Ο πράσινος καπιταλισμός είναι το τέλος της οικολογίας

Είναι κάπου μέσα στη δεκαετία του 70 όταν σχεδιάζεται η εγκατάσταση του πρώτου πυρηνικού εργοστασίου της χώρας στα όρια του Δήμου Καρύστου. Τα σχέδια αυτά ξεσηκώνουν ένα τεράστιο λαϊκό κίνημα αντίδρασης το οποίο τελικά επιτυγχάνει την ακύρωση της προγραμματισμένης εγκατάστασης και φυτεύει στο μυαλό της κοινωνίας, για πρώτη φορά, την ιδέα της εκμετάλλευσης του ανέμου για την παραγωγή ενέργειας. Το σύνθημα είναι δεν θέλουμε πυρηνικά, θέλουμε πράσινη ενέργεια.

Έτσι φτάνουμε στα τέλη της δεκαετίας του 80 οπότε και στην περιοχή εγκαθίστανται τα πρώτα αιολικά πάρκα τα οποία η φορτισμένη με τις ιστορικές μνήμες τοπική κοινωνία δέχεται με ευχαρίστησή θέτοντας μόνο τον όρο της χωροταξίας. Καθώς το επενδυτικό ενδιαφέρον όλο και αυξάνεται η ανάγκη για χωροθέτηση των έργων ΑΠΕ γίνεται κατανοητή απ΄ όλους και μετά από θεσμικές πιέσεις το ελληνικό κράτος νομοθετεί, πρώτα το 2005 και εν συνεχεία το 2009 ένα “χωροταξικό”.

Το “χωροταξικό” εκείνο επί της ουσίας θεσμοθετεί τα ακόλουθα:

• Δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός χωροταξικός ή άλλος περιορισμός στην εγκατασταση ΒΑΠΕ
• Δεν είναι συμβατό με την έννοια της αειφορίας και της προστασίας καμίας άλλης οικονομικής δραστηριότητας που υπάρχει στην περιοχή εγκατάστασης.
• Αφαιρεί από την τοπική αυτοδιοίκηση τη δυνατότητα έγκρισης ή μη της εγκατάστασης και περιορίζει τον ρόλο της στο επίπεδο έκφρασης συμβουλευτικής γνώμης
• Δε λαμβάνει καμία μέριμνα για τα συνοδά έργα, δρόμους, γραμμές μεταφοράς ενέργειας κλπ.
• Σπάει το ανταποδοτικό τέλος του 3% σε κομμάτια και το 1/3 το επιστρέφει στους “επενδυτές” μέσω του ταμείου πράσινης ανάπτυξης.
• Κατακρεουργεί περιοχές ενταγμένες στο δίκτυο NATURA 2000

Ερχόμενοι λοιπόν στο 2023 η περιοχή της Νοτίου Ευβοίας , αυτή στην οποία οι κάτοικοι διατράνωναν την πίστη τους στην ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, να βρίσκονται μπροστά σε ένα κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό έγκλημα προς όφελος αποκλειστικά και μόνο, σχεδόν, των περιβόητων “επενδυτών της πράσινης ανάπτυξης”.

Ήδη έχουν εγκατασταθεί περισσότερες από 470 ανεμογεννήτριες (το 42% του συνολικού αριθμού που έχουν εγκατασταθεί στη χώρα), παντελώς άναρχα, δίχως κανένα περιορισμό και ο αριθμός αυτός διαρκώς αυξάνει.

Εναέριες γραμμές μεταφοράς υψηλής και μέσης τάσης έχουν κυριολεκτικά ζώσει την περιοχή και προκαλούν επαναλαμβανόμενες δασικές και αστικές πυρκαγιες.

Παραγωγικές δραστηριότητες του πρωτογενούς τομέα (κτηνοτροφία, μελισσοκομία), παραδοσιακα εγκατεστημένες στην περιοχή, δέχονται τεράστια πίεση και τομείς όπως ο τουρισμός έχουν να αντιμετωπίσουν τη βάναυση καταστροφή και εκβιομηχάνιση του τόπου.

Την ίδια στιγμή μάλιστα, οι κάτοικοι στερούνται του δικαιώματος εγκατάστασης διασυνδεδεμένων με το σύστημα μικρών μονάδων, όπως φωτοβολταϊκά στέγης, καθώς οι γραμμές μεταφοράς δεσμεύονται για χάρη των “επενδυτων” ΒΑΠΕ.

Η εκλογή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 συνοδεύτηκε από την υπόσχεση αναθεώρησης του χωροταξικού και φυσικά αθετηθηκε. Η εκ νέου υπόσχεση αναθεώρησης του χωροταξικού πλέον δεν είναι αρκετή. Η ζημία που έχουν επιφέρει οι ΒΑΠΕ σε όλη τη χώρα, αλλά κυρίως στην περιοχή της Νοτίου Ευβοίας είναι τεράστια και δυστυχώς ανεπανόρθωτη!

Η μοναδική ρεαλιστική δέσμευση πρέπει να είναι η άμεση ματαίωση όλων των “επενδυτικών σχεδιών” για νέες εγκαταστάσεις και το τέλος της καταστροφής που προξενούν οι ΒΑΠΕ.

Πολύ σωστά λοιπόν παρατηρεί ο σύντροφος Βαρουφάκης ότι ο καπιταλισμός ουδόλως ενδιαφέρεται για το περιβάλλον και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και οι “επενδύσεις” του στο τομέα αυτό αποτελούν το ΤΕΛΟΣ της οικολογίας.

ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ!

Παπαλυμπέρης Ισίδωρος

Υποψήφιος βουλευτης ΜΕΡΑ 25 – ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ Νομού Ευβοίας