*Της Δέσποινας Σπανού

Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της πανδημίας του κορονοϊού και ήδη βιώνουμε τις συνέπειες σε ανθρωπιστικό,  κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.

Παρά τις προσπάθειες της Κυβέρνησης να παρουσιάσει την εικόνα του πλήρους ελέγχου της κατάστασης και ενός πρωθυπουργού με ηγετικές ικανότητες, που παίρνει πρωτοβουλίες, η πραγματικότητα είναι διαφορετική και δεν μπορεί να καλυφθεί

Η κατάσταση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας μετά από 10 χρόνια μνημονίων είναι τραγική, παρά τις ηρωικές προσπάθειες του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού και την επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης.

Τα χειροκροτήματα που σίγουρα αξίζουν γιατροί και νοσηλευτές, δεν αποτελούν βοήθεια και δεν μπορούν να καλύψουν τα τεράστια κενά σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή.

Τις τελευταίες μέρες μάλιστα, σημαντικός αριθμός ιατρονοσηλευτικού προσωπικού έχει νοσήσει ή έχει τεθεί σε καραντίνα για λόγους προστασίας.

Είναι απολύτως αναγκαία η ενίσχυση του προσωπικού και με επίταξη γιατρών, νοσηλευτών και συνολικά ιδιωτικών δομών υγείας, για να αντιμετωπιστεί η πανδημία.

Τα μέχρι τώρα επιβεβαιωμένα κρούσματα, είναι λίγα σε σχέση με τον συνολικό αριθμό, και αυτό οφείλεται στους περιορισμένους ελέγχους.

Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για οικονομική ενίσχυση είναι απολύτως ανεπαρκή σε σχέση με τις συνέπειες από τον κορονοϊό.

Ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε 2 δις μαζί με τα ΕΣΠΑ, με προοπτική να αυξηθούν κατά 1,8 δις (δεν ξέρουμε πότε) το επόμενο διάστημα.

Σε μια χώρα, η οποία έχει λεηλατηθεί απ τα μνημόνια, έχει χάσει το 26% του ΑΕΠ, έχει στηριχθεί μόνο στον τουρισμό, ο οποίος κυριολεκτικά καταστρέφεται, τα μέτρα αυτά είναι κάτι λιγότερο από ψίχουλα.

Η μέχρι τώρα πρόβλεψη της κυβέρνησης για ανάπτυξη 2,8% για το 2020 ήταν εντελώς ανεδαφική αλλά με τα νέα δεδομένα δεν μιλάμε μόνο για μηδενική ανάπτυξη όπως είπε ο κ. Σταϊκούρας, αλλά για τεράστια ύφεση που μπορεί να ξεπεράσει το  5% τουλάχιστον .

Είναι θέμα κοινής λογικής ότι και μετά την λήξη του συναγερμού, τα πράγματα δεν πρόκειται να επανέλθουν στην προηγούμενη κατάσταση. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε το καλοκαίρι να συρρεύσουν  τουρίστες, για να καλύψουν τις απώλειες  των προηγουμένων μηνών!  Ο Πρωθυπουργός μίλησε για πόλεμο, θα πρέπει λοιπόν να μιλάμε για ανοικοδόμηση μετά από πόλεμο!

Η επιμονή όμως της διατήρησης της ίδιας πολιτικής θα οδηγήσει σε καταστροφή μικρομεσαίες επιχειρήσεις, περαιτέρω φτωχοποίηση μεγαλύτερων στρωμάτων του πληθυσμού και σε διάλυση των κοινωνικών υποδομών. Ακόμα και όταν προτείνουν «εθνικοποίηση» μεγάλων εταιρειών, όπως η Γερμανία και η Ιταλία, δεν προτείνουν αλλαγή του μοντέλου, προτείνουν κοινωνικοποίηση των ζημιών, που θα αναλάβει το   κοινωνικό σύνολο, ούτως ώστε αργότερα να διατεθούν σε ιδιώτες.

Η ύφεση ήταν αναμενόμενη και χωρίς την εξάπλωση του κορονοϊού. Η πανδημία απλώς αποτελεί «μια ευκαιρία» για σκληρά μέτρα που πρόκειται να ληφθούν. Συγκεκριμένα η  πρόβλεψη για την Ευρωζώνη ήταν  ανεμική ανάπτυξη της τάξης του 1% για το 2020, (έναντι 1,2% το 2019, 1,8% το 2018 και 2,4% το 2017).

Ήδη ανακοινώθηκε από τον αρμόδιο υπουργό ότι η ύφεση στην Ευρωζώνη θα είναι 2% (απολύτως ψευδές, κάποιοι Ευρωπαίοι οικονομολόγοι με δηλώσεις τους την εκτιμούν ακόμα και στο τρομακτικό 24%). Ανεξάρτητα σε ποιο ποσοστό θα φτάσει η ύφεση το βέβαιον είναι ότι τη μεγαλύτερη ύφεση θα έχουν οι χώρες του Νότου μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.

Είναι δυνατόν λοιπόν η χώρα μας να συνεχίσει την πολιτική του ευρωμονόδρομου, των πρωτογενών πλεονασμάτων και την παροχή υπηρεσιών ως μόνη βάση της οικονομίας?

Είναι δυνατόν να εξακολουθούμε να θεωρούμε τον τουρισμό, ο οποίος απεδείχθη ότι είναι μεταβλητός παράγοντας στην οικονομία, ως την μόνη βασική οικονομική δραστηριότητα?

Είναι δυνατόν με μέτρα «ασπιρίνες» να πιστεύουμε ότι θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση? Ακόμα και με τα προτεινόμενα από την κυβέρνηση μέτρα, όλοι μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θα χάσουν ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους.

Είναι δυνατόν να αναταχθεί η οικονομία με βάση τα μνημόνια και τα πρωτογενή πλεονάσματα?

Το σίγουρο είναι ότι η επόμενη μέρα θα είναι διαφορετική για την χώρα μας και για την Ευρώπη ολόκληρη. Αυτά που αντιμετωπίσαμε το 2010, μπορεί να φανούν ασήμαντα μπροστά σε αυτά που θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον, διότι τα νοικοκυριά, ήταν σε καλύτερη κατάσταση από την σημερινή, όπως και η παραγωγική βάση της χώρας.

Απαιτείται τώρα η εφαρμογή ενός σχεδίου παραγωγικού αναπροσανατολισμού με αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, ενίσχυση και αναβάθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων και φυσικά νομισματική αυτοτέλεια για να καταστεί δυνατό ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που θα στηρίξει την οικονομία.

Η εμμονή στην λογική του ευρωμονόδρομου, και στους δημοσιονομικούς περιορισμούς μόνο καταστροφή θα φέρει.

*Η Δέσποινα Σπανού είναι στέλεχος της Λαϊκής Ενότητας