Η προκλητική και κυνική μεροληψία της δικαιοσύνης πυροδοτεί δίκαια τη λαϊκή οργή!

Η στοχοποίηση των γνήσιων λαϊκών αντιδράσεων μετά την ανακοίνωση της απόφασης αποφυλάκισης του καταδικασμένου για δύο βιασμούς Δ. Λιγνάδη από την κυβέρνηση, τα στελέχη και τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα ως «λαικισμός» και «οχλοκρατία» είναι μια αντιδραστική επίθεση, συνέχεια της όλης στάσης της κυβέρνησης από την αρχή της υπόθεσης Λιγνάδη και την πρωτοφανή επιχείρηση συγκάλυψης καταγγελιών για ειδεχθείς πράξεις βιασμών ακόμη και ανηλίκων, σε βάρος ενός προσώπου που προέρχεται από το στενό κύκλο των κυβερνητικών. Θεμέλιο των δημοκρατικών κεκτημένων είναι η ελευθερία έκφρασης και διαμαρτυρίας και η ελευθερία του λαού να ασκεί κριτική σε κάθε θεσμό, τόσο πολιτικό, όσο και στη Δικαιοσύνη.

Αυτό ιδίως όταν η δικαιοσύνη πέφτει σε μια απροκάλυπτη μεροληψία ως προς τις αποφάσεις της. Την ίδια στιγμή που ο Λιγνάδης αποφυλακίζεται με το σκεπτικό ότι δεν κρίνεται ότι υπάρχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων, ενώ είχε προφυλακιστεί μέχρι τη δίκη, άλλοι κρατούμενοι δέχονται το πιο σκληρό και εκδικητικό πρόσωπο της δικαιοσύνης. Ο Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται σε απεργία πείνας πάνω από 60 ημέρες διεκδικώντας το δικαίωμά του στην υφ’ όρων απόλυση, έχοντας εκτίσει το προβλεπόμενο εκ του νόμου μέρος της ποινής του και αφού είχε προηγηθεί η απόρριψη δύο αιτημάτων του για υφ΄ όρον απόλυση.

Πρόκειται για άλλη μια περίπτωση στέρησης δικαιωμάτων που όχι μόνο στερεί από το Γιάννη Μιχαηλίδη δικαιώματα που απονέμει ο νόμος, αλλά και νομιμοποιεί ευρύτερα το καθεστώς εξαίρεσης και παραβίασης δικαιωμάτων για τους κρατούμενους. Η ζωή του σήμερα βρίσκεται σε κίνδυνο, συνεπεία ενός τιμωρητικού αυταρχισμού που συχνά την τελευταία περίοδο στρέφεται σε βάρος κρατουμένων αλλά και όχι μόνο. Δεν είναι τυχαία αυτή η σκλήρυνση του δικαστικού μηχανισμού την ίδια περίοδο που η κυβέρνηση απειλεί να καταλύσει θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες και επιδιώκει μια ευρύτερη αυταρχική στροφή.

Η ίδια μοίρα δεν επιφυλάσσεται βέβαια για τους φίλους της κυβέρνησης και τα παιδιά του συστήματος. Όχι μόνο η περίπτωση Λιγνάδη, αλλά και η πρόωρη αποφυλάκιση του ειδικού φρουρού Ε. Κορκονέα που δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα 15χρονο παιδί, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, αποκαλύπτουν πολιτική μεροληψία και αποτελούν πρόκληση για το λαϊκό αίσθημα.

Να δικαιωθεί το αίτημα του απεργού πείνας Γ. Μιχαηλίδη

Να σταματήσει η συγκάλυψη και η ατιμωρησία που απολαμβάνουν εκλεκτοί της κυβέρνησης, η αστυνομία, μέλη της οικονομικής και κρατικής ελίτ.

Παλλαϊκός αγώνας ενάντια στο θεσμικό αυταρχισμό και την καταστολή, για την υπεράσπιση των ελευθεριών.