ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΨΗΦΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ

Τζάκρη και Βορίδης
Ας μη συνεχισθεί το δικομματικό γαϊτανάκι

Το παλιό αίτημα των Ελλήνων της διασποράς για να τους δοθεί το δικαίωμα της ψήφου στις εθνικές μας εκλογές επανέρχεται και πάλι στην επικαιρότητα χάριν στις μικρο-κομματικές αντιθέσεις του νέου δικομματισμού με φερέφωνα αυτή την φορά την πρώην ΠΑΣΟΚ και νυν ΣΥΡΙΖΑ Τζάκρη και τον Νεοδημοκράτη υπουργό εσωτερικών Βορίδη. Το θέμα όμως της ουσιαστικής ενεργοποίησης όλων των δυνάμεων του Ελληνισμού είναι σημαντικότατο για την Ελλάδα ιδικά σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνά η πατρίδα μας.
Είναι γεγονός χωρίς καμιά αμφιβολία ότι η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος των Ελλήνων της ξενιτιάς αποτελεί συνταγματική επιταγή.
Όλες οι κυβερνήσεις του σάπιου δικομματικού συστήματος στο παρελθόν κατά τακτά χρονικά διαστήματα δημοσιοποιούσαν σχέδια νόμου που αφορούσαν την συμμετοχή των Ελλήνων της διασποράς στις εθνικές εκλογές. Το συζητούσαν έκαναν προτάσεις ανεφάρμοστες έδιναν υποσχέσεις στους Έλληνες της διασποράς αλλά στο τέλος για λόγους πάντα ψηφοθηρικούς αλλά και μικροκομματικής φοβίας ποτέ δεν εφάρμοζαν τις υποσχέσεις τους.
Κάθε φορά πάντως που διαμόρφωναν μια πρόταση νόμου όπως και την τελευταία πριν λίγους μήνες ποτέ δεν έπαιρναν υπόψη τους τη γνώμη της οργανωμένης έκφρασης του Απόδημου Ελληνισμού. Ποτέ δεν άκουγαν τα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια μαζικά όργανα των Ελλήνων της διασποράς, ακόμα και το ίδιο το ΣΑΕ.(Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού) που υποτίθεται ότι ιδρύθηκε για να συμβουλεύει την ελληνική πολιτεία για τα θέματα του ελληνισμού της διασποράς. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν να μην προχωρήσει ποτέ τίποτε.
Γενικά μπορούμε να πούμε ότι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις σ’ όλα τα μεταπολεμικά χρόνια αντιμετώπισαν τον Απόδημο Ελληνισμό σαν ξένο σώμα στην εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας, χρησιμοποιώντας τα εμβάσματά του και αναφερόμενες σ’ αυτόν με αφηρημένες ελληνοκεντρικές διατυπώσεις στην περίοδο των επετείων και σε περιόδους όξυνσης των εθνικών μας θεμάτων. Οι ελληνικές κυβερνήσεις θέλανε τον Ελληνισμό της διασποράς αποκομμένο, να βλέπει με ουδετερότητα τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Ελλάδα και να ενισχύει οποιαδήποτε επιλογή έθετε η κάθε κυβέρνηση της Μητρόπολης.
Τελευταία επανήλθε και πάλι επετειακά το ζήτημα τον δεσμών και των σχέσεων με τον ελληνισμό της διασποράς και αυτό σε μια περίοδο πρωτοφανούς κρίσης για την χώρα μας, για την πατρίδα μας, για τον ελληνισμό. Ζούμε στην Ελλάδα μια τεράστια υγειονομική κρίση, μια καταστροφή οικονομική και κοινωνική και επιβάλλεται σήμερα όσο ποτέ άλλοτε ο σύνδεσμος και η αλληλεγγύη, ο κοινός αγώνας όλων των προοδευτικών και κοινωνικών δυνάμεων του ελληνισμού.
Η Αριστερά και όλος ο προοδευτικός χώρος δεν μπορεί σήμερα το ζήτημα αυτό να το αντιμετωπίζει με φοβίες και μικροκομματικούς υπολογισμούς μπαίνοντας σε λογικές ακόμα και πλήρους άρνησης. Ούτε μπορεί να αποδεχθεί  επιλογές και μεθοδεύσεις μικροκομματικού εκλογικού ανταγωνισμού .
Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος των Ελλήνων της αποδημίας αποτελεί συνταγματική επιταγή αλλά και βασική προϋπόθεση για μια άλλη σχέση της ελληνικής πολιτείας με τον ελληνισμό της διασποράς.
Η αριστερά στην μεγάλη πλειοψηφία της είναι και θα είναι υπέρ του να δοθεί το δικαίωμα της ψήφου για τις εθνικές εκλογές στους Έλληνες της Διασποράς με ορισμένες φυσικά προϋποθέσεις ώστε να εξασφαλιστεί :
α) Το αδιάβλητο της ψήφου
β) Η ισότιμη παρουσίαση όλων των κομμάτων που θα διεκδικήσουν την ψήφο των Ελλήνων της Διασποράς σε όλες τις χώρες υποδοχής.
Ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς με μικροδιαφορές έχει επεξεργασθεί και διαμορφώσει μια πρόταση που μπορεί να εντάξει στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα τον ελληνισμό της διασποράς. Η πρόταση αυτή μπορεί να συνδυάσει στο μέτρο του δυνατού την συνταγματική κατοχύρωσή της ψήφου με την βούληση όλων των οργανωμένων εκφράσεων του Ελληνισμού της διασποράς ώστε να μην διαφοροποιηθεί ριζικά ο πολιτικός χάρτης της χώρας. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι οι Έλληνες της αποδημίας δεν μπορούν και δεν πρέπει να είναι οι ρυθμιστές της πολιτικής πραγματικότητας της χώρας. Συγκεκριμένα προτείνεται :
1) Να δημιουργηθεί ξεχωριστή εκλογική «περιφέρεια εξωτερικού» αποκλειστικά για τους απόδημους Έλληνες , όπως έκαναν και πολλές άλλες χώρες στην Ευρώπη. Η εκλογική περιφέρεια Εξωτερικού να είναι χωρισμένη σε εκλογικές ζώνες (διαμερίσματα) π.χ α) Ευρώπη, β) Βόρειος και Νότιος Αμερική, γ)  Αφρική, Ασία, και Ωκεανία. Οι απόδημοι Έλληνες να ψηφίζουν αποκλειστικά  σε αυτή και να εκλέγουν με την ψήφο τους ένα συγκεκριμένο αριθμό «απόδημων βουλευτών» ( 5-10 ) .
2) Να εκλέγονται βουλευτές Απόδημου Ελληνισμού . Οι βουλευτές αυτοί θα πρέπει να προέρχονται από τους Απόδημους .
3)  Ως προς την διαδικασία ο καταλληλότερος τρόπος είναι αυτός της επιστολικής ψήφου εάν και εφόσον υπάρχουν οι τεχνικές προϋποθέσεις χωρίς να αποκλείονται και άλλες μορφές γιατί δίνει την δυνατότητα εύκολα σε όλους να ψηφίσουν εφόσον είναι ελληνικής  καταγωγής, είναι εγγεγραμμένοι στα ελληνικά δημοτολόγια και ελληνικούς εκλογικούς καταλόγους και έχουν γραφεί με αίτηση τους σε ειδικούς εκλογικούς καταλόγους εξωτερικού . Δηλαδή πολίτες που την ημέρα των εκλογών θα μπορούσαν να έλθουν με κάποιο τρόπο στην Ελλάδα και να ψηφίσουν κανονικά στην εκλογική τους περιφέρεια!
Επομένως αυτό που υποστήριξε και πρόσφατα για παράδειγμα η Κια Τζάκρη δίνοντας πάσα στον υπουργό Βορίδη για να μιλούν και οι δύο εκπρόσωποι των κομμάτων του νέου υπο διαμόρφωση δικομματισμού για την μη ύπαρξη “προϋποθέσεων” δηλαδή όλων των Ελλήνων της διασποράς δεν μπορεί να έχει βάση και να ισχύσει. Αυτά είναι εκλογικά τερτίπια για να χαϊδέψουν τα αυτιά ψηφοφόρων!
4) Να υπάρχει ενιαίο ψηφοδέλτιο σε κάθε ζώνη όπου θα υπάρχουν οι συνδυασμοί όλων των κομμάτων  που θα διεκδικούν την ψήφο του ελληνικού λαού. Με τον τρόπο αυτό θα αποφευχθεί ο τεράστιος όγκος ψηφοδελτίων.
5) Οι Ελληνικές πρεσβείες στο εξωτερικό θα πρέπει να προβούν σε συμφωνίες με τις χώρες υποδοχής ώστε να εξασφαλισθεί η προεκλογική παρουσίαση των θέσεων όλων των πολιτικών ελληνικών κομμάτων χωρίς καμιά εξαίρεση και αποκλεισμούς . Από τις κυβερνήσεις των χωρών αυτών θα πρέπει απαραιτήτως να  εξασφαλίζεται η εγγύηση ότι η ψήφος των Ελλήνων υπηκόων θα είναι ελεύθερη και μυστική και ότι για τον ψηφοφόρο δεν θα προκύψει κανένα μειονέκτημα τόσο στην εργασία του όσο και στα δικαιώματά του.
Βέβαια τα προβλήματα του ελληνισμού της διασποράς είναι πολλά και πολύπλοκα. Εκτός της ψήφου καλό θα είναι η ελληνική κυβέρνηση αλλά και όλες οι πολιτικές δυνάμεις να σκύψουν πάνω σε αυτά με μια διαφορετική λογική από αυτή που μέχρι σήμερα αντιμετώπισαν τον Ελληνισμό της Διασποράς. Μια πολιτική για τον Ελληνισμό της Διασποράς δεν μπορεί αποσπασματικά να μείνει μόνο στο θέμα της ψήφου, θα πρέπει να χαραχθούν νέες πολιτικές για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση, για την παλιννόστηση, για ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις των Ελλήνων της διασποράς με το ελληνικό δημόσιο, για την υπεράσπιση της πολιτιστικής ελληνικής ταυτότητας και φυσικά για τα ζητήματα της υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων στις χώρες υποδοχής όπου σε πολλές χώρες ακόμα και της Ευρώπης οξύνονται τα φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού!

ΠΡΙΜΙΚΗΡΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ