Ίσως από πάντα, όπως και τώρα,  κάποιοι, οι περισσότεροι ίσως, που αρέσκονται να συμμετέχουν φωναχτά στην κοινή γνώμη, περιμένουν κάτι, οτιδήποτε,  να συμβεί, για μιλήσουν ή να γράψουν, με μειλίχιο ύφος  για να συμβάλουν στη διαμόρφωση μιας καθαρής επιλογής(οι λίγοι) ή  τάχα ξιφουλκώντας  ν’ απλώσουν κουρνιαχτό και σύγχυση(οι πολλοί).

Υπάρχει και μια ιδιαίτερη κατηγορία μεταξύ των παραγωγών και προωθητών σύγχυσης. Εκτός  από τη θελημένη και σκόπιμη παραγωγή σύγχυσης πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων μέσω οργάνων με φερετζέ όπως π.χ. το ΝΑΤΟ  κι άλλων οργάνων που δύσκολα διακρίνονται στο θολό ορίζοντα που δημιουργεί ο όρος «Δύση», υπάρχουν κι αυτοί(αρκετοί) που διασπείρουν την τρικυμία του κρανίου τους,  συμβάλλοντας πολλαπλασιαστικά στη σύγχυση.

Οι δυνατοί της  «Δύσης»(όχι μόνο της Ευρώπης) λοιπόν, που αν μπορούσαν θα κρατούσαν ακόμα τους ανθρώπους σε δουλεία, έχει περίτρανα και αδιάψευστα αποδειχτεί κι αποδεικνύεται διαρκώς πως είναι οι σύγχρονοι μακελάρηδες των λαών. Κι η Αμέρικα, χώρα τάχα του μεγάλου οικονομικού ονείρου για τον καθένα,  με τις ανείπωτες όμως  κοινωνικοοικονομικές ανισότητες, παραμένει το κεφάλι του πλανητικού γερακιού(Είναι αδιανόητο για το μέσο πολίτη του κόσμου, να υπάρχει πόλεμος σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη και να μην έχουν τον κομβικό ρόλο οι Η.Π.Α.).

Αυτό δε σημαίνει πως κι  άλλοι δε ζηλεύουν και δε μετέρχονται τέτοιες λογικές, όπως οι λογικές και οι πρακτικές της Εσπερίας, στο βεληνεκές βέβαια των δυνατοτήτων τους, όπως  η σύγχρονη  Ρώσικη ολιγαρχία του πλούτου διά του Πούτιν, που ξεπήδησε απ’ τη σκανδαλωδώς  προνομιούχα νομενκλατούρα.

Οι μακελάρηδες δε γίνεται απ’ τη φύση τους να προστατέψουν και να προάγουν την ειρήνη, ότι οι λύκοι δε γίνεται να φυλάνε πρόβατα.

Η ΕΙΡΗΝΗ, έχει αποδειχθεί ότι είναι γέννημα των ανθρωπιστικών ιδεών κι υπόθεση ενός παγκόσμιου αντιπολεμικού κινήματος. Ας το συγκροτήσουμε!

Προέχει η ειρήνη, μα άμα τελειώσει ο πόλεμος να δώσουμε και να ξαναδώσουμε  εξετάσεις οι κοινωνίες, ότι οι λύκοι (και τα γεράκια) δεν αλλάζουν γνώμη.