Της Ελένης Μπαρμπαλιά

.Η πρώτη φάση της περιόδου του νέου κορονοϊού Covid 19, που εξελίχθηκε ταχύτατα σε πανδημία αφήνοντας πίσω της εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς ανά τον κόσμο, εγείρει πολλά ερωτήματα συζητήσεις και αναζητήσεις στην επιστημονική κοινότητα διεθνώς και όχι μόνο.
Ο νέος αυτός ιός, που ανήκει σε μία γνωστή ομάδα ιών, που δεν εμφανίστηκε ξαφνικά αλλά έχει μακρά διαδρομή στην ανθρώπινη ιστορία, συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των επιστημόνων με πλήθος διαφορετικών απόψεων, από τις οποίες δεν λείπουν οι συνήθεις θεωρίες συνωμοσιολογίας που εξάπτουν το ευρύ κοινό και προσελκύουν μία μεγάλη γκάμα κοινωνικών ομάδων διαφορετικού μορφωτικού και πνευματικού επιπέδου.
Το σίγουρο είναι ότι ο νέος ιός ήρθε για να μείνει για μεγάλα χρονικά διαστήματα, φέρνοντας τα πάνω κάτω και στο κοινωνικό- οικονομικό παγκόσμιο γίγνεσθαι και αναδεικνύοντας τα βαθιά προβλήματα, στα οποία έχουν οδηγηθεί τα δημόσια συστήματα υγείας από τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης.
Ο Covid 19 έφερε στην επιφάνεια μία άνευ προηγουμένου υγειονομική κρίση, την οποία υποβάθμιζαν οι ταγοί του νεοφιλελεύθερου οικονομικού συστήματος ντόπιοι και ξένοι. Υπό την απειλή τα δημόσια συστήματα υγείας να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν τον θανατηφόρο ιό, πολλές χώρες συμπεριλαμβανομένων και της Ελλάδας προχώρησαν σε γενικευμένα lock down στις οικονομικές κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες. Τα γενικευμένα μέτρα περιορισμού των οικονομικών δραστηριοτήτων επιτάχυναν τους ρυθμούς εκδήλωσης μιας νέας οικονομικής ύφεσης, δίνοντας άλλοθι στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε νέες αντιεργατικές πολιτικές με πρώτη και καλύτερη την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αρκεί να θυμηθούμε ότι στην Ελλάδα της πολυδιαφημιζόμενης ανάπτυξης τον Δεκέμβριο του 2019, η ανεργία στη χώρα μας βρέθηκε στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων ετών.
Στη χώρα μας η καμπάνια “Μένουμε στο Σπίτι” καλούσε τους πολίτες να επιδείξουν υπευθυνότητα με κυρίαρχο το πρόταγμα της προστασίας των πιο ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού όπως είναι τα άτομα με αναπηρία και οι ηλικιωμένοι. Ο σχεδιασμός της καμπάνιας “Μένουμε στο Σπίτι” (όχι δα, το γραφιστικκό υλικό και το σλόγκαν δεν αποτέλεσε εθνική ανακάλυψη) στήθηκε με αγαπημένα πρόσωπα από την τηλεόραση το θέατρο και τον αθλητισμό να καλούν τους υπεύθυνους πολίτες να ακολουθήσουν πιστά τα μέτρα που ανακοινώνονταν με το μειλίχιο και ήρεμο τρόπο του Καθηγητή κ. Τσιόδρα και το “αυστηρό- πατρικό- διδακτικό” τρόπο του υπεύθυνου πρώην δημάρχου Βύρωνα (τα έργα και ημέραι δημάρχου Βύρωνα δεν ξεχνούν οι Βυρωνιώτες) νυν υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας κ. Χαρδαλιά.
Πίσω όμως από το φαίνεσθαι κρύβεται η πραγματικότητα που ζούσαν οι ευπαθείς ομάδες, ανάπηροι, χρόνια πάσχοντες και ηλικιωμένοι.
Ήταν και είναι οι άνθρωποι για τους οποίους το Κράτος υπεραμύνθηκε την προστασία τους χωρίς να έχει λάβει κανένα ουσιαστικό μέτρο πέραν του μέτρου “Μένουμε Σπιτι”.
Δεν ήθελε δα και πολλή εξυπνάδα από εμάς τους χρόνια πάσχοντες, που τη μισή και πλέον ζωή μας την περνάμε στους διαδρόμους και στις κλινικές των νοσοκομείων να καταλάβουμε ότι το δημόσιο υγειονομικό σύστημα της χώρας είχε αποδυναμωθεί πλήρως από τις μνημονιακές πολιτικές προς χάρη των ιδιωτικών συμφερόντων, ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν έτοιμη να εφαρμόσει γενικευμένα τις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα στα δημόσια νοσοκομεία, θέλοντας να μας πείσει ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αναβαθμιστεί το εθνικό σύστημα υγείας.
Θυμόμαστε πολύ καλά την προσπάθεια να αναδειχθεί η σημασία των ΣΔΙΤ από τον ίδιο των πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, παρόλο που ακόμα και Βρετανοί αξιωματούχοι παραδέχονταν ότι τα ΣΔΙΤ αποτελούν πληγή για το δημόσιο σύστημα υγείας. “Ο Δήμαρχος του Σάντικ Χαν”, όπως αναφέρει σε σχετικό άρθρο του ο οικονομολόγος-αναλυτής Λ.Βατικιώτης (1) τις έχει χαρακτηρίσει ως «πέτρα στο λαιμό των δημόσιων νοσοκομείων». Απορριπτικός απέναντι στα ΣΔΙΤ ήταν και ο μέχρι πρόσφατα ηγέτης των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, που με βάση ρεπορτάζ του Guardian στις 26 Αυγούστου 2015, είχε δηλώσει τα εξής: «Κάθε σεντ που πληρώνεται σε μια εταιρεία ΣΔΙΤ είναι χρήμα που αφαιρείται από όσους περιμένουν να κάνουν μια εγχείρηση, είναι χρήμα που περικόπτεται από την εκπαίδευση των κλινικών γιατρών και χρήμα που δεν δίνεται για θεραπείες οι οποίες θα έσωζαν ζωές. Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους σε ΣΔΙΤ βρίσκεται σε off shore εταιρείες, που έτσι αποφεύγουν να πληρώσουν φόρους για κέρδη που παράγουν οι φόροι που πληρώνω εγώ και εσείς. Τεράστια κέρδη από το δημόσιο χρήμα δημιουργούνται από τους φοροδιαφεύγοντες”.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ απτόητη και αμετανόητη με μόνο στόχο να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των φίλων της που βαφτίζονται δωρητές φιλάνθρωποι σε νευραλγικούς τομείς που αφορούν τα ευαίσθητα και άκρως κοινωνικά αγαθά Υγεία, Παιδεία και Πολιτισμό , δεν είχε δει ούτε είχε ακούσει για την κατάρρευση του βρετανικού ΕΣΥ που ήταν από τις πρώτες χώρες που εφάρμοσαν τα ΣΔΙΤ στο σύστημα υγείας.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη όπως και πολλές κυβερνήσεις που ασκούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές βρέθηκαν αντιμέτωπες με την πανδημία γνωρίζοντας ότι το υγειονομικό σύστημα που οι ίδιες είχαν αποσαθρώσει προς εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων ήταν ανίκανο να ανταποκριθεί στις αυξημένες υγειονομικές απαιτήσεις σε καιρό πανδημίας.
Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έλαβε έγκαιρα μέτρα για να προλάβει την εκατόμβη νεκρών που έζησαν γειτονικές χώρες όπως η Ιταλία, Ισπανία και άλλες. Τα έγκαιρα μέτρα δεν ελήφθησαν φυσικά γιατί η κυβέρνηση έδειχνε σεβασμό απέναντι στην ανθρώπινη ζωή. Αυτό το γεγονός το γνωρίζαμε πολύ καλά όσοι εμπλεκόμασταν στο σύστημα υγείας γιατροί νοσηλευτές τραυματιοφορείς αλλά και χρόνια πάσχοντες οι πιο συχνοί χρήστες των υπηρεσιών υγείας.
Ακόμα και οι αριθμοί λένε την αλήθεια και αποτελούν αδιάσειστα στοιχεία για να ξεγυμνωθεί η υποκρισία τους. Οι κενές οργανικές θέσεις στο δημόσιο σύστημα υγείας ήταν προ κορονοϊού 30.000. Στους πρώτους μήνες η κυβέρνηση που κόπτεται για την ενδυνάμωση του συστήματος υγείας με σχετικά σποτάκια που κατακλύζουν την τηλεόραση (η αλλοίωση της πραγματικότητας με βαρύγδουπες εκφράσεις ήταν και θα είναι το φόρτε κυβερνώντων). Τους πρώτους δύο μήνες της πανδημίας που οι κυρίες πρωθυπουργού και υπουργών έδιναν τον τόνο για τα παλαμάκια επιβράβευσης των ιατρών, ενώ η φωνή των μαχόμενων γιατρών φιμώνονταν εντέχνως από κρατικά και ιδιωτικά κανάλια, οι προσλήψεις στον χώρο της υγείας δεν ξεπέρασαν τις 2.500 με την κυβέρνηση να έχει εξαγγείλει τουλάχιστον 3.500! Βέβαια οι προσλήψεις αυτές δεν αφορούν μόνιμες θέσεις ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού, αλλά συμβάσεις δίμηνες τετράμηνες έως δίχρονες. Άντε να στηθεί σοβαρό δημόσιο σύστημα υγείας με ολιγόμηνες συμβάσεις ή με επικουρικούς που όποτε θέλουν τους απολύουν.
Η κυβέρνηση γνώριζε πολύ καλά για την αποδυνάμωση του πρωτοβάθμιου συστήματος υγείας που αποτελεί τον πρώτο πυλώνα προληπτικής ιατρικής για την υγεία του πληθυσμού, όπως και την αποδυνάμωση του νοσοκομειακού συστήματος υγείας που είχε αρχίσει από τους πρώτους μνημονιακούς υπουργούς υγείας με διδάξαντα τον Ανδρέα Λοβέρδο τον Γ. Μπολάρη (υφυπουργό της μετέπειτα Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) κ.α.
Στελέχη αυτής της κυβέρνησης όπως και όλων των κυβερνήσεων από την μεταπολίτευση έως και τους χρόνους των μνημονίων ήταν υπεύθυνοι για τις ανύπαρκτες πολιτικές για την υγεία του γηραιού πληθυσμού με τα ελάχιστα δημόσια γηροκομεία να είναι υπό κατάρρευση και τις κλειστές μονάδες χρόνιων παθήσεων να λειτουργούν με ελάχιστο γερασμένο και κουρασμένο προσωπικό. Τα έγκαιρα λοιπόν μέτρα που αρκέστηκαν μόνο στον περιορισμό της οικονομικής και κοινωνικής ζωής ελήφθησαν κάτω από την πίεση των εργαζομένων σε όλες αυτές τις δομές που γνώριζαν ότι το υγειονομικό σύστημα της χώρας δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε ένα μαζικό κύμα νοσούντων από τον ιό.
Ανύπαρκτα στοχευμένα μέτρα για την προστασία των ευπαθών ομάδων στις δομές υγείας.
Η υποκρισία της κυβέρνησης φάνηκε και από το γεγονός ότι δεν άκουσε και δεν έσκυψε πάνω στα αιτήματα των τριτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων και πρωτοβάθμιων συλλόγων ατόμων με αναπηρία σε κανένα πεδίο της κοινωνικοοικονομικής ζωής. Το μόνο ζητούμενο για την κυβέρνηση ήταν και παραμένει να επιβληθεί με πρόσχημα την πανδημία μία γενικευμένη αστυνομοκρατία, όπως δείχνουν και οι τελευταίες λυσσαλέες επιθέσεις των ΜΑΤ στους κόσμο της νεολαίας στις πλατείες.
Είναι πράγματι τεράστια υποκρισία να εγκαλείς τους νέους και να εξαπολύεις βίαιες επιθέσεις στις γειτονιές τους χωρίς να έχεις προνοήσει για ελεγκτικούς μηχανισμούς στις δεκάδες εκατοντάδες ιδιωτικές δομές περίθαλψης γερόντων ή χρονίως πασχόντων. Το φιάσκο ήρθε στο φως με τις δύο ιδιωτικές κλινικές που εντοπίστηκαν γενικευμένα κρούσματα κορονοϊού, όπως στην μονάδα αιμοκάθαρσης της κλινικής “ΤΑΞΙΑΡΧΑΙ” και στην κλινική “ΚΑΣΤΑΛΙΑ”.
Η έλλειψη ελεγκτικών μέτρων, η απροκάλυπτη προστασία των εκάστοτε ηγεσιών του υπουργείου Υγείας, προς τους ιδιώτες κλινικάρχες να περιορίσουν το κόστος εις βάρος σε πολλές περιπτώσεις της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών ή σε άλλες περιπτώσεις την προκλητή ζήτηση υπηρεσιών υγείας (πχ. διαγνωστικών εξετάσεων) καταγγέλθηκε από το κλαδικό Σωματείο Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών, Γηροκομείων, Εργαστηρίων, Διαγνωστικών Κέντρων και συναφών χώρων Αθήνας. Το σωματείο αναφέρει χαρακτηριστικά για την περίοδο του κορονοϊού ότι «δεν υπάρχει πλήρης και τακτική ενημέρωση για τη χρήση των μέσων προστασίας, ενώ αυτά δίνονται με το σταγονόμετρο δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι εργαζόμενοι τα προμηθεύονται μόνοι τους». Τα κρούσματα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, υποστηρίζει το Σωματείο και ζητεί να ληφθούν μέτρα. Δεν υπάρχουν προστατευτικά τζάμια σε γραμματείες που εξυπηρετούν καθημερινά δεκάδες επισκέπτες, ιδιαίτερα στις μονάδες της Πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Δεν ελέγχονται με διαγνωστικά test οι εργαζόμενοι. Σε πολλές περιπτώσεις δεν ελέγχονται οι ασθενείς που πρόκειται να χειρουργηθούν, ή οι τακτικοί επισκέπτες.
Ξεχωριστό άρθρο θα μπορούσε να γραφτεί και πολύ μελάνι να χυθεί ακόμα και για διατάξεις που αναπροσαρμόζουν το μέγεθος των δωματίων των ψυχιατρικών κλινικών για να δικαιολογηθούν οι ανεπίτρεπτες συνθήκες νοσηλείας των ψυχικά ασθενών ή την αύξηση της αναλογίας ασθενών ανά νοσηλευτή στις ιδιωτικές μονάδες αιμοκάθαρσης το έτος 2018 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με διάταξη η οποία καταγγέλθηκε από τους συλλόγους νεφροπαθών ότι αποτελεί τον πρόδρομο μείωσης του νοσηλευτικού προσωπικού και στις δημόσιες μονάδες τεχνητού νεφρού.
Το προσωπικό στις δομές υγείας θυμάται πολύ καλά ότι το έτος 2014 ξέσπασε κύμα διαμαρτυριών στην προσπάθεια της τότε ηγεσίας του υπουργείου υγείας να διαλύσει το Σώμα Επιθεωρητών Υγείας του υπουργείου Υγείας, το οποίο τελικά ενσωματώθηκε στην Εθνική Αρχή Διαφάνειας με διάταξη του 2019, μέσω της οποίας ανοίγει ο δρόμος για την εμπλοκή ιδιωτικών φορέων στον ευαίσθητο αυτό τομέα!
Απουσία στοχευμένων μέτρων προστασίας για τους εργαζόμενους μόνιμων κατηγοριών αναπηρίας και χρόνιας πάθησης τον καιρό της πανδημίας.
Η κυβέρνηση από τη μία μεριά θέλει να μας πείσει ότι όλα τα περιοριστικά μέτρα στοχεύουν στην προστασία των ευπαθών ομάδων αλλά ξεχνάει να υιοθετήσει μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους χρόνια πάσχοντες. Κλείνει η α΄ φάση των περιοριστικών μέτρων για τον κορονοϊό και ακόμα δεν έχει θεσμοθετηθεί η άδεια ειδικού σκοπού από την εργασία για σημαντικές κατηγορίες χρονίως πασχόντων, όπως οι νεφροπαθείς τελικού σταδίου υπό αιμοκάθαρση, οι θαλασσαιμικοί, αιμορροφιλικοί στις τάξεις των οποίων ανήκουν γιατροί και νοσηλευτές που εργαζόντουσαν ανελλιπώς όλο αυτό το διάστημα, πάσχοντες με σκλήρυνση κατά πλάκας έως και τυφλοί των οποίων η εργασία βασίζεται στη χρήση της αφής.
Στις 15/4/2020, ενάμιση μήνα μετά την επιβολή των περιοριστικών μέτρων, το τριτοβάθμιο κοινωνικοσυνδικαλιστικό όργανο των αναπήρων, η ΕΣΑμεΑ στέλνει επιστολή στον κ. Τσιόδρα υπενθυμίζοντας ότι θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για τους εργαζόμενους στις κλειστές δομές φροντίδας ατόμων με βαριές αναπηρίες, ενώ ζητάει τη μεσολάβησή του για τη λήψη μέτρων προστασίας των εργαζομένων με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις. Είναι προφανές ότι η Κυβέρνηση κινήθηκε κάτω από την πίεση των γεγονότων και χωρίς συγκροτημένο σχεδιασμό αφού παρέλειψε παρά τις συνεχείς διαμαρτυρίες του κινήματος των αναπήρων και χρονίως πασχόντων να τους προφυλάξει με άμεσα μέτρα. Η ΕΣΑμεΑ αναφέρει στην επιστολή προς Τσιόδρα: «Έχει ειπωθεί πολλές φορές από τον καθηγητή κ. Τσιόδρα η ανάγκη προστασίας των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού από τον νέο κορωνοϊό, η ανάγκη ατόμων που ανήκουν σε αυτές τις ομάδες να «μείνουν σπίτι». Ωστόσο, η ΕΣΑμεΑ ενημερώνει ότι συνεχίζουν να εργάζονται άτομα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες και δεν έχουν συμπεριληφθεί στις κατηγορίες ευπαθών ομάδων, όπως, άτομα με κινητικές αναπηρίες, άτομα τυφλά, νεφροπαθείς, μεταμοσχευμένοι, άτομα σακχαρώδη διαβήτη, με σκλήρυνση κατά πλάκας, αιμοκαθαρόμενοι, άτομα με θαλασσαιμία και δρεπανοκυτταρική νόσο κ.ά., γεγονός που τους εκθέτει στον κίνδυνο μόλυνσης από τον νέο κορωνοϊό. Για το θέμα αυτό η Ε.Σ.Α.μεΑ. έχει ήδη απευθυνθεί με σχετικές επιστολές της προς τις αρμόδιες αρχές της πολιτείας».
Μόλις προχθές 11/5 ο κ. Τσιόδρας αναφέρθηκε στην βεβαρημένη υγεία των θαλασσαιμικών και αναγνώρισε το δίκαιο των αιτημάτων τους και την αναγκαιότητα επίλυσης του ζητήματος που ταλανίζει τους θαλασσαιμικούς διαχρονικά και δεν είναι άλλο από τη διαρκή έλλειψη αίματος από τα νοσοκομεία της χώρας.
Είναι άξιο απορίας, πως η ελληνική Κυβέρνηση δεν έχει λάβει καμία πρόνοια για την προστασία ασθενών βεβαρημένες χρόνιες παθήσεις που κινδυνεύουν στην περίπτωση που νοσήσουν από τον ιό. Ο έλληνας αιματολόγος Γρηγόρης Γεροτζιάφας, καθηγητής αιματολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόνης και διευθυντής της ερευνητικής ομάδας Καρκίνος και Θρόμβωση “INSERM U938”,στο εξαιρετικό άρθρο του “Οι 10 νίκες που πετύχαμε μέσα σε 5 εβδομάδες!” (2) αναφέρει χαρακτηριστικά: Μόλις 2 μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, μπορούμε να αναγνωρίζουμε τους ασθενείς οι οποίοι διατρέχουν το μεγαλύτερο κίνδυνο από τον COVID-19. Αυτοί είναι οι ασθενείς που πάσχουν από αγγειακά νοσήματα. Δηλαδή, όσοι έχουν ατομικό ιστορικό εμφράγματος του μυοκαρδίου, στεφανιαίας νόσου, αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου, βαλβιδοπάθειες, περιφερειακή αρτηριοπάθεια. Οι άνδρες. Ο κίνδυνος νοσηλείας στην ΜΕΘ είναι περίπου 2,5 φορές μεγαλύτερος στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες. Οι ασθενείς που πάσχουν από νεφρική ανεπάρκεια. Οι άνθρωποι που έχουν καρδιαγγειακού παράγοντες κινδύνου. Παρόλο, λοιπόν, που η επιστήμη έχει κάνει τόσο σημαντικά βήματα ανιχνεύοντας τις ομάδες ασθενών, που έχουν σημαντικό κίνδυνο θνητότητας από τον ιό, η ελληνική Κυβέρνηση συνεχίζει να αφήνει απροστάτευτους τους πάσχοντες από καρδιαγγειακά νοσήματα, νεφρική ανεπάρκεια και άλλες αγγειακές παθήσεις.
Και ενώ αφήνει ακάλυπτους τους εργαζόμενους χρόνια πάσχοντες σε νευραλγικούς τομείς εργασίας, όπως αυτόν της υγείας και της εκπαίδευσης έρχεται να επιβάλλει απαράδεκτα μέτρα καταστολής έως και στους γιατρούς που δραστηριοποιούνται και διαμαρτύρονται τις μέρες πανυγειονομικής κινητοποίησης και διαμαρτυρίας για την έλλειψη μέτρων προστασίας των υγειονομικών και την ενδυνάμωση των υπηρεσιών υγείας με μόνιμο και επαρκές προσωπικό.
Στο χώρο μόνο των πασχόντων με σακχαρώδη διαβήτη που αποτελεί μία από τις παθήσεις με μεγάλη επικινδυνότητα, οι μόνοι υγειονομικοί που έλαβαν άδεια από την εργασία τους ήταν οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου ΑΤΤΙΚΟΝ που βρέθηκαν κάτω από την ομπρέλα του αγωνιστικού ταξικού σωματείου εργαζομένων του νοσοκομείου. Σε αλλεπάλληλες επιστολές τους οι σύλλογοι των διαβητικών καταγγέλλουν ότι πολλοί εργαζόμενοι σε άλλα νοσοκομεία, σε υπηρεσίες ΟΤΑ ή σε εργασιακές θέσεις μεγάλου συγχρωτισμού όπως είναι η θέση του ταμία σε σούπερ μάρκετ αναγκάζονται είτε να πηγαίνουν για δουλειά είτε να ψάχνουν απεγνωσμένα γιατρό για να τους χορηγήσει αναρρωτική άδεια
Κατά αυτόν το τρόπο η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι παρατρεχάμενοι υπουργοί της προστατεύουν τις ευπαθείς ομάδες, στο όνομα των οποίων εφαρμόζουν γενικευμένα μέτρα καταστολής και προσπαθούν να δικαιολογήσουν την εισχώρηση του “Μεγάλου Αδελφού” σε ένα σύστημα εκπαίδευσης που γιγαντώνει της διαχρονικές ταξικές ανισότητες στους μαθητές όλων των βαθμίδων όπως και των φοιτητών.
Το ζητούμενο είναι ότι χιλιάδες εργαζόμενοι μέσα στους οποίους και εργαζόμενοι χρόνια πάσχοντες έχουν βρεθεί στον δρόμο της ανεργίας μέσα σε λίγες ημέρες. Το ζητούμενο είναι ότι οι εργαζόμενοι ανάπηροι και χρόνια πάσχοντες θα βιώσουν ένα νέο κοινωνικό αποκλεισμό. Ας θυμηθούμε ότι το αναπηρικό κίνημα έλεγε με νόημα στις αρχές του 2010 ότι οι ανάπηροι ιστορικά είναι οι πρώτοι που απολύονται και οι τελευταίοι που προσλαμβάνονται σε περιόδους οικονομικών κρίσεων όπως αυτή που έχουμε ήδη αρχίσει και ζούμε.
Το σίγουρο είναι ότι μία νέα φάση πανδημίας, την οποία προαναγγέλλουν συνεχώς, θα πρέπει να βρει τον κόσμο της εργασίας μέσα στον οποίο κινείται ένα μεγάλο μέρος των αναπήρων χρονίως πασχόντων έτοιμο να δώσει την δική του απάντηση σε μία νέα “κανονικότητα” που προετοίμαζαν μεθοδικά οι νεοφιλελευθέρες κυβερνήσεις και η πανδημία, τους έδωσε το άλλοθι να μας την επιβάλλουν ετσιθελικά.

Βιβλιογραφικές αναφορές
(1) ΣΔΙΤ: Η Συντριβή του Δημοσίου Συμφέροντος από τον Ιδιωτικό τομέα

(2) Οι 10 νίκες που πετύχαμε μέσα σε 5 εβδομάδες!

Η Ελένη Μπαρμπαλιά είναι συνταξιούχος, ιδρυτικό μέλος Ανυπόταχτης Πόλης στου Ζωγράφου, πρόεδρος ΕΕ Συλλόγου Διαβητικών Αθήνας και μέλος του Πανελληνίου Συνδέσμου Νεφροπαθών.

αναδημοσίευση από τον Εργατικό Αγώνα