Υποκινητής της λαϊκής οργής είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης

Η αντίδραση των κυβερνητικών επιτελείων όταν ο Πρωθυπουργός βρέθηκε αντιμέτωπος με τις αυθόρμητες λαϊκές αποδοκιμασίες εχθές στις 8/9 κατά την εξόδιο ακολουθία για το μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη, δείχνει το μέγεθος της έπαρσης, αλλά και την περιφρόνηση της κυβέρνησης για τους πολίτες.

Η κυβέρνηση δυσανασχετεί με την έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού και έχει μόνη έγνοια να κάνει «διαχείριση βλάβης» στο επικοινωνιακό προφίλ του Πρωθυπουργού, αντί να ακούσει την αγανάκτηση των εργαζόμενων και της νεολαίας που βρίσκονται αντιμέτωποι με τα αποτελέσματα των αντικοινωνικών πολιτικών της, τη φτωχοποίηση και ένα μέλλον ανασφάλειας, εργασιακής ζούγκλας και εξαθλίωσης.

Για άλλη μια φορά ο Μητσοτάκης αποδεικνύει ότι η πολιτική του αλαζονεία δεν έχει τέλος. Η κυβέρνηση της ΝΔ που έχει προχωρήσει σε μια εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, έχει αφήσει χιλιάδες περιουσίες να καούν μέσα στο καλοκαίρι, διαλύει κάθε έννοια εργασιακού και δημοκρατικού δικαιώματος, και παράλληλα ενισχύει διαρκώς και μόνο τους κατασταλτικούς μηχανισμούς ενώ η δημόσια υγεία, η πυροπροστασία, η κοινωνική πρόνοια βρίσκονται υπό διάλυση,  απορεί για τη δυσαρέσκεια του κόσμου. Δε δίστασε μάλιστα να ζητήσει το λόγο από το Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα και να τον κατηγορήσει για υποκίνηση των διαμαρτυριών στο πρόσωπό του. Όταν στελέχη της κυβέρνησης λοιδορούν συνεχώς τις λαϊκές διεκδικήσεις και ανάγκες, προχωρούν σε δηλώσεις που προκαλούν το δημόσιο αίσθημα και καταστρατηγούν κάθε ιστορική κατάκτηση, μάλλον είναι οι μόνοι υποκινητές της λαϊκής οργής.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να διατηρήσει ένα προσωπείο δήθεν κοινωνικής ικανοποίησης από το έργο της είναι μάταιη. Αντίθετα από την κίβδηλη εικόνα που εν χορώ παρουσιάζουν η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα, η δυσαρέσκεια στους κόλπους του λαού και η φθορά που η κυβέρνηση έχει υποστεί με την πολιτική της είναι αληθινές. Χρειάζεται ενωμένος και μαζικός αγώνας της κοινωνίας, των εργαζόμενων και της νεολαίας για να γίνει η οργή συλλογική δύναμη διεκδίκησης, για να ανατραπούν τα σχέδια για τσάκισμα κάθε λαϊκού και δημοκρατικού δικαιώματος, για να ανοίξει ο δρόμος για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων και την προώθηση μιας πραγματικά αριστερής εναλλακτικής ριζοσπαστικής πρότασης που να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι την ασυδοσία του πλούτου και των κερδών.