Του Βασίλη Μαυρέλου

‘’Κάθε χρόνο το Σεπτέμβρη σαν ανοίγουν τα σχολεία, στις συνοικίες οι γυναίκες μπαίνουν στα χαρτοπωλεία. Και αγοράζουν σχολικά βιβλία και τετράδια για τα παιδιά τους. Απελπισμένες ψάχνουν στα τριμμένα τσαντάκια τους και την τελευταία δεκάρα, όλο παράπονο που η γνώση είναι τόσο ακριβή. Κι όμως μήτε που υποπτεύονται πόσο κακή είναι η γνώση που προορίζεται για τα παιδιά τους…” Μπέρτολτ Μπρεχτ

Πολλές φορές πέφτουμε σε πλάνη και εστιάζουμε στην παιδεία στους όρους και στις μορφές της εκπαίδευσης. Όμως η ουσία βρίσκεται στο περιεχόμενό της. Τα σχολεία ανοίγουν φέτος, χωρίς να υπάρχουν οι ασφαλείς συνθήκες και οι αντικειμενικές προϋποθέσεις. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό. (Δύο τα κρατούμενα λοιπόν..)

Ο κορονοϊός, που δυστυχώς, θέριεψε το θέρος  από τον ανεξέλεγκτο τουρισμό, κυρίως όμως με το γενικότερο άρπα κόλλα πολιτικό, συστημικό, επιχειρηματικό χειμαδιό και μπάχαλο, θα “θερίσει” το φθινόπωρο και τον χειμώνα τον χώρο της εκπαίδευσης. Κι αν υπάρξουν ,ω μη γένοιτο, ανθρώπινες απώλειες σε μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς και κηδεμόνες ; Θα ευθύνονται μόνο οι κρατούντες ; Ναι κυρίως αυτοί θα ευθύνονται, γιατί παίρνουν τις αποφάσεις. Προφανώς εύχομαι ολόψυχα, και για προφανείς λόγους, να πέφτω εντελώς έξω, αλλά δεν το πιστεύω..

Όπως βλέπουμε κι όπως πάνε τα πράγματα, δεν έχουν ουσιαστικά κανένα σοβαρό πολιτικό σχέδιο αντιμετώπισης των υγειονομικών και κοινωνικών αναγκών. Ούτε στην εκπαίδευση, ούτε στην εργασία, ούτε πουθενά. Αυτά δεν τα θέλουν η αγορά, oι επιχειρηματίες, οι φαρμακοβιομηχανίες, το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και κατεστημένο, παρά τους ανταγωνισμούς του και φυσικά το πολιτικό προσωπικό του και οι επιστήμονες  που ελέγχει. Ανοσία της αγέλης λέγεται. Επιστημονικό και ιατρικό κατεστημένο λέγεται. Κομματική και συνδικαλιστική, εκπαιδευτική και κρατική γραφειοκρατία λέγεται. Πολιτικό σύστημα λέγεται. Καπιταλισμός λέγεται..

Το θερινό κύμα του κορονοϊού που βιώνουμε, εκτός από το άνοιγμα του εξωτερικού τουρισμού χωρίς υποχρεωτικά τεστ και αυστηρά πρωτόκολλα, προφανώς οφείλεται και σε όλα τ’ άλλα ανορθολογικά ”μπουλουκηδόν” της νέας κανονικότητας που βλέπουμε γύρω μας  το τελευταίο τρίμηνο. Με μια κυβέρνηση και μια (συν) υπεύθυνη συστημική κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, που στην ουσία τα’ χουν κάνει πλακάκια μεταξύ τους στα μεγάλα (”εθνικά”,”πανδημία” κ.λ.π), πέραν των εικονικών καβγάδων ”για τα μάτια”, το θεαθήναι και το μάντρωμα της κομματικής αγέλης.

Και οι άλλοι; Πότε θα αναλάβουν τις ευθύνες τους;  Κυρίως γι΄αυτά που δεν λένε και για ό,τι δεν κάνουν. Όλα έχουν ονοματεπώνυμο σήμερα. Θα έχουν και αύριο. Το 2006 τα δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία δεν άνοιξαν κανονικά τον Σεπτέμβρη. Άνοιξαν στα τέλη του Νοέμβρη. Όχι τότε πανδημία δεν είχαμε. Απεργία διαρκείας των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας είχαμε. Αγώνα χιλιάδων απεργών, που μάτωσαν, για έξι συνεχόμενες εβδομάδες είχαμε. Τώρα ; υπάκουοι, σκυφτοί ; Σιωπηλοί πλειοψηφούντες; Με χαμηλής έντασης κινητοποιήσεις; Ανώδυνες και μικρής διάρκειας διαμαρτυρίες;  Ας μην κοροϊδευόμαστε τουλάχιστον. Εκτός κι αν αποφασίσει ο λαϊκός κόσμος, να σώσει ο ίδιος, με πραγματικούς αγώνες  τον εαυτό του. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. (Τρία τα κρατούμενα λοιπόν..)

”Την ώρα που αεροκοπανάνε οι άρχοντες

περί δημοκρατικής τάξης,

ανάμεσά μας οι αμίλητοι ζούνε.

Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί,

οι ηγεμόνες δυναμώνουν,

ξεσκίζουν, βιάζουν, ληστεύουν,

των ανυπόταχτων τα μούτρα τσαλακώνουν.

Ετούτων των αμίλητων το πετσί,

περίεργα θα ’λεγες είναι φτιαγμένο.

Τους φτύνουνε καταπρόσωπο κι αυτοί σκουπίζουνε

σιωπηλά

το πρόσωπο το φτυσμένο.

Να αγριέψουνε δεν το λέει η ψυχούλα τους,

και που το παράπονό τους να πούνε;

Απ’ του μισθού τα ψίχουλα, πώς να αποχωριστούνε;

Μισή ώρα, κι αν, βαστάει το κόχλασμά τους,

μετά αρχινάνε το τρεμούλιασμά τους.

Έϊ! Ξυπνήστε κοιμισμένοι!

Από την κορυφή ως τα νύχια ξεσκεπάστε τους,

άλλο δε μας μένει.” (Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι)

Καλή σχολική σχολική χρονιά λοιπόν…

13/9/2020