Στις εκλογές της 21/5 /2023 , όσοι υποστηρίξαμε την αντιμνημονιακή στάση του πρώτου εξαμήνου του 2015 και έμπρακτα το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα δεχτήκαμε μια νέα ήττα .Αυτό τεκμαίρεται από τα επίδικα που τεχνηέντως τέθηκαν από την Νέα Δημοκρατία και το μιντιακό σύστημα – που αφορούσαν εκείνη την περίοδο -και καταφανώς από το εκλογικό αποτέλεσμα. Φυσικά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε αποποιηθεί από το καλοκαίρι του 2015 την αρχική μνημονιακή του στάση, εγκατέλειψε την ριζοσπαστική αριστερή πολιτική και προσχώρησε στην πτέρυγα των μνημονιακών κομμάτων, αφήνοντας αυτή την περίοδο «ορφανή». Ωστόσο δέχτηκε και εξ αυτού του λόγου πλήγματα παρά την μετέπειτα θεαματική ενσωμάτωσή της στον σχεδιασμό του κατεστημένου.
Από το 2015 κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Την μνημονιακή λαίλαπα ακολούθησε η πρωτοφανής περιπέτεια της πανδημίας, η κρίση στις γεωπολιτικές σχέσεις με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία και οι δραματικές επιπτώσεις τους στα λαϊκά στρώματα κυρίως με τον πληθωρισμό και την ακρίβεια.
Η κατάσταση αυτή μετά από τόσα χρόνια αλλεπάλληλων κρίσεων και διαψεύσεων, χωρίς ένα υπαρκτό – με πολιτικούς όρους- εναλλακτικό σχέδιο δημιούργησε μια νέα τάση. Διαμόρφωσε μια κοινωνία απογοητευμένη, ταλαιπωρημένη, ηττοπαθή με περιορισμένες προσδοκίες,ανεκτική στον αυταρχισμό ,έτοιμη να συμβιβαστεί με τα ελάχιστα που έδινε η κυβέρνηση ως αντιστάθμισμα στην τεράστια κερδοσκοπία των οικονομικά ισχυρών. Αυτό λοιπόν αποτυπώθηκε στις κάλπες .Προφανώς μετά τις επερχόμενες εκλογές απαιτείται αναλυτική και σε βάθος εξέταση των αιτιών της ήττας της αριστεράς,διότι αυτή είναι συνολική και δεν τροποποιείται με την καλύτερη εκλογική επίδοση του ΚΚΕ. Χρειάζεται επίσης και η συγκρότηση πολιτικών και προγραμματικών θέσεων πάνω στις νέες διχοτομήσεις που διαμορφώνει η νέα κατάσταση.
Μπροστά στις επόμενες εκλογές ο καθένας μας θα κάνει τις επιλογές του και είναι αναφαίρετο δικαίωμά του. Δεν ισχυρίζομαι ότι υπάρχει η άριστη επιλογή διότι η αριστερά διατηρείται κατακερματισμένη.
Όμως στις παρούσες συνθήκες εκτιμώ ότι η ψήφος στο ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για την ρήξη μπορεί να καταστεί η πλέον χρήσιμη, όσον αφορά την αποδυνάμωση σε βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας η πιο ουσιαστική όσον αφορά την πολιτική παρέμβαση μέσα στην επόμενη βουλή και την εκπροσώπηση των κινημάτων, η πιο αποτελεσματική όσον αφορά την αναγκαία μετεκλογική ανασύνθεση και κοινή δράση της αριστεράς μπροστά στην ανελέητη επίθεση που θα δεχτεί ο κόσμος της εργασίας.
Το ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για την ρήξη είναι το τμήμα εκείνο της αριστεράς που χτυπήθηκε ανελέητα από το μιντιακό και οικονομικό κατεστημένο σε αντίθεση με την αβρότητα – επιεικής χαραχτηρισμός – με την οποία αντιμετωπίστηκε το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις.
Είναι ο χώρος που λόγω του πλουραλιστικού χαρακτήρα του,της ανοιχτής σχέσης του με τα κινήματα,της ενωτικής χωρίς σεχταρισμούς πρακτικής του, της προγραμματικής και πολιτικής ριζοσπαστικοποίησής του, μπορεί να παίξει έναν σημαντικό ρόλο στην ανασυγκρότηση και ενωτική δράση της αριστεράς. Όσοι ισχυρίζονται ή προσδοκούν ότι αυτόν τον ρόλο μπορεί να τον παίξει το ΚΚΕ ή άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς θα έλεγα μακάρι να ήταν αλήθεια,όμως η ίδια η στάση αυτών των δυνάμεων, διαψεύδει αυτούς τους ισχυρισμούς.Την κοινή δράση την ακυρώνουν με τον σεχταρισμό.Την πολιτική ενότητας,δυστυχώς, την αντιλαμβάνονται με κατά μόνας συνεργασίες με την αποδοχή της δικής τους μονολιθικής σκέψης, και μέσα από τις γραμμές τους. Αυτό όμως είναι προσχώρηση δεν είναι πολιτική κοινής δράσης και συνεργασιών.
Κατά συνέπεια ΑΥΤΗ η αριστερά που εκπροσωπεί το Ψηφοδέλτιο του ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη ρήξη πρέπει να είναι στην επόμενη βουλή. Για να μείνει αναμμένη η σπίθα και ζωντανή η ελπίδα για μια νέα ριζοσπαστική αριστερά πιο κινηματική, μαζική και ενωτική ικανή να ενισχύσει τους αγώνες της επόμενης περιόδου.
ΑΛΕΚΟΣ ΚΑΛΥΒΗΣ