Ήταν στο πρώτο μνημόνιο που ακούστηκε από επίσημα χείλη ότι “είμαστε η χαμένη γενιά”. Μια γενιά που γαλουχήθηκε στους φοιτητικούς αγώνες της προηγούμενης δεκαετίας, ξαφνικά της ζητήθηκε να πάψει να ονειρεύεται.

Αποδεχθηκαμε την θυσία, αλλά σκεφτήκαμε παράλληλα να αγωνιστούμε για να σωθούν οι επόμενες γενιές. Από τότε βέβαια οι θυσίες δεν έχουν σταματημό.

Παλέψαμε όμως για να γίνει η Αριστερά κυβέρνηση και με πίστη στις ιδέες μας και τα ιδανικά μας ελπίζαμε και προσπαθήσαμε να αλλάξει η πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα που είχε οδηγήσει σε φτωχοποίηση την χώρα μας. Ήρθε το δημοψήφισμα, ήρθε η μεγαλειώδης νίκη του ΟΧΙ, ένα ΟΧΙ του λαού όμως που μετεξελίχθηκε από τον Σύριζα σε “ναι σε όλα” και που οδήγησε στην πολιτική διάλυση της Αριστεράς. Η Λαϊκή Ενότητα ήταν το αποτέλεσμα της κοινής συμπόρευσης πολλών βουλευτών και αγωνιστών εντός και εκτός κοινοβουλευτικού ταμπλό. Οι αγώνες συνεχίστηκαν πλέον στους δρόμους μαζί και με την υπόλοιπη εξωκοινοβουλευτική αριστερά.

Η πολιτική και τα έργα που ακολούθησε η κυβέρνηση Σύριζα άνοιξαν τον δρόμο στην ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, η οποία καταπάτησε πλέον κάθε δικαίωμα, ακόμη κι αυτό της ελεύθερης διαδήλωσης, αφήνοντας την αστυνομία ανεξέλεγκτη εντός και
εκτός πανεπιστημίων να χτυπά φοιτητές και να καταστέλλει κάθε αντίδραση. Συνάνθρωποί μας μένουν χωρίς σπίτι, προς πλήρη ικανοποίηση των ξένων funds και των επιταγών της νέας νεοφιλελεύθερης εποχής. Μια δημόσια υγεία με εξουθενωμένο προσωπικό και τεράστια κενά στο οργανικό
δυναμικό. Πολιτισμός και Παιδεία σε διαρκή δοκιμασία, με την κυβέρνηση να τους έχει εξαπολύσει έναν ανελέητο πόλεμο. Και μια δικαιοσύνη σχεδόν ανύπαρκτη, με βιαστές και παιδοβιαστές να κυκλοφορούν ελεύθεροι
ενώ γυναίκες κακοποιημένες δέχονται απειλές από τους κακοποιητές τους
χρησιμοποιώντας τα παιδιά τους(νόμος Τσιάρα). Την ίδια στιγμή που οι
γυναικοκτονίες πλέον είναι δεκάδες κάθε έτος. Ακρίβεια, ανεργία, ιδιωτικοποιήσεις, επέλαση του ξένου κεφαλαίου, φτωχοποίηση του εγχώριου κεφαλαίου, καταστροφή των βουνών, των δασών, του αιγιαλού.
Μια χώρα που ενώ πενθεί για όσους χάθηκαν στα Τέμπη, ο πρωθυπουργός της να λέει ότι θυσιάστηκαν!

Πρέπει να τους σταματήσουμε! Πρέπει αυτή η χώρα να σταματήσει να είναι στο “πάμε κι όπου βγει” αλλά στο “πάμε μαζί”! Μαζί στις μάχες, μαζί στις ανατροπές!

Για τους λόγους αυτούς και για πολλούς ακόμα αποφάσισα κι εγώ να συμπορευτώ μαζί με αξιόλογους ανθρώπους που δεν σταμάτησαν να αγωνίζονται! Θα συμμετάσχω κι εγώ στο ψηφοδέλτιο του Μέρα25 Συμμαχία
για την ρήξη στην Β3 Αθήνας(Άγιος Δημήτριος, Βύρωνας, Δάφνη- Υμηττός ,
Ταύρος, Καισαριανή, Ζωγράφου, Μοσχάτο,  Καλλιθέα, Νεα Σμύρνη , Φάληρο,
Άλιμος, Ελληνικό Αργυρούπολη, Ηλιούπολη, Γλυφάδα).

Με μεγάλη τιμή λοιπόν, πάμε μαζί!

Βαλέντη Ιφιγένεια Υποψήφια στην Β3 Αθήνας με το ΜέΡΑ25 Συμμαχία για την ρήξη