Εκλογές 2023 -Εκλογικά συστήματα και η αχίλλειος πτέρνα τους.

Εκλογές 2023 -Εκλογικά συστήματα και η αχίλλειος πτέρνα τους.

του Νίκου Βρυώνη

Σε λίγο καρό μπαίνουμε στην τελική ευθεία ενός μαραθώνιου προεκλογικού αγώνα που ξεκίνησε μήνες πριν. Ανεξάρτητα από το πότε θα αποφασίσει ο Λουδοβίκος των Αθηνών για την ημερομηνία τους, θα αναγκαστεί σχετικά σύντομα να αποκαλύψει την ημερομηνία των εκλογών. Η προσφυγή στις κάλπες είναι αναπόφευκτη ακόμα και για έναν Άριστο, θα χρειαστεί νομιμοποίηση η θεόπνευστη διακυβέρνηση του. Αυτά είναι τα αρνητικά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Κατανοούμε την δικαιολογημένη δυσαρέσκεια όλων αυτών που νοιώθουν ότι δικαιούνται λόγω ταξικής καταγωγής, υπέρτατου πνευματικού , ηθικού, πολιτιστικού και πολίτικού επιπέδου να κυβερνούν ελέω Θεού.

Και επειδή πραγματικά νοιώθουν ότι αδικούνται από την αναγκαστική προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία, εμπνεύστηκαν ένα εκλογικό σύστημα που θα μπορούν να κυβερνήσουν και πάλι. Ένα εκλογικό σύστημα που με την βοήθεια των παραδοσιακών και σύγχρονων ιερατείων , της Εκκλησίας και των ΜΜΕ, ( με ευθύνη και της προηγούμενης κυβέρνησης) να πείσουν το πόπολο , έστω να τους δώσει την σχετική πλειοψηφία και με τις ευλογίες του Ύψιστου να συνεχίσουν το θεόπνευστο έργο τους.

Βέβαια οι πρώτες εκλογές θα γίνουν με ένα εκλογικό σύστημα που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση που τείνει προς την απλή αναλογική. Τείνει απλώς διότι με το πλαφόν εισόδου στη Βουλή στο 3% , μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κινδυνεύουν η ψήφος τους να πάει στον κάλαθο των αχρήστων και εμμέσως να πριμοδοτήσουν με έδρες μια μειοψηφική κυβέρνηση. Τυπικά νόμιμο, αριστερά οριακά ηθικό.

Η επίκληση εθνικών η οποιονδήποτε άλλων πραγματικών η ανύπαρκτων λόγων για την διατήρηση του 3% , είναι απροκάλυπτη υποκρισία , διότι υπάρχουν εκλογικά δημοκρατικοί τρόποι να εξασφαλιστούν οι πραγματικοί λόγοι , αλλά δεν είναι του παρόντος να παρουσιαστούν και να αναλυθούν.

Ας επανέλθουμε στις επικείμενες εκλογές οι οποίες θα γίνουν με τα εξής δεδομένα.

Πρώτες εκλογές με απλή αναλογική και πλαφόν εισόδου το 3%, και αναλογική κατανομή 285 εδρών στο σύνολο της Επικράτειας. Η κατανομή των εδρών στα κόμματα θα ξεκινήσει από το μικρότερο (όπου έχει τις περισσότερες ψήφους σε σχέση με τις έδρες ανά εκλογική περιφέρεια). Οι 15 έδρες που υπολείπονται είναι του ψηφοδελτίου Επικρατείας (έχουμε αύξηση κατά 3 έδρες) και θα κατανεμηθούν και αυτές αναλογικά.

Και ως εκ θαύματος ήρθε η κυβέρνηση των Αρίστων και άλλαξε αμέσως τον εκλογικό νόμο και οι μεθεπόμενες εκλογές θα γίνουν με άλλο εκλογικό σύστημα.

Αυτός ο εκλογικός νόμος διατηρεί φυσικά το 3% πλαφόν εισόδου στη Βουλή (πρώτο κλέψιμο εδρών) αλλά επιπροσθέτως , μειώνει την πρώτη κατανομή των εδρών στα κόμματα από 285 σε 280 (δεύτερο κλέψιμο εδρών). Αλλά υπάρχει και συνέχεια . Ο νόμος προβλέπει για το πρώτο κόμμα για κάθε 0,5% που θα έχει πανελλαδικά πάνω από το 25% να αφαιρείται 1 έδρα από τις αρχικές 280 έδρες που κατανέμονται στα κόμματα και θα δίνονται δώρο στο πρώτο κόμμα (τρίτο κλέψιμο εδρών).

Για να γίνει εύκολα κατανοητό ας πάρουμε για παράδειγμα τα αποτελέσματα των εκλογών του 2019 , όπου οι θεόσταλτοι πήραν 39,85% πανελλαδικά: 39.85%-25%=14.85% /0,5%= 29,7% δηλαδή 30 έδρες. Άρα 30 έδρες μπόνους στο πρώτο κόμμα και θα κατανεμηθούν αντί για 280 έδρες μόνο 250 έδρες.

Έκαναν ιστορικά την υποχώρηση να ψηφίζει ο λαός, αλλά όχι και να εκλέγει κυβέρνηση η να επιλέγει να στείλει στη Βουλή όσα και όποια κόμματα επιθυμεί. (Και πάλι καλά να λέμε που δεν επανέφεραν το τριφασικό εκλογικό σύστημα του 1956 που εφάρμοσε ο εθνάρχης Καραμανλής).

Αυτονόητος στόχος του παραπάνω εκλογικού νόμου είναι η εξασφάλιση της αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος. Να μην αναγκαστεί αφενός να συγκυβερνήσει με δευτεροτρίτες basse classe πολιτικές δυνάμεις και αφετέρου να έχει τον ικανό αριθμό βουλευτικών εδρών για να αισθάνεται παντοδύναμο (σαν τον Παντοδύναμο ένα πράγμα).

Ο εκλογικός νόμος (όπως και κάθε εκλογικός νόμος στην Ελλάδα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) είναι εκλογική κλοπή, ένα πολιτικό έγκλημα κατά της Δημοκρατίας , κατά της λαϊκής βούλησης .Όμως κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο. ‘Έτσι και αυτός ο εκλογικός νόμος δεν είναι τέλειος (για τους εμπνευστές του). Έχει μια αχίλλειος πτέρνα. Και η αχίλλειος πτέρνα του είναι ένα από τα φαινομενικά δυνατά του όπλα. Το 3% πλαφόν εισόδου στη Βουλή.

Το μέτρο αυτό έχει την διπλή λογική , να αποκλείει την είσοδο πολλών κομμάτων στη Βουλή και να αυξάνει τον αριθμό των ψήφων που «ακυρώνονται». Στις εκλογές του 2019 αθροιστικά το ποσοστό που πήραν τα κόμματα που δεν εισήλθαν στη Βουλή ήταν 8,07% , δηλαδή περίπου 20 έδρες εκλάπησαν από τα μικρά κόμματα και κατανεμήθηκαν αναλογικά στα κόμματα της Βουλής με μερίδα του λέοντος φυσικά να παίρνει το πρώτο κόμμα.

Τι σημαίνει το παραπάνω ; Σημαίνει εκτός όλων των άλλων , ότι όσο περισσότερα κόμματα μπουν στη Βουλή , όσο μικρότερο το ποσοστό που θα έχουν τα κόμματα εκτός Βουλής τόσες λιγότερες έδρες κλέβει το πρώτο κόμμα. Τόσο λιγότερο παντοδύναμο θα είναι, τόσο πιο πλουραλιστική θα είναι η επόμενη Βουλή. Τόσο πιο αντιπροσωπευτική, κοινωνικά , πολιτικά , πολιτιστικά, ιδεολογικά θα είναι η επόμενη Βουλή. Τόσο θα δυσκολέψει τη ζωή μιας νεοσυντηρητικής αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Σε όλα τα παραπάνω ας προστεθεί και το εφιαλτικό ενδεχόμενο εισόδου στη Βουλή του φασιστικού κόμματός του Κασιδιάρη. Ας κάνουμε μια εικόνα της πολιτικής γεωγραφίας την επομένη των εκλογών και των κοινωνικών και πολιτικών επιπτώσεων.

Τούτων δοθέντων , οι αριστερές και ριζοσπαστικές δυνάμεις ,εντός και εκτός Βουλής, έχουν την δυνατότητα και την ευκαιρία (και την υποχρέωση) να χρησιμοποιήσουν το πλαφόν του 3% εις βάρος των εμπνευστών του και να τους κάνουν εκλογικά ,πολιτικά και κοινωνικά τη ζωή δύσκολη με μια ισχυρή αριστερή ριζοσπαστική αντιπολίτευση εντός και εκτός Βουλής.

Η αδιαφορία, η αποδοχή του μοιραίου, είναι η έμμεση συναίνεση της κλοπής , ενός πολιτικού εγκλήματος. Και η αδιαφορία, η συναίνεση σε ένα έγκλημα τιμωρείται. Ακόμα και στην πολιτική.