Του Τάσου Κανταρά

Τον τελικό λόγο έχει ο λαός

Δήλωση του Τάσου Κανταρά μέλους του Δ.Σ της ΚΕΔΕ και επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης του Δήμου Πολυγύρου, στη σύσκεψη των Αυτοδιοικητικών της Μακεδονίας, για τη συμφωνία Τσίπρα -Ζάεφ.

Η Συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ, αποτελεί ένα μεγάλο δώρο των δύο υποτελών κυβερνήσεων, προς το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την Ε.Ε και την Γερμανία, κάτω από την ασφυκτική πίεση και καθοδήγηση των οποίων, προωθείται η υλοποίησή της. Όλα αυτά, με τη συνενοχή μιας κυβέρνησης ενός πρώην αριστερού κόμματος, που στο προγραμματικό του πλαίσιο είχε μάλιστα την έξοδο από το ΝΑΤΟ.

Η συμφωνία αυτή, δεν εξυπηρετεί την βελτίωση και την ανάπτυξη καλών σχέσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ, ούτε την ειρήνη, την φιλία και την συνεργασία στην περιοχή. Το ΝΑΤΟ, δεν αντιπροσωπεύει μια ομπρέλα ειρήνης και συνεργασίας ανάμεσα στα μέλη του, αλλά ένα στρατιωτικό μηχανισμό, που ευνοεί και υποθάλπει τους ανταγωνισμούς, μια μηχανή που παράγει πολέμους και επεμβάσεις.

Όσο το ΝΑΤΟ έχει βοηθήσει στην εμπιστοσύνη και την φιλία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, όπως και στην αποκλιμάκωση των απειλών εναντίον της χώρας μας, άλλο τόσο θα συμβάλλει στην εμπέδωση κλίματος φιλίας και συνεργασίας της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ.

Αποτελεί δε, κοινό μυστικό, πως η πραγματική στόχευση των ΗΠΑ και Ε.Ε. είναι η καταλήστευση της περιοχής, ο έλεγχος των ενεργειακών δρόμων, η περικύκλωση της Ρωσίας, η χρησιμοποίηση της Βαλκανικής ως προκεχωρημένο φυλάκιο για επεμβάσεις στην Α. Ευρώπη και την Μ. Ανατολή.

Η συμφωνία είναι άκρως προβληματική και επικίνδυνη στο σύνολο της. Ιδιαίτερα στα σημεία, που αφορούν την ονοματοδοσία, τη γλώσσα και την ιθαγένεια και δεν προσφέρει ασφαλείς εγγυήσεις έναντι των αλυτρωτικών βλέψεων και της αλυτρωτικής προπαγάνδας, που εκπορεύονται από τους κυρίαρχους κύκλους της γειτονικής χώρας.

Οι Αιρετοί της Αυτοδιοίκησης, υπό αυτό το πρίσμα και μόνο, πρέπει να διεκδικήσουν την ανατροπή της. Διαφορετικά, οι κραυγές μίσους, τα συλλαλητήρια με το συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο και προσανατολισμό, αλλά και το στίγμα των εχόντων το γενικό πρόσταγμα, δεν προσφέρουν στα συμφέροντα της χώρας, αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης.

Για όλους τους παραπάνω λόγους η συμφωνία πρέπει να απορριφθεί με το συγκεκριμένο σκεπτικό και γι αυτούς τους πολιτικούς λόγους. Ο πιο αρμόδιος να το κάνει αυτό είναι ο λαός, ο οποίος πρέπει να έχει τον τελικό λόγο. Η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία είναι επιλογή Δημοκρατίας. Δε μπορεί να είναι ένα δημαγωγικό πυροτέχνημα, που θα το χρησιμοποιούν αναλόγως κάποιοι παράγοντες της Αυτοδιοίκησης. Είναι λαϊκή απαίτηση και σε αυτό οφείλουν να πάρουν ξεκάθαρη θέση, όλα τα πολιτικά κόμματα.