Είναι νομίζω πλέον σαφές σε όλους ότι η συμφωνία Τσίπρα –Ζάεφ έγινε, διότι το ΝΑΤΟ πίεζε και πιέζει και τις δύο κυβερνήσεις να δεχθούν μια συμφωνία που θα δέσει μετά την Ελλάδα και το γειτονικό κράτος στο Νατοϊκό στρατόπεδο διότι το επίδικο των ιμπεριαλιστών είναι ο πλήρης έλεγχος της Βαλκανικής .Άρα είναι απολύτως σαφές ότι η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ αποτελεί πρώτα απ’ όλα ένα μεγάλο δώρο της ελληνικής κυβέρνησης στο ΝΑΤΟ και στα αμερικανονατοϊκά ιμπεριαλιστικά σχέδια ελέγχου της περιοχής των Βαλκανίων.
Του Θανάση Πετράκου
Όμως πέραν αυτού του βασικού συμπεράσματος, ότι η συμφωνία Τσίπρα –Ζάεφ έγινε για να εξυπηρετηθούν οι Νατοϊκοί σχεδιασμοί στα Βαλκάνια, υπάρχουν κατά τη γνώμη μου και άλλα σοβαρά απαράδεκτα ζητήματα στην συμφωνία.
Ενώ η συμφωνία για την ονομασία της γείτονος είναι σύνθετη με γεωγραφικό προσδιορισμό πράγμα που κατά τη γνώμη μου είναι δίκαιο, η συμφωνία στα σημαντικά κεφάλαια της υπηκοότητας και της γλώσσας είναι προβληματική, ιστορικά ανιστόρητη και δεν ακυρώνει τον αλυτρωτισμό και των εθνικισμό των Σκοπίων.
1. Διότι αναγνωρίζεται «μακεδονική γλώσσα» («Macedonian language») με τη σημείωση βέβαια ότι η «Βόρεια Μακεδονία» αναγνωρίζει στο πλαίσιο της συμφωνίας ότι η γλώσσα αυτή είναι σλαβικής προέλευσης. Όμως η υιοθέτησης “μακεδονικής” γλώσσας (οι υποσημειώσεις είναι αστεία πράγματα), και όχι “σλαβομακεδονικής” είναι μέγα φάουλ. Αποτελεί ανιστόρητη επιλογή!
2. Σε σχέση με την εθνικότητα ισχύει ο όρος Macedonian/citizen of the Republic of North Macedonia, με τη ρητή αναφορά ότι ο λαός αυτής της χώρας δεν σχετίζεται με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Όμως στον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας υπήρξαν και υπάρχουν εθνότητες. Μάλιστα και η Σλαβική, μετά την ύπαρξη ξεχωριστών κρατών δεν είναι ενιαία (δες fyrom, Βουλγαρια). Και οι εθνότητες μιλάνε τις εθνικές τους γλώσσες, όχι κάποια Μακεδονικη! Η υπηκοότητα λέει ότι είναι “Μακεδονική” σκέτο και ακολουθεί μία μπάρα για το “κάτοικοι της Βόρειας Μακεδονίας”. Συνεπώς και σε αυτό το σοβαρό θέμα αυτό που μένει είναι το σκέτο “Μακεδονική»!
Άρα, παρά τα όσα λέει ο κ. Τσίπρας και ο κ. Κοτζιάς η συμφωνία δεν έκλεισε τη «πόρτα» στον αλυτρωτισμό της γείτονος χώρας , διότι εκτός από το όνομα ,όπου η συμφωνία είναι δίκαιη , εξίσου σοβαρά ζητήματα είναι και η γλώσσα και η υπηκοότητα.
Σε αυτά, όμως, η συμφωνία δέχεται να ανοίξουν δυο μεγάλα «παράθυρα» αλυτρωτισμού και εθνικισμού από τη πλευρά της γείτονος χώρας πράγμα που εκτός από το ότι δεν είναι ιστορικά ορθό, δεν συμβάλει προφανώς και στην εμπέδωση σχέσεων καλής γειτονίας άρα και στην ειρήνη στη περιοχή μας.
Αν υπήρχε μια ελληνική κυβέρνηση η οποία να ήθελε να εξυπηρετήσει στοιχειωδώς την ειρήνη την καλή γειτονία και τα εθνικά συμφέροντα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να επιμείνει στην σύνθετη ονομασία εκτός από το όνομα και σε υπηκοότητα και γλώσσα διότι αυτό και “ιστορικά ορθό” είναι αλλά και θα ακύρωνε τον εθνικισμό και των αλυτρωτισμό των γειτόνων. Άρα θα συνέβαλε στην εμπέδωση σχέσεων καλής γειτονίας και στην ειρήνη.
Βέβαια σήμερα έχουμε όχι μόνο μια μνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου αλλά μια κυβέρνηση η οποία έχει αποφασίσει να μείνει στην ιστορία ως μια από τις πιο φίλο – νατοϊκές κυβερνήσεις που έχουν περάσει από τη χώρα .Έχουμε μια κυβέρνηση η οποία έχει συνδέσει το μέλλον της με την εξυπηρέτηση των αμερικανό – γερμανικών Νατοϊκών συμφερόντων επομένως το κύριο για αυτή δεν είναι η εξυπηρέτηση ούτε της ειρήνης, ούτε της καλής γειτονίας, ούτε των εθνικών συμφερόντων ,ούτε του “ιστορικά ορθού” αλλά των συμφερόντων του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.
Ο Θανάσης Πετράκος είναι μέλος της Π.Γ. της ΛΑ.Ε. και πρώην βουλευτής Μεσσηνίας