50 χρόνια από την χουντική προδοσία και την τουρκική κατοχή της Κύπρου
Σήμερα, όπως συστηματικά συμβαίνει από διάφορους μηχανισμούς, γίνεται προσπάθεια να αποκρυφτεί ο καθοριστικός ρόλος του ΝΑΤΟ και των καταστροφικών σχεδιασμών της ελληνικής αστικής τάξης, στην ευόδωση των σχεδίων της τουρκικής αστικής τάξης για διχοτόμηση του νησιού και κατοχή μέρους του.
Η απαλλαγή από την Βρετανική αποικιοκρατία δημιούργησε μια νόθα ανεξάρτητα Κύπρο, μέσω του καθεστώτος των τριών εγγυητριών δυνάμεων. Για αυτό και είναι τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή για την αποδοχή των Συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου, θεωρώντας τα θεμέλια για όσα ακολούθησαν.
Η γεωπολιτική σημασία του νησιού για τον έλεγχο του Σουέζ και της Μέσης Ανατολής γέννησαν από την πρώτη στιγμή τον διχασμό της Κύπρου, ως βασική επιδίωξη των ΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών. Το σχέδιο Άτσεσον το 1964 το επιβεβαίωσε ξεκάθαρα.
Η Τουρκική και Ελληνική αστική τάξη τροφοδότησαν συστηματικά τις διακοινοτικές εντάσεις, επιδιώκοντας αντικειμενικά είτε την ενσωμάτωση στο “εθνικό κέντρο”, είτε την διχοτόμηση. Η δράση παρακρατικών κέντρων εντός και των δύο κοινοτήτων σε συνεργασία με τις αντίστοιχες χώρες αποτέλεσαν την βάση που έφερε την κυβέρνηση Μακαρίου σε σύγκλιση με την Σοβιετική Ένωση, ώστε τόσο να ενισχυθεί η άμυνα του νησιού απέναντι στους σχεδιασμούς διχασμού, όσο και στην διπλωματική ενίσχυση της ανεξάρτητης Κύπρου στο πλαίσιο του Κινήματος των Αδέσμευτων.
Ο ρόλος του παρακρατικού αντικομμουνιστή φασίστα Γρίβα επίσης διαγράφεται από το κάδρο της ιστορικής πορείας και των ευθυνών. Η δράση του, σε συνεργασία με στοιχεία του ελληνικού κρατικού μηχανισμού, πριν και μετά την εγκαθίδρυση της Χούντας των Συνταγματαρχών, είχε ως αντικειμενικό στόχο την υπόσκαψη της ανεξάρτητης πορείας της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Μακαρίου – ακόμα κι αν αυτό έδινε αφορμές και προσχήματα στην Τουρκία να παρέμβει στο νησί, ακόμα και με εισβολή. Εξάλλου, η πρόθυμη συμμετοχή του στην τουρκοκυπριακή προβοκάτσια στην Κοφίνου το 1968, οδήγησε στην αποχώρηση της ελληνικής μεραρχίας που αποτελούσε την βασική άμυνα του νησιού σε ενδεχόμενη τουρκική εισβολή.
Τα σχέδια της Χούντας των Συνταγματαρχών ενάντια στην κυβέρνηση της ανεξάρτητης Κύπρου συνέκλιναν αντικειμενικά με τα ΝΑΤΟϊκά σχέδια υπόσκαψης του Μακαρίου, τον οποίο θεωρούσαν αστάθμητο παράγοντα για την Ανατολική Μεσόγειο. Το πραξικόπημα του Σαμψών δεν βγήκε από το κεφάλι του Ιωαννίδη, αλλά αποτελεί την λογική συνέχεια τον σχεδιασμών της Χούντας Παπαδοπούλου, στο πλαίσιο της νέας κατάστασης που διαμορφώθηκε στην περιοχή μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ τον Οκτώβρη του 1973 και την ρήξη των αραβικών κρατών με τα ΝΑΤΟϊκά κράτη που στήριξαν το Ισραήλ.
Στο νέο αυτό πλαίσιο, τόσο η Χούντα Ιωαννίδη, όσο και η κυβέρνηση Ετζεβίτ θεώρησαν ότι μπορούν να αξιοποιήσουν τις διαθέσεις του αμερικανικού παράγοντα για να υλοποιήσουν τους επιμέρους σχεδιασμούς τους για διχασμό του νησιού. Εξάλλου, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ γνώριζαν τόσο τα χουντικά σχέδια ανατροπής του Μακαρίου, όσο και τα σχέδια εισβολής της Τουρκίας, αλλά επέτρεψαν την εξέλιξη τους, καθώς σε κάθε περίπτωση εντάσσονταν στον στόχο της απομάκρυνσης της Κύπρου από το Κίνημα των Αδέσμευτων και την παγίωση της ΝΑΤΟϊκής επικυριαρχίας στο νησί.
Αντίστοιχα, όλοι γνώριζαν τα σχέδια όλων, η Χούντα Ιωαννίδη τα σχέδια εισβολής, η τουρκική κυβέρνηση τα χουντικά σχέδια πραξικοπήματος, οι ΗΠΑ και τα δύο. Τα παραπάνω αναδεικνύουν ότι το έγκλημα της ανατροπής του Μακαρίου δεν ήταν απλά ένα λάθος της Χούντας Ιωαννίδη και της ηγεσίας των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, αλλά ανοιχτή προδοσία, την οποία τροφοδότησαν οι ΗΠΑ.
Σημαντικές ευθύνες φέρει και η κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία αδράνησε εγκληματικά ανάμεσα στον 1ο και 2ο Αττίλα, που επέτρεψαν στην Τουρκία να καταλάβει το 37% από το αρχικό 8% που κατείχε. Αποδεικνύεται ότι η συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού και στρατιωτικού προσωπικού που ανδρώθηκε στο μετεμφυλιακό “κράτος των εθνικοφρόνων”, είχε ως αποκλειστικό προσανατολισμό την καταστολή του “εσωτερικού εχθρού” και οι εθνικιστές κορώνες δεν ήταν απλά παρά ένα ιδεολογικό εργαλείο με αποκλειστικό στόχο την ποινικοποίηση της αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος.
Η πατριδοκαπηλία της ελληνικής αστικής τάξης και του κράτους της είναι εμφανής και σήμερα που υποτάσσει ευθέως την χώρα και τον λαό της στους ΑμερικανοΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, η Ελλάδα επιδιώκει να θεωρείται δεδομένη από τα δυτικά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Στόχος είναι η ξένη ισχύς να αποτελεί τον βασικό δίαυλο για την υλοποίηση των σχεδιασμών της ελληνικής αστικής τάξης και δυνητική ασπίδα ενάντια στην τουρκική αναθεωρητική πολιτική. Τα διδάγματα του Αττίλα όχι απλά δεν έχουν κατασταλάξει, αλλά απωθούνται και φαίνεται η χώρα να σέρνεται σε ανάλογες επιλογές που εκθέτουν τον λαό σε ανυπολόγιστους κινδύνους. Η εμπλοκή στο Ουκρανικό, η συμπόρευση με το πλέον τυχοδιωκτικό παράγοντα στην περιοχή, το κράτος- τρομοκράτη του Ισραήλ, η αποστολή φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα και Patriot στην Σαουδική Αραβία, όχι απλά δεν έχουν σχέση με την άμυνα και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, αλλά την υποσκάπτουν και δημιουργούν στρατηγικούς κινδύνους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμα και σήμερα, η διχοτόμηση εξακολουθεί να αποτελεί βασικό τμήμα των σχεδιασμών για το μέλλον της Κύπρου. Κι αν για την Τουρκία η πρόθεση αυτή είναι δεδηλωμένη, για την ελληνική και την ελληνοκυπριακή αστική τάξη η διχοτόμηση αποτελεί όχι απλά μια πιθανή αναπόδραστη εξέλιξη, αλλά και θεμιτή κατάληξη του παγώματος των διαπραγματεύσεων. Εξάλλου το σχέδιο Ανάν είχε τέτοια χαρακτηριστικά, συγκλίνοντας ουσιαστικά με την Τουρκική αντίληψη των συνιστόντων κρατών και της συνομοσπονδίας, πίσω από την οποία κρύβεται η διχοτόμηση.
Η Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία αποτελεί αυτήν την στιγμή μοναδική διέξοδο για την λήξη της κατοχής και το άνοιγμα μιας πορείας για Κύπρο ελεύθερη, ανεξάρτητη και ενιαία. Η θέση της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας δεν αποτελεί διέξοδο απλά επειδή πάνω σε αυτήν βασίζονται οι αποφάσεις του ΟΗΕ. Είναι απαραίτητος σταθμός για την άρση της διαίρεσης ανάμεσα στις δύο κοινότητες που παρήγαγε η εισβολή, την μεσοπρόθεσμη άρση των συνεπειών της κατοχής (επιστροφή προσφύγων και των περιουσιών τους, λήξη του εποικισμού και αποχώρηση εποίκων) και την κατάργηση του καθεστώτος των εγγυητριών δυνάμεων.
Η ΛΑΕ-ΑΑ θα εξακολουθεί να παλεύει ενάντια στην τουρκική κατοχή, αλλά και ενάντια στα σχέδια διχοτόμησης του νησιού, από όπου κι αν προέρχονται, είτε αυτά διατυπώνονται ρητά, είτε οδηγούν αντικειμενικά σε αυτήν την κατάληξη, δια της αδράνειας.
Συνεχίζουμε να στηρίζουμε την λύση της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και στηρίζουμε τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις στο εσωτερικό και των δύο κοινοτήτων που παλεύουν προς αυτήν την κατεύθυνση, επιδιώκοντας να συμβάλουμε και να συνεργαστούμε σε αυτόν τον αγώνα.
Λαϊκή Ενότητα -Ανυποτακτη Αριστερά
Αθήνα 21.7.2024