Την πεποίθηση του ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα πορευθεί μαζί μέχρι τέλους εκφράζει μέσω του iefimerida ο ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας Νίκος Χουντής.

Όπως σημειώνει, όταν μια πολιτική δύναμη δεν νιώθει ίχνος ντροπής μετατρέποντας το «Όχι» του δημοψηφίσματος σε «Ναι», είναι δύσκολο να αισθανθεί κάτι αντίστοιχο συγκυβερνώντας με ένα κόμμα όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, με τους οποίους έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις σε κρίσιμα ζητήματα όπως το Μακεδονικό και οι σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας.

Ο κ. Χουντής καταλογίζει στον Αλέξη Τσίπρα και στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «καρεκλοκενταυρισμό», υπογραμμίζοντας ότι μετά την αποτυχία του σχεδίου για ρήξη με την Τρόικα προτίμησαν να υπηρετήσουν τις υπουργικές καρέκλες παρά τον ελληνικό λαό.

Αντιθέτως, σχολιάζει σε άλλο σημείο της συνέντευξης του, η κυβέρνηση ποινικοποίησε τις λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς (σήμερα στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων δικάζονται εξ αναβολής μέλη της ΛΑΕ), φτάνοντας μέχρι του σημείο να κατηγορήσουν στελέχη και τον γραμματέα της ΛΑΕ Παναγιώτη Λαφαζάνη με σχεδόν τα μισά ποινικά αδικήματα, σε μια προσπάθεια κατάθεσης διαπιστευτηρίων «καλής διαγωγής» προς τους τροϊκανούς.

Όσον αφορά στην άνοδο ακροδεξιών και λαϊκιστικών δυνάμεων στην Ευρώπη -σε κάποιες χώρες της οποίας έχουν φτάσει μέχρι και να μετέχουν σε κυβερνητικά σχήματα-ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ «δείχνει» τη δυστυχία, την οικονομική ανέχεια και την φτωχοποίηση των λαϊκών τάξεων, που αποτελεί επακόλουθο των σκληρών πολιτικών λιτότητας.

Εξάλλου, αναφερόμενος στην βομβιστική επίθεση στις εγκαταστάσεις του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ, ο κ. Χουντής την χαρακτηρίζει «απολύτως καταδικαστέα» και τονίζει: «Αποτελεί επίθεση στην ελευθερία της δημοσιογραφίας.Οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφωνίες δεν αντιμετωπίζονται με βία και τρομοκρατία.Τέτοιες ενέργειες το μόνο που επιτυγχάνουν είναι την δημιουργία κλίματος φόβου και να δίνουν το άλλοθι για την καλλιέργεια και την ενίσχυση πολιτικών καταστολής και αυταρχισμού».

Αναλυτικά η συνέντευξη του Νίκου Χουντή στο iefimerida:

• Η  Ευρώπη βρίσκεται εν όψει μιας εκλογικής μάχης που έχει χαρακτηριστεί κρίσιμη. Ίσως είναι η πρώτη φορά στα τελευταία χρόνια που ο χαρακτηρισμός αυτός αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα στοιχεία που θα κρίνουν την εκλογική αναμέτρηση και τι αλλαγές πιστεύετε ότι θα φέρει η επόμενη ημέρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;

Οι ερχόμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όντως είναι κρίσιμες, όχι τόσο για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο για τους ευρωπαϊκούς λαούς. Η οικονομική κρίση της περιόδου 2007-2012, έχει οδηγήσει σε χειροτέρευση των όρων εργασίας και ζωής για την συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Η ΕΕ και οι δομές της, αποδείχτηκαν ότι λειτουργούν, όχι προς το συμφέρον της ευημερίας και της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών της Ευρώπης, αλλά ως μηχανισμοί επιβολής νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Υπό αυτή την έννοια, το λεγόμενο «ευρωπαϊκό όραμα» έχει διαψεύσει όλες τις ελπίδες των Ευρωπαίων πολιτών, οι οποίοι γυρνούν την πλάτη τους στο πολιτικό πείραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό είναι το βασικό στοιχείο που θεωρώ ότι θα καθορίσει τα αποτελέσματα των επερχόμενων ευρωεκλογών.

• Με πολλές ευρωπαϊκές χώρες να βρίσκονται σε κοινωνικό αναβρασμό οι μετρήσεις «δείχνουν» ξανά άνοδο στα ποσοστά ακραίων, αντιδραστικών, υπερσυντηρητικών και μισαλλόδοξων δυνάμεων. Ποια πιστεύετε ότι θα μπορούσε να είναι η αντίδραση των δημοκρατικών δυνάμεων ώστε να ανασχεθεί η άνοδος  κομμάτων της ακροδεξιάς;

Η άνοδος της ακροδεξιάς και του εθνικισμού δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία για την Ευρώπη. 73 χρόνια μετά τον όλεθρο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υμνητές του φασισμού και του ναζισμού λαμβάνουν κοινοβουλευτικές και κυβερνητικές θέσεις, εκμεταλλευόμενοι τον πόνο και τη δυστυχία, την οικονομική ανέχεια και την φτωχοποίηση των λαϊκών τάξεων της Ευρώπης.

Το σύστημα εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ευρώπη. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είναι οι «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις της μεταρρυθμιστικής δεξιάς, του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας, που καλλιεργούσαν για δεκαετίες το φάντασμα της ακροδεξιάς, είτε για στενά εκλογικούς λόγους, είτε ως «αποκούμπι» στην περίπτωση που οι λαοί απειλούσαν το statusquo της πολιτικής τους εξουσίας.

Άλλωστε, παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις των ακροδεξιών για ρήξη με τις πολιτικές της ΕΕ, αυτές οι δυνάμεις μένουν πάντα πιστές στο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού και στην εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών, τόσο στην οικονομία, όσο και στα κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα.

Οι δημοκρατικές δυνάμεις και οι ευρωπαϊκοί λαοί οφείλουν να αντιληφθούν ότι ο κίνδυνος της ακροδεξιάς και του ολοκληρωτισμού της ΕΕ είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η μόνη διέξοδος είναι η δημιουργία ενός πολιτικού μετώπου ρήξης με τις δομές και τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, που θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί πολιτικές προς όφελος των λαών και όχι των πολυεθνικών και του εκάστοτε εθνικού κεφαλαίου.

• Θεωρείτε ότι έστω και τώρα -στο παρά πέντε- μπορεί να αντιστραφεί το κλίμα στην Ευρώπη;

Τα «κίτρινα γιλέκα» δείχνουν ότι κάτι κινείται στην Ευρώπη. Πιστεύω ότι οι κινηματικές διεργασίες που πραγματοποιούνται αυτόν τον καιρό στη Γαλλία και το Βέλγιο, αποδεικνύουν ότι οι λαοί δεν είναι πεταμένοι στο περιθώριο και έχουν υποχρέωση να οργανώσουν αποτελεσματικά την πάλη τους, ώστε να καθορίσουν τις πολιτικές εξελίξεις.

• Είναι θυμωμένοι οι Ευρωπαίοι με τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις και τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Αν ναι, ποια θεωρείτε ως τα βασικά αίτια που πυροδοτούν αυτόν τον θυμό που καταγράφεται και στα εκλογικά αποτελέσματα;

Οι ευρωπαϊκοί λαοί είναι θυμωμένοι και απογοητευμένοι με τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες πολιτικές και με τους μηχανισμούς, όπως η ΕΕ, που τις εφαρμόζει. Το πείραμα της Ενωμένης Ευρώπης υποσχέθηκε στους Ευρωπαίους οικονομική και κοινωνική ευημερία, ασφάλεια και ειρήνη. Αντ’ αυτού, έχουμε την επιβολή πολιτικών μείωσης των εισοδημάτων, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, της σωτηρίας του τραπεζικού συστήματος και της βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους. Αντί για ασφάλεια και ειρήνη, έχουμε την έκρηξη περιφερειακών συγκρούσεων στο όνομα των γεωπολιτικών συμφερόντων της Γαλλίας, της Γερμανίας και των ΗΠΑ και της οικονομικής διείσδυσης των πολυεθνικών τους.

• Τι πιστεύετε ότι πρέπει να αλλάξει στη λειτουργία των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να κερδηθεί ξανά η εμπιστοσύνη των πολιτών και εν τέλει να σωθεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα που λόγω της λαϊκής δυσαρέσκειας τα τελευταία χρόνια δείχνει να κλονίζεται;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μια ένωση λαών και κρατών που επιζητούν την ειρηνική συνύπαρξη, τη συνεργασία σε βασικές πολιτικές και την εκδήλωση έμπρακτης αλληλεγγύης. Η ΕΕ και οι θεσμοί της αποτελούν ένα πεδίο άμβλυνσης των καπιταλιστικών αντιθέσεων και ένα σύμπλεγμα μηχανισμών επιβολής πολιτικής. Δημιουργήθηκε για να περιοριστεί ο καταστροφικός ανταγωνισμός μεταξύ των ευρωπαϊκών κεφαλαίων, και να δημιουργηθούν κοινοί κανόνες εκμετάλλευσης της εργασίας.

Επομένως, η ΕΕ δεν μπορεί να αλλάξει και να μεταρρυθμιστεί. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι η έναρξη μιας νέας προσπάθειας ισότιμης συνεργασίας των κρατών και των λαών της Ευρώπης, στη βάση της αλληλεγγύης, της ευημερίας και της ειρήνης. Μπορούν οι λαοί της Ευρώπης να αναπτύξουν κοινές πολιτικές, πχ για τα εργασιακά δικαιώματα ή για τον έλεγχο των κεφαλαιακών ροών, χωρίς τον βραχνά της ΕΕ και της ΟΝΕ.

• Στα καθ ημάς, ποια ήταν τα αποτελέσματα της εμπλοκής των Ευρωπαίων  τεχνοκρατών στην ελληνική κρίση; Θεωρείται ότι μια πιθανή εναλλακτική λύση θα είχε γίνει δεκτή από τους εταίρους μας αν ο Αλέξης Τσίπρας είχε εκμεταλλευτεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος;

Η εμπλοκή των τεχνοκρατών της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης, ήταν αυτή που καθορίστηκε από τους πολιτικούς τους προϊστάμενους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι πολιτικές των Μνημονίων, ακόμα και όταν βασίζονταν στο κοινοτικό δίκαιο, αποτελούσαν πολιτικές αποφάσεις.

Πιο συγκεκριμένα, η μεταφορά του βάρους της ελληνικής κρίσης στις πλάτες του ελληνικού λαού, μέσα από τρία Μνημόνια, ήταν πολιτική απόφαση των κυβερνήσεων που τα στήριξαν, των ευρωπαϊκών θεσμών, και του ελληνικού κεφαλαίου.

Υπό αυτή την έννοια, οποιοδήποτε εναλλακτικό σχέδιο και να παρουσιαζόταν στους Ευρωπαίους τεχνοκράτες, θα απορριπτόταν, εάν δεν υπηρετούσε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τη λιτότητα.

Ο κ. Τσίπρας δεν είχε να «εκμεταλλευτεί» κανένα δημοψήφισμα. Το χρέος του ήταν να υπηρετήσει τον ελληνικό λαό και τη βούλησή του για ρήξη με τις πολιτικές της λιτότητας.

• Ποια ήταν η αντίδραση των μέχρι τότε συντρόφων σας στην απόφαση σας να εγκαταλείψετε τον ΣΥΡΙΖΑ; Υπήρξε προσπάθεια να σας μεταπείσουν;

Καμία.

• Πιστεύετε ότι η μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακή δύναμη ήταν προσχεδιασμένη ή αναγκαστική υπό το βάρος των πιέσεων  των θεσμών;

Θεωρώ ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την αποτυχία του σχεδίου Τσίπρα για ρήξη με τις πολιτικές λιτότητας εντός της ΕΕ, προτίμησε να υπηρετήσει τις υπουργικές καρέκλες, παρά το συμφέρον του ελληνικού λαού και την αξιοπρέπεια των προσώπων που την αποτελούν.

Έχοντας συμμετάσχει στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πως κρίνετε την επιμονή κορυφαίων στελεχών του κόμματος να συνεχίζουν να συγκυβερνούν με τους ΑΝΕΛ, στελέχη των οποίων έχουν κατά καιρούς εκφράσει ακραίες θέσεις, ενώ υπάρχουν και τεράστιες διαφωνίες σε βασικά ζητήματα όπως το Μακεδονικό ή οι σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας;

Όταν μια πολιτική ηγεσία δεν νιώθει ίχνος ντροπής μετατρέποντας το «Όχι» του δημοψηφίσματος σε «Ναι», δεν πιστεύω ότι βρίσκει κανένα εμπόδιο να συγκυβερνά με τους ΑΝΕΛ.

• Πως κρίνετε τους χειρισμούς του Αλέξη Τσίπρα στα δύο αυτά θέματα;

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στο μεν θέμα του Μακεδονικού, υπηρετεί πιστά τους αμερικανικούς σχεδιασμούς για την είσοδο της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, στο δε θέμα των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας, κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό, προσπαθώντας να αλιεύσει ψήφους από το προοδευτικό ακροατήριο.

• Ο επικεφαλής της ΛΑΕ Παναγιώτης Λαφαζάνης και άλλοι σύντροφοι σας βρέθηκαν στο στόχαστρο διώξεων για την ακτιβιστική τους δράση κατά των πλειστηριασμών. Λαμβάνοντας υπόψιν τον αρνητικό αντίκτυπο που είχαν τελικά για την κυβέρνηση αυτές οι διώξεις, καθώς η κατακραυγή -τουλάχιστον από τον χώρο της Αριστεράς- ήταν σχεδόν ομόφωνη, θεωρείτε ότι αυτές εκπορεύτηκαν απευθείας από το Μαξίμου και με ποιο προσδοκώμενο όφελος;

Θεμελιώδης στόχος του τρίτου Μνημονίου είναι να ξεπεραστεί η κρίση των κόκκινων δανείων…με τους τραπεζίτες, και όχι με τους δανειολήπτες, όρθιους! Τρόικα, ελληνική κυβέρνηση και τραπεζίτες, θέλουν με κάθε μέσο να μεταφέρουν το βάρος της κρίσης των κόκκινων δανείων στον ελληνικό λαό, μέσα από τη γενίκευση των πλειστηριασμών λαϊκών κατοικιών.

Για αυτό το λόγο ποινικοποίησαν τις λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς και τελικά έφτασαν μέχρι του σημείο να κατηγορήσουν στελέχη και τον γραμματέα της ΛΑΕ, με σχεδόν τα μισά ποινικά αδικήματα. Το προσδοκώμενο όφελος για την κυβέρνηση είναι να δείξει στους τραπεζίτες και την Τρόικα ότι δεν μένει με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι στη λαϊκή αγανάκτηση.

• Εκτός από τις ευρωεκλογές το 2019 είναι και έτος εθνικών εκλογών. Με το κλίμα να πολώνεται μέρα με τη μέρα, θεωρείτε ότι η εκλογική αναμέτρηση  θα λάβει τη μορφή μονομαχίας για δύο; Βλέπετε αναβίωση του δικομματισμού;

Το πολιτικό κλίμα όντως πολώνεται, με τις, επικοινωνιακού τύπου, κόντρες κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης να αυξάνονται συνεχώς. Ωστόσο, δεν έχω την αίσθηση ότι βλέπουμε μια αναβίωση του δικομματισμού. Υπάρχει ακόμα μεγάλη απογοήτευση και αγανάκτηση στον ελληνικό λαό και το πολιτικό σύστημα, εκτιμώ, ότι θα είναι για πολλά χρόνια κατακερματισμένο.

• Θεωρείτε ότι τα κόμματα της Αριστεράς θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο συνεργασιών; Υπάρχει αυτή η σκέψη στη ΛΑΕ. Αν ναι, με ποιες δυνάμεις θα μπορούσε να συμπορευτεί; Είναι η Πλεύση Ελευθερίας μια από αυτές;

Η ελληνική Αριστερά έχει υποχρέωση να βρει έναν κοινό, κινηματικό και πολιτικό, βηματισμό, στην κατεύθυνση ενός μεταβατικού προγράμματος διεξόδου από την οικονομική κρίση. Ενός προγράμματος με σαφή φιλολαϊκή κατεύθυνση που θα έρχεται σε ρήξη με τις πολιτικές, τις δομές και τους θεσμούς της ΕΕ, και θα υλοποιεί μια πολιτική τόνωση των εργασιακών δικαιωμάτων και όρων ζωής.

Η Λαϊκή Ενότητα έχει στείλει κάλεσμα σε όλες τις αριστερές, προοδευτικές, δημοκρατικές δυνάμεις και επιζητά μια τέτοια συνεργασία. Όποια και αν είναι η απάντηση από τις υπόλοιπες δυνάμεις, εμείς θα βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

• Η δίκη της Χρυσής Αυγής βρίσκεται ήδη στην 132η εβδομάδα. Πιστεύετε ότι αυτή η καθυστέρηση έχει λειτουργήσει προς όφελος του νεοναζιστικού μορφώματος;

Όπως σημείωσα και σε προηγούμενη ερώτησή σας, το φαινόμενο της ακροδεξιάς δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει. Είναι το αποτέλεσμα συστηματικής εφαρμογής συγκεκριμένων πολιτικών και σχεδίων των ελληνικών κέντρων εξουσίας.

Για δεκαετίες τα ελληνικά ΜΜΕ αναπαρήγαγαν την ακροδεξιά και ρατσιστική ρητορεία, ενώ τα τελευταία χρόνια, μέλη της ΧΑ έβρισκαν φιλόξενη στέγη σε τηλεοπτικές εκπομπές. Οργανώσεις της άκρας δεξιάς πάντα ενεργούσαν στα μετόπισθεν, με τις πλάτες της αστυνομικής και δικαστικής εξουσίας. Το πολιτικό σύστημα, το δήθεν δημοκρατικό τόξο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έφτασε στο σημείο ακόμα και να συνεργαστεί κυβερνητικά με την ακροδεξιά, όταν αυτό χρειάστηκε για να κοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις του ελληνικού λαού.

Τα παραδείγματα είναι πολλά και όλα αποδεικνύουν ότι τον φασισμό δεν τον κερδίζεις μόνο στις δικαστικές αίθουσες. Τον κερδίζεις με το λαϊκό κίνημα, με την ιστορική μνήμη και με τους καθημερινούς σου αγώνες ενάντια στη μισαλλοδοξία και τον μισανθρωπισμό.

Τα εθνικά θέματα φαίνεται να έχουν «χαριστεί» στην άκρα Δεξιά. Ποια είναι τα λάθη που εντοπίζετε στην αντιμετώπιση των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου αλλά και της Πολιτείας έναντι στη Χρυσή Αυγή;

Τα μεγάλα εθνικά θέματα για μας είναι η ειρήνη στα Βαλκάνια και οι καλές σχέσεις με όλους μας τους γείτονες. Είναι η ασφυκτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Είναι η οικονομική ανασφάλεια, η ανεργία, οι περιβαλλοντικές καταστροφές, η αναβίωση των εθνικισμών. Αυτά είναι τα μεγάλα εθνικά θέματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως λαοί. Για αυτά, δεν έχω ακούσει να μιλάνε ούτε οι δυνάμεις του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου, ούτε η ΧΑ.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στις 19/12/2018 στο  iefimerida