Του Δημήτρη Στρατούλη

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει τις αντεργατικές πολιτικές των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων.

Κατάργησε την εργοδοτική υποχρέωση αιτιολόγησης των ατομικών απολύσεων, τη συνευθύνη τήρησης της εργατικής νομοθεσίας των εργολάβων και υπεργολάβων και την αναστολή της παραγραφής των εργατικών αξιώσεων έναντι της εργοδοσίας, όταν προσφεύγουν στην Επιθεώρηση Εργασίας.

Με το αναπτυξιακό νομοσχέδιο προωθεί παρεμπόδιση του απεργιακού δικαιώματος και της εσωτερικής λειτουργίας του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος με την ηλεκτρονική ψηφοφορία για τη λήψη αποφάσεων, ακόμα και για απεργία. Επίσης, την υπονόμευση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας και του δικαιώματος των συνδικάτων για μονομερή προσφυγή στη διαιτησία.

Εξάγγειλε ολοκληρωτική κατάργηση της Κυριακής – Αργίας στα καταστήματα, Πλήρη εφαρμογή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος «ατομικών κουμπαράδων» (σύστημα Πινοσέτ), ξεκινώντας από την επικουρική ασφάλιση, προσφέροντας τα αποθεματικά της ως αντικείμενο κερδοσκοπίας σε τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες.

Το εργατικό σ.κ., που θα μπορούσε και θα έπρεπε να αντιπαρατίθεται στις αντεργατικές πολιτικές, βρίσκεται σε βαθειά κρίση, παρακμή και ανυποληψία, λόγω των επιθέσεων, που δέχτηκε κι αυτό και η εργατική νομοθεσία από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, αλλά και με βασική ευθύνη συμβιβασμένων ηγεσιών του.

Οι συνδικαλισμένοι στον ιδιωτικό τομέα υπολείπονται του 10% λόγω ανασφάλειας από την υψηλή ανεργία και μνημονιακής κατεδάφισης εργασιακών σχέσεων και συλλογικών συμβάσεων. Στο δημόσιο είναι σχεδόν όλοι συνδικαλισμένοι, αλλά συμμετέχουν ελάχιστα στις συνδικαλιστικές διαδικασίες (συνελεύσεις) και στην εφαρμογή των αποφάσεων (απεργιακές κινητοποιήσεις).

Νεολαία, επισφαλείς εργαζόμενοι, άνεργοι και μετανάστες εργαζόμενοι απουσιάζουν από το σ.κ. Χωρίς την ένταξη τους σε αυτό οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής των συσχετισμών σε δημοκρατική αγωνιστική κατεύθυνση θα αποτύχει.

Η κρίση του σ.κ. δεν αντιμετωπίζεται με γενικόλογες καταγγελίες, ξυλοδαρμούς και δικαστήρια. Για να ανακτήσει αξιοπιστία, μαζικότητα, αγωνιστικότητα και αποτελεσματικότητα χρειάζεται σχεδιασμένη, σκληρή και μακρόχρονη δουλειά. Χρειάζεται αναζωογόνηση και αγωνιστική ανασυγκρότησή. Σε αντιπαράθεση με τον συμβιβασμένο κυβερνητικό, εργοδοτικό, αλλά και τον υποταγμένο σε κομματικές σκοπιμότητες, συνδικαλισμό,.

 Χρειάζονται ενωτικές πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα και κυρίως από τα κάτω, στα πρωτοβάθμια σωματεία, ως βασικό κύτταρο του σ.κ., σχεδιασμένη επίμονη προσπάθεια για την δημοκρατική και αγωνιστική αναζωογόνηση της λειτουργίας και δράσης τους. Επίσης, στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, τους ελαστικά απασχολούμενους, τους μετανάστες και τους ανέργους, για την ένταξή τους στα συνδικάτα.

Χρειάζεται ενίσχυση των συντονισμών αγωνιστικών πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, διεύρυνση της συμμετοχής και απεύθυνσής τους, ώστε, χωρίς να διασπούν την οργανωτική ενότητα του σ.κ., να κινητοποιούνται, όταν οι ηγεσίες του τελούν σε ακινησία.

Το σ.κ. πρέπει να θέσει αυτή την περίοδο ως προτεραιότητα την ανάπτυξη και κλιμάκωση συντονισμένων μαζικών και ενωτικών αγώνων ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Για προστασία από απολύσεις, υπεράσπιση και αναβάθμιση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, εργασιακών σχέσεων και μισθών. Για προστασία του απεργιακού δικαιώματος. Για υπεράσπιση και ανάκτηση του δημοσίου και αναδιανεμητικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, σταμάτημα των μειώσεων στις συντάξεις, επιστροφή των παρακρατηθέντων από τις μνημονιακές μειώσεις τους και βελτίωσή τους, ξεκινώντας από τους χαμηλοσυνταξιούχους. Για απόκρουση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Σταμάτημα πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας και περιουσίας και αποκοπών ηλεκτρικού ρεύματος και νερού στα φτωχοποιημένα λαϊκά νοικοκυριά.

Αφετηρία αυτών των αγώνων μπορεί να είναι η επιτυχία της πανελλαδικής γενικής απεργίας στις 24 Σεπτέμβρη.

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου 21-22/9