Ποτέ δεν θα ακούσουμε μια τέτοια είδηση. Όχι επειδή δεν βρέχει στα πλούσια προάστια. Αλλά επειδή εκείνοι που πνίγονται όταν βρέχει είναι μόνο οι φτωχοί. Πριν δύο χρόνια είχε πλημμυρίσει το Καματερό, το Μενίδι και το Ίλιον. Τα καιρικά φαινόμενα δεν έχουν γεωγραφικά όρια, αλλά οι πνιγμένοι, οι αγνοούμενοι, οι ξεσπιτωμένοι και οι κατεστραμμένοι έχουν κοινωνική και οικονομική ταυτότητα. Μονίμως βρίσκονται από τη μεριά των ριγμένων.

Οι αναφορές στη θεομηνία προκαλούν οργή. Όχι επειδή τα καιρικά φαινόμενα δεν παίζουν ρόλο. Κρύβουν όμως τις πραγματικές αιτίες της καταστροφής: Κρατική αδιαφορία, δημόσια έργα βιτρίνας, στημένες προμήθειες και διαγωνισμοί, ταξική αδιαφορία για τις περιοχές των φτωχοδιάβολων. Πόλεις αυθαιρέτων για να δημιουργηθούν οι εκλογικοί πελάτες, χωρίς υποδομές, αντιπλημμυρικά έργα, προστασία. Δίπλα στο χρυσοφόρο δρόμο του εθνικού εργολάβου, πνιγήκαν άνθρωποι. Αυτό κατασκεύασαν όλες οι κυβερνήσεις δεξιάς και ΠΑΣΟΚ. Σε αυτό περπάτησαν νομάρχες και «αριστεροί» δήμαρχοι. Η Μάνδρα πνίγηκε και η Δυτική Αττική θρηνεί. Δεν φταίνε τα καιρικά φαινόμενα. Υπεύθυνο είναι το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που καταδικάζει ολόκληρες περιοχές και πληθυσμούς σε δεύτερη μοίρα.

Μια κυβέρνηση στοιχειωδώς αξιοπρεπής -ούτε καν «αριστερή»- θα υπεράσπιζε τη δυνατότητα του κράτους να προστατεύει τους πολίτες του. Αυτό όμως σημαίνει αποτίναξη του μνημονιακού ζυγού και άρνηση του φόρου αίματος που πληρώνει η χώρα στους δανειστές. Θα σήμαινε άρνηση της διάλυσης του κρατικού μηχανισμού που είναι απαραίτητος απέναντι στις φωτιές και στις «θεομηνίες». Θα σήμαινε κονδύλια για την πολιτική προστασία και αυξημένους προϋπολογισμούς για τις δημόσιες υπηρεσίες και τα αναγκαία έργα.

Ούτε να διανοηθεί κάτι τέτοιο δεν μπορεί ο θλιβερός ΣΥΡΙΖΑ και ο θλιβερότερος Τσίπρας. Πληθωρισμός όμως δηλώσεων και κροκοδείλια δάκρυα από την κυβέρνηση, ρίξιμο των ευθυνών στους προηγούμενους, καμία ευθύνη για τους εαυτούς τους. Η υποταγή στους δανειστές δεν επιτρέπει τίποτα περισσότερο. Η δε «αριστερή» Περιφέρεια φρόντισε να ξοδέψει πολλαπλάσια σε έργα βιτρίνας και γήπεδα, από τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα στη Δυτική Αθήνα και Δυτική Αττική. Το ταξικό έγκλημα στη Μάνδρα έχει και άλλη μια διάσταση. Η εγκατάλειψη των φτωχών περιοχών είναι λίπασμα για το φασισμό σε μια περιοχή που οι νεοναζί αλωνίζουν πατώντας στην οργή και την αγανάκτηση.

Ο καπιταλισμός είναι δολοφονικό σύστημα. Γιατί σε κάθε περίσταση μας δείχνει ότι πάνω από τα κέρδη του δεν βάζει τίποτα, ούτε καν την ανθρώπινη ζωή. Η οργή για τους νεκρούς και τις καταστροφές δεν μπορεί να σβήσει με «κήρυξη πένθους» και τις συνήθεις ανέξοδες και θλιβερά επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις για «έρευνες που θα βρουν τους ενόχους». Τα φαινόμενα είναι φυσικά, αλλά οι συνέπειές τους έχουν πολιτικό, κοινωνικό και ταξικό χρώμα. Ως πότε;