημένη λαϊκή συμμετοχή.
Κατάργηση του νέου πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος στην αυτοδιοίκηση. Ανάδειξη δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων με απλή, ανόθευτη αναλογική. Έμμεση εκλογή δημάρχου – περιφερειάρχη και κατάργηση των υπερεξουσιών τους.
Ολοκληρωμένα συστήματα δημόσιας διαχείρισης των απορριμμάτων με αποκέντρωση, σχεδιασμό, χρηματοδότηση. Έμφαση στη διαλογή στην πηγή και στην ανακύκλωση.

Αγώνας ενάντια στο ρατσισμό, την ξενοφοβία, την ακροδεξιά και το φασισμό, που ενισχύεται από τις κυβερνητικές πολιτικές και αποσκοπεί στη διαίρεση της εργατικής τάξης και την ένταση του κοινωνικού αυτοματισμού.

Για να σταματήσει η αδιανόητη πολιτική των επαναπροωθήσεων και των push backs, που στοιχίζει ανθρώπινες ζωές, για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για τους πρόσφυγες, ίσα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα για τους μετανάστες. Ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και της ασύδοτης δράσης των πολυεθνικών επιχειρήσεων, που παροξύνουν το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα. Κατάργηση των Κανονισμών του Δουβλίνου και της συμφωνίας ΕΕ Τουρκίας, που μετατρέπουν την Ελλάδα σε φυλακή προσφύγων και μεταναστών.

Ενάντια στην έμφυλη βία, το σεξισμό, τις γυναικοκτονίες, που αυξάνονται μέσα σε συνθήκες μετατροπής της οικονομικής κρίσης σε κοινωνική κρίση, κάτω από την κυβερνητική αδιαφορία
Αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε διάκριση με βάση το φύλο ή την ταυτότητα φύλου και τον κοινωνικό αποκλεισμό που τέτοιες διακρίσεις συνεπάγονται. Για ίσα δικαιώματα στην εργασία, στον δημόσιο και τον ιδιωτικό βίο, για δημόσιες πολιτικές και υποδομές για τη στήριξη της μητρότητας, των παιδιών και των λαϊκών οικογενειών. Ο αγώνας του φεμινιστικού κινήματος ενάντια στον σεξισμό και την πατριαρχία είναι αναγκαίο και αναπόσπαστο τμήμα του ευρύτερου λαϊκού κινήματος για την ανατροπή και την κοινωνική χειραφέτηση. Πλήρης εφαρμογή με συγκεκριμένες νομοθετικές ρυθμίσεις των Συμβάσεων της Κωνσταντινούπολης και της 190 Σύμβασης της Δ.Ο.Ε. για την εξάλειψη της βίας και της παρενόχλησης στην εργασία. Νομική αναγνώριση της γυναικοκτονίας στο Ποινικό Κώδικα.

Η διεκδίκηση αυτών των άμεσων στόχων πάλης θα έρθει αντιμέτωπη με την πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία των κυρίαρχων κέντρων εξουσίας. Για την ενίσχυση των στόχων αυτών και τη σταθεροποίηση των λαϊκών διεκδικήσεων είναι αναγκαίο να δείξουμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι μονόδρομος και ότι υπάρχει άλλος δρόμος που μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή των καταθλιπτικών συσχετισμών. Μεταβατικοί στόχοι και σταθμοί αυτού του άλλου δρόμου είναι:
Το σταμάτημα και η ανατροπή των ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων επιχειρήσεων δικτύων και υποδομών της χώρας και της μακροχρόνιας υποθήκευσης της δημόσιας περιουσίας. Άμεση κατάργηση ΤΑΙΠΕΔ και Υπερταμείου.
Ανάκτηση από το δημόσιο των ιδιωτικοποιημένων δημόσιων επιχειρήσεων και υποδομών στρατηγικής και κοινωνικής σημασίας. Ανασυγκρότηση, κοινωνικοποιημένη λειτουργία και αξιοποίησή τους ως βασικού μοχλού παραγωγικού μετασχηματισμού και αναβάθμισης των κοινωνικών πολιτικών.
Οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες – παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση, μεταφορές, νερό, ενέργεια, επικοινωνίες –και οι δημόσιες υποδομές (δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια), πρέπει να είναι δημόσια κοινωνικά αγαθά, προσιτά στον καθένα/μια και όχι πεδία ιδιωτικής κερδοσκοπίας.

13. Η βαθειά διαγραφή του δημοσίου χρέους
Διακοπή αποπληρωμής και διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του ακόμα περισσότερο διογκωμένου την περίοδο της πανδημίας δημόσιου χρέους της χώρας.
Διεκδίκηση πολιτικά, νομικά, κινηματικά των γερμανικών οφειλών, δηλαδή του κατοχικού δάνειου και των αποζημιώσεων για τα θύματα και τις καταστροφές της ναζιστικής θηριωδίας.

14. Η εθνικοποίηση των τραπεζών
Επανάκτηση δημόσιας ιδιοκτησίας και ελέγχου στην ΤτΕ. Εθνικοποίηση των τραπεζών, ώστε να λειτουργούν με αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια, με κοινωνικό έλεγχο και διασφαλισμένες τις λαϊκές καταθέσεις, αντί να φορτώνουν το λαό με νέες ανακεφαλαιοποιήσεις.

Η κατάργηση της φορολογικής ασυλίας του μεγάλου κεφαλαίου- ριζική αναδιανομή πλούτου υπέρ των λαϊκών τάξεων μέσα από ένα δίκαιο και απλό φορολογικό σύστημα.
Κατοχύρωση ετησίου αφορολόγητου ατομικού εισοδήματος 12.000 ευρώ. Ενιαία τιμαριθμοποιημένη προοδευτική κλίμακα φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων.
Κατάργηση των ειδικών χαριστικών φορολογικών καθεστώτων (ναυτιλίας, τραπεζών, συμβάσεων παραχώρησης κλπ). Αποτελεσματική καταπολέμηση της φοροαποφυγής και ειδικά της μεταφοράς κερδών σε άλλες χώρες (π.χ. ενδοομιλικές συναλλαγές), με ενίσχυση του ελεγκτικού μηχανισμού και επαναφορά της επιβολής φόρου στις τριγωνικές συναλλαγές με χώρες, που έχουν προνομιακό φορολογικό καθεστώς.
Μείωση έμμεσων φόρων, που πλήττουν περισσότερο τα λαϊκά στρώματα. Μονοψήφιοι έως και μηδενικοί συντελεστές Φ.Π.Α. σε αγαθά και υπηρεσίες λαϊκής κατανάλωσης και στα φάρμακα. Μείωση όλων των συντελεστών ΦΠΑ.
Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Αντικατάστασή του από φόρο πολύ μεγάλης ακίνητης περιουσίας.
Κατάργηση ΑΑΔΕ. Επαναφορά των υπηρεσιών του φορολογικού και τελωνειακού μηχανισμού στο Υπουργείο Οικονομικών.
Οικονομική ανακούφιση των υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αγροτών (διαγραφή ή πάγωμα οφειλών, δραστική αύξηση αριθμού δόσεων, χρονική επιμήκυνση αποπληρωμής κ.λπ.). Κατάργηση ηλεκτρονικών κατασχέσεων και πλειστηριασμών για τα χρέη τους προς το δημόσιο.

16. Ο παραγωγικός και οικολογικός μετασχηματισμός. Αγωνιζόμαστε για μία, πολύ διαφορετική από τη σημερινή, κοινωνία και οικονομία, που θα βασίζεται στην κοινωνική δικαιοσύνη και στη δημοκρατία. Ο παραγωγικός μετασχηματισμός θα εδράζεται στην κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων υλικών και ανθρώπινων πόρων. Στην υψηλή παραγωγικότητα, στην δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, σε δημοκρατικές εργασιακές σχέσεις, αξιοπρεπείς μισθούς, πλήρη σεβασμό των εργασιακών – ασφαλιστικών δικαιωμάτων, προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής.
Με επικέντρωση στον πρωτογενή τομέα και στη μεταποίηση, για να ενισχυθεί η παραγωγική βάση, να ικανοποιηθούν οι κοινωνικές ανάγκες:
α) ενίσχυση κλάδων και τομέων, αναγκαίων για μία άλλη φιλολαϊκή πολιτική (φαρμακευτικός κλάδος, εξοπλισμός μεταφορών και μηχανολογικός εξοπλισμός, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, αγροδιατροφικός τομέας, ενέργεια, χημική βιομηχανία κ.λπ.). Ανάπτυξη του συνεταιριστικού τομέα και της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.
β) στήριξη της μικρομεσαίας αγροτιάς και αναβάθμιση της πρωτογενούς παραγωγής, για την κάλυψη των λαϊκών διατροφικών αναγκών, με ασφαλή, ποιοτικά και φθηνά τρόφιμα
γ) στήριξη των μικρών επιχειρήσεων, στο βαθμό που συμβάλλουν στην παραγωγική και τεχνολογική αναβάθμιση και μετασχηματισμό της χώρας, την αύξηση των θέσεων εργασίας, την προστασία εργατικών δικαιωμάτων και περιβάλλοντος.
Αύξηση των δημοσίων δαπανών, για να συμβάλλουν στην αναδιανομή και στην ανάπτυξη υπέρ των εργαζόμενων τάξεων. Ενεργητική παρέμβαση του κράτους στην αύξηση της απασχόλησης με αναγκαίες προσλήψεις σε δημόσιες υποδομές και κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, παιδεία, πολιτική προστασία, κοινωνική φροντίδα).
Πολύπλευρη ενεργειακή πολιτική. Ενεργειακός σχεδιασμός και χωροθέτηση με βάση τις σημερινές και μελλοντικές ανάγκες, που να αξιοποιεί και τους εγχώριους φυσικούς πόρους, με σεβασμό στο περιβάλλον. Σχεδιασμένη ανάπτυξη των μεταφορών, ιδιαίτερα των μέσων σταθερής τροχιάς, των δημοσίων έργων και κοινωνικών υποδομών. Επαναφορά στη δημόσια ιδιοκτησία των σιδηροδρόμων, που είναι το πιο οι8κονομικό και φιλικό περιβάλλον μέσο μεταφοράς και των οδικών αξόνων με κατάργηση των διοδίων.
Σεβασμός και προστασία του περιβάλλοντος, αμφισβήτηση των καταναλωτικών προτύπων που εξαντλούν τους φυσικούς πόρους, οδηγούν σε υπερεκμετάλλευση, περιβαλλοντική καταστροφή και δεν είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμα.

17. Η Πολιτιστική αναγέννηση, με ενίσχυση του πολιτισμού ως δημοσίου κοινωνικού αγαθού και στήριξη από το δημόσιο της πολιτιστικής παραγωγής και πνευματικής δημιουργίας καθώς και η διευκόλυνση της πρόσβασης του λαού και της νεολαίας σε αυτή.

18. Η στήριξη και προώθηση του μαζικού λαϊκού αθλητισμού, με έμφαση στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Παροχή δωρεάν αθλητικών εγκαταστάσεων και υπηρεσιών στις τοπικές κοινωνίες. Σύγκρουση με τα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής στον επαγγελματικό αθλητισμό.

19. Η συγκρότηση ενός δικαστικού συστήματος που θα μπορεί πράγματι να παρέχει Δικαιοσύνη:
Αποτελεσματική προστασία του δικαιώματος των πολιτών σε δικαστική προστασία και δυνατότητα πρόσβασης στη Δικαιοσύνη, ώστε η οικονομική αδυναμία να μην μετατρέπεται σε δικονομική ανισότητα. Ριζική μείωση του κόστους πρόσβασής. Λήψη μέτρων για την καταπολέμηση της καθυστέρησης στην εκδίκαση των υποθέσεων με πρόσληψη του απαιτούμενου αριθμού δικαστών και υπαλλήλων. Κατοχύρωση πραγματικού συστήματος νομικής βοήθειας (legal aid) στους οικονομικά αδύναμους.
Εκλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από ευρύτερο και αντιπροσωπευτικό εκλεκτορικό σώμα και όχι από το εκάστοτε Υπουργικό Συμβούλιο και αποτροπή των παρεμβάσεων σε αυτή της εκτελεστικής εξουσίας και των οικονομικών συμφερόντων. Κατάργηση όλων των ειδικών «αντιτρομοκρατικών» και κατασταλτικών πλαισίων, που αναιρούν τις προστατευτικές νομικές και δικονομικές εγγυήσεις υπέρ των πολιτών, ενθαρρύνουν την ωμή αστυνομική βία, την δικαστική αυθαιρεσία και την προληπτική καταστολή. Ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων, επέκταση εναλλακτικών κυρώσεων και εναλλακτικών τρόπων έκτισης ποινής.
20. Η ανατροπή της φιλοπόλεμης πολιτικής της κυβέρνησης και των σχεδίων όλο και μεγαλύτερης πρόσδεσης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Καμία συμμετοχή – καμία εμπλοκή της Ελλάδας στην πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία. Καμία αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού, άρση της παραχώρησης στρατιωτικών και πολιτικών υποδομών και διευκολύνσεων. Άρση της ελληνικής συμμετοχής στις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από κάθε είδους ιμπεριαλιστικό τυχοδιωκτισμό των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, της Γαλλίας, του Ισραήλ. Αντίθεση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Συρία, στη Λιβύη και όπου αλλού.
Ριζική μείωση των πολεμικών δαπανών, κατάργηση όλων των συμφωνιών με την πολεμική βιομηχανία που εντείνουν την κούρσα των εξοπλισμών.
Ξήλωμα των αμερικανικών βάσεων από τη χώρα μας.
Έξοδος από το ΝΑΤΟ. Αγώνας για μη επέκταση του ΝΑΤΟ και διάλυση του, μιας πολεμικής μηχανής, που διαλύει κράτη, καταδυναστεύει λαούς και αποσταθεροποιεί όσους δεν εντάσσονται ομαλά στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Διεκδίκηση πολυδιάστατης φιλειρηνικής εξωτερικής πολιτικής ενεργητικής ουδετερότητας. Ανάπτυξη ισότιμων σχέσεων, στη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος.
Μη συμμετοχή της Ελλάδας στα σχέδια για ευρωστρατό.
Επίλυση των όποιων προβλημάτων με την Τουρκία στη βάση του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του Δικαίου της Θάλασσας, με σεβασμό των διεθνών συνθηκών, χωρίς ιμπεριαλιστική επιδιαιτησία.
Λύση του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, για μια Κύπρο με ενιαία διεθνή προσωπικότητα, ανεξάρτητη, χωρίς ξένα στρατεύματα, βάσεις και εγγυήτριες δυνάμεις.
Ανάπτυξη αντιπολεμικού κινήματος και κοινών δράσεων με τους λαούς της Τουρκίας, της Κύπρου, των άλλων Βαλκανικών χωρών, προώθηση της αλληλεγγύης και του κοινού αγώνα ενάντια στους κοινούς δυνάστες.
Ανάπτυξη κοινού αγώνα με όλους τους λαούς της ευρύτερης περιοχής, ιδίως της Μεσογείου, αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό και σε όλους τους δοκιμαζόμενους λαούς.
21. Η καλά σχεδιασμένη, συντεταγμένη και προετοιμασμένη έξοδος από την ευρωζώνη. Η αποδέσμευση από το ασφυκτικό πλαίσιο της ΟΝΕ θα δώσει τη δυνατότητα ανάκτησης του ελέγχου της δημοσιονομικής, νομισματικής και εισοδηματικής πολιτικής και θα διευκολύνει την άρση της λιτότητας. Θα επιτρέψει την εφαρμογή μέτρων φορολογικής δικαιοσύνης και αναδιανομής εισοδήματος υπέρ των λαϊκών στρωμάτων. Θα αντιστρέψει τη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης. Θα διευκολύνει τις δημόσιες επενδύσεις και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Η τραγική εμπειρία του 2015 απέδειξε και στον πιο δύσπιστο ότι η εφαρμογή μιας εναλλακτικής φιλολαϊκής πολιτικής είναι αδύνατη εντός ευρωζώνης, με τους δρακόντειους νομισματικούς και δημοσιονομικούς περιορισμούς που επιβάλει και τους ωμούς εκβιασμούς που ασκεί. Ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη και ολοκληρωτική ΕΕ, αποδέσμευση της Ελλάδας από αυτή.

Οι παραπάνω στόχοι πάλης δεν αποτελούν για εμάς προεκλογικές υποσχέσεις, αλλά ορίζουν τις διεκδικήσεις ενός αγωνιζόμενου λαού, τους στόχους ενός μεγάλου κινήματος, τις μάχες που καλούμαστε να δώσουμε, για να χαράξουμε ένα νέο δρόμο. Το δρόμο που θα βγάλει την κοινωνία από τα σημερινά αδιέξοδα, στα οποία την έσπρωξαν οι συστημικές δυνάμεις και θα επιτρέψει οι πραγματικές δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, οι δυνάμεις της εργασίας, της γνώσης και του πολιτισμού να γράψουν επιτέλους τη δική τους ιστορία, δικαιώνοντας τους αγώνες των προηγούμενων γενεών, διδάσκοντας αγώνα και αξιοπρέπεια, γράφοντας νέες σελίδες κοινωνικής αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και χειραφέτησης.
Ξέρουμε ότι σήμερα, λόγω των ηττών του λαϊκού κινήματος, ηττών κοινωνικών, πολιτικών, ιδεολογικών, αλλά και λόγω της μετατόπισης του πολιτικού λόγου προς τα δεξιά με την αποδοχή της λογικής του There is no Alternative από δυνάμεις που αναφέρονταν στην αριστερά, κάποιοι από τους μεταβατικούς αυτούς στόχους και ιδίως όσοι αναφέρονται στη σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, φαντάζουν μακρινοί ή/και αδύνατοι. Γι’ αυτό και κυρίαρχοι σήμερα είναι οι άμεσοι στόχοι πάλης για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των εργαζομένων, της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων. Πιστεύουμε όμως ότι όπως συνέβη το 2010-2015, οι μεταβατικοί στόχοι αποτελούν την μόνη απάντηση αν επιθυμεί κανείς να ζήσει με αξιοπρέπεια, ελευθερία και δημοκρατία στη χώρα μας, τη μόνη απάντηση όταν οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί, όπως και αν ονομάζονται (τρόικα, θεσμοί, εποπτεία, ΔΝΤ, ESM) δεν θα αποδεχθούν τις λαϊκές διεκδικήσεις και θα επιχειρήσουν να μας στραγγαλίσουν οικονομικά για να διασώσουν και να διαιωνίσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου και την ισχύ τους. Σε κάθε περίπτωση όμως καλούμε σε συστράτευση όλους όσοι αντιλαμβάνονται την ανάγκη να διεκδικήσουμε τους κύριους και επείγοντες βασικούς άξονες των προγραμματικών μας θέσεων ακόμα και αν δεν συμφωνούν στο σύνολο των μεταβατικών στόχων. Γιατί το κύριο σήμερα είναι να ξαναποκτήσει ο λαός την πίστη του στους αγώνες και στη δύναμη του, να ξαναποκτήσει την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, ξέροντας ότι δίπλα του αγωνίζονται οι δυνάμεις της αριστεράς εκείνης, που δεν υπέκυψε ποτέ στα κελεύσματα του νεοφιλελευθερισμού, που δεν υπέστειλε ποτέ τη σημαία για να κρατήσει καρέκλες και θώκους εξουσίας, που δεν διασπά το κίνημα για μικροκομματικές επιδιώξεις και που αταλάντευτα προσπαθεί να αλλάξει τους καταθλιπτικούς συσχετισμούς. Γιατί ο σοσιαλισμός δεν είναι ένα όραμα για το μέλλον, είναι η πυξίδα για τους αγώνες του σήμερα.