Μετά από από­φα­ση της απο­κε­ντρω­μέ­νης διοί­κη­σης, εντέ­λει δό­θη­κε χώρος για την προ­ε­κλο­γι­κή συ­γκέ­ντρω­ση της Χρυ­σής Αυγής στο δήμο της Αθή­νας, εν μέσω πο­λι­τι­κής κα­τα­κραυ­γής από την Αρι­στε­ρά και ενώ προη­γου­μέ­νως το δη­μο­τι­κό συμ­βού­λιο είχε ορθώς αρ­νη­θεί να πα­ρα­χω­ρή­σει χώρο στους εγκλη­μα­τί­ες νε­ο­να­ζί. Η προ­κλη­τι­κή αυτή πο­λι­τι­κή από­φα­ση, απο­δει­κνύ­ει εκτός των άλλων, ότι παρά τα κυ­βερ­νη­τι­κά προ­σκλη­τή­ρια δη­μο­κρα­τι­κής συ­στρά­τευ­σης απέ­να­ντι στην ακρο­δε­ξιά, ο κρα­τι­κός μη­χα­νι­σμός δεί­χνει συ­στη­μα­τι­κή ανοχή στους νε­ο­να­ζί. Πα­ρο­λαυ­τά και παρά τους πο­μπώ­δεις τί­τλους περί «χι­λιά­δων Ελ­λή­νων» στο νε­ο­να­ζι­στι­κό σάιτ, η συ­γκέ­ντρω­ση με κε­ντρι­κό ομι­λη­τή τον Ηλία Κα­σι­διά­ρη στον Κο­λω­νό την Πα­ρα­σκευή 18 Μαΐου με το ζόρι κα­τά­φε­ρε να γε­μί­σει (;) μία μικρή πλα­τεία.

Το γε­γο­νός ότι με­γά­λο κομ­μά­τι των ερ­γα­ζο­μέ­νων και της νε­ο­λαί­ας γυρ­νά­ει την πλάτη στο νε­ο­να­ζι­στι­κό μόρ­φω­μα μόνο θε­τι­κό μπο­ρεί να είναι. Όπως έιναι επί­σης θε­τι­κό ότι εκα­το­ντά­δες άν­θρω­ποι και συλ­λο­γι­κό­τη­τες και σχή­μα­τα της αρι­στε­ράς αλλά και αντι­ρα­τσι­στι­κές-αντι­φα­σι­στι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες δια­δή­λω­σαν ενά­ντια στην προ­σπά­θεια συ­γκέ­ντρω­σης της Χρυ­σής Αυγής στον Κο­λω­νό. Όπως είναι επί­σης θε­τι­κό ότι στο δεύ­τε­ρο με­γα­λύ­τε­ρο δήμο της χώρας στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, το πρω­το­δι­κείο απο­φά­σι­σε τον απο­κλει­σμό του ψη­φο­δελ­τί­ου της Χρυ­σής Αυγής από τις δη­μο­τι­κές εκλο­γές, έστω και για τε­χνι­κούς λό­γους και όχι επει­δή είναι μία εγκλη­μα­τι­κή ορ­γά­νω­ση με το μαν­δύα πο­λι­τι­κού κόμ­μα­τος. Σε καμία πε­ρί­πτω­ση όμως αυτά δεν μπο­ρούν να ση­μά­νουν εφη­συ­χα­σμό για την Αρι­στε­ρά και το αντι­φα­σι­στι­κό κί­νη­μα. Οδεύ­ου­με προς μία τρι­πλή εκλο­γι­κή ανά­με­τρη­ση στην οποία πρέ­πει να στεί­λου­με απο­φα­σι­στι­κό μή­νυ­μα κα­τα­δί­κης των νε­ο­να­ζί δο­λο­φό­νων.

Η Χρυσή Αυγή θα προ­σπα­θή­σει να αξιο­ποι­ή­σει τις εκλο­γές -ανά­λο­γα και με το πο­σο­στό- για να ση­κώ­σει κε­φά­λι και να προ­σπε­ρά­σει τις τε­ρά­στιες πο­λι­τι­κές πιέ­σεις που δέ­χε­ται, που, πέρα από τα εσω­κομ­μα­τι­κά «μα­χαί­ρια» και τις απο­χω­ρή­σεις μελών και στε­λε­χών, θα με­γα­λώ­σουν όσο πλη­σιά­ζει προς το τέλος της η δι­κα­στι­κή δια­δι­κα­σία, η οποία μέχρι σή­με­ρα έχει φέρει στο προ­σκή­νιο και έχει απο­κα­λύ­ψει όλη την εγκλη­μα­τι­κή φύση της νε­ο­να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας. Η απο­φα­σί­στι­κή κα­τα­δί­κη τους σε όλες τις κάλ­πες είναι ένα ακόμα απα­ραί­τη­το βήμα στην πάλη ενά­ντια στο φα­σι­σμό, την ακρο­δε­ξιά και το ρα­τσι­σμό. Είναι απα­ραί­τη­το βήμα για να μην «πά­ρουν αέρα.  Και όταν λέμε ότι θα «πά­ρουν αέρα» εν­νού­με ότι θα ανα­κτή­σουν ένα μέρος της πο­λι­τι­κής αυ­το­πε­ποί­θη­σης -και κυ­ρί­ως κοι­νω­νι­κής νο­μι­μο­ποι­ή­σης- ώστε να ξα­να­βγούν στο δρόμο τα δο­λο­φο­νι­κά τάγ­μα­τα εφό­δου, να γίνου επι­θέ­σεις σε με­τα­νά­στες/τριες και πρό­σφυ­γες, σε αγω­νι­στές των κι­νη­μά­των, της αρι­στε­ράς και της αναρ­χί­ας. Συ­νε­πώς, έχου­με κα­θή­κον σε όλες τις κάλ­πες να μην επι­τρέ­ψου­με στους νε­ο­να­ζί να πά­ρουν υψηλά πο­σο­στά.

Απο­φα­σι­στι­κή πρέ­πει να είναι την ίδια στιγ­μή και η κα­τα­δί­κη των κομ­μά­των και των υπο­ψη­φί­ων τους που με τον ενα ή τον άλλο τρόπο έχουν στρώ­σει το χαλί για την άνοδο της ακρο­δε­ξιάς με την πιστή εφαρ­μο­γή όλων των μνη­μο­μί­ων που έχουν τσα­κί­σει τις ζωές μας, με την σκλη­ρή κα­τα­στο­λή των κοι­νω­νι­κών αντι­στά­σε­ων, με τη ρα­τσι­στι­κή αντι­προ­σφυ­γι­κή πο­λι­τι­κή. Σε αυτές τις δυ­νά­μεις, προ­φα­νώς συ­γκα­τα­λέ­γε­ται πλέον και ο με­ταλ­λαγ­μέ­νος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και οι υπο­ψή­φιοί του, των οποί­ων τα κα­λέ­σμα­τα για συ­στρά­τευ­ση με το κόμμα του τρί­του μνη­μο­νί­ου τάχα μου ενά­ντια στην ακρο­δε­ξιά και το φα­σι­σμό, είναι επιει­κώς υπο­κρι­τι­κά. Το κυ­βερ­νών κόμμα έχει από και­ρού πλέον απο­δεί­ξει ότι δεν μπο­ρεί να είναι ερ­γα­λείο για τους/ις ερ­γα­ζό­με­νους/ες ούτε στην πάλη απέ­να­ντι στο ρα­τσι­σμό και το φα­σι­σμό, πόσο μάλ­λον στην πάλη ενά­ντια στη λι­τό­τη­τα.

Για να μην πάνε ψήφοι στους νε­ο­να­ζί, για να μη «χα­ρι­στούν» ψήφοι στους μνη­μο­νια­κούς υπο­ψη­φί­ους, ο δρό­μος είναι η ενί­σχυ­ση της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς και η επι­μο­νή στην οι­κο­δό­μη­ση μιας μα­ζι­κής, ενω­τι­κής, λαϊ­κής αντι­φα­σι­στι­κής και αντι­ρα­τσι­στι­κής δρά­σης συλ­λο­γι­κο­τή­των και ορ­γα­νώ­σε­ων της αρι­στε­ράς, σω­μα­τεί­ων και συλ­λό­γων, το­πι­κών πρω­το­βου­λιών. Ακόμα και το γε­γο­νός ότι οι πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις και τα δη­μο­τι­κά-πε­ρι­φε­ρεια­κά σχή­μα­τα της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς στην προ­ε­κλο­γι­κή τους κα­μπά­νια έχουν βγει ανοι­χτά στο δρόμο, με εξω­στρέ­φεια, βά­ζο­ντας στο επί­κε­ντρο τις κοι­νω­νι­κές ανά­γκες, την πάλη ενά­ντια στα μνη­μό­νια και τη λι­τό­τη­τα, την πάλη ενά­ντια στο φα­σι­σμό και το ρα­τσι­σμό, ενώ την ίδια στιγ­μή οι νε­ο­να­ζί δο­λο­φό­νοι ορια­κά δεν τολ­μούν να εμ­φα­νι­στούν σε δη­μό­σιο χώρο (και όταν το κά­νουν χρειά­ζο­νται την προ­στα­σία των ΜΑΤ) είναι μια μικρή νίκη.

Δε μας αρκεί όμως αυτή η μικρή νίκη. Πρέ­πει να συ­νε­χί­σου­με τον αγώνα σε κάθε χώρο, σε κάθε γει­το­νιά, απο­δο­μώ­ντας την ακρο­δε­ξιά προ­πα­γάν­δα και μην αφή­νο­ντας ζω­τι­κό χώρο στους νε­ο­να­ζί να σπεί­ρουν στις γει­το­νιές μας το φα­σι­στι­κό και ρα­τσι­στι­κό τους δη­λή­τη­ριο. Οι μα­ζι­κοί ενω­τι­κοί αγώ­νες για τις κοι­νω­νι­κές μας ανά­γκες, ενά­ντια στους πλη­στει­ρια­σμούς, ενά­ντια στον αυ­ταρ­χι­σμό και την κα­τα­στο­λή, για την υπε­ρά­σπι­ση των δη­μό­σιων χώρων ενά­ντια στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, είναι ο κα­λύ­τε­ρος δρό­μος για να στεί­λου­με τους νε­ο­να­ζί στο πε­ρι­θώ­ριο.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά