Για να μείνει το Πογκρόμ 22/4 στο χρονοντούλαπο, ας πούμε αλήθειες.

Τη Δευτέρα 22 Απριλίου 2019 συμπληρώνεται ένας χρόνος από το βάναυσο πογκρόμ που διέπραξαν ντόπια και εισαγόμενα φασιστοειδή με ξύλα, πέτρες, φωτιά, κλωτσιές και προπηλακισμούς, κατά προσφύγων στην Πλατεία Σαπφούς.

Οι πρόσφυγες μαζί με τα παιδιά τους, είχαν προχωρήσει σε ειρηνική κατάληψη της Πλατείας Σαπφούς στη Λέσβο σε ένδειξη διαμαρτυρίας, κι εναντίον του δικαιώματός τους αυτού για διαμαρτυρία αλλά κι εναντίον της ίδιας τους της ζωής και ακεραιότητας, συσπειρώθηκε το σύνολο των εχθρών της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας, των νοσταλγών του νεοναζισμού, των (κακών) ηθοποιών του πατριωτισμού και των παραχαρακτών της ιστορίας, αποφασισμένοι να μετατρέψουν τη Λέσβο και την κεντρική μας πλατεία, σε κρανίου τόπο και σε πεδίο μίσους, καταστροφών κι αιματηρών επιθέσεων. Αμέσως μετά το πογκρόμ διώξεις ασκήθηκαν κατά των προσφύγων (!) ενώ οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί παρέμειναν αδίωκτοι για πολύ καιρό κι ακόμη και μετά την άσκηση διώξεων εναντίον τους, συνεχίζουν να κυκλοφορούν ανενόχλητοι ανάμεσά μας και να διεκδικούν επιπλέον, και ρόλο τιμητή στο πεδίο της τοπικής πολιτικής διαπάλης, ζητώντας την ψήφο των κατοίκων του νησιού.

Επισημαίνουμε ότι οι πρόσφυγες πραγματοποίησαν την κινητοποίησή τους ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την απόρριψη του ισχυρισμού της ευαλωτότητάς τους από το ελληνικό κράτος, τον παράλογο κι ασφυκτικό γεωγραφικό περιορισμό τους στη Λέσβο, την πολύμηνη καθυστέρηση οποιασδήποτε απόφασης στα αιτήματά τους για άσυλο και τελικά τη μαζική και απολύτως διάτρητη πολιτική απορρίψεων ασύλου.

Την πολιτική την οποία ασκεί σε βάρος εκείνων και όλων των προσφύγων η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της Κοινής Δήλωσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, μια κυβέρνηση που εμπράκτως συμμερίζεται απόλυτα τις αποφάσεις της ΕΕ για αποβολή των προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών από το έδαφός της Ένωσης με οποιονδήποτε τρόπο και πρόσχημα, χωρίς κανέναν ουσιαστικό σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματά τους, ούτε καν στο απαραβίαστο δικαίωμά τους στη ζωή, την ασφάλεια, την ελευθερία και τη σωματική και ψυχική υγεία και ακεραιότητά τους.

Μας προξενεί θλίψη, όχι όμως κι εντύπωση. Πρόκειται για την ίδια κυβέρνηση που διακήρυξε προς τις/τους πολίτες της ότι θα κατεδαφίσει το ντροπιαστικό Φράχτη του Έβρου και μετά την εκλογή της τον διατήρησε. Που επιπλέον έκλεισε τα σύνορα για να μην περάσουν οι πρόσφυγες στην ΕΕ και για να προλάβει να απορρίψει η ίδια τα αιτήματά τους για διεθνή προστασία. Που σε συνεργασία με ΕΕ και ΟΗΕ κηρύσσει ως δήθεν «μη ευάλωτους πλέον», τους απειροελάχιστους [σε σχέση με τον αριθμό των αιτούντων] αναγνωρισμένους ευάλωτους πρόσφυγες στους οποίους χορήγησε άσυλο, και τους αποβάλλει από τα προγράμματα στέγασης εκμηδενίζοντας συνειδητά, τις ήδη μικρές πιθανότητες ομαλής ενσωμάτωσής τους.Που η υπουργός της έφτασε στην αλαζονεία να αποκαλεί «προνόμιο» την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα οι πρόσφυγες στην Ελλάδα: με τα αιτήματα ασύλου τους να χρονίζουν, τελικά να απορρίπτονται μαζικά με παιδαριώδεις δικαιολογίες, και τους ίδιους να βρίσκονται σε νομική και πραγματική αορατότητα και να αδυνατούν ακόμα και να σκεφτούν, το πώς θα ξαναρχίσουν τη ζωή τους εδώ με ασφάλεια.

Απέναντι σε όλο το παραπάνω τοπίο αναζωπύρωσης του φασισμού, καταπίεσης κι απόγνωσης, εμείς λέμε ότι είναι ιστορική αναγκαιότητα η ταυτόχρονη αντεπίθεση του λαού μας κατά των κάθε είδους, οργανωμένων και ανοργάνωτων, μικρών και μεγάλων, ντόπιων και εισαγόμενων, εχθρών της δημοκρατίας, καθώς επίσης εναντίον της ΕΕ, πεδίου της ιστορικής αναβίωσης πολλών ακροδεξιών κυβερνήσεων, και εναντίον της κυβέρνησης που εμπράκτως συμμερίζεται τις παραπάνω πολιτικές της ΕΕ κατά των προσφύγων και τις υλοποιεί.

Επισημαίνουμε ότι η παραπάνω αιματηρή επίθεση που υφίστανται οι πρόσφυγες έχει βάρος, ένταση και πόνο, κι αναγνωρίζουμε το δικαίωμά τους να αντιπαλέψουν αυτές τις συνθήκες με όποιο μέσο πάλης επιλέγουν οι ίδιες/οι.Για εμάς η έμπρακτη συλλογική αναγνώριση της μνήμης του πογκρόμ δεν περνά υποχρεωτικά μέσα από την ανάμνηση, τη σιωπή, την περισυλλογή, το αναμμένο κερί: περνά και μέσα από την αντεπίθεση, την αντίσταση, την έμπρακτη ανυπακοή, τα αιτήματα και τα συνθήματα των προσφύγων. Με ορίζοντα πάντα το ιστορικά αναγκαίο: την επανίδρυση ενός πολύμορφου και ρωμαλέου κινήματος κοινωνικής υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών, σταθερά παρόντος σε κάθε μάχη ενάντια στους φασίστες και τους ρατσιστές, στηριγμένου στην ανιδιοτελή αλληλεγγύη και απολύτως ανεξάρτητου από τα κέντρα εξουσίας κυβέρνησης, ΕΕ και ΟΗΕ που έχουν αποδείξει την έμπρακτα αντι-προσφυγική τους θέση.

Να στείλουμε τα φαντάσματα του φασισμού, στη λήθη της ιστορίας!

Πολιτική Επιτροπή Λέσβου της Λαϊκής Ενότητας