Πολιτική απόφαση της πανελλαδικής συνδιάσκεψης της

ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

1. Οι διεθνείς εξελίξεις, εν μέσω παγκόσμιας υγειονομικής, οικονομικής, κλιματικής κρίσης χαρακτηρίζονται από την όξυνση και της γεωπολιτικής, ενεργειακής και επισιτιστικής κρίσης και από την απειλή οικονομικής ύφεσης και στασιμοπληθωρισμού. Ο κόσμος που ξέραμε, αλλάζει. Η αστάθεια, η ρευστότητα, η αλλαγή γεωπολιτικών συσχετισμών, η όξυνση ανταγωνισμών και η αύξηση κινδύνων για νέους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς ενισχύεται.
2. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αντίθετα η κρίση σοβεί οκτώ χρόνια με πλήρη ευθύνη των ΗΠΑ και της ΕΕ που στήριξαν το φασιστικό πραξικόπημα του Μαϊντάν και οδηγήθηκε σε μία απότομη κλιμάκωση λόγω α) της επιλογής της ουκρανικής ηγεσίας κάτω από την καθοδήγηση των ηγετικών κλιμακίων στις ΗΠΑ να καταστρατηγήσουν τις συμφωνίες του Μινσκ και να επιδιώξουν μία στρατιωτική κλιμάκωση στην Ανατολική Ουκρανία εναντίον των ρωσόφωνων πληθυσμών β) της επιλογής της Ουκρανικής ηγεσίας να θέσει στην άμεση ημερήσια διάταξη το ενδεχόμενο ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και γ) της επιδίωξης των ΗΠΑ να αποσταθεροποιήσουν τις οικονομικές σχέσεις των ευρωπαίων συμμάχων τους με την Ρωσία, κυρίως στο πεδίο της ενέργειας, με την σταδιακή υποκατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου από αμερικανικό σχιστολιθικό αέριο.
3. Πέρα από την αυτονόητη αποδοκιμασία της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης, η βασική ευθύνη για τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία αφορά στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό, ο οποίος θέλει να επιβάλλει την κυριαρχία του με διαλυτικές επιπτώσεις για όσους δεν συμβαδίζουν πλήρως με τα γεωπολιτικά και οικονομικά του συμφέροντα. Για πρώτη φορά μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Ένωσης και την εμπέδωση του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος και της ηγεμονίας των ΗΠΑ, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός συναντά τόσα εμπόδια στην απρόσκοπτη πολιτικοστρατιωτική κυριαρχία του και στην διασφάλιση του διεθνούς συστήματος κεφαλαιακών και ενεργειακών ροών υπό την ηγεμονία του. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ΗΠΑ επιχειρούν προληπτικά να οριοθετήσουν την Κίνα σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και πολιτικοστρατιωτικά τη Ρωσία.
4. Η εξέλιξη του πολέμου αναδεικνύει την διατήρηση της μεγάλης ισχύος των ΗΠΑ, αλλά και ότι, οι βασικές συμμαχίες που έχουν αρθρωθεί υπό την ηγεμονία τους δεν αμφισβητούνται. Οι αστικές τάξεις της ΕΕ, στο όνομα της μακροπρόθεσμης σταθερότητας του νεοφιλελεύθερου πλανητικού υποδείγματος που οργανώνεται υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, εντάχθηκαν πρόθυμα σε μία πολιτική επιβολής κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, η οποία σε άμεσο χρόνο δημιουργεί σημαντικά προβλήματα, πλήττει τα άμεσα συμφέροντά τους, ενισχύει τα ενδεχόμενα κοινωνικών συγκρούσεων και δεν εξυπηρετεί παρά τα συμφέροντα των ΗΠΑ, οι οποίες κερδίζουν από μία εξέλιξη ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ από τις ίδιες. Φυσικά, το άμεσο τίμημα πληρώνεται από τους λαούς, οι οποίοι έχουν να αντιμετωπίσουν την εκτόξευση των τιμών των καταναλωτικών αγαθών, αλλά και την εκτεταμένη ενεργειακή φτώχεια, η οποία θα ενταθεί τον επικείμενο χειμώνα.
5. Σε διεθνές επίπεδο, τα τελευταία χρόνια κυρίαρχη τάση είναι οι συντηρητικές μετατοπίσεις στον πολιτικό συσχετισμό, αλλά και στα λαϊκά στρώματα. Παρότι έχουν ξεσπάσει πολλές και μεγάλες κινητοποιήσεις, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν ρήγματα ή να εκπροσωπηθούν πολιτικά, πολύ περισσότερο να τροποποιήσουν αποφασιστικά τους συσχετισμούς. Ευθύνες βαραίνουν και τις δυνάμεις της αριστεράς, που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις αναγκαιότητες και συνεχίζουν την πολιτική του κατακερματισμού και της απομάκρυνσης από τις εργαζόμενες τάξεις. Το παράδειγμα της Ιταλίας, όπου η λαϊκή δυσαρέσκεια καναλιζάρεται σε νεοφασιστικές αντιλήψεις, που συνδυάζονται με αμιγώς συστημικές πολιτικές θέσεις, σε ευθυγράμμιση με την νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση, είναι ενδεικτικό. Ωστόσο, υπάρχουν και οι σημαντικές εξαιρέσεις των εξελίξεων στη Λατινική Αμερική, αλλά και στη Γαλλία, από τις οποίες πρέπει να αντληθούν συμπεράσματα για τη στρατηγική του λαϊκού κινήματος και της αριστεράς. Το επόμενο διάστημα, η μεγάλη πίεση στα λαϊκά στρώματα θα συνεχίσει να εντείνεται από την εκτόξευση του πληθωρισμού και τη ραγδαία μείωση στην αγοραστική τους δύναμη, αλλά και από την ενεργειακή κρίση. Οι συνθήκες αυτές θα ενισχύσουν τα ενδεχόμενα ξεσπάσματος νέων κοινωνικών αγώνων. Ωστόσο, για να πετύχουν οι αγώνες αυτοί πολιτικά αποτελέσματα, χρειάζεται προετοιμασία και ανασυγκρότηση των όρων παρέμβασης της αριστεράς, αφού, η εμπειρία των προηγούμενων χρόνων έχει δείξει ότι, εάν δεν συγκροτούνται εναλλακτικές πολιτικές στρατηγικές, η πολιτική του κεφαλαίου σταθεροποιείται, παρά τις αλλεπάλληλες κρίσεις.
6. Στη χώρα μας, ο λαός και η νεολαία καλούνται και πάλι να πληρώσουν το μάρμαρο της επιθετικής, νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Η κυβέρνηση της ΝΔ ήρθε μετά από μια δεκαετία σκληρής λιτότητας, αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και εκθεμελίωσης κάθε λαϊκού και δημοκρατικού δικαιώματος, να συνεχίσει και να βαθύνει την τροχιά που χάραξαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Αξιοποίησε την πανδημία και τα μέτρα περιορισμού, προκειμένου να επιβάλει μια σειρά πολιτικές σε όλα τα επίπεδα: συμπίεση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, περιορισμός του δικαιώματος στην απεργία και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, με αποκορύφωμα τον νόμο Χατζηδάκη. Επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης του δημόσιου χώρου και του φυσικού περιβάλλοντος με σωρεία αντιπεριβαλλοντικών ρυθμίσεων. Περιορισμός της προστασίας της λαϊκής κατοικίας, ολοκλήρωση της μεταβίβασης των κόκκινων δανείων στα ληστρικά funds, επέκταση πλειστηριασμών και εξώσεων. Όξυνση της καταστολής και του αυταρχισμού, περιορισμός και αμφισβήτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, με αποκορύφωμα τον νόμο για την κατάργηση των διαδηλώσεων. που παραδίδουν το περιβάλλον βορρά στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Συνεχείς προσπάθειες αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην παιδεία, με την επαναφορά των διαγραφών φοιτητών, την θεσμοθέτηση της Ελάχιστης Βάσεις Εισαγωγής που πετάει δεκάδες χιλιάδες μαθητές εκτός πανεπιστημίων, πανεπιστημιακή αστυνομία κ.α.. Θωράκιση του πολιτικού συστήματος, με μια σειρά αυταρχικών ρυθμίσεων όπως η αλλαγή του εκλογικού νόμου, η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου στην αυτοδιοίκηση κ.ο.κ.. Η πολιτική της ΝΔ, της τυφλής εφαρμογής του νεοφιλελεύθερου δόγματος, οδήγησε στην πλήρη αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας, με τα υψηλότερα ποσοστά θυμάτων ανά εκ. πληθυσμού, αλλά και την υψηλότερη υπερβάλλουσα θνησιμότητα.
7. Σήμερα, που οι εργαζόμενοι και η νεολαία έρχονται αντιμέτωποι με την εκτόξευση του πληθωρισμού και της ακρίβειας, αλλά και την ενεργειακή φτώχεια, η ΝΔ εξακολουθεί να εφαρμόζει μια πολιτική που δεν μπορεί και δεν θέλει να ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα, με πενιχρές επιδοτήσεις που δεν λύνουν τα προβλήματα και ταυτόχρονα συντηρούν την κερδοφορία των μεγάλων ομίλων του τομέα της ενέργειας. Η πολιτική αυτή είναι καταστροφική για την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, αλλά και δεν αντιμετωπίζει τα συσσωρευμένα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Η διεθνής τάση αύξησης των επιτοκίων για την ανάσχεση των πληθωριστικών πιέσεων αυξάνει ακόμα περισσότερο το δημόσιο χρέος, καθιστώντας πολύ πιθανή την άσκηση πιέσεων για νέα περιοριστικά μέτρα, όπως και αν αυτά ονομαστούν (μνημόνια, προγράμματα προσαρμογής κλπ).
8. Παράλληλα, η κυβέρνηση της ΝΔ υλοποιεί μία επικίνδυνη πολιτική ενεργητικής εμπλοκής στο ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία, συνέχεια της ολοένα και μεγαλύτερης πρόσδεσης στη στρατηγική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που υλοποιήθηκε ήδη από την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα λαμβάνει ακόμα ευρύτερες διαστάσεις. H πρόσδεση στο άρμα των ΗΠΑ, που επιχειρείται να δικαιολογηθεί λόγω του τούρκικου αναθεωρητισμού, εμπλέκει τους εργαζόμενους και τη νεολαία σε επικίνδυνα παιχνίδια, τόσο με την ένταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και την αλόγιστη κούρσα εξοπλισμών, όσο και με την υποστήριξη του πιο επιθετικού ιμπεριαλιστικού πόλου. Αυτή η πολιτική επιβαρύνει και τον ελληνικό λαό, τόσο λόγω του τυχοδιωκτισμού της, όσο και λόγω των επιπτώσεων που έχει η πολιτική των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, η οποία οξύνει ακόμα περισσότερο την ενεργειακή φτώχεια και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε επισιτιστικές κρίσεις.
9. Στα πλαίσια της πολιτικής συνολικότερης θωράκισης των συμφερόντων του κεφαλαίου, η ΝΔ του Μητσοτάκη οικοδόμησε και ενίσχυσε εμφανείς και αφανείς μηχανισμούς, με στόχο τον ασφυκτικό έλεγχο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Η τεράστια, δυσώδης υπόθεση των παρακολουθήσεων και των υποκλοπών, αναδεικνύει ότι η κυβέρνηση έδωσε νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά στον ήδη διαμορφωμένο από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και τις ξένες μυστικές υπηρεσίες εκτεταμένο μηχανισμό παρακολουθήσεων, επιδιώκοντας με αυτό τον τρόπο να ελέγξει τις πολιτικές εξελίξεις, αλλά και να δρομολογήσει επιχειρηματικές συμφωνίες, στην κατεύθυνση που επιθυμεί η ίδια και οι ολιγάρχες καπιταλιστές που την στηρίζουν. Η προσπάθεια προκλητικής, πλήρους συγκάλυψης του σκανδάλου, είναι μία ακόμα πρόκληση.
10. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της ΝΔ ξέσπασαν κοινωνικοί αγώνες ενάντια σε πλευρές της πολιτικής της. Μαζικοί κλαδικοί αγώνες με μεγάλη διάρκεια, που επέβαλαν κλαδικά αιτήματα, όπως ο αγώνας των εργαζομένων στην Cosco και στην Efood. Αλλά και ευρύτεροι αγώνες, με πιο εμβληματικό το κίνημα της νεολαίας που πέτυχε σημαντικές νίκες,  όπως ήταν η αναχαίτιση της πολιτικής της ΝΔ στην εκπαίδευση, η μη εφαρμογή του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη και η μη εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, αλλά και, το κυριότερο, η αδρανοποίηση στην πράξη του νόμου για την απαγόρευση των διαδηλώσεων. Επίσης ενωτικοί και μαχητικοί εργατικοί αγώνες σε ορισμένους κλάδους του ιδιωτικού τομέα (e-food, COSCO, ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ κλπ).  Ωστόσο,  οι αγώνες αυτοί ήταν αποσπασματικοί, δεν έχουν επιδείξει ιδιαίτερη αντοχή, συνέχεια και διάρκεια, ήταν αναντίστοιχοι στην κυβερνητική επιθετικότητα και δεν κατόρθωσαν να αποτυπώσουν αποτελέσματα στο πολιτικό σκηνικό.
11. Απέναντι στην λαϊκή δυσαρέσκεια που οξύνεται, χωρίς ωστόσο να μπορεί να βρει πολιτική έκφραση, αλλά και για την προληπτική θωράκισή της απέναντι στα ενδεχόμενα κοινωνικών αντιστάσεων που μπορεί να δημιουργήσει η πολιτική της τον επόμενο χειμώνα, η ΝΔ ενεργοποιεί επαναλαμβανόμενα τη στρατηγική της έντασης, εντείνει την καταστολή και τον αυταρχισμό, επιχειρεί να δώσει τον πολιτικό τόνο του Νόμος και Τάξη και της συντριβής όσων αγωνίζονται. Η δυνατότητα της ΝΔ να επιβάλει τη βασική στρατηγική του κεφαλαίου, η στήριξή της από το σύνολο της αστικής τάξης και των μηχανισμών της, ο γρήγορος περιορισμός της φθοράς που υπέστη από την υπόθεση των υποκλοπών, είναι δείκτης ότι χωρίς συγκροτημένη κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση, χωρίς ενισχυμένο κοινωνικό κίνημα, η ηγεμονία της ΝΔ και της πολιτικής στρατηγικής που εκφράζει, με τη στήριξη όλων των τμημάτων και μηχανισμών του κεφαλαίου, θα είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί.
12. Το ΠΑΣΟΚ είναι συνυπεύθυνο για όλη τη μνημονιακή πολιτική και δεν προβάλλει καμία εναλλακτική πολιτική αντιμετώπισης των λαϊκών προβλημάτων. Όπως άλλωστε όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα έχει ασπασθεί πλήρως τις νεοφιλελεύθερες επιταγές. Είναι ενδεικτικό ότι ψήφισε ακόμα και τις αντιδραστικές αλλαγές κατάργησης συνταγματικών δικαιωμάτων, πέφτοντας τώρα και το ίδιο θύμα της εφαρμογής τους.
13. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν θέλει να αμφισβητήσει την κυβερνητική πολιτική, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια και έτσι να διατηρείται η ηγεμονία της ΝΔ στο πολιτικό σκηνικό. Έχει ολοκληρώσει την νεοφιλελεύθερη προσαρμογή του, ενώ, κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας έθεσε τις βάσεις για μια σειρά πολιτικών που σήμερα εφαρμόζει η ΝΔ, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δημιουργήσει ρεύμα κυβερνητικής αλλαγής. Η εκλογική στόχευσή του στο κέντρο, αλλά και η προσπάθεια του να γίνει αρεστός σε κυρίαρχα οικονομικά, αλλά και ιμπεριαλιστικά κέντρα, τον αποτρέπουν από το να καλέσει σε λαϊκές κινητοποιήσεις ακόμα και για το ζήτημα των υποκλοπών. Ωστόσο, παρά τον χαρακτήρα της πολιτικής του και παρά την έλλειψη συγκροτημένων, οργανικών σχέσεων με τις λαϊκές τάξεις, μπορεί να εγκλωβίσει λαϊκά στρώματα στη λογική του μικρότερου κακού.
14. Το επόμενο διάστημα, το λαϊκό κίνημα και οι δυνάμεις της αριστεράς θα πρέπει να δώσουν σκληρές μάχες απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης και για την υπεράσπιση του λαού. Ως ΛΑΕ-Ανυπότακτη Αριστερά θεωρούμε ότι τα κρίσιμα μέτωπα παρέμβασης απαιτούν διαρκές κάλεσμα σε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς για κοινή δράση στα μέτωπα και στο μαζικό κίνημα και ιδίως για:

• την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια για αυξήσεις σε μισθούς – συντάξεις,
• το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων,
• την υπεράσπιση της λαϊκής κατοικίας από κατασχέσεις πλειστηριασμούς και εξώσεις,
• την αναβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας,
• την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ενάντια στην όξυνση της καταστολής και την περαιτέρω αυταρχική θωράκιση
• την στήριξη στους αγώνες της νεολαίας
• τα ζητήματα υπεράσπισης του περιβάλλοντος απέναντι στην αδηφάγα στρατηγική «ανάπτυξης» του κεφαλαίου.
• την ανάδειξη του προσφυγικού / μεταναστευτικού και την αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική
• την αντίθεση στον πόλεμο, την εμπλοκή της Ελλάδας στις κυρώσεις και την πρόσδεση της χώρας στην ιμπεριαλιστική στρατηγική ΝΑΤΟ – ΕΕ και την ανάπτυξη αντιπολεμικού, αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος.

15. Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που δημιουργεί η πολιτική του κεφαλαίου και η στάση των βασικών κομμάτων, σημαντικές ευθύνες για τις αδυναμίες του λαϊκού κινήματος φέρουν και εκείνες οι δυνάμεις της αριστεράς (ΚΚΕ, ΜΕΡΑ 25), αλλά και της ριζοσπαστικής αριστεράς, που παρά την θετική συμβολή τους στην ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων, δεν συνέβαλαν στη διαμόρφωση ενός ευρύτατου αγωνιστικού μπλοκ κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, αλλά επιμένουν σε μια κατάσταση πολυδιάσπασης, εσωστρέφειας, άρνησης κατάκτησης νικών στο σήμερα και προβολής ενός μεταβατικού προγράμματος που θα συνδέει τους αγώνες του σήμερα με την προοπτική ευρύτερων ρήξεων.
16. Για να δώσουμε τις μάχες που έρχονται από καλύτερες θέσεις, είναι αναγκαία η υπέρβαση του κατακερματισμού και της αδράνειας, η διαμόρφωση ενός πολιτικού χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς, με ανοιχτό, πλατύ χαρακτήρα, που θα έχει αφενός ενιαιομετωπική αντίληψη και αφ’ ετέρου πολιτικό και προγραμματικό λόγο με δυνατότητες μαζικής απεύθυνσης. Επιμένουμε λοιπόν στην αναγκαιότητα συγκρότησης πολιτικού υποκειμένου με μετωπικό χαρακτήρα, μεταξύ των δυνάμεων (οργανώσεων και ανένταχτου δυναμικού) που έχουν εμπλακεί στις διεργασίες της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης, στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος που θα απαντά στα βασικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα, συνδέοντάς τα με ευρύτερες ρήξεις και τον σοσιαλιστικό ορίζοντα. Η συγκρότηση της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης αποτέλεσε θετική εξέλιξη.
17. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται το προγραμματικό πλαίσιο που έχει καταθέσει η Λαϊκή Ενότητα – Ανυπότακτη Αριστερά. Βασικά στοιχεία ενός τέτοιου μεταβατικού προγράμματος είναι:
18. Η μάχη ενάντια στην ακρίβεια με ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα ανεργίας. Επιβολή διατίμησης και ανώτατου πλαφόν στις τιμές προϊόντων που καλύπτουν βασικές κοινωνικές ανάγκες και τη διατροφή των λαϊκών στρωμάτων. Δραστική μείωση των ληστρικών έμμεσων φόρων. Κατάργηση των χρηματιστηρίων ενέργειας, της ρήτρας αναπροσαρμογής και του ειδικού φόρου κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας. Σταμάτημα αποκοπών συνδέσεων ηλεκτρικού ρεύματος, νερού και internet σε φτωχά υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά και επανασύνδεσή τους. Επιβολή ενοικιοστασίου. Σταμάτημα κατασχέσεων, πλειστηριασμών, εξώσεων σε λαϊκές κατοικίες.
19. Η Κατάργηση της λιτότητας και των αντιεργατικών-αντισυνδικαλιστικών νόμων. Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη – Επαναλειτουργία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας. Αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, Κατάργηση των ελαστικών και επισφαλών μορφών εργασίας,

• Η Αναβάθμιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, των συντάξεων και της πρόνοιας: Επαναφορά του δημόσιου – καθολικού – αναδιανεμητικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης.

1. Η διαγραφή των χρεών των λαϊκών νοικοκυριών και η νομοθέτηση ακατάσχετου της πρώτης κατοικίας.
2. Η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου δημόσιου συστήματος υγείας και πρόνοιας για άμεση, δωρεάν, καθολική και ισότιμη πρόσβαση όλων σε υπηρεσίες υψηλού επιπέδου.
3. Η έμπρακτη κατοχύρωση δημόσιας, δωρεάν παιδείας χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.

• Η υπεράσπιση, κατοχύρωση και αναβάθμιση των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Να ξηλωθούν οι παρακρατικοί μηχανισμοί που επιτρέπουν στην κυβερνητική ΕΥΠ να λειτουργεί ως κράτος εν κράτει. Κατάργηση τρομονόμων και ιδιώνυμων αυταρχικών νομοθετικών ρυθμίσεων. Απαγόρευση χρήσης χημικών σε λαϊκές κινητοποιήσεις. Διάλυση των ΜΑΤ και κατασταλτικών μηχανισμών, που δρουν ενάντια στους λαϊκούς αγώνες.
• Η προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος, του φυσικού πλούτου της χώρας, των ελεύθερων δημοσίων χώρων ενάντια στην κερδοσκοπική βουλιμία των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων

1. Ο Αγώνας ενάντια στο ρατσισμό, την ξενοφοβία, την ακροδεξιά και το φασισμό, που ενισχύεται από τις κυβερνητικές αντικοινωνικές πολιτικές.

1. Η πάλη ενάντια στην έμφυλη βία, το σεξισμό, τις γυναικοκτονίες, που αυξάνονται κάτω από την κυβερνητική αδιαφορία

1. Η ανάκτηση από το δημόσιο των ιδιωτικοποιημένων δημόσιων επιχειρήσεων και υποδομών στρατηγικής και κοινωνικής σημασίας.

• Η βαθειά διαγραφή του δημοσίου χρέους
• Η εθνικοποίηση των τραπεζών
• Ο παραγωγικός και οικολογικός μετασχηματισμός για μία κοινωνία και οικονομία, που θα βασίζεται στην κοινωνική δικαιοσύνη και στη δημοκρατία με επίκεντρο την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών. Με επικέντρωση στον πρωτογενή τομέα και στη μεταποίηση, με αύξηση των δημοσίων δαπανών, με σεβασμό και προστασία του περιβάλλοντος.

1. Η ανατροπή της όλο και μεγαλύτερης πρόσδεσης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Καμία συμμετοχή – καμία εμπλοκή της Ελλάδας στην πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία. Άρση της ελληνικής συμμετοχής στις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Kατάργηση όλων των συμφωνιών που εντείνουν την κούρσα των εξοπλισμών. Ξήλωμα των αμερικανικών βάσεων από τη χώρα μας. Έξοδος από το ΝΑΤΟ και αγώνας για μη επέκταση και διάλυση του. Εφαρμογή από την Ελλάδα μίας πολυδιάστατης φιλειρηνικής εξωτερικής πολιτικής ενεργητικής ουδετερότητας και ανάπτυξης ισότιμων διακρατικών σχέσεων, στη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος.

• Η Ανάπτυξη αντιπολεμικού κινήματος και κοινών δράσεων με τους λαούς της Τουρκίας, της Κύπρου, και όλους τους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Ανατροπή της πολιτικής του ανταγωνισμού Ελλάδας-Τουρκίας για διόγκωση των πολεμικών εξοπλισμών και εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων που οδηγεί σε τυχοδιωκτισμούς. Η αντιμετώπιση της επικίνδυνης επεκτατικής και αναθεωρητικής στρατηγικής του καθεστώτος Ερντογάν δεν μπορεί παρά να γίνει στη βάση του διεθνούς δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας, με σεβασμό των διεθνών συνθηκών.
• Η καλά σχεδιασμένη, συντεταγμένη και προετοιμασμένη έξοδος από την ευρωζώνη.
• Η ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη και ολοκληρωτική ΕΕ και η αποδέσμευση της Ελλάδας από αυτή

18. Σήμερα, λόγω των ηττών του λαϊκού κινήματος, ηττών κοινωνικών, πολιτικών, ιδεολογικών, αλλά και λόγω της μετατόπισης του πολιτικού λόγου προς τα δεξιά με την κυριαρχία της αντίληψης ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, κάποιοι από τους μεταβατικούς στόχους και ιδίως όσοι αναφέρονται στη σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, φαντάζουν μακρινοί ή/και αδύνατοι. Γι’ αυτό και κυρίαρχοι είναι οι άμεσοι στόχοι πάλης για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των εργαζομένων, της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων. Όμως, όπως συνέβη το 2010-2015, οι μεταβατικοί στόχοι αποτελούν την μόνη απάντηση όταν οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί, όπως και αν ονομάζονται (τρόικα, θεσμοί, εποπτεία, ΔΝΤ, ESM) δεν θα αποδεχθούν τις λαϊκές διεκδικήσεις και θα επιχειρήσουν να μας στραγγαλίσουν οικονομικά για να διασώσουν και να διαιωνίσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου και την ισχύ τους.
19. Η αμφισβήτηση των πολιτικών συσχετισμών απαιτεί διαρκές κάλεσμα ενότητας όλης της αριστεράς στο μαζικό κίνημα, αλλά και στους κοινωνικούς χώρους και στην αυτοδιοίκηση. Στο συνδικαλιστικό κίνημα, οι συσσωρευμένες ήττες που έχει υποστεί ο κόσμος της εργασίας λόγω της επέλασης της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, έχουν οδηγήσει σε σημαντική υποχώρηση και αποσυγκρότηση, ενώ η σωρεία ρυθμίσεων (νόμος Χατζηδάκη κ.α.) που πλήττουν τον πυρήνα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, συμπιέζουν ακόμα περισσότερο τις δυνατότητες συλλογικής οργάνωσης και αγώνα. Είναι επομένως απολύτως απαραίτητη η συγκέντρωση δυνάμεων για την αναχαίτιση της επίθεσης. Στην αυτοδιοίκηση, ο νόμος Βορίδη θα συμπιέσει σε τεράστιο βαθμό τις εκπροσωπήσεις της αριστεράς. Για να μπορέσουν να διατηρηθούν δυνατότητες εκπροσώπησης των λαϊκών συμφερόντων, είναι αναγκαία προϋπόθεση η πλατιά συμμαχία των παρατάξεων, κινήσεων και σχημάτων της αριστεράς, χωρίς αποκλεισμούς, πάνω στα υπαρκτά σημεία πολιτικής συμφωνίας που υφίστανται ήδη από σήμερα σε τοπικό επίπεδο.
20. Σε πολιτικό επίπεδο, σήμερα διακυβεύεται το εάν θα αναχαιτισθεί η δυνατότητα του κεφαλαίου να επιβάλει μία ευρεία και πιο μακροπρόθεσμη τροποποίηση του πολιτικού συσχετισμού, σε βάρος των λαϊκών μαζών. Βασικό στοιχείο που προσδιορίζει την πολιτική συγκυρία, είναι η συμπαγής υποστήριξη του κεφαλαίου και των μηχανισμών του σε μία πολιτική στρατηγική, η οποία σήμερα εκφράζεται από την κυβέρνηση της ΝΔ, με επίκεντρο την επέκταση της εκμετάλλευσης των λαϊκών στρωμάτων, την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, την αξιοποίηση και διανομή ευρύτατων πόρων για τη σταθεροποίηση του συνασπισμού εξουσίας, τον συνολικό αυταρχικό μετασχηματισμό για τη θωράκιση του συστήματος. Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αντιφάσεις μεταξύ των μερίδων της αστικής τάξης, καθιστά πολύ δυσκολότερη την έστω και έμμεση έκφραση πλευρών των λαϊκών συμφερόντων και αιτημάτων του λαϊκού κινήματος σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Την ίδια στιγμή, στον αντίποδα της ενότητας του αντιπάλου, βρίσκεται ο κατακερματισμός των δυνάμεων που επιδιώκουν να εκφράσουν πολιτικά τις λαϊκές τάξεις. Το ερώτημα για την επόμενη περίοδο είναι εάν θα καταστεί εφικτό πλευρές μιας ανταγωνιστικής στρατηγικής να γίνουν πιο άμεσα ορατές στο πολιτικό σκηνικό, τροφοδοτώντας και το λαϊκό κίνημα. Σε αντίθετη περίπτωση, ανοίγει ακόμα περισσότερο ο δρόμος για μια περαιτέρω αρνητική μεταβολή του συσχετισμού δύναμης. Από αυτήν τη σκοπιά η Λαϊκή Ενότητα- Ανυπότακτη Αριστερά αντιμετωπίζει το ζήτημα της παρέμβασης στη μάχη των εκλογών.
21. Σε μια τέτοια περίοδο, απαραίτητο στοιχείο είναι η κοινωνική και πολιτική ενότητα των εργαζόμενων τάξεων. Σε αυτά τα πλαίσια, οι δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αριστεράς θα όφειλαν να απευθύνουν κάλεσμα πλατιάς συνεργασίας και συστράτευσης. Ελλείψει τέτοιων πρωτοβουλιών, απαιτείται ένα άλμα για τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς. Όσες από τις δυνάμεις αυτές αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα της συσπείρωσης δυνάμεων, της μαζικής απεύθυνσης και τα χαρακτηριστικά της περιόδου, πρέπει να συγκροτήσουν ένα μπλοκ δυνάμεων, με συμφωνημένο κοινό πρόγραμμα, χωρίς αποκλεισμούς και κατασκευασμένους διαχωρισμούς που δεν αντιστοιχούν στα βασικά επίδικα της συγκυρίας και στα ερωτήματα των μαζών. Κορμός ενός τέτοιου προγράμματος θα πρέπει να είναι τα άμεσα ζητήματα επιβίωσης των λαϊκών τάξεων. Ένα τέτοιο πολιτικό μπλοκ, θα πρέπει να απευθυνθεί στην αριστερά (στην οποία βέβαια δεν εντάσσεται ο νεοφιλελευθεροποιημένος ΣΥΡΙΖΑ) στο σύνολό της, χωρίς εξαιρέσεις, για να δοθούν από κοινού και οι πολιτικές μάχες και να καταθέσει πρόταση εκλογικής συνεργασίας, στη βάση τέτοιων κεντρικών αξόνων και με πλήρη πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική αυτοτέλεια κάθε δύναμης. Τα διεθνή παραδείγματα δείχνουν ότι, όπου έγιναν προσπάθειες συσπείρωσης δυνάμεων και αντιμετώπισης των βασικών προβλημάτων του λαού, παρά τις αντιφάσεις τους, κατόρθωσαν να διεισδύσουν σε πλατιά τμήματα των λαϊκών μαζών. Αντίθετα, όπου η αριστερά ενέμεινε στη λογική του κατακερματισμού, είχε ως αποτέλεσμα την αποδιάρθρωση και την αδυναμία να συνεισφέρει αποτελεσματικά στο κοινωνικό κίνημα.
22. Ως Λαϊκή Ενότητα -Ανυπότακτη Αριστερά καλούμε σε συστράτευση όλους όσοι αντιλαμβάνονται την ανάγκη να διεκδικήσουμε κύριους και επείγοντες βασικούς άξονες για την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού, ακόμα και αν δεν αποδέχονται το σύνολο ενός κοινού προγράμματος, αλλά και των μεταβατικών στόχων. Γιατί το κύριο σήμερα είναι να ξαναποκτήσει ο λαός την πίστη του στους αγώνες και στη δύναμη του, να ξαναποκτήσει την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, ξέροντας ότι δίπλα του αγωνίζονται οι δυνάμεις της  αριστεράς εκείνης, που δεν υπέκυψε ποτέ στα κελεύσματα του νεοφιλελευθερισμού, που δεν υπέστειλε ποτέ τη σημαία για να κρατήσει καρέκλες και θώκους εξουσίας, που δεν διασπά το κίνημα για μικροκομματικές επιδιώξεις και που αταλάντευτα προσπαθεί να αλλάξει τους καταθλιπτικούς συσχετισμούς. Γιατί ο σοσιαλισμός δεν είναι ένα όραμα για το μέλλον, είναι η πυξίδα για τους αγώνες του σήμερα.