Κάτω τα χέρια από τον Μπογδάνο

Η επίσημη, δια στόματος πρωθυπουργού, πολιτική θέση περί μη ανοχής σε θέσεις που παραπέμπουν σε εθνικό διχασμό και προτροπής σε  λήθη στο παρελθόν είναι η άλλη όψη του νομίσματος της θεωρίας των ίσων αποστάσεων η κεκαλυμμένη θεωρία των δυο άκρων και αποτελεί το καλύτερο ιδεολογικό όπλο του αστικού μπλοκ και της δεξιάς. Ίσες αποστάσεις , ίσες ευθύνες , περασμένα ξεχασμένα για το καλό και το μέλλον της πατρίδας. Η ιστορία ξαναγράφεται.

Η επίκληση του Γρίβα , ιδρυτή της οργάνωσης των Χιτών και  η παρουσία στο Βίτσι, από τον Μπογδάνο, ως απόδοση φόρου τιμής στους πεσόντες του εθνικού στρατού στη τελευταία πολεμική σύγκρουση του εμφυλίου και της στρατιωτικής νίκης του αστικού μπλοκ με την αμέριστη συνδρομή των Αμερικανών, αποτελεί όμως πράξη έντιμη και εντός της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Το ότι πλέον το Βίτσι το θυμούνται και το τιμούν οι Ακροδεξιές οργανώσεις και οι νεοναζί, απλώς δείχνει την ένοχη σιωπή της mainstream δεξιάς για τα ιστορικά τεκταινόμενα. (κυρίως για τα πριν και μετά το Βίτσι) Η παρουσία εκτός του Μπογδάνου  και του βουλευτή Καστοριάς της ΝΔ και της Διευθύντριας του πολιτικού γραφείου του Πρωθυπουργού, στην τιμητική εκδήλωση, δεν αξίζουν σχολιασμό.

Δεν θα μπούμε στις θεωρίες πολιτικών σεναρίων περί εσκεμμένης προκλητικότητας του Μπογδάνου, για τα σενάρια δημιουργίας ακροδεξιού πολιτικού σχήματος , εντός του πολιτικού συστήματος, κάτι σαν την επιχειρηματολογία περί «σοβαρής Χρυσής Αυγής» που ακούστηκε πριν χρόνια από ΜΜΕ  ναυαρχίδα του αστικού μπλοκ εξουσίας. Αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Εδώ επικεντρωνόμαστε στις πράξεις και τα λεγόμενα ενός συγκεκριμένου βουλευτή, ο οποίος δεν έκρυψε ποτέ τις θέσεις του, πριν γίνει βουλευτής, και εξαιτίας αυτών εκλέχτηκε και στο ελληνικό κοινοβούλιο. Δεν κορόιδεψε κανέναν, ήταν πάντα ΄τίμιος υπηρέτης αυτών των απόψεων, και επιλέχτηκε να τιμήσει το ψηφοδέλτιο Α Αθήνας της Νέας Δημοκρατίας.

Ένας «πολυχαρακτηρισμένος» και «πολυστολισμένος»  βουλευτής της δεξιάς  με χιλιάδες σταυρούς είναι ο Μπογδάνος. Αλλά είναι ο εαυτός του. Δεν κρύβεται, ούτε παρουσιάζεται ως άλλος. Είναι αυθεντικός , όσο αποκρουστικός μπορεί να είναι (και μην ξεχνάμε δεν είναι για όλους). Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, αυτός είναι αυτό που είναι , οι ψηφοφόροι του πως μπορούν να χαρακτηριστούν; Ο Πλεύρης, ο Βορίδης, ο Άδωνις, είναι αυτό που είναι, οι χιλιάδες ψηφοφόροι τους; Παραπλανημένες και αφελής  παρθένες της πολιτικής; Οι μόνες παρθένες που υπάρχουν βρίσκονται στα Παρθεναγωγεία, και σίγουρα όχι στην πολιτική και ούτε καν  πίσω από το παραβάν των εκλογών.

Τούτον δοθέντων, οι Χίτες και οι Ταγματασφαλίτες του 40, που φτιάχτηκαν και έδρασαν με την ανοχή έως την αμέριστη συμπαράσταση  του αστικού μπλοκ, από το Κέντρο ως την Δεξιά, ενσωματώθηκαν και βρήκαν την πολιτική τους στέγη στα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα και στον κρατικό μηχανισμό της εποχής.

Οι ιδεολογικοί τους απόγονοι έχουν βρει και αυτοί την πολιτική τους στέγη προκειμένου να διατηρηθεί η πολιτική εξουσία του αστικού μπλοκ. Η μόνη και βασική διαφορά είναι ότι τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία αυτουνού του τόπου, είτε απροκάλυπτα με τους Μπογδάνους είτε καλυμμένα με τη θεωρία των ίσων αποστάσεων.

Ο Μπογδάνος όμως είναι η αλήθεια της ελληνικής δεξιάς και δεν διαφέρει σε τίποτα από το μισό υπουργικό συμβούλιο και ούτε από τη «θεωρία του κωλόχαρτου»  της Βούλτεψη (για να θυμηθούμε λίγα χρόνια πριν).

Και η ευθύνη της Αριστεράς δεν είναι μόνο  να καταγγέλλει σε όλες τις πτώσεις την θεωρία των δύο άκρων. Η ευθύνη της Αριστεράς ήταν, είναι και θα είναι, αφενός να μην προσπαθεί απεγνωσμένα να αποδείξει ότι είναι πλέον «καλό παιδί» και έχει μάθει από τα λάθη της (κυβερνητικά και αντιπολιτευτικά) και αφετέρου να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα, το μείζον, τα διακυβεύματα κάθε φορά, που στην προκείμενη περίπτωση είναι ότι αυτή η κυβέρνηση έχει αναλάβει τον ιστορικό ρόλο να ξαναγράψει την ιστορία και να στήσει μια κοινωνία, πολιτικά, ιδεολογικά, οικονομικά με βάση τις αρχές του Μπογδάνου, του Βορίδη του Πλεύρη και του Άδωνι. Απλώς στη μεθοδολογία και στη δοσολογία, εντός της Δεξιάς και του αστικού μπλοκ, υπάρχουν διαφοροποιήσεις.

Ο Μπογδάνος όμως είναι η αλήθεια και όταν, και άμα, και εφόσον, αισθανθεί το κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας ότι απειλείται η μπορεί  τότε αυτή η αλήθεια θα προσπαθήσει να γίνει άμεση πραγματικότητα. Προς το παρόν, οι ιδέες και οι αντιλήψεις , θα υπουργοποιούνται, θα μπαινοβγαίνουν στο μαντρί, πάντα με την πόρτα ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα.

Αν, έστω και μερικώς, ισχύουν τα παραπάνω, τότε όλοι μαζί  με μια φωνή, πρέπει να πούμε κάτω τα χέρια από τον Μπογδάνο, γιατί η αλήθεια δεν διώκεται και μας υπενθυμίζει ότι οι κεντροαριστερές αφέλειες η οι αριστεροί διαγκωνισμοί και καθαρότητες οπλίζουν το χέρι να ξαναγραφτεί η ιστορία.

Νίκος Βρυώνης

Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Αριστερού Ρεύματος (ΛΑΕ)