Δημήτρη Στρατούλη

Μέλους της ΠΓ της ΛΑΕ

Αντίσταση και μέτωπο αντιμνημονιακής ανατροπής ΤΩΡΑ.

Μετά την συνεδρίαση του EUROGROUP στις 26/2 και τη συμμαχία των ευρωπαίων δανειστών της χωράς μας με το ΔΝΤ, ως προς τα νέα απάνθρωπα μέτρα που απαιτούν από την χώρα μας, είναι πλέον φανερό σε όλους ότι οι πρωθυπουργικές δεσμεύσεις ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις και δεν θα κατεδαφιστούν εκ νέου τα όρια των απολύσεων και οι εργασιακές σχέσεις είναι χωρίς πραγματικό αντίκρισμα.

Βέβαια έτσι κι αλλιώς –ανεξάρτητα από τις νέες απαιτήσεις των δανειστών – αυτές οι δεσμεύσεις του ήταν άνευ ουσίας, γιατί μειώσεις των συντάξεων προβλέπονται από το νόμο 4387/2016, που ψήφισε η κυβερνητική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στη Βουλή τον περασμένο Μάιο σε εφαρμογή του 3^ου μνημονίου, το οποίο είχαν εγκρίνει από κοινού ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ στις 14 Αυγούστου του 2015.

Σύμφωνα με αυτό το νόμο και με βάση την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους, που είχε κατατεθεί κατά τη διάρκεια της συζήτησης και έγκρισής του στη Βουλή, τα εισοδήματα των συνταξιούχων και των ασφαλισμένων οδηγούνται σε λεηλασία κατά 8,25 δισ. ευρώ από το 2016 μέχρι το 2019. Αυτό προβλέπεται να γίνει είτε με μειώσεις κύριων και επικουρικών συντάξεων, εφ’ άπαξ παροχών, μερισμάτων του μετοχικού ταμείου, και σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ είτε με αύξηση ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών στις επικουρικές συντάξεις και αυτοαπασχολουμένων, επαγγελματιών και αγροτών για κύριες, επικουρικές συντάξεις και υγειονομική περίθαλψη. Όλα αυτά έχουν δρομολογηθεί από τις 12/5/2016, που άρχισε να ισχύει αυτός ο μνημονιακός νόμος.

Επίσης, νέες μειώσεις συντάξεων προβλέπονται με τον δημοσιονομικό κόφτη, που ισχύει μέχρι και το 2018, στην περίπτωση που η χώρα δεν εκπληρώσει τους μνημονιακούς δημοσιονομικούς στόχους για συγκεκριμένα μεγάλα ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτόν τον κόφτη η κυβέρνηση, στα πλαίσια της 2^ης αξιολόγησης – και προκειμένου να την κλείσει με υποταγή άνευ όρων στους εκβιασμούς των δανειστών – τους έχει προτείνει να επεκτείνει μετά από αυτή τη χρονολογία είτε ευθέως είτε αντεστραμμένα. Οι δανειστές, όμως, αποθρασυνόμενοι συνεχώς από την υποχωρητικότητά της κυβέρνησης που δεν θέλει να έχει αλλά και συκοφαντεί και η ίδια την μόνη υπάρχουσα σήμερα εναλλακτική λύση εξόδου από την ευρωζώνη, εκβιάζουν αυτά τα μέτρα να νομοθετηθούν από τώρα.

Τι ακριβώς ζητούν οι δανειστές για τις συντάξεις για μετά τον Αύγουστο του 2018

Τριπλό σφαγείο απειλεί τις συντάξεις, με περικοπές στις λεγόμενες «προσωπικές διαφορές» για τους παλαιούς συνταξιούχους, είτε ολοκληρωτικά με πλήρη κατάργησή τους είτε σε 2-3 δόσεις μετά το 2018, αλλά και για όσους κατ’ αρχή βγήκαν σε σύνταξη μετά τις 12/5/2016, από την εφαρμογή ενός νέου κόφτη μισθών, που θα αναπροσαρμόζει προς τα κάτω, στις περισσότερες περιπτώσεις, τις συντάξιμες αποδοχές για τον υπολογισμό των νέων συντάξεων.

Αυτές οι νέες μειώσεις συντάξεων έχουν ήδη συμπεριληφθεί όχι μόνο στην ατζέντα μέτρων, που απαιτεί το κουαρτέτο των δανειστών, αλλά και στις περικοπές δαπανών είτε με κόφτη είτε απευθείας, που η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχτεί να θεσπίσει για  μετά το 2018 υποχωρώντας πλήρως στις απαιτήσεις των δανειστών, για να κλείσει την δεύτερη αξιολόγηση με πλεονάσματα 3,5% για πολλά χρόνια.

Κατάργηση προσωπικής διαφοράς

Σύμφωνα με μία πρώτη κοστολόγηση της περικοπής των προσωπικών διαφορών στις καταβαλλόμενες συντάξεις, οι ετήσιες απώλειες για τους 2.650.000 συνταξιούχους θα είναι περίπου 1,5 μέχρι 2 δισ. ευρώ. Το σχέδιο δανειστών και κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για τις νέες περικοπές στις καταβαλλόμενες αλλά και στις νέες συντάξεις περιλαμβάνει:

1. Επανυπολογισμό των καταβαλλόμενων συντάξεων με τα ποσοστά αναπλήρωσης και την προσθήκη της Εθνικής Σύνταξης του νόμου Κατρούγκαλου (ν. 4387/2016) για όλους τους συνταξιούχους, οι οποίοι είχαν αποχωρήσει και έπαιρναν σύνταξη μέχρι 12/5/2016. Με τον επανυπολογισμό το ποσό της σύνταξης και των επιδομάτων (π.χ. οικογενειακά, ή επίδομα εξομάλυνσης για συντάξεις Δημοσίου), που υπερβαίνει τη νέα σύνταξη, θα μπει «στο κουτάκι» της προσωπικής διαφοράς. Αυτές οι διαφορές δεν θεωρούνται πλέον από αυτό το νόμο ως τμήμα της σύνταξης, αλλά δαπάνη, που θα μειώνεται ανάλογα με τα μέτρα περικοπών που θα ζητά ο κόφτης. Από την πρώτη κοστολόγηση που έχουν κάνει οι αρμόδιες δημοσιονομικές υπηρεσίες, οι μειώσεις των καταβαλλόμενων συντάξεων από την κατάργηση των προσωπικών διαφορών, που θα προκύψουν για τους συνταξιούχους του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, θα είναι κατά μέσο όρο 27%, αλλά θα φτάνουν μέχρι και 45%, ενώ για τους συνταξιούχους του ΙΚΑ θα είναι κατά μέσο όρο 20%, αλλά θα φτάνουν μέχρι και 42%.
2. Κατάργηση των προσωπικών διαφορών σε δόσεις. Από την κυβέρνηση εξετάζεται το ενδεχόμενο και εκλιπαρεί τους δανειστές να το δεχτούν, αντί της ολοκληρωτικής κατάργησης από 1-1-2-19 των προσωπικών διαφορών στις καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις, να αφαιρείται το 1/3 τους κατ’ έτος από τα μέσα του 2018, ή από το 2019 και μετά μέχρι την οριστική κατάργησή τους. Στην περίπτωση, όμως, που απαιτηθούν από τους δανειστές μεγαλύτερες περικοπές, τότε οι ετήσιες δόσεις περικοπής της προσωπικής διαφοράς να μπορεί να περιοριστούν σε δυο αντί για τρεις.
3. Εφαρμογή του δείκτη αναπροσαρμογής μισθών για τις νέες κύριες συντάξεις, που θα αρχίσει να απονέμει ο ΕΦΚΑ σε όσους υπέβαλαν αίτηση από 13/5/2016 και μετά. Ο δείκτης αναπροσαρμογής μισθών θα βγει από τη Στατιστική Αρχή με μια ειδική μεθοδολογία. Είναι ένας νέου τύπου κόφτης, που θα μειώνει αυτόματα ή θα διατηρεί παγωμένους τους μισθούς των εργαζομένων, που θα θεωρούνται συντάξιμες αποδοχές, για τον υπολογισμό των νέων κύριων και επικουρικών συντάξεων.

Ο νέος αυτός τρόπος μείωσης των συντάξεων προβλέπεται στο νόμο Κατρούγκαλου (ν.4387/2016) και θα λειτουργήσει σύντομα με την έκδοση των σχετικών εγκυκλίων από το υπουργείο Εργασίας. Ο δείκτης θα μετράει την εξέλιξη των μισθών κάθε χρόνο με βάση το μέσο όρο της μεταβολής των αποδοχών των εργαζομένων στο σύνολο της οικονομίας από το 2002 και μετά.

Εάν δηλαδή ένας εργαζόμενος είχε αύξηση από την επιχείρησή του κατά 3% το 2005 και κατά 2% το 2006, αλλά στο σύνολό της οικονομίας οι μισθοί είχαν μικρότερη αύξηση (π.χ. 1%), τότε οι αποδοχές για τα συγκεκριμένα έτη θα αναπροσαρμοστούν με τα ποσοστά του δείκτη μισθών για το σύνολο της οικονομίας. Ο τελικός μέσος όρος των συντάξιμων αποδοχών, που θα ληφθούν υπόψη για να υπολογιστούν οι κύριες και επικουρικές συντάξεις, δεν θα προκύπτει από τις αποδοχές, που πραγματικά είχαν οι εργαζόμενοι, αλλά από αυτές, που θα αναπροσαρμόζονται με τα ποσοστά εξέλιξης των μισθών στο σύνολο της οικονομίας. Με αυτό τον τρόπο, οδηγούν σε νέες μειώσεις τις συντάξεις της πλειοψηφίας όσων βγήκαν στην σύνταξη μετά τις 12/5/2016, των λεγόμενων δηλαδή νέων συνταξιούχων, αλλά και των παλιών, εφόσον η κυβέρνηση δεχτεί – και όπως φαίνεται θα δεχτεί -την απαίτηση των δανειστών για την πλήρη εξομοίωση τους με τους νέους συνταξιούχους.

Οι συνταξιούχοι οδηγούνται στον κοινωνικό καιάδα.

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις και οι δανειστές με τις μειώσεις των συντάξεων από το 2010, που άρχισαν να εφαρμόζονται στη χώρα μας τα μνημόνια της άγριας λιτότητας, έχουν ήδη αφαιρέσει μέχρι σήμερα από τα εισοδήματα των συνταξιούχων συνολικά περίπου 43 δις ευρώ, που μαζί με τις νέες μειώσεις συντάξεων, οι οποίες προβλέπονται μέχρι το 2019, θα υπερβούν συνολικά τα 50 δις ευρώ.

Επιπλέον «κούρεμα» 30% στις καταβαλλόμενες συντάξεις θα φέρουν οι «ευέλικτες» συμβάσεις εργασίας με τα μειωμένα ωράρια (κάτω των 20 ωρών την εβδομάδα) και τους αντίστοιχα μειωμένους μισθούς (των 200,400 ή και 500 ευρώ), οι οποίες με βάση τις απαιτήσεις των δανειστών στη δεύτερη αξιολόγηση, που η κυβέρνηση με τις ευλογίες της ΝΔ τελικά θα αποδεχτεί, θα επεκταθούν ακόμα περισσότερο, παρότι σήμερα το ποσοστό των συμβάσεων μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης έχει ήδη φτάσει στο 60% στις νέες προσλήψεις.

Η συνεχιζόμενη λεηλασία των εισοδημάτων των συνταξιούχων οδηγεί σε οικονομική – κοινωνική εξαθλίωση και φτωχοποίηση όχι μόνο τους ίδιους αλλά και τις οικογένειές τους, εάν πάρουμε υπόψη ότι περισσότερο από το 50% των λαϊκών νοικοκυριών της χώρας μας επιβιώνουν χάρη στις συντάξεις των ηλικιωμένων μελών τους, λόγω της δραματικής μείωσης των μισθών και της πρωτοφανώς υψηλής ανεργίας, που προκάλεσαν τα μνημόνια της καταστροφής και της υποτέλειας.

Παλλαϊκή Αντίσταση και μέτωπο ανατροπής ΤΩΡΑ, πριν να είναι αργά.

Οι συνταξιούχοι δεν πρέπει να επαναπαυτούν ούτε να παγιδευτούν στις άνευ ουσίας πρωθυπουργικές δεσμεύσεις. Πρέπει να συνεχίσουν τους μαζικούς και ενωτικούς αγώνες τους, που το 2016 κορυφώθηκαν με τη μαζικότατη και μαχητική πανελλαδική συγκέντρωσή τους στις 15 του περασμένου Δεκέμβρη. Για την απόκρουση της προωθούμενης από τους δανειστές και την κυβέρνηση νέας ασφαλιστικής κατεδάφισης και για την αντιμνημονιακή ανατροπή, που είναι πλέον προϋπόθεση για την ίδια την επιβίωση των ίδιων και των παιδιών τους.

Η ένταση της επίθεσης, που δέχονται οι συνταξιούχοι και οι ασφαλισμένοι είναι πρωτοφανής. Από μόνοι τους δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Η διατήρηση και αναβάθμιση της ενότητάς τους, χωρίς ανόητα καπελώματα  και ταπεινωτικά ξεπουλήματα, και ο αγωνιστικός συντονισμός τους με τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που έχουν να αντιπαλέψουν την προωθούμενη νέα εργασιακή κατεδάφιση, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες και επιστήμονες, που οδηγούνται στην καταστροφή από την εξοντωτική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και των φόρων τους, και τους αγρότες, που ήδη είναι στους δρόμους για τα δικά τους προβλήματα, είναι ζητήματα άμεσης προτεραιότητας για την ίδια την επιβίωσή τους.

Οι ανυπότακτες αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις μπορούν και πρέπει να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση, πριν σαρωθούν όλες οι ασφαλιστικές και εργασιακές κατακτήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος εδώ και 150 χρόνια.

Ο καλλίτερος τρόπος για να δώσουν μία νέα ώθηση και έμπνευση στους λαϊκούς αγώνες για την απόκρουση των νέων μνημονιακών μέτρων και την αντιμνημονιακή ανατροπή είναι να εγκαταλείψουν τις άγονες και καταστροφικές εμφύλιες αντιπαραθέσεις μεταξύ τους και να συγκροτήσουν ένα ισχυρό πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό μέτωπο στη βάση κοινού αντιμνημονιακού προοδευτικού προγράμματος.

Αλλιώς, όσες από αυτές τις δυνάμεις εμποδίσουν ή δεν θα συμμετέχουν σε αυτή την ενωτική ανατρεπτική και ελπιδοφόρα προσπάθεια όχι μόνο θα βλέπουν τους μνημονιακούς οδοστρωτήρες να περνούν, αλλά και θα έχουν να λογοδοτήσουν σε όλο το λαό και κυρίως στις νέες γενιές της εργατικής τάξης, γιατί δεν έκαναν, αυτό που έπρεπε, όταν έπρεπε, όπως έπρεπε και πριν να είναι ΑΡΓΑ, προκειμένου να μην περάσει ο νέος μνημονιακός αντιασφαλιστικός και αντεργατικός Αρμαγεδδών.