Παρέμβαση στην εκδήλωση της GUE για την κοινωνική ασφάλιση

Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να αναφερθώ σ‘ ένα ζήτημα που αφορά τους συνταξιούχους μιας ελληνικής Τράπεζας, αλλά που στις μέρες μας, μπορεί να σηματοδοτεί το τι πρόκειται να συμβεί σε όλους τους συνταξιούχους στο μέλλον με την διαφαινόμενη μεταρρύθμιση – ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού.

Του Σίμου Λιβιεράτου

Είμαι ένας από τους 16.500 συνταξιούχους της προσφάτως ιδιωτικοποιημένης Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας. Από το 1949 έχουμε από κοινού με την τράπεζα ανοίξει ειδικό ασφαλιστικό λογαριασμό με σκοπό να δίνεται μία επικουρική σύνταξη μετά την συνταξιοδότηση μας. Ανελλιπώς μέχρι σήμερα καταβάλαμε τις ασφαλιστικές εισφορές μας και παίρναμε αυτή την επικουρική σύνταξη. Η Τράπεζα, όμως, εντελώς ξαφνικά και αναίτια και ανέντιμα μας ανακοίνωσε ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να μας πληρώνει, με αποτέλεσμα εδώ και 3 μήνες να μην μας καταβάλλεται η επικουρική μας σύνταξη.

Είναι προφανής η προσπάθεια της Εθνικής Τράπεζας να καταχραστεί όλα τα χρήματα, που ο συγκεκριμένος λογαριασμός επικούρησης έχει συγκεντρώσει από τις εισφορές μας από το 1949 ως αποθεματικά.

Είναι ένα τεράστιο ζήτημα, που εκτός από την ηθική και ποινική διάσταση του, έχει και την διάσταση της αποκάλυψης του εφιαλτικού συνταξιοδοτικού μέλλοντος που μας ετοιμάζουν. Να καταβάλλει, δηλαδή, ο ασφαλισμένος ανελλιπώς τις εισφορές του για πολλές δεκαετίες και στο τέλος να μην του δίνουν καθόλου την σύνταξη που δικαιούται.

Σε αυτό ακριβώς το ζήτημα θα θέλαμε την συμπαράσταση όλων -και ιδιαίτερα των ευρωβουλευτών- γιατί δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια μεταχείριση εργαζομένων που συνταξιοδοτήθηκαν και οι οποίοι ενώ αποταμίευσαν για να έχουν αξιοπρεπή διαβίωση με την συνταξιοδότηση τους να τους την κλέβουν και να τους οδηγούν σε οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση.

Δεν μπορεί και δεν πρέπει το μέλλον του ασφαλιστικού συστήματος να είναι τέτοιο και θα πρέπει συντονισμένα και ενωτικά να αγωνιστούμε για να αποτρέψουμε ένα τέτοιο εφιαλτικό ενδεχόμενο.