Της Δέσποινας Σπανού

Και τα δύο μεγάλα κόμματα ακολουθούν τακτική Μαυρογιαλούρου. Τάζουμε τα πάντα, παρουσιάζουμε μια ιδανική εικόνα και ένα φιλεργατικό προσωπείο, δηλώνουμε ότι τώρα οι συνθήκες επιτρέπουν να κάνουμε όσα δεν κάναμε όταν κυβερνήσαμε και μοιράζουμε αφειδώς υποσχέσεις. Άλλωστε, όπως λέει ο λαός «το τάξιμο δεν γκρεμίζει σπίτι, το δόσιμο γκρεμίζει».

Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης δήλωσε την Πρωτομαγιά, ότι είναι με τους εργαζόμενους και υποσχέθηκε για την επόμενη τετραετία.

l Μείωση της ανεργίας κάτω από το 8% το 2027, ενώ τον Φεβρουάριο του 2023 οι άνεργοι ήταν σύμφωνα με επίσημα στοιχεία 1.074.573!

l  Αύξηση του κατώτατου μισθού στα 950 € και του μέσου μισθού στα 1.500 €. Ο κατώτατος μισθός έφθασε τα 780 € μόλις πριν 3 μήνες και διαμορφώθηκε καθαρά στα 670 €, ενώ η αύξηση του κόστους ζωής έχει ξεπεράσει το 30%, ο δε μέσος μισθός είναι 1.176 € και έχει μειωθεί κατά 7,4% σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ!

l  Αύξηση των συντάξεων κατά 3-4% όταν η μία στις τρεις συντάξεις είναι κάτω από 500 €. Η αύξηση που δόθηκε πριν 3 μήνες ήταν η πρώτη μετά από 13 χρόνια συνεχών μειώσεων, από την οποία εξαιρέθηκαν πάνω από 1 εκατ. συνταξιούχοι με βάση το ν. Κατρούγκαλου του ΣΥΡΙΖΑ, που ο πρωθυπουργός είχε δεσμευθεί προεκλογικά ότι θα τον καταργήσει και τελικά τον διατήρησε!

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο πρόγραμμα που παρουσίασε, προσπάθησε να ξεπεράσει τον Κ. Μητσοτάκη σε υποσχέσεις. Συγκεκριμένα υποσχέθηκε:

l  Αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 € στον ιδιωτικό τομέα και αύξηση 10% στον δημόσιο τομέα. Το 2019 στην λήξη της κυβερνητικής του θητείας και ενώ είχε πανηγυρίσει ότι μας έβγαλε από τα μνημόνια, ο κατώτατος μισθός ήταν 650 € και οι τριετίες παγωμένες.

l Επαναφορά συλλογικών συμβάσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ  όμως καθ’ όλη την διακυβέρνησή του εφάρμοσε το ν. Βρούτση (Ν.Δ.) με βάση τον οποίον ο κατώτατος μισθός αποφασίζεται από την κυβέρνηση και όχι κατόπιν διαπραγματεύσεων μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων!

l  Αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας αξίας μέχρι 300.000 € μέχρι την αντικατάσταση του πτωχευτικού νόμου της Ν.Δ. και θέσπισης μόνιμων μέτρων προστασίας της πρώτης κατοικίας. Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ όμως που περιόρισε την όποια προστασία, που παρείχε ο ν. Κατσέλη, ψήφισε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, ψήφισε τη δυνατότητα μεταβίβασης δανείων σε funds και μάλιστα στο 6-10% της αξίας τους, ψήφισε νόμο με τον οποίο κατέστησε ιδιώνυμο αδίκημα την παρεμπόδιση πλειστηριασμών, δηλαδή την έκφραση αλληλεγγύης σε όσους χάνουν τα σπίτια τους και με βάση αυτόν, εκατοντάδες αγωνιστές διώκονται δικαστικά και μόνο σε 2 χρόνια (2017-2019) έκανε 25.000 πλειστηριασμούς! Τώρα τους καταγγέλλει και εξαγγέλλει «πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης». Ποιός μπορεί να πιστέψει μετά από όλα αυτά;

l  Επαναφορά της 13^ης σύνταξης μέχρι 500 € και ποσοστιαία για τα ανώτερα κλιμάκια και αύξηση 7,5% για το 2023 σε όλους τους συνταξιούχους ανεξαρτήτως ύπαρξης προσωπικής διαφοράς. Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ όμως που ψήφισε το ν. Κατρούγκαλου, με βάση τον οποίον, οι νέες συντάξεις μειώνονται και η προσωπική διαφορά προβλέφθηκε για να παγώσουν τις παλιές συντάξεις. Ποιός μπορεί να πιστέψει ότι θα ανατραπεί κάτι, που ψηφίστηκε από τους ίδιους;

l Προστασία και ενίσχυση του ΕΣΥ. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως συνέχισε τις ιδιωτικοποιήσεις στην Υγεία, δεν έκανε προσλήψεις προσωπικού, έκλεισε περιφερειακά νοσοκομεία και επί της διακυβερνήσεώς του έγινε μαζική μετανάστευση γιατρών στο Εξωτερικό, που συνεχίστηκε επί Ν.Δ., η οποία προχώρησε στη καθαρή ιδιωτικοποίηση της Υγείας. Ποιός μπορεί να πιστέψει τώρα ότι θα ενισχυθεί η Δημόσια Υγεία και από τους δύο;

Είναι χαρακτηριστικό όμως ότι και οι δύο υπόσχονται, με την προϋπόθεση της αυστηρής τήρησης των δημοσιονομικών κανόνων. Επειδή όμως ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, να αναφέρουμε ποιοι είναι αυτοί.

l Η δυνατότητα αποπληρωμής του Δημοσίου χρέους και των τοκοχρεωλυσίων και εξασφάλισης πρωτογενών πλεονασμάτων. Είναι δυνατό να επιτευχθεί αυτό παράλληλα με ικανοποίηση λαϊκών αναγκών; ΟΧΙ.

Το Δημόσιο χρέος πλησιάζει τα 400 δις, ενώ βόμβα αποτελούν και οι κρατικές εγγυήσεις σε επιχειρήσεις, φυσικά πρόσωπα και τράπεζες, που τον Μάρτη πλησίασαν τα 30 δις. Το Δημόσιο χρέος εκτινάχτηκε στα 394,55 δις από 388,34 που ήταν το Δεκέμβριο του 2021, αυξημένο κατά 6,2 δις! Η Ελλάδα υποχρεούται να καλύψει σε μια τριετία (2022, 2023, 2024) σε τοκοχρεωλύσια 54 δις (18 δις το χρόνο). Το κανονικό έλλειμμα (με χρεωλύσια) είναι -2,3%, ενώ έπρεπε να έχουμε πλεόνασμα 2,2%! Οι κατευθύνσεις όμως της Ε.Ε. είναι σαφείς, αυστηρή τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και των δημοσιονομικών κανόνων.

Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ υπόσχονται ότι θα φέρουν ως κυβέρνηση την ανώτερη επενδυτική βαθμίδα. Όμως ο αμερικανικός οίκος Moody’s δήλωσε ότι γι’ αυτό απαιτείται μιά σειρά μεταρρυθμίσεων, όπως: α) συνέχιση των «επενδύσεων» τύπου Ελληνικού, β) περαιτέρω μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, στο ασφαλιστικό και όπου αλλού κριθεί αναγκαίο, γ) δημοσιονομική εξυγίανση, που σημαίνει ένταση των πολιτικών τύπου «κουπόνια» με κύριο στόχο την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και δ) συνέχιση της προκλητικής πολιτικής υπέρ των τραπεζών, που σημαίνει περισσότερα κόκκινα δάνεια, πλειστηριασμοί, εξώσεις, φτώχεια!

Αυστηρά λοιπόν δημοσιονομικά πλαίσια και παροχές στο λαό, είναι έννοιες εκ διαμέτρου αντίθετες. Οι προεκλογικές υποσχέσεις είναι ψεύτικες. Αυστηρή τήρηση νέων δεσμεύσεων, σημαίνει νέα μέτρα. Ο Ελληνικός λαός όμως έχει ματώσει πολύ τα τελευταία 13 χρόνια. Φτώχεια και μετανάστευση. Η συνέχιση αυτών των πολιτικών, σημαίνει εξόντωση. Υπάρχει όμως ελπίδα και δυνατότητα για αλλαγή, με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής, που θα ανοίξει τον δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον.

Αυτό θα κριθεί στις προσεχείς εκλογές. Γιατί μπορούν τα πράγματα να είναι αλλιώς.

Δέσποινα Σπανού είναι πρώην Αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Στέλεχος της ΛΑΕ – ΑΑ