Τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, πάνω από 600.000 νέοι έφυγαν στο εξωτερικό, αναζητώντας αξιοπρεπή ζωή. Ανάμεσα στα «θύματα» της κρίσης κι εγώ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στις γειτονιές της Τούμπας, στη Θεσσαλονίκη. Όμως αυτοί που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα, δε διαμόρφωσαν τις συνθήκες που θα με κρατήσουν στην πόλη μου, γιατί εφαρμόζουν τις πολιτικές που τους επιβάλουν, χωρίς να έρχονται σε καμιά ρήξη.

Κάθε φορά που αναπολώ ή επιστρέφω στη Θεσσαλονίκη,  μια μελαγχολία με κυριεύει. Δεν είναι μόνο ο αποχωρισμός, είναι κυρίως η έλλειψη ενός οράματος που δημιουργεί αυτό το συναίσθημα.
Γιατί η Θεσσαλονίκη είναι πρωταγωνίστρια σε ποσοστά ανεργίας στους νέους, που δουλεύουν για λιγότερα από 700 ευρώ, ανασφάλιστοι οι περισσότεροι, χωρίς ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Με ηχορύπανση, κυκλοφοριακό χάος, έλλειψη πρασίνου, χώρων αθλητισμού και πολιτισμού, με συνεχή άνοδο στη λίστα των  πόλεων με το μεγαλύτερο ποσοστό μόλυνσης του αέρα, με τις τιμές των ενοικίων στα ύψη εξαιτίας των Airbnb. Ακόμη και ο τουρισμός στην πόλη αργοσβήνει.

Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται ένα νέο όραμα για τις γειτονιές της, ενταγμένο σε μια συνολική πολιτική αλλαγής του οικονομικού μοντέλου, που ενισχύει τους πλούσιους και αδιαφορεί για τους πολλούς, ώστε να μπορέσουμε να σταματήσουμε την ερημοποίησή της.Να φέρουμε και πάλι γέλια και φωνές στις γειτονιές.

Γκότσης Πέτρος
Υποψήφιος Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης
ΜέΡΑ 25-Συμμαχία για τη Ρήξη