Το «ποίημα» του ΟΧΙ στη Γερμανία για τις γερμανικές αποζημιώσεις.

Νίκου Γεωργακάκη

Τις μέρες αυτές, είχαμε την επίσκεψη του Γερμανού καγκελάριου Σολτς στην Ελλάδα. Όπως αναμενόταν, η κυβέρνηση έδωσε βάρος στο επικοινωνιακό πεδίο, στο να φανεί δηλαδή αλλαγή στάσης του Βερολίνου απέναντι στην Τουρκία και υπέρ των ελληνικών θέσεων.
Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε βεβαίως και στις Γερμανικές αποζημιώσεις που διεκδικεί η Ελλάδα, με τρόπο όμως υποκριτικό, για εσωτερική κατανάλωση, επειδή έπρεπε εθιμοτυπικά να ειπωθεί και όχι από ειλικρινή πρόθεση και πίστη να πιέσει για αυτό.
Απλά απάγγειλε το ελληνικό αίτημα σαν ένα ποίημα σε σχολική γιορτή.
Όμως, όπως φαίνεται από τα διάφορα δημοσιεύματα, η ατζέντα είχε και άλλα πιο σοβαρά θέματα Γερμανικού ενδιαφέροντος βεβαίως..
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Όλαφ Σολτς κατέθεσε στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη μία πρόταση για αναβάθμιση των αρμάτων μάχης, κυρίως των τεθωρακισμένων Leopard, καθώς και την αγορά νέας τεχνολογίας τανκς. Το πακέτο των Γερμανικών προτάσεων περιλάμβανε και τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών που διαθέτει το Πολεμικό μας Ναυτικό.
Το συνολικό κόστος των προτάσεων του Γερμανού καγκελάριου υπολογίζεται από 2 μέχρι 4 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η στάση του πρωθυπουργού μας, επιβεβαίωσε κατά τη γνώμη μου, πόσο δουλοπρεπείς είναι οι κυβερνήσεις μας και επομένως ανίκανες να προωθήσουν τα ελληνικά συμφέροντα
Να επισημάνουμε εδώ πως η Γερμανία, όπως και η Γαλλία και οι ΗΠΑ, δεν έχουν κανένα δισταγμό να δίνουν ανέξοδες υποσχέσεις ενόσω προσδοκούν σημαντικά οικονομικά οφέλη από τις δοσοληψίες με Ελλάδα (πχ για τα εξοπλιστικά).
Επομένως, πίσω από την όλη επικοινωνιακή διάσταση της επίσκεψης , υπήρχε και η σαφής οικονομική διάσταση.
Οι προαναφερόμενες ξένες κυβερνήσεις καλά κάνουν, από την πλευρά τους και προωθούν τα συμφέροντά τους .Το ζήτημα όμως είναι τι κάνουμε εμείς. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, ενώ έχουμε ανοικτά θέματα σε εκκρεμότητα με τη Γερμανία, τι κάνουν οι κυβερνήσεις μας, μαζί και η σημερινή, για αυτά;
Είναι γνωστά τα αιτήματα της Ελλάδας που ανέδειξε ιδιαίτερα με σθένος ο αγωνιστής πατριώτης Μανόλης Γλέζος. Αυτά όμως έμειναν ανεκπλήρωτα μέχρι το θάνατό του και παραμένουν άλυτα ως σήμερα.
Αναφερόμαστε, τόσο στο αναγκαστικό κατοχικό δάνειο το οποίο οφείλει να αποπληρώσει η Γερμανία, όσο όμως και στις Γερμανικές αποζημιώσεις για τις καταστροφές που μας προκάλεσε στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτά είναι δύο ανοικτά θέματα που όχι μόνο δεν πρέπει να ξεχαστούν αλλά η διεκδίκησή τους πρέπει να αναβαθμιστεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις και το λαό μας.
Αυτά τα αιτήματα μας είναι τόσο σημαντικά που όλες οι κυβερνήσεις μας έστω εθιμοτυπικά, αναγκάζονται να τα ψελλίσουν σε παρόμοιες δημόσιες εμφανίσεις, όμως κατά κανόνα δεν πολυσκοτίζονται για την επίτευξή τους και οι όποιες κατά καιρό δηλώσεις γίνονται από τις κυβερνήσεις, είναι μόνο «για τα μάτια του κόσμου» όπως λέει ο λαός μας.
Οι πρωθυπουργοί, εν γένει, δεν έχουν πάρει στα σοβαρά το θέμα, και υπολογίζοντας την αρνητική θέση της Γερμανικής πλευράς αποφεύγουν να πιέσουν επίμονα..

Το καθήκον επομένως της διεκδίκησης και πίεσης πρέπει να περάσει κυρίως στα χέρια του ίδιου του λαού, που οφείλει με συστηματικό και εντεινόμενο βαθμό να επιδιώξει, και με τη πίεσή του βεβαίως να αναγκάσει και τις κυβερνήσεις σε πιο δυναμική στάση.

Αν και τα αιτήματα αυτά, θεωρητικά οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν τα έχουν απεμπολήσει, στην πράξη δεν κάνουν σημαντικές κινήσεις, δεν παίρνουν πρωτοβουλίες για ικανοποίησή τους.

Όμως, αν και οι κυβερνήσεις έχουν ρίξει σε γενικές γραμμές τους τόνους στην απαίτηση για αυτά, ακολουθώντας μια μόνιμα δουλοπρεπή στάση, ο ίδιος ο λαός και οι Αριστερές δυνάμεις έχουν καθήκον να αναδείξουν τα αιτήματά μας, προωθώντας πάνω από όλα μια δυναμική παρέμβαση Για παράδειγμα, η απειλή αμφισβήτησης συμφωνιών αγοράς αρμάτων μάχης φρεγατών κλπ θεωρώ πως είναι πρόσφορο μέτρο για πίεση. Ας μην ξεχνάμε πως την σήμερον ημέρα, «υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια».

Το κύριο πρόβλημα της χώρας όπως επισημάναμε παραπάνω, είναι η δουλοπρέπεια μας και αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο με τη αφύπνιση του λαού και ανάδειξη πραγματικά προοδευτικών αριστερών κυβερνήσεων
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ απογοήτευσε το λαό με τις κωλοτούμπες του, δεν σημαίνει πως τέλειωσε η ελληνική ιστορία. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι τη νίκη μιας πραγματικής Αριστεράς.

Στην κατεύθυνση πίεσης για το θέμα αυτό, είναι αναγκαία και η διεθνής προβολή του αιτήματός μας ενώ έχει τη χρησιμότητα του και η εσωτερική συζήτηση στο κοινοβούλιο σε συνέδρια και όπου αλλού με στόχο να δυναμώσει η διάθεση για διεκδίκηση. Τέτοιες πρωτοβουλίες θα στείλουν θεωρώ μήνυμα και προς τις Γερμανικές αρχές.
Κοντολογής, στο βαθμό που δεν εισακουγόμαστε από τη Γερμανική πλευρά, θα πρέπει να σκεφθούμε και άλλες μεθόδους και τρόπους.
Αποκαλύπτοντας, πως η Γερμανία δεν ήταν μόνο το 1940 εχθρική αλλά σε σταθερή βάση, να πιέσουμε για μείωση των οικονομικών σχέσεων των στρατιωτικών κλπ.
Ενισχυτική θα ήταν μια εκ νέου συζήτηση στη Βουλή ενώ θα έπρεπε να μελετηθεί ακόμη και διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το θέμα αυτό, για την επίτευξη του στόχου. Κάθε σχετική πρωτοβουλία είναι χρήσιμη.
Βεβαίως πέρα από τις προσωπικές μου σκέψεις το θέμα πρέπει να απασχολήσει συλλογικά και να περάσουμε από τη συζήτηση στη δράση.

Δεν είναι δυνατό μια ζωή να μας αγνοούν και να μας αδικούν.
Πρέπει και η σημερινή γενιά να πει ένα ΟΧΙ στην απαράδεκτη συμπεριφορά των γερμανικών κυβερνήσεων που πέρα του δικού τους συμφέροντος δεν νοιάζονται για τους άλλους.
Η μόνιμα ωφελιμιστική στάση της Γερμανίας παρουσιάζεται και πρόσφατα, όπου χωρίς καμιά συνεννόηση με άλλες χώρες, ούτε με Βρυξέλλες αποφασίζει πρόγραμμα € 200 δια με στόχο την ελάφρυνση της τιμής του φυσικού αερίου στη Γερμανία. Πρόγραμμα επιπλέον των μέτρων στήριξης ύψους 95 δις, ύψους που έχει προκαλέσει την μήνη της Ιταλίας, Γαλλίας αλλά και άλλων χωρών. Χαρακτηριστική είναι και η δήλωση του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν που ήταν ιδιαίτερα αιχμηρός και σχολίασε τη στάση της Γερμανίας σαν την αρχή του κανιβαλισμού στην ΕΕ.