Συμπεράσματα και από τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών

Για τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών σημαντικό ρόλο έπαιξαν, εκτός από το γενικότερο πολιτικό κλίμα που δημιουργήθηκε από τις δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης, των πολιτικών κομμάτων  και τον ρόλο των ΜΜΕ και  οι ειδικές και ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούσαν σε κάθε Δήμο και Περιφέρεια.

Αυτές οι ιδιαίτερες και ειδικές συνθήκες είχαν να κάνουν και με τα πρόσωπα των υποψηφίων Δημάρχων και Περιφερειαρχών, την κομματική τους προέλευση η στήριξη, τον αντίπαλο, την δύναμη των υπολοίπων δυνάμεων που δεν πέρασαν στο δεύτερο γύρο και  την κομματική τους προέλευση, την στάση και θέση αυτών των υποψηφίων, την στάση και θέση των υπολοίπων δυνάμεων και των κομμάτων που στήριξαν τους υποψηφίους που δεν πέρασαν στο δεύτερο γύρο αλλά και από την γενικότερη «πολιτική γραμμή» των κομμάτων.

Έχοντας αυτά ως δεδομένα, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της πρώτης Κυριακής αλλά και των εθνικών εκλογών, μπορούν να βγουν κάποια γενικότερα πολιτικά συμπεράσματα.

Έχουμε την πρώτη εκλογική ήττα της «Μητσοτακικής» Δεξιάς. Ψήφος τιμωρητική απέναντι σε μια αλαζονική αυταρχική και «ανίκανη» διακυβέρνηση που «αγανακτεί» τους μη δεξιούς πολίτες. Εκλογική ήττα που δεν θέτει όμως ακόμα σε αμφισβήτηση την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία της δεξιάς.

Διαμορφώνεται μια τάση (και πίεση) για τη δημιουργία ενός κεντροαριστερού πόλου στα πλαίσια του δικομματισμού με ανταγωνισμό μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ποιος θα έχει το ηγεμονία Το αν, πότε και αν θα έχει επιτυχία η όχι η δημιουργία αυτού του πόλου θα επηρεάσει καθοριστικά τον κομματικό  σύστημα και τα ενδεχόμενα κενά που θα δημιουργηθούν.

Έχουμε αυξημένη αποστασιοποίηση των πολιτών από τις αυτοδιοικητικές εκλογές και ιδιαίτερα από τον θεσμό της Περιφέρειας. Τα αυξημένα ποσοστά αποχής , συνέχεια των εθνικών εκλογών και του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών παίρνουν όμως γενικότερα ανησυχητικές διαστάσεις , που δείχνουν πλέον μόνιμες αντιλήψεις και στάσεις χαμηλών προσδοκιών, αδιαφορίας  για τα κοινά, ιδιώτευσης, και αυξημένου ατομικισμού από τους πολίτες.

Όλο και περισσότερο γίνεται σημαντικός ο ρόλος των προσώπων των  υποψηφίων Δημάρχων και Περιφερειαρχών  για την επιλογή της ψήφου των πολιτών.

Οι προσωπικοί «αυτοδιοικητικοί» μηχανισμοί υποψηφίων έχουν αξιοπρόσεκτη ισχύ.

Δεν πέρασε η γραμμή λευκό/άκυρο του ΚΚΕ που υπερτίμησε την επιρροή του  στην θετική ψήφο προς τα ψηφοδέλτια της  Λαϊκής Συσπείρωσης. Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά  που προσκάλεσε σε λευκό/άκυρο βρίσκεται σε μόνιμο αυτοαναφορικό αδιέξοδο, απευθύνεται αποκλειστικά στον σκληρό πυρήνα της αριστεράς , στη λογική ανακατανομής της ενδοαριστερής ψήφου και των ενδοαριστερών συσχετισμών που δεν ενδιαφέρουν κανέναν.

Οι αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες ψήφισαν μαζικά αριστερά (υποψηφίους της Λαϊκής Συσπείρωσης) και  παραβλέποντας την αλαζονική και ανιστόρητη επιλογή του ΚΚΕ για λευκό/άκυρο ψήφισαν  κυρίως αντικυβερνητικά και προοδευτικά (όπου υπήρχαν τέτοιοι υποψήφιοι)  σε Δήμους και Περιφέρειες. Μια πράξη με ιδιαίτερο συμβολισμό και μήνυμα για όλα τα κόμματα της Αριστεράς.

Οι ανακοινώσεις και στάσεις των αριστερών κομμάτων, οργανώσεων και προσώπων  στο πρώτο αλλά και στο δεύτερο γύρο κρίθηκαν από τους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες και είναι οδηγός για όλες τις δυνάμεις και για  τις πολιτικές σχέσεις που μπορούν να υπάρξουν και να εξελιχθούν στην πραγματικότητα και όχι στο φαντασιακό.

Σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της πρώτης Κυριακής , συνέχεια των εθνικών εκλογών, την πολιτική και εκλογική συμπεριφορά όλων των δυνάμεων, συνολικά ο χώρος της Αριστεράς είναι υπό διαμόρφωση.

Το ΚΚΕ καταφέρνει και απορροφά την κρίσιμη στιγμή της εκλογικής επιλογής τον κύριο όγκο των  «κομμουνιστογεννών»  ψήφων ( αυτή τη στιγμή απορροφά και το μεγαλύτερο μέρος των «ορφανών» αριστερών ψήφων ελλείψει εναλλακτικής), αφήνοντας μειωμένο χώρο στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς που επιθυμούν και μπορούν να παίξουν ρόλο στη κεντρική πολιτική σκηνή.

Φάνηκε όμως  από την εκλογική συμπεριφορά των αριστερών και προοδευτικών πολιτών και στις αυτοδιοικητικές εκλογές ότι οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς  μπορούν (και οφείλουν ) να εργαστούν για την κάλυψη   (χωρίς προνομιακή απεύθυνση και αποκλεισμούς) του υπό  διαμόρφωση  πολιτικού και κομματικού κενού με την ανάληψη πρωτοβουλιών για τη συγκρότηση ενός νέου αριστερού πόλου.

Ένας νέος αριστερός πόλος  από πρόσωπα και δυνάμεις υπαρκτές η υπό πιθανή  διαμόρφωση,  με τα όρια αυτού του να ξεκινούν από την αριστερή σοσιαλδημοκρατία, τον δικαιωματισμό , την οικολογία και που θα καταλήγουν μέχρι την κομμουνιστική αριστερά .

(Δυστυχώς, προς το παρόν τουλάχιστον,  δεν μπορεί να συμπεριληφθεί το ΚΚΕ σε αυτή τη προσπάθεια διότι αδυνατεί  οργανωτικά και πολιτικά να μπει σε αυτή τη συζήτηση αλλά και εκ των πραγμάτων και οι  δυνάμεις εκείνες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που φλερτάρουν με τον έναν η τον άλλον τρόπο με τον  αριστερισμό και  που αρέσκονται στον σεχταρισμό).

Οι ευρωεκλογές (και η πορεία προς αυτές) θα επηρεάσουν  σε μεγάλο βαθμό την επόμενη κομματική γεωγραφία.

Βρισκόμαστε στην αρχή της δημιουργίας και ανακατανομής μια νέας κομματικής γεωγραφίας που θα αντιστοιχεί από τη μια στις κοινωνικές αλλαγές και ανάγκες, στο επίπεδο της πολιτικής συνείδησης και τα «θέλω» των πολιτών και από την άλλη στις ανάγκες του πολιτικού και κομματικού συστήματος να βρει τη νέα του ισορροπία στο μεταμνημονιακό κοινωνικό και πολιτικό σκηνικό.

Ο περιθωριακός η κεντρικός ρόλος και η θέση της Αριστεράς στο νέο αυτό σκηνικό θα εξαρτηθεί από τις επιλογές της. Οι λάθος επιλογές της μπορεί να οδηγήσουν στην υπερκάλυψη της,  από την «καθαρότητα» του ΚΚΕ και την κεντροαριστερά, όποια και αν είναι αυτή.

Νίκος Βρυώνης μέλος Π.Σ. ΛΑΕ-ΑΑ