ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ;
Οι ελληνικές κυβερνήσεις, διαχρονικά, εναποθέτουν την εθνική και οικονομική ανεξαρτησία της χώρας μας στα χέρια – και τα συμφέροντα – των ξένων συμμάχων, επιτρόπων, προστατών, εγγυητών, εταίρων, φίλων, δανειστών, θεσμών ή όπως αλλιώς κατά καιρούς τους αποκαλούν, κατ’ ευφημισμόν βέβαια. Τα όποια αμφίβολλα ωφελήματα – με το αζημίωτο – αυτής της πολιτικής δεν εξουδετερώνουν τις καταστροφικές της συνέπειες, ενώ σε κάθε περίπτωση τα βάρη για το λαό είναι δυσβάστακτα και τα κουβαλά στην πλάτη του για αιώνες. Το ελληνικό κράτος μοιάζει σα να γεννήθηκε ανάπηρο και να χρειάζεται διαρκώς πατερίτσες για να πορευτεί. Όταν όμως το στήριγμα είναι μόνο από τη μία πλευρά, εν προκειμένω τη δεξιά, δε μπορεί να ισορροπήσει, σκοντάφτει διαρκώς και κινδυνεύει να πέσει και να χειροτερέψει την κατάστασή του. Ο μονομερής προσανατολισμός της χώρας μας προς τη Δύση, με τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και με την απόλυτη προσήλωση και υποταγή της στις επιταγές των αμερικανών και ευρωπαίων «αφεντικών» της, την έχει μετατρέψει σε αποικία χρέους, δεδομένο συνομιλητή, ορμητήριο στρατιωτικών επιχειρήσεων και στόχο μελλοντικών επιθέσεων.
Το «Ανήκομεν εις την Δύσιν», το έχουμε πληρώσει με ιστορικές ήττες και περιπέτειες, και συνεχίζουμε να το πληρώνουμε πολύ ακριβά με περιορισμούς, περιστολές δικαιωμάτων, λιτότητα, εξοπλιστικές δαπάνες. Ωστόσο, ο σημερινός πρωθυπουργός μας διαβεβαιώνει ότι «είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Και γι’ αυτό, το τελευταίο διάστημα, η κυβέρνησή του αυξάνει τις αμερικανικές βάσεις, αγοράζει καινούργια όπλα και στέλνει παλιά στην εμπόλεμη Ουκρανία, υπερθεματίζει με λόγια και έργα για τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, καλωσορίζει το υψηλού κόστους αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο, στηρίζει την επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς και εκφράζει ικανοποίηση για το νέο στρατηγικό, ψυχροπολεμικό δόγμα του για τη ρωσική «απειλή» και την κινεζική «πρόκληση», με ό,τι αυτά συνεπάγονται για το μέλλον της χώρας μας και της ανθρωπότητας. Όλα «για το καλό μας» και για την ασφάλειά μας, φυσικά! Μόνο που οι πρόσφατες εξελίξεις αποδεικνύουν, πόσο επικίνδυνο είναι το ΝΑΤΟ, πόσο επισφαλές είναι το οικοδόμημα της Ε.Ε, όταν μάλιστα εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα, και σε πόσο δυσχερή θέση βρίσκονται, η μία μετά την άλλη, ακόμα και οι πιο ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες, από την ενεργειακή ασφυξία που τους προκαλεί η εθελόδουλη αντιμετώπιση του ουκρανικού προβλήματος.
Από την άλλη πλευρά, Ρωσία και Κίνα δεν δείχνουν να επηρεάζονται αρνητικά από τις εξελίξεις και προχωρούν σε νέες επωφελείς μεταξύ τους συνεργασίες, ενώ η Ρωσία εξασφαλίζει μεγαλύτερες αγορές για το φυσικό της αέριο και αυξάνει τα κέρδη της από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Η αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS, όπου συμμετέχουν οι δύο αυτές χώρες μαζί με την Ινδία, τη Νότια Αφρική και τη Βραζιλία, που αντιπροσωπεύουν το 42% του παγκόσμιου πληθυσμού, ετοιμάζεται να επεκταθεί με τη συμμετοχή και άλλων χωρών, μεταξύ αυτών και της Τουρκίας.
Μέσα σε αυτό το κλίμα των ανταγωνισμών, των ανισοτήτων και της αναδυόμενης πολυπολικότητας, με τη χώρα μας ήδη εξαντλημένη από τα μνημόνια και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, οι ελληνορωσικές σχέσεις έχουν καταρρεύσει και συγκεκριμένα, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Ρώσος πρεσβευτής στην Ελλάδα Αντρέι Μασλόφ «Οι διμερείς μας σχέσεις έχουν καταστραφεί από τα τέλη Φεβρουαρίου. Δεν υφίστανται πλέον. Δεν υπάρχει συνεργασία, δεν υπάρχουν επαφές. Εν ολίγοις, όλη η δουλειά που είχε γίνει και τα αξιοσημείωτα επιτεύγματα που είχαν σημειωθεί κατά τη διάρκεια δεκαετιών μειώθηκαν στο τίποτα, κυριολεκτικά μέσα σε λίγες μέρες». Στο πλήγμα στις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων από το 2014, προστίθεται το πλήγμα στον τουρισμό. Η Ελλάδα υφίσταται ήδη και κινδυνεύει να υποστεί περαιτέρω δυσάρεστες συνέπειες, λόγω της υπερβάλλουσας προθυμίας της να συνταχθεί και αυτή τη φορά μονομερώς με τη Δύση, αντίθετα προς το συμφέρον και τις ανάγκες της, που επιβάλλουν διαφορετική στάση, χωρίς εμπλοκή σε συγκρούσεις, με προσήλωση στην ειρηνική διευθέτηση των διαφορών, με πρωτοβουλίες και ενέργειες, που θα την καθιστούν παράγοντα ειρήνης, ασφάλειας και συνεργασίας.
Οραματίζομαι μια Ελλάδα, που θα ασκεί ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική, οικονομική και ενεργειακή πολιτική, προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων του λαού της και μόνον. Αυτό το όραμα είδαμε να γίνεται εν μέρει και για λίγες μέρες πραγματικότητα από την αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στις 19/6/2015, όταν υπογράφηκε συμφωνία στρατηγικής σημασίας με την Ρωσία, με μεγάλα κέρδη για το ελληνικό δημόσιο, για την κατασκευή και διέλευση μέχρι το 2019 ενός αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου, τεράστιας μεταφορικής ικανότητας, που θα παρέκαμπτε την Ουκρανία και θα διερχόταν από την Ελλάδα, με προορισμό τις βαλκανικές χώρες και τις χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης. Η συμμετοχή της κάθε πλευράς στην ιδιοκτησία και διαχείριση του αγωγού αυτού (Greek stream) θα ήταν από 50%, ενώ η ρωσική πλευρά θα διευκόλυνε την ελληνική στη χρηματοδότηση της κατασκευής του, με εγγύηση τα έσοδα της λειτουργίας του. Ταυτόχρονα, συζητήθηκε με εκπροσώπους της νέας Τράπεζας των BRICS, με θετική από μέρους τους ανταπόκριση, η υποβολή αίτησης για συμμετοχή της Ελλάδας στην Τράπεζα αυτή.
Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς, πόσο σημαντικά θα ήταν τα οικονομικά και στρατηγικά οφέλη για τη χώρα μας, αν τότε τα συμφωνηθέντα γίνονταν πράξη. Όμως στη συνέχεια, η εφαρμογή του 3ου μνημονίου από την καινούργια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ματαίωσε σιωπηρά και τις δύο αυτές προοπτικές, που θα ενίσχυαν και αναβάθμιζαν την οικονομική, ενεργειακή, γεωπολιτική και διπλωματική θέση της Ελλάδας, όχι περνώντας την από τη «Δύση» στην «Ανατολή», αλλά δημιουργώντας και διατηρώντας ισότιμες σχέσεις φιλίας και συνεργασίας και με άλλες ισχυρές χώρες, σε όλο τον κόσμο, χωρίς να παραχωρήσει «γη και ύδωρ» σε αυτές. Μια τέτοια πολιτική, θα έδινε στη χώρα μας άλλες δυνατότητες και για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων και κινδύνων της τωρινής κρίσης.
Το γεγονός, ότι έστω και για λίγο υπήρξε αυτή η πραγματικότητα, διατηρεί την ελπίδα ζωντανή για το μέλλον, μιας και επιβεβαιώνει, ότι όλα μπορούν να συμβούν, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση, που να στηρίζεται στη βούληση και τη δύναμη του κυρίαρχου λαού.-
ΕΛΕΝΗ Ι. ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ
Συν/χος δικηγόρος