Της Δέσποινας Χαραλαμπίδου

Στην αρχή σκέφτηκα να αδιαφορήσω, και να μην ασχοληθώ.
Επειδή όμως αυτό μπορεί να εκληφθεί ως φόβος από πλευράς μου, επιλέγω να κάνω αυτήν την ανάρτηση, και μόνον.

Ο λόγος για τη φωτο, την οποία, κάποιος πρακτοράκος του ΣΥΡΙΖΑ, νομίζοντας ότι έπιασε λαυράκι, αλίευσε χθες, στη θεσμική συνάντηση κοινή συνεδρίαση των Περιφερειακών και Δημοτικών Συμβουλίων της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, στην οποία παραβρέθηκαν και επώνυμα αυτοδιοικητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η στιγμή, που επιστρέφω προς τη θέση μου, στο πίσω μέρος της αίθουσας, αφού έκανα παρέμβαση στο Προεδρείο, για να μου δώσουν το λόγο, και “έπεσα” πάνω στο χειροφίλημα του Τζιτζικώστα προς το Βαρνάβα. Τέτοιο έγκλημα!!

Τη φωτο κοινοποίησε στο προσωπικό της προφίλ η κυρία Μαρία Μπαλάφα του ΣΥΡΙΖΑ, κι από κάτω άρχισε ένας λίβελλος από αναρτήσεις-σχόλια, όλου του πολιτικού, έμμισθου προσωπικού του ΣΥΡΙΖΑ (με εξαίρεση έναν, προς τιμήν του). Μέχρι και οι κύριοι Καρανίκας και Μπουρνούς, στελέχη που πληρώνονται από το δημόσιο κορβανά, αφού τους επέλεξε ο πρωθυπουργός ως υπεύθυνους για το στρατηγικό σχεδιασμό της χώρας (!!), επέλεξαν να ασχοληθούν μαζί μου, αντί με το απαιτητικό κυβερνητικό έργο τους. Κι όχι μόνον… Πληροφορούμαι ότι και η κα Λουπάκη, ασχολήθηκε με την αφεντιά μου, από τα ερτζιανά του “Κόκκινου”. Δεν απορώ. Είναι γνωστό άλλωστε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει άριστα στην “επικοινωνία”, και αριστεύει και το bullying.

Καταλαβαίνω τον πόνο τους. Κάποιοι, αρκετοί, δε γονατίσαμε στα μνημόνια, δε βγάλαμε έρπη, δεν προδώσαμε το ΟΧΙ, δε βολευτήκαμε, δε μας “γυάλισαν” τα 30 αργύρια, και επιμένουμε ακόμη ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να συνυπογράψει την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ, παίρνοντας μέρος στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια ΗΠΑ, Ε.Ε. και ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια.

Υπάρχουμε, και θα υπάρχουμε, από τα αριστερά.

Και ότι και να κάνουν, δε μπορούν να μας ταυτίσουν με καμιά δεξιά, επειδή αυτό τους βολεύει.

Άλλωστε, δε θα μας δουν ποτέ σε γεύμα με το Μελισσανίδη, ούτε με το Μίχαλο. Ούτε να κατευθύνουμε τα ΜΑΤ ενάντια στα κινήματα.
Θα μας δουν και μας βλέπουν όμως, στα κινήματα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΘ, της ΕΥΑΘ, της Εγνατίας Οδού, ενάντια στους πλειστηριασμούς, ενάντια στα διόδια, ενάντια στις περικοπές των συντάξεων των μισθών κ.ά.
Ας προσπαθήσουν να το χωνέψουν, για να το αντέξουν. Γιατί δεν πρόκειται να σταματήσουμε, όσο υπάρχει η πάλη των τάξεων.

Εγώ, επειδή κακίες δεν κρατώ, τους χαρίζω και τον παρακάτω στίχο του Αγγουλέ:

Μην καρτεράτε να λυγίσουμε,
μήτε για μια στιγμή,
μήτε όσο στην κακοκαιριά,
λυγάει το κυπαρίσι.
Έχουμε τη ζωή πολύ,
πάρα πολύ αγαπήσει.