Το Πολιτικό συμβούλιο της ΛΑΕ στη συνεδρίασή του την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019 ενέκρινε ομόφωνα κείμενο πρότασης της Λαϊκής Ενότητας για τις Ευρωεκλογές, το οποίο θα απευθύνουμε σε πρόσωπα και συλλογικότητες του αριστερού, προοδευτικού και δημοκρατικού αντιμνημονιακού χώρου για συζήτηση και συνυπογραφές.

Επίσης το Π.Σ. της ΛΑΕ αποφάσισε τη συγκρότηση στην πρώτη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας της επιτροπής, που θα αναλάβει την προώθηση αυτής της πρότασης, την πολιτική καμπάνια για τις ευρωεκλογές και την συγκρότηση του ψηφοδελτίου. Τέλος, ζήτησε από τις περιφερειακές, τοπικές και θεματικές οργανώσεις της ΛΑΕ να στείλουν σε αυτή την επιτροπή προτάσεις υποψηφίων για τις ευρωεκλογές με κριτήρια γεωγραφικά, κινηματικά, συνεργασιών, συλλογικοτήτων που συμμετέχουν στη ΛΑ.Ε αλλά και λαμβάνοντας υπόψη την ενισχυμένη συμμετοχή γυναικών και νεώτερων ηλικιών.

Απόφαση Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ για τις ευρωεκλογές

Το ΠΣ της ΛΑΕ εκτιμώντας ότι:

• η συσπείρωση και ενίσχυση της Ριζοσπαστικής και Ανυπότακτης Αριστεράς σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι επιβεβλημένη και αναγκαία για να δυναμώσει το ρεύμα ρήξης και ανατροπής με την Ευρωζώνη και την ΕΕ, με στόχο την έξοδο από την Ευρωζώνη και την αποδέσμευση από την ΕΕ
• η δράση, οι αγώνες και οι παρεμβάσεις του ευρωβουλευτή μας Νίκου Χουντή απέδειξαν ότι η Ριζοσπαστική και Ανυπότακτη Αριστερά μπορεί να αποτελέσει, όπως και αποτέλεσε, και τη φωνή των κινημάτων στο ευρωκοινοβούλιο, αλλά και τη φωνή  της αποκάλυψης των αντικοινωνικών – μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών της ΕΕ και της προβολής εναλλακτικής πρότασης ενάντια σ’ αυτές τις πολιτικές,

παίρνει την πρωτοβουλία να καταθέσει πρόταση για μία ενωτική παρέμβαση της ριζοσπαστικής Αριστεράς στις ευρωεκλογές, για μία πολιτική ρήξης και ανατροπής απέναντι στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ.

Πρόταση της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Για μία ενωτική παρέμβαση της ριζοσπαστικής αριστεράς στις ευρωεκλογές, για μια πολιτική ρήξης και ανατροπής απέναντι στην ευρωζώνη και την ΕΕ.

1. Στις χώρες της ΕΕ συσσωρεύεται σήμερα σε πρωτοφανές επίπεδο πλούτος και δύναμη στην πλευρά των κυρίαρχων, αλλά και αδικία, ένταση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης για τους εργαζόμενους/ες και τους λαούς.

• Οι κυρίαρχες τάξεις αντιμετώπισαν την κρίση του 2008 επιμένοντας αταλάντευτα στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και στην πολιτική πυγμής απέναντι στις εργατικές και κοινωνικές αντιστάσεις. Πατώντας πάνω σε αυτό το «κεκτημένο» πέτυχαν μια ανάκαμψη που τροφοδοτείται κυρίως από την κατεδάφιση των εργατικών-κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Μπροστά στις ενεργές αντιφάσεις του νεοφιλελευθερισμού, αλλά και τις προβλέψεις για μια νέα ύφεση, προετοιμάζονται για μια ακόμα σκληρότερη οικονομική και κοινωνική πολιτική.
• Οι υποχωρήσεις ή και ήττες των εργατικών-λαϊκών κινητοποιήσεων, με εμβληματικά σημεία το ελληνικό 2015, την αντεπίθεση της δεξιάς στη Λατινική Αμερική, αλλά και την επιβολή καθεστώτων έκτακτης ανάγκης ακόμα και σε χώρες στο κέντρο του δυτικού καπιταλισμού, ενισχύουν στις καθεστωτικές δυνάμεις την πεποίθηση ότι τα προβλήματά τους θα περιορίζονταν στα ζητήματα των ανταγωνισμών και των μεταξύ τους αντιπαραθέσεων. Το ξέσπασμα των κινητοποιήσεων των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία, οι αντιστάσεις απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην Μέση Ανατολή, οι κινητοποιήσεις στην Ουγγαρία ενάντια στους αντεργατικούς νόμους αναδεικνύουν ότι ο παράγοντας της λαϊκής παρέμβασης βρίσκεται πάντα στο προσκήνιο. Σε αυτό τον παράγοντα οφείλει να συγκεντρωθεί η προσοχή μας και να λογοδοτεί η δράση μας.

1. Η πολιτική έκφραση αυτού του κόσμου, μέσα στην περίοδο που ζούμε, οφείλει να δώσει απαντήσεις σε ορισμένα κεντρικά ζητήματα.

• Η εμπειρία του ελληνικού 2015 αποδεικνύει ότι είναι απολύτως αδιέξοδη η στρατηγική της μεταρρύθμισης, της επιδίωξης της αλλαγής της ΕΕ «από τα μέσα». Ο εγκλωβισμός στην πολιτική «πάση θυσία στο Ευρώ» οδηγεί στην αποδοχή της κατάργησης της λαϊκής κυριαρχίας, στην υποβάθμιση ή και ακύρωση του δικαιώματος των λαών να αποφασίζουν οι ίδιοι για το μέλλον τους.
• Η κοινωνική αντίσταση στη λιτότητα, εάν θέλει να έχει ουσιαστικές προοπτικές νίκης, οφείλει να συνδυαστεί με την πολιτική ρήξης και ανατροπής απέναντι στην ευρωζώνη και την ΕΕ.
• Η ριζοσπαστική αριστερά στην Ελλάδα έχει ειδικά καθήκοντα και υποχρεώσεις προκειμένου να υποστηρίξει αυτή την επιλογή μέσα στο γενικότερο ρεύμα της ριζοσπαστικής αριστεράς σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μέσα στις δυνάμεις –που μη έχοντας ανάλογες εμπειρίες σε εξίσου δραματικό επίπεδο- δεν κάνουν, ή δεν κάνουν ακόμα, αυτή την επιλογή με την αναγκαία σαφήνεια, παρά τα θετικά βήματα και διεργασίες που υπάρχουν στο φόντο της επίδρασης της ελληνικής εμπειρίας. Καθήκον ακόμα πιο σημαντικό στη συγκυρία, με δεδομένο ότι οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και του σοσιαλφιλελευθερισμού, όπως και βασικές δυνάμεις του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, Die Linke, ΚΚΓαλλίας κλπ), συντάσσονται με τις πολιτικές της ΕΕ και θεωρούν το ευρώ μονόδρομο, αφήνοντας ανοικτό το πεδίο να οδηγηθούν πλατιά λαϊκά στρώματα στον δήθεν αντισυστημικό πολιτικό λόγο της ακροδεξιάς.

1. Η πολιτική ρήξης και ανατροπής απέναντι στην ευρωζώνη και την ΕΕ οφείλει να συνδυάζεται με ένα μεταβατικό πρόγραμμα εργατικών-λαϊκών διεκδικήσεων, που θα καταδεικνύει τη σκοπιά και την κοινωνική αναφορά από την οποία καθορίζεται αυτή η κεντρική επιλογή.

• Ο στόχος της ανατροπής της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού είναι κομβικό σημείο αυτού του προγράμματος.
• Η αύξηση των μισθών και των συντάξεων, η ανατροπή της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και η ενίσχυση της πλήρους και σταθερής εργασίας, η μείωση της φορολόγησης των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων μαζί με τη δραστική μείωση των άδικων έμμεσων φόρων (όπως ο ΦΠΑ και οι αυξημένοι φόροι στα καύσιμα, το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα) είναι μια βασική διάσταση στην επείγουσα ανάγκη ανακούφισης των εργαζομένων και των λαϊκών τάξεων.
• Η κατεύθυνση αυτή συμβαδίζει με την προσπάθεια ανατροπής των αντιδραστικών κεκτημένων που οι καπιταλιστές έχουν κατοχυρώσει τα τελευταία χρόνια. Η ανατροπή της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, η αύξηση της φορολογίας των κερδών και του μεγάλου συσσωρευμένου πλούτου, η πάλη για την κατάργηση των «ελευθεριών» μετακίνησης των κεφαλαίων, είναι εξίσου κεντρικά σημεία.
• Αυτές οι επιδιώξεις συνδυάζονται άμεσα με τις πολιτικές απονομιμοποίησης/ διαγραφής του χρέους και τις πολιτικές με στόχο την επαναφορά της δημόσιας ιδιοκτησίας υπό κοινωνικό και εργατικό έλεγχο του τομέα των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων στους τομείς της ενέργειας και των μεταφορών.
• Η ρήξη με την ΚΑΠ που οδηγεί στο μαρασμό και την καπιταλιστική αναδιάρθρωση της υπαίθρου είναι αναγκαία για την εξασφάλιση της διατροφικής επάρκειας προς όφελος όλων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

1. Είναι κοινή πείρα πλέον ότι η πάλη για την ανατροπή της λιτότητας ταυτίζεται με την πάλη για την υπεράσπιση και ενίσχυση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, δηλαδή του δημοκρατικού δικαιώματος της κοινωνικής πλειοψηφίας να πάρει τις αποφάσεις που καθορίζουν τη ζωή της. «Θεσμοί» όπως η τρόϊκα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ρυθμίσεις όπως η έγκριση των κρατικών προϋπολογισμών από την Κομισιόν, το ευρώ σε εργαλείο επιβολής νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ρήτρες των συνθηκών της ΕΕ που λειτουργούν στην κατεύθυνση της κοινωνικής και πολιτικής ισοπέδωσης, πρέπει άμεσα να τεθούν στο στόχαστρο και να ανατραπούν.
2. Στην περίοδο που πέρασε, η ΕΕ πήρε κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν την ίδρυση του Ευρωστρατού, την ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας, τη μεγέθυνση της ιμπεριαλιστικής παρουσίας της στην Αφρική, την ανατολική Ευρώπη και την ανατολική μεσόγειο. Είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατεύθυνση που μας βρίσκει συνολικά αντίθετους. Ταυτόχρονα υποστηρίζουμε την ρήξη με το ΝΑΤΟ, που έχει αναγάγει σε πρωταρχικό σύμμαχο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ,  το κλείσιμο των στρατιωτικών βάσεων, την απαγόρευση των υπό οποιοδήποτε πρόσχημα στρατιωτικών αποστολών στο εξωτερικό.
3. Οι ευθύνες της ΕΕ είναι τραγικές στις πολεμικές, οικονομικές και οικολογικές καταστροφές, που έχουν ως αποτέλεσμα  τα κύματα των προσφύγων. Υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα τα δικαιώματα των ανδρών, γυναικών και παιδιών που ζητούν άσυλο στο ευρωπαϊκό έδαφος, για να μπορούν να μετακινηθούν στις χώρες που επιθυμούν και να εργασθούν και να ζήσουν με ίσα δικαιώματα στις χώρες εγκατάστασής τους. Απαιτούμε την κατάργηση της αντιδραστικής συμφωνίας Ελλάδας-ΕΕ-Τουρκίας και του Δουβλίνου ΙΙΙ, που μετατρέπουν την Ελλάδα και τις χώρες υποδοχής σε φυλακές προσφύγων και μεταναστών, την διάλυση της FRONTEX και την κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης που εγκλωβίζουν τους πρόσφυγες στα νησιά. Ανάλογα διεκδικούμε ίσα εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα για τους μετανάστες, υποστηρίζοντας ιδιαίτερα τις πολιτικές ένταξής τους στο εργατικό κίνημα και τις οργανώσεις του στις χώρες υποδοχής. Αγωνιζόμαστε ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που παροξύνουν τα προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα. Ταυτόχρονα στηρίζουμε όλους τους έλληνες μετανάστες, που ζουν και εργάζονται στις χώρες της ΕΕ και σ΄ όλο τον κόσμο.
4. Η απειλή της κλιματικής αλλαγής και η εν γένει υποβάθμιση του περιβάλλοντος στο όνομα μιας ανεμπόδιστης καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι μια πραγματικότητα, ιδιαίτερα αισθητή πλέον σε πολλές περιοχές. Είναι επείγοντα τα καθήκοντα για βαθειές αλλαγές στην οργάνωση της παραγωγής και της κοινωνίας με στόχο να προληφθεί μια μεγάλη καταστροφή, τις συνέπειες της οποίας θα πληρώσουν κυρίως οι λαϊκές τάξεις.
5. Η περίοδος της κρίσης, οι κοινές πολιτικές αντιμετώπισής της με νεοφιλελεύθερα μέσα, η αποδοχή των ιμπεριαλιστικών θεσμών «παγκοσμιοποίησης» από όλες τις τάσεις του πολιτικού φάσματος άφησαν ανοικτό το πεδίο να αναπτυχθεί μια νεα διεθνής ακροδεξιά τάση, που στο όνομα του προστατευτισμού και της εθνικής αναδίπλωσης, ενισχύει ακόμα περισσότερο την εξουσία του κεφαλαίου χρησιμοποιώντας τα ίδια νεοφιλελεύθερα όπλα ενάντια στους εργαζομένους και τα κατώτερα λαϊκά στρώματα.

• Το ρεύμα αυτό που κυριαρχεί σήμερα στις ΗΠΑ, τη Βραζιλία, την Ουγγαρία, την Ιταλία λαμβάνει μέτρα για τη διάσπαση της εργατικής τάξης (θέτοντας στο στόχαστρο τους προσφυγές και μετανάστες) και εγκαθιδρύει έναν αυταρχισμό ενάντια στο εργατικό κίνημα και κάθε εκδοχή της αριστεράς, ενώ διασπείρωντας στο κοινωνικό σώμα το ρατσισμό και το σεξισμό πλήττει βάναυσα δικαιώματα των γυναικών και αυξάνει τις διακρίσεις με βάση το φύλο, τη φυλή, την θρησκεία, τον σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ.
• Το σύμφωνο Σαλβίνι-Λεπέν, υπό τις ευλογίες των συμβούλων του Τραμπ, προετοιμάζει μια επίθεση της ακροδεξιάς στις ευρωεκλογές. Ο χώρος αυτός πρέπει να αναγνωρισθεί ως θανάσιμος αντίπαλος όλων των κοινωνικών κινημάτων και οργανώσεων.
• Όμως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αυταπάτες ότι το νεοφιλελεύθερο «ακραίο κέντρο» αποτελεί άμυνα κατά της ανερχόμενης ακροδεξιάς, όπως ισχυρίζεται πλέον ο Αλ.Τσίπρας, υποστηρίζοντας ανοικτά τη σύντηξη με τους σοσιαλδημοκράτες και τους πράσινους. Αντίθετα πρέπει να αναγνωρισθεί ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ στρώνει το δρόμο για την ανάπτυξη της ρατσιστικής και εθνικιστικής ακροδεξιάς και ότι μόνο μέσα από την αποτελεσματική πάλη ενάντια στις κυβερνήσεις του «ακραίου κέντρου» και της ΕΕ μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική πάλη ενάντια στην ακροδεξιά.

1. Γίνεται φανερό ότι οι Ευρωεκλογές μετατρέπονται σε μια σημαντική, αλλά και δύσκολη, μάχη άμεσα συνδεδεμένη με τα καθήκοντα ανασύνταξης του κινήματος και της Ριζοσπαστικής Αριστεράς σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

• Για την αντιμετώπισή της γίνεται απαραίτητη η μέγιστη εφικτή συγκέντρωση δυνάμεων. Αυτή η διάσταση είναι μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε κάθε σοβαρή προσπάθεια ανασύνταξης και τις αδιέξοδες και ανέξοδες συνήθειες του βερμπαλισμού και του σεχταρισμού.
• Υποστηρίζουμε το συντονισμό και τη συνεργασία με πρωτοβουλίες που έχουν ξεκινήσει στο ευρωπαϊκό πεδίο, με στόχο να συνενωθούν δυνάμεις της Ριζοσπαστικής αριστεράς, σε ρήξη με το υπόδειγμα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, σε ρήξη με την πολιτική του ευρω-ρεφορμισμού.
• Υποστηρίζουμε το συντονισμό, τη συνεργασία και τη συνένωση δυνάμεων μέσα στο ελληνικό λαϊκό δημοκρατικό αντιμνημονιακό κίνημα και την εδώ Ριζοσπαστική Αριστερά εν όψει των ευρωεκλογών, στη βάση της αντιπαράθεσης με την πολιτική της λιτότητας και των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, της αντιπαράθεσης με τον ιμπεριαλισμό, το ρατσισμό και τον εθνικισμό, στη βάση της εκτίμησης ότι αυτά τα καθήκοντα μπορούν πράγματι να προωθηθούν μόνο με την πολιτική της ρήξης, της ανατροπής, της εξόδου από την ευρωζώνη και της αποδέσμευσης από την ΕΕ, σε συνδυασμό με την προώθηση ενός μεταβατικού φιλολαϊκού, προοδευτικού προγράμματος παραγωγικού και κοινωνικού μετασχηματισμού.
• Όπως, επίσης, πολύ αναγκαίος και επίκαιρος γίνεται σήμερα ο αγώνας για μία Ευρώπη κυρίαρχων, βαθιά δημοκρατικών και ανεξάρτητων λαών και χωρών, που θα οικοδομούν την πιο προωθημένη, διεθνιστική και ισότιμη πολιτική και οικονομική συνεργασία μακριά και ενάντια σε ηγεμονισμούς και εθνικισμούς και χωρίς το ΝΑΤΟ.

Σε αυτό το πλαίσιο καλούμε σε δημόσια συζήτηση και σε επείγουσα ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών