Δεν τιμά καθόλου την Αριστερά η πολυδιάσπασή της
Νίκου Γεωργακάκη
Προσφιλές θέμα μου, για το οποίο έχω αρθρογραφήσει επανειλημμένα και τονίσει σε ομιλίες μου, είναι η ενότητα της Αριστεράς, της Ριζοσπαστικής και αδιάφθορης Αριστεράς, αυτής που δεν πρόδωσε και δεν συμβιβάστηκε ποτέ για ιδιοτελείς λόγους
Έχοντας θητεύσει σαν οργανωμένο μέλος και στέλεχος στην Αριστερά, αρχής γενομένης από το ΚΚΕ και παρά τη σημερινή ένταξή μου στη ΛΑΕ, δεν υποβαθμίζω τα όποια άλλα σχήματα της Αριστεράς στην οποία όμως δεν εντάσσω όσους συμβιβάστηκαν.
Θεωρώ, σήμερα, μετά εμπειρία δεκαετιών, ότι η Αριστερά, διασπασμένη, δεν έχει τη δυνατότητα να συμβάλλει σε θετικές εξελίξεις και ότι η διάσπαση ζημιώνει και την ίδια την Αριστερά. Πιστεύω πως η κατάσταση δεν πρέπει να συνεχιστεί. Για να γίνω πιο σαφής, έως ότου υπάρξει και οργανωτική ενότητα, είναι αναγκαία με όλους τους τρόπους και μορφές η συντονισμένη δράση των πραγματικά αριστερών δυνάμεων.
Σίγουρα αν και είναι γνωστό το μπόι και η επιρροή κάθε δύναμης της Αριστεράς και δεν αμφισβητείται, από την άλλη δεν πρέπει να οδηγεί σε διαιρέσεις αλλά σε υπερβάσεις προς ενωτικές πρωτοβουλίες. Θεωρώ πως το ιστορικό υπόδειγμα του ΕΑΜ πρέπει να είναι πάντα ζωντανό ί ασφαλώς σε μια σύγχρονη εκδοχή.
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
Όπως βλέπουμε, οι δυνάμεις της συντήρησης και της αντίδρασης, για όποια σημαντική εξέλιξη και όποιο κρίσιμο θέμα προκύπτει, παρά τις διαφορές τους, αν και αυτές δεν ταυτίζονται, συντονίζονται. Το βλέπουμε στο Ουκρανικό, στην αντιμετώπιση των αιτημάτων των εργαζομένων κλπ.
Είναι παράλογο, κατά τη γνώμη μου, οι δυνάμεις της Αριστεράς να μην πράττουν ανάλογα.
Αν δεν μπορούν ακόμη σήμερα να ενωθούν οφείλουν τουλάχιστον να συνεννοηθούν και να συντονίσουν τα βήματά τους.
Αυτή την κοινή δράση την οφείλουν απέναντι στα μέλη της Αριστεράς, απέναντι στους πρωτοπόρους της Αριστεράς (πχ Γλέζος, Μπιτσάκης κλπ) γνωρίζουμε καλά πόσο πάσχισαν για την ενότητά της’.
Οφείλουμε να τιμούμε αυτά τα ηγετικά στελέχη της Αριστεράς που γνωρίζουμε πόσο ψηλά είχαν τον στόχο της ενότητας.
Προσωπικά δεν μπορώ να ερμηνεύσω το λόγο της εμμονής στη διάσπαση των δυνάμεων της Αριστεράς.
Διερωτώμαι: Eίναι στενομυαλιά, είναι αφέλεια, είναι μήπως ο μικροαστισμός των ηγεσιών, ειδικά όποιων ηγεσιών βάζουν φρένο στο στόχο αυτό; Δύσκολο να απαντήσει κανείς. Το αποτέλεσμα όμως είναι το γνωστό. Μια Αριστερά αδύνατη και επομένως αναποτελεσματική.
Έχοντας, λοιπόν, πλήρη επίγνωση των προβλημάτων της εργατικής τάξης, μισθωτών, συνταξιούχων, ανέργων και γενικά λαϊκών στρωμάτων, ο στόχος της ενωμένης η συντονισμένης δράσης είναι πρωτεύων.
Είναι δεδομένη στο σύστημα που ζούμε η εκμετάλλευση.
Ζήσαμε την πολιτική της λιτότητας τα προηγούμενα χρόνια, με την ιερή συμμαχία των δυνάμεων εξουσίας της χώρας μας με την Τρόϊκα που εκδηλώθηκε με πρωτοφανή βαρβαρότητα σε βάρος του τόπου και της κοινωνίας. Είναι γνωστή η πολυεπίπεδη κρίση και ιδιαίτερα σήμερα η ενεργειακή. Απέναντι σε αυτές δεν μπορούμε να σφυρίζουμε αδιάφορα. Δεν είναι λογικό να μένουμε με σταυρωμένα χέρια και να παρακολουθούμε απαθείς
Οφείλουμε να δράσουμε και ένα πεδίο δράσης είναι η προώθηση μιας ισχυρής Αριστεράς που θα δρα ενωτικά υπηρετώντας το λαό..
Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και οι υπηρέτες τους συντονίζονται και η κατάσταση εκμετάλλευσης έχει φτάσει στο Αμήν.
Επίσης είναι γνωστό πως η άρχουσα τάξη κάνει το κάθε τι για να έχει διαιρεμένο το κοινωνικό σώμα. Όμως τι κάνουμε εμείς ώστε πετυχαίνοντας την πολιτική ενότητα να συμβάλλουμε και στην κοινωνική ενότητα;
Η Αριστερά τι πράττει;
Έχει λογική, στις σημερινές συνθήκες, η Αριστερά, να δρα με ρυθμούς κατώτερους των περιστάσεων και το κυριότερο να μην συντονίζει τα βήματα της;
Είναι δυνατό να πείσουμε για την αναγκαιότητα ευρύτερων ενωτικών κινήσεων όταν στο εσωτερικό της αριστεράς υφίσταται τέτοια πολυδιάσπαση; Δεν είναι ντροπή να υφίσταται διχασμός μεταξύ μας;
Το πολιτικό λοιπόν ζήτημα είναι το επείγον. Το ζήτημα εξουσίας από αντινεοφιλελεύθερες και αριστερές δυνάμεις. Σε αυτό οφείλει να στοχεύει η Αριστερά με όλες της τις δυνάμεις και αυτό προϋποθέτει την ενότητα της ίδιας της Αριστεράς. Ενότητα που περιμένει ο αριστερός κόσμος και δεν πρέπει να τον διαψεύσουμε. Όλα τα άλλα θέματα, θέματα τακτικής και ειδικότερων στόχων, θα αντιμετωπιστούν με γόνιμο, ειλικρινή διάλογο