Τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής αποτελούν εμπαιγμό του ελληνικού λαού από Ε.Ε. και κυβέρνηση και αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι το Διευθυντήριο των Βρυξελλών με κανέναν τρόπο δεν προστατεύει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Ενώ η ηγεσία της Ε.Ε. δείχνει ιδιαίτερη προθυμία να επιβάλλει κυρώσεις σε χώρες, όπως η Βενεζουέλα, το Ιράν, η Κούβα, η Ρωσία, η Λευκορωσία και άλλες, τάχα για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιδεικνύει απόλυτη αδιαφορία και ανοχή, έως έμμεση στήριξη, στις προκλητικής ενέργειες της Τουρκίας εις βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου.

Η έως τώρα επιχειρηματολογία της κυβέρνησης για αλλαγή της στάσης της ΕΕ και για κυρώσεις στο καθεστώς Ερντογάν καταρρίφθηκε και αποδεικνύεται, ότι ήταν μόνο προπαγανδιστικά νεφελώματα και προσπάθεια εντυπωσιασμού του  λαού.

Η παραπομπή του θέματος της προκλητικότητας και της συστηματικής παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου από το καθεστώς Ερντογάν της Τουρκίας για τη σύνοδο του Μαρτίου και η προσπάθεια καλλιέργειας ελπίδας, σχετικά με την επιβολή κυρώσεων προς την Τουρκία με βάση τη νέα προεδρία των ΗΠΑ, αποτελεί όχι μόνο αυταπάτη, αλλά και κοροϊδία, με δεδομένο ότι η  εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι ενιαία και διαχρονικά σταθερή. Άλλωστε ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ με πρόσφατη δήλωσή του, ουσιαστικά στηρίζει την Τουρκική επιθετική τακτική, αξιολογώντας την ενότητα του ΝΑΤΟ, ως σημαντικότερη των δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Η  κυβέρνηση Μητσοτάκη, όχι μόνο δεν αντιδρά, αλλά ούτε καν ασκεί βέτο, όπως κάνουν άλλες χώρες για ζητήματα πολύ μικρότερης σημασίας και επιβάλλουν τη θέλησή τους.

Ξεσκεπάζεται όμως για άλλη μια φορά το αληθινό πρόσωπο της Ε.Ε., η οποία εξυπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα ισχυρών χωρών – μελών της και ιδιαίτερα της Γερμανίας.

Αποδεικνύεται όμως επίσης η εθελόδουλη στάση της ελληνικής κυβέρνησης και όλου του προσηλωμένου στην Ε.Ε πολιτικού κατεστημένου, οι οποίοι με την πρακτική τους, ουσιαστικά υπονομεύουν τα συμφέροντα του  λαού και της χώρας.

Απαιτείται έστω και τώρα

• ο απεγκλωβισμός από την Ε.Ε και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς,
• η εφαρμογή μιας ανεξάρτητης αντιιμπεριαλιστικής και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής με βάση τις αρχές του διεθνούς δικαίου, της καλής γειτονίας και του απαραβίαστου των συνόρων, προς όφελος του  λαού, της ειρήνης και της ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή.