Στις 8 Μάρτη απεργούμε ενάντια σε μια εγκληματική πολιτική που κοστίζει ζωές

Διαδηλώνουμε για τα ίσα δικαιώματα των γυναικών, ενάντια στη βία και τις διακρίσεις, για το δικαίωμα των ανθρώπων στην επιλογή έμφυλης ταυτότητας και στη ζωή
Εκατοντάδες χρόνια οι γυναίκες παλεύουν για ίσα δικαιώματα, έχοντας διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα αγώνων για τις απελευθέρωσή τους από την πατριαρχία, που είναι σύμφυτη με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Απέχοντας μακράν από το να έχουν κατακτήσει συνολικά τα δικαιώματα που τους ανήκουν σε όλους τους τομείς και σε όλον τον πλανήτη, δέχονται σήμερα μία τεράστια επίθεση που στοχεύει να τις γυρίσει δεκαετίες πίσω, με την προσπάθεια επαναφοράς του πατριαρχικού ελέγχου πάνω στα γυναικεία σώματα ακόμα και στις «αναπτυγμένες» καπιταλιστικά χώρες της Δύσης.
Στην Ελλάδα οι γυναικοκτονίες και η κακοποίηση τείνουν να λάβουν ενδημικό χαρακτήρα, με πλήθος γυναικών να χάνουν συνεχώς τις ζωές τους από συζύγους και συντρόφους τους, και την γυναικεία κακοποίηση με την άσκηση σωματικής, σεξουαλικής και λεκτικής βίας να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής ενός τεράστιου μέρους του γυναικείου πληθυσμού, πάρα πολύ συχνά με την ανοχή και την συγκάλυψη από τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές. Τα θύματα βιασμών εξακολουθούν να πρέπει να αποδείξουν το αυταπόδεικτο μέσα από εξευτελιστικές διαδικασίες, ενώ εξίσου συχνά οι δράστες αφήνονται ελεύθεροι, με στιγματισμό των γυναικών – θυμάτων, όπως πχ στην περίπτωση του ομαδικού βιασμού νεαρής γυναίκας μέσα στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας. Οι ανήλικες και οι ανήλικοι είναι ακόμα πιο ευάλωτοι στην ενδοοικογενειακή βία. Η κυβέρνηση όχι μόνο αρνείται να αναγνωρίσει το φαινόμενο, αλλά δεν παρέχει ουσιαστικά καμία οργανωμένη δομή προστασίας στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, παραπέμποντας και πάλι τη λύση του προβλήματος στην «ατομική ευθύνη» των θυμάτων. Ο σεξισμός στον δημόσιο λόγο και στα ΜΜΕ είναι κοινός τόπος. Ιδιαίτερα τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας λοιδορούνται διαρκώς από τηλεοπτικές «περσόνες», με το ΕΣΡ να παρακολουθεί άπρακτο, ή να παρεμβαίνει μόνο σε εντελώς ακραίες περιπτώσεις που προκαλούν την κοινωνική κατακραυγή.
Η οικονομική κρίση, τα μνημόνια και ο υποχρεωτικός εγκλεισμός λόγω της πανδημίας, σε συνδυασμό με την έλλειψη δομών προστασίας και τα κενά θεσμικής προστασίας των γυναικών από την εργατική νομοθεσία, όξυναν σε αφόρητο βαθμό τα προβλήματα: Πέρα από την αύξηση των γυναικοκτονιών και την όξυνση της ενδοοικογενειακής βίας, οι γυναίκες, ανέκαθεν θύματα εργασιακών διακρίσεων και υποτίμησης, κλήθηκαν, εκτός από την ανεργία και την αποχαλίνωση των εργοδοτικών απαιτήσεων, να αντιμετωπίσουν και την όξυνση της σεξουαλικής παρενόχλησης στους χώρους δουλειάς τους.

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν προτίθεται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του γυναικείου πληθυσμού, αλλά, στο όνομα μιας δήθεν «ισότητας» ανδρών και γυναικών, ψήφισε τον νόμο για την «συνεπιμέλεια», που αναγκάζει χιλιάδες κακοποιημένες γυναίκες να παραμένουν σε κακοποιητικά περιβάλλοντα για να προστατεύσουν τα παιδιά τους.
Στο διεθνές περιβάλλον, η ανεπτυγμένη Δύση, οι ΗΠΑ και η ΕΕ, οδηγούνται σε μια σοβαρή οπισθοδρόμηση. Σε μια σειρά από Πολιτείες των ΗΠΑ, στην Πολωνία, στην Λατινική Αμερική και αλλού, θεσμοθετούνται νόμοι που καταργούν το αναφαίρετο δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση, θεσμοθετώντας τον βιοπολιτικό πατριαρχικό έλεγχο πάνω στα γυναικεία σώματα και οδηγώντας εκατομμύρια γυναίκες σε παράνομες εκτρώσεις, από τις οποίες κινδυνεύουν όχι μόνο οι ζωές τους, αλλά και απειλούνται με τεράστιες ποινές, ακόμα και ισόβιες καθείρξεις. Την ίδια ώρα γυναίκες και παιδιά αντί να τύχουν της προβλεπόμενης προστασίας ασύλου πνίγονται στο Αιγαίο.
Ο αγώνας για την ισότητα και τα δικαιώματα των γυναικών πάει χέρι-χέρι με τον αγώνα των εργαζόμενων και της νεολαίας για τη ζωή, με τη λαϊκή έκρηξη που έχει ξεσπάσει ενάντια στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της απαξίωσης των δημόσιων υποδομών που ευθύνεται για το αδιανόητο έγκλημα στα Τέμπη με θύματα συνανθρώπους μας και πολλά νέα παιδιά. Η νεοφιλελεύθερη ερήμωση και αποθέωση του κέρδους αφήνει όλες και όλους απροστάτευτους, απαξιώνει τη ζωή.

Ο αγώνας για την ζωή μας είναι στα χέρια μας, Δεν θα μας χαριστεί.
Στις 8 Μάρτη, συμμετέχουμε στις απεργίες που έχει κηρυχθεί και διαδηλώνουμε στην μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση 12.30 Κλαυθμώνος και πορεία στη Βουλή.
Στηρίζουμε τις απογευματινές δράσεις και κινητοποιήσεις γυναικείων οργανώσεων 18.30 Σύνταγμα.
– Ίσα δικαιώματα ανδρών και γυναικών στην κοινωνική ζωή και την εργασία, με κατάργηση όλων των δυσμενών διακρίσεων
– Τερματισμό των γυναικοκτονιών και δομές προστασίας των κακοποιημένων γυναικών
– Ενίσχυση του νομικού θεσμικού πλαισίου ενάντια στην γυναικεία κακοποίηση στους χώρους δουλειάς και στην οικογένεια
– Κατάργηση του νόμου για την «συνεπιμέλεια»
– Ίσα κοινωνικά δικαιώματα για τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, συμπεριλαμβανομένης της τεκνοθεσίας
– Αλληλεγγύη στα θύματα των βιασμών, αποτελεσματικό πλαίσιο καταγγελίας και τερματισμό των εξευτελιστικών διαδικασιών που οδηγούν τα θύματα σε απόκρυψη.

Το Γραφείο Τύπου 7.3.2023