Πολιτικά και ηθικά απαράδεκτο χαρακτηρίζει ο πρώην υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, Δημήτρης Στρατούλης, το να παρουσιάζει η κυβέρνηση την εκπλήρωση νόμιμων υποχρεώσεών της προς τους συνταξιούχους ως επιπλέον παροχή, επισημαίνοντας ότι η προσπάθεια των μνημονιακών κυβερνήσεων να αντικαταστήσουν την υποχρέωσή τους για καθολικές κοινωνικές πολιτικές από την ελεημοσύνη, συνιστά επικίνδυνο πολιτικό και ιδεολογικό πισωγύρισμα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στους Αγλαΐα Κυρίτση και Μιχάλη Σιάχο

Μιλώντας στο asfalistiko.gr ο Δημήτης Στρατούλης, αναφέρεται αναλυτικά στις νέες περικοπές που θα επιβληθούν στις συντάξεις, σημειώνοντας ότι στόχος είναι μετά το 2021 να φτάσουμε σε συντάξεις γύρω στα 480 ευρώ το μήνα και σημειώνει με νόημα ότι «πλέον, όποια κυβέρνηση κόβει συντάξεις είναι σαν να κόβει ανθρώπινες ζωές».

Κύριε Στρατούλη πώς είδατε το κοινωνικό μέρισμα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός και ψηφίστηκε χτες για τους συνταξιούχους;

Είναι πολιτικά και ηθικά απαράδεκτο η κυβέρνηση να παρουσιάζει ως παροχές προς τους συνταξιούχους την εκπλήρωση νόμιμων υποχρεώσεών της προς αυτούς, όπως είναι τα χρήματα που τους επιστρέφονται, γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία τους τα κρατούσαν παράνομα ως αχρεωστήτως καταβληθέντα.

Με ενοχλεί όμως ακόμα πιο πολύ και κάτι άλλο ακόμα σημαντικότερο για τη διαμόρφωση της κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης. Κι αυτό είναι η προσπάθεια όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων να αντικαταστήσουν την υποχρέωσή τους για καθολικές κοινωνικές πολιτικές από την ελεημοσύνη. Ότι δηλαδή το εισόδημα δεν θα το καθορίζουν πλέον οι θεσμοθετημένες κοινωνικές και λαϊκές κατακτήσεις, αλλά η διάθεση των εκάστοτε πρωθυπουργών να κάνουν παροχές με βάση κριτήρια που καθορίζουν οι ίδιοι και οι κυβερνήσεις τους, δηλαδή, όχι ως κοινωνικό δικαίωμα των πολιτών αλλά ως ψίχουλα ελεημοσύνης προς υπηκόους. Αυτό συνιστά πολιτικό και κυρίως ιδεολογικό πισωγύρισμα σε σκοτεινές και επικίνδυνες περιόδους ολιγαρχίας και τυραννίας και πρέπει το μαζικό λαϊκό κίνημα να προσπαθήσει να αντιπαρατεθεί ιδεολογικά και αξιακά σε αυτή την αντίληψη και πρακτική.

Πρόκειται για πισωγύρισμα σε καταστάσεις εποχών κατά τις οποίες ήταν άγνωστες οι έννοιες και αξίες των κοινωνικών πολιτικών και δικαιωμάτων. Τότε που η ζωή των ανθρώπων (υπηκόων και όχι πολιτών) εξαρτιόταν απόλυτα από τις διαθέσεις του βασιλιά, του αυτοκράτορα, του σουλτάνου, του δικτάτορα.

Η κυβέρνηση όμως έχει πει ότι οι μελλοντικές μειώσεις των συντάξεων θα είναι μικρές. Συμφωνείτε με αυτή την εκτίμηση;

Όχι, γιατί έχουν προηγηθεί 26 μειώσεις συντάξεων τα 7 χρόνια του μνημονίου, από τις οποίες οι συνταξιούχοι έχασαν μέχρι και το 50% από τα εισοδήματά τους, δηλαδή περισσότερα από 50 δισ. ευρώ. Επομένως, οι νέες μειώσεις των συντάξεων οδηγούν σε οικονομική εξαθλίωση όχι μόνο τους συνταξιούχους αλλά την πλειοψηφία του λαού, όταν είναι επίσημα διαπιστωμένο ότι το 50% των λαϊκών νοικοκυριών στη χώρα μας συντηρείται από τις ήδη πετσοκομμένες επί 7 χρόνια συντάξεις του παππού και της γιαγιάς, επειδή συνήθως τα παιδιά και τα εγγόνια είναι άνεργα. Όπως έχουν έλθει τα πράγματα πλέον, όποια κυβέρνηση κόβει συντάξεις είναι σαν να κόβει ανθρώπινες ζωές.

Πόσα θα χάσουν οι συνταξιούχοι από τη μείωση της προσωπικής διαφοράς των συντάξεών τους από 1/1/2019;

Περίπου 1.500.000 παλιοί συνταξιούχοι υπολογίζεται πως θα θιγούν από 1/1/2019 από τον επανυπολογισμό των συντάξεών τους με βάση το νόμο 4387/2016 και την περικοπή μεγάλου τμήματος της προσωπικής διαφοράς τους, αλλά και την κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων επί των συντάξεών τους.

Σύμφωνα με τη διάταξη του νόμου που έχει ψηφιστεί από τη σημερινή κυβέρνηση, η προσωπική διαφορά αυτή θα περικόπτεται τόσο, ώστε το σύνολο της σύνταξης να μη μειώνεται πάνω από 18%. Ωστόσο, οι μειώσεις δεν θα είναι 18%, αλλά φτάνουν στο 25%, γιατί δεν θα περικόπτεται μόνο η προσωπική διαφορά των επανυπολογισμένων κύριων και επικουρικών συντάξεων, αλλά καταργούνται και τα επιδόματα συζύγου και τέκνων.

Συνολικά συνταξιούχοι θα χάσουν 2 συντάξεις το χρόνο μόνο από κύριες συντάξεις, άλλοι από επικουρικές συντάξεις και άλλοι και από τις δύο, δηλαδή, 2 κύριες συντάξεις και 2 επικουρικές συντάξεις το χρόνο. Δηλαδή, θα τους περικοπούν από 45 μέχρι 350 ευρώ το μήνα.

Ναι, αλλά η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αυτές οι μειώσεις αφορούν μόνο το 1/3 των συνταξιούχων…

Όχι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα θιχτούν όλοι οι συνταξιούχοι. Πρώτα απ’ όλα άπαντες από 1/1/2020 θα χάσουν 650 ευρώ ετησίως, δηλαδή άλλη μία σύνταξη, από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου. Επίσης, μέχρι το 2019 θα καταργηθεί λόγω 3ου μνημονίου το ΕΚΑΣ και για τους 240.000 που απέμειναν να το παίρνουν μετά τις πρώτες περικοπές του 2016 και 2017. Από αυτό το ακραία αντικοινωνικό μνημονιακό μέτρο θα θιχτούν οι πιο χαμηλοσυνταξιούχοι με συντάξεις 300 μέχρι 664 ευρώ το μήνα.

Επίσης από 1/1/2019 θα ισχύουν παράλληλα με τις νέες μειώσεις συντάξεων που θα αφαιρούν από τις τσέπες των συνταξιούχων 1,8 δισ. Ετησίως και όλες οι μειώσεις που θεσπίστηκαν από το Νόμο Κατρούγκαλου (4387/2016), που ανέρχονται κι αυτές για τους συνταξιούχους σε επιπλέον 1,8 δισ. ετησίως. Οι μειώσεις αυτές με σημαντικότερη αυτή της οριστικής κατάργησης του ΕΚΑΣ αφορούν 12 μεγάλες κατηγορίες, που καλύπτουν το σύνολο των παλιών και νέων συνταξιούχων.

Επομένως, οι μειώσεις των συντάξεων αφορούν το σύνολο των ασφαλισμένων και όχι το 1/3 που ισχυρίζεται η υπουργός Εργασίας και η κυβέρνηση. Το πιο εξωφρενικό, όμως, είναι ότι από τις νέες σφαγιαστικές μειώσεις των συντάξεων δεν εξαιρούν ούτε καν τους χαμηλοσυνταξιούχους και τα ΑμεΑ.

Υπάρχει κίνδυνος να υπάρξουν και νέες μειώσεις συντάξεων μετά το 2020;

Ναι, οι δανειστές από τώρα έχουν σχεδιάσει να απαιτήσουν την περικοπή και του υπόλοιπου τμήματος από τις εναπομείνασες προσωπικές διαφορές των καταβαλλόμενων συντάξεων στους παλιούς, μέχρι τις 12/5/2016, συνταξιούχους με το επιχείρημα ότι πρέπει αυτές να εξομοιωθούν πλήρως με τις μειωμένες συντάξεις των νέων, μετά τις 12/5/2016,συνταξιούχους. Και οι νέες μειώσεις θα επιβληθούν, για να πιαστούν τα μεγάλα και ανθρωποκτόνα ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα, που έχει συμφωνήσει η σημερινή κυβέρνηση με τους δανειστές για πολλά χρόνια μετά το 2018, που υποτίθεται ότι λήγει το 3ο μνημόνιο, και συγκεκριμένα μέχρι το 2060!

Συμφωνώ με την εκτίμηση του έγκριτου καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Σάββα Ρομπόλη, ότι με τις νέες μειώσεις των συντάξεων από το 2019, μαζί με την συνεχιζόμενη ελαστικοποίηση της εργασίας και μαζί με τη μείωση της ετήσιας κρατικής επιχορήγησης στην κοινωνική ασφάλιση από 18 δισ. να πηγαίνει στα 12 δισ. ευρώ, ο ένας στους δύο συνταξιούχους θα παίρνει μετά το 2021 μηνιαία μία σύνταξη στα 550 ευρώ καθαρά και, εάν προστεθεί και το θέμα της μείωσης από 1/1/2020 του αφορολόγητου στο μισό σε αυτές τις κατηγορίες εισοδήματος, θα φτάσουμε σε συντάξεις γύρω στα 480 ευρώ το μήνα.

Ο Σάββας Ρομπόλης είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός για το μέλλον των συντάξεων λέγοντας ότι έως το 2055 θα μειωθούν συνολικά κατά 55% και αυτό για δύο λόγους: ο πρώτος αφορά την κλιμάκωση της μερικής απασχόλησης, που κόβει έσοδα από τα ταμεία και ο δεύτερος η γήρανση του πληθυσμού, που θα αυξάνει συνεχώς τον λόγο συνταξιούχων προς εργαζομένους με αποκορύφωμα τη δεκαετία 2020-2030.

Οι συνταξιούχοι πώς μπορούν να σταματήσουν την πορεία φτωχοποίησής τους;

Η ένταση της επίθεσης, που δέχονται οι συνταξιούχοι είναι πρωτοφανής. Η διατήρηση και αναβάθμιση της ενότητάς τους, ο αγωνιστικός συντονισμός τους και η σχεδιασμένη κλιμάκωση των αγώνων τους μαζί με τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που έχουν να αντιπαλέψουν την προωθούμενη νέα εργασιακή κατεδάφιση, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες και επιστήμονες και τους αγρότες, που οδηγούνται στην καταστροφή από την εξοντωτική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και των φόρων τους, είναι ζητήματα άμεσης προτεραιότητας για την ίδια την επιβίωσή τους.

Υπάρχει εναλλακτική πρόταση επιβίωσης της κοινωνικής ασφάλισης χωρίς νέες μειώσεις συντάξεων;

Η κοινωνική ασφάλιση μπορεί να στηριχτεί και να αναβαθμιστεί και οι συντάξεις μπορούν να σταματήσουν να μειώνονται και σταδιακά να αρχίσουν να αποκαθίστανται, μόνον εφόσον καταργηθούν τα μνημόνια της λιτότητας, που έχουν υπονομεύσει τα έσοδα και την οικονομική βάση της, διασφαλιστούν και αυξηθούν τα έσοδά της, αλλά και εφόσον χρηματοδοτηθεί με την ρευστότητα, που θα είναι διαθέσιμη από το δημόσιο λόγω της εισαγωγής του εθνικού νομίσματος, που είναι βασική προϋπόθεση για την αντιμνημονιακή ανατροπή.

Δηλαδή, εάν η κοινωνική ασφάλιση:

• Ανακεφαλαιοποιηθεί, ώστε αποκατασταθεί με συμπληρωματικούς δημόσιους πόρους η διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών της.

• Μειωθεί η ανεργία με την κατάργηση των μνημονίων λιτότητας, την προώθηση ενός φιλολαϊκού αναπτυξιακού σχεδίου με δραστική αύξηση των δημόσιων, ιδιωτικών και κοινωνικών επενδύσεων, που να οδηγούν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και στην καταπολέμηση της ανεργίας.

• Χτυπηθεί η εισφοροδιαφυγή, η αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία.

• Σταματήσουν οι μειώσεις των μισθών και αρχίσουν να αυξάνονται, με την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

• Αποκατασταθούν οι εργασιακές σχέσεις και περιοριστούν δραστικά οι ελαστικές μορφές εργασίας προς όφελος της πλήρους και σταθερής εργασίας.

• Αυξηθεί η κρατική χρηματοδότησή της σύμφωνα με τις ανάγκες της και την υποχρέωση του κράτους από την τριμερή χρηματοδότησή της.

• Αξιοποιείται με ασφαλή και εγγυημένο τρόπο και όχι με ρίσκο ή τζόγο η εναπομείνασα κινητή και ακίνητη περιουσία της.

Πώς θα μπορούσε να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των αποθεματικών της κοινωνικής ασφάλισης;

• Η ανακεφαλαιοποίηση αυτή μπορεί να γίνει με πρόσθετους δημόσιους πόρους όπως από :

• Την ρευστότητα που θα προκύψει από την έκδοση εθνικού νομίσματος.

• Το Σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων των Δημοσίων Επιχειρήσεων, την επανάκτηση από το δημόσιο των ήδη ιδιωτικοποιημένων, στρατηγικής και κοινωνικής σημασίας, Δημόσιων Επιχειρήσεων και την σταθερή ετήσια αξιοποίηση τμήματος των κερδών τους για τη στήριξη της Κοινωνικής Ασφάλισης.

• Τη διάθεση ποσοστού από τα κέρδη των τραπεζών, που πρέπει να εθνικοποιηθούν, για αναπλήρωση των απωλειών της από τις ανακεφαλαιοποιήσεις τους.

• Ποσοστό επί των κερδών επιχειρήσεων τυχερών παιχνιδιών (ΟΠΑΠ, καζίνο).

• Όλο το ποσό των προστίμων που επιβάλλονται για εισφοροδιαφυγή και για ανασφάλιστη εργασία.

• Από τους πόρους του ΑΚΑΓΕ (Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών), μετά φυσικά την ημερομηνία που προβλέπουν οι ιδρυτικοί νόμοι του.

• Σημαντικό μέρος των πόρων από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας.

Ο αγώνας για ένα δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, εγγυημένων παροχών, αναδιανεμητικό, αλληλέγγυο, υποχρεωτικό και καθολικό, για την κατάργηση όλου του μνημονιακού αντιασφαλιστικόυ πλαισίου, για να σταματήσουν να μειώνονται οι συντάξεις και για την σταδιακή αποκατάστασή τους, σε συνδυασμό με την προώθηση ενός αντιμνημονιακού, προοδευτικού προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας πρέπει να έχει συνέχεια και πιστεύω ότι θα έχει, ώστε να υπάρξει μία θετική και ελπιδοφόρα διέξοδος για το λαό, τη νεολαία και την πατρίδα μας.

Δημοσιεύτηκε στο www.asfalistiko.gr