Απαγόρευση αμβλώσεων στις Η.Π.Α..
Βαρβαρότητα, υποκρισία αλλά και πολιτικές σκοπιμότητες

Της Δέσποινας Σπανού

Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στις Η.Π.Α. δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν αναμενόμενη μετά την μεθόδευση που έγινε στο Ανώτατο Δικαστήριο και τον διορισμό από τον Τράμπ τριών υπερσυντηρητικών δικαστών (Νιλ. Γκόρσατς, Μπρετ Κάβανο και Έϊμι Κόνι Μπάρετ) ώστε το Δικαστήριο με τη νέα του σύνθεση να φτάσει σε αυτή την απόφαση. Ανεξάρτητα όμως από την σύνθεση του Δικαστηρίου, η απόφαση αναδεικνύει τον σκοταδισμό και την υποκρισία της κοινωνίας των Η.Π.Α., την οποία καλλιεργεί αλλά και αξιοποιεί προς όφελός του το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.
Ο ίδιος ο Τράμπ, όταν διόρισε τους δικαστές και ιδιαίτερα την τελευταία δικαστίνα, φανατική θρησκόληπτη, είχε δηλώσει από τότε ότι το Δικαστήριο με τη νέα του σύνθεση, θα έφτανε στην απαγόρευση των αμβλώσεων! Κανένας βέβαια δεν πιστεύει ότι ο Τράμπ ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού. Είναι η ευκαιρία να συσπειρώσει φανατικούς θρησκευόμενους, καθολικούς, λευκούς ευαγγελικούς, προτεστάντες, που θα κληθούν να ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές, το Νοέμβριο του 2022, με βάση το θέμα των αμβλώσεων και όχι με το σύνολο των προβλημάτων που απασχολούν τους πολίτες της χώρας. Άλλωστε το θέμα των αμβλώσεων δεν ήταν μόνο θέμα των Ρεπουμπλικάνων, η αντίθεση σε αυτές απλωνόταν και στα δύο κόμματα. Ο ίδιος ο πρόεδρος Μπάϊντεν όταν βγήκε η πρώτη απόφαση το 1973 περί νομιμοποίησής τους, νέος πολιτικός τότε, είχε εκφράσει την πλήρη αντίθεσή του. Τώρα βέβαια γενικά οι δημοκρατικοί βρήκαν ένα θέμα συσπείρωσης των ψηφοφόρων τους, αλλά και άλλων, μελών κινημάτων, μελών της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, τα οποία βλέπουν και σωστά, ότι μέσα από τη σκοταδιστική υστερία κινδυνεύουν βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους. Δεν υποτιμώ τις αντιδράσεις στην απόφαση του Δικαστηρίου, θεωρώ όμως ότι και τα δύο κόμματα προσπαθούν να εκμεταλλευθούν το εκλογικό σώμα μιας κοινωνίας σε βαθιά κρίση. Ο Τράμπ το κάνει με απόλυτο κυνισμό, ποντάρει στον σκοταδισμό, αλλά και ο Μπάϊντεν ο οποίος γνώριζε την μεθόδευση και την κυοφορούμενη απόφαση δεν έκανε τίποτα για την αποτρέψει, ακόμα και τώρα παραπέμπει το θέμα στις εκλογές του Νοεμβρίου ελπίζοντας προφανώς ότι θα συσπειρώσει και θα ανακόψει την δημοσκοπική του φθορά, πράγμα που αποδεικνύει, ότι όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά, αλλά και ότι ρισκάρει με μεγάλη πιθανότητα το αποτέλεσμα να είναι αρνητικό. Με βάση τα μέχρι τώρα αποτελέσματα, φαίνεται ότι κερδίζουν οι Ρεπουμπλικάνοι ή αυτοί που είναι κατά των αμβλώσεων! Ήδη σε 13 πολιτείες έχουν περάσει νόμους που απαγορεύουν τις αμβλώσεις και αναμένεται ότι τουλάχιστον 26 πρόκειται να το κάνουν σύντομα. Διαδηλώσεις έγιναν και γίνονται σε πολλές πολιτείες, όπως έγιναν και έξω από το Ανώτατο Δικαστήριο, αλλά και αντιδιαδηλώσεις από τους υποστηρικτές της απαγόρευσης των αμβλώσεων! Η όλη υπόθεση αναδεικνύει πόσο βαθιά διχασμένη είναι η αμερικανική κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα βαθιά υποκριτική και χειραγωγούμενη. Η απαγόρευση των αμβλώσεων είναι ένα σοβαρό θέμα, αλλά εντάσσεται στα γενικότερα κοινωνικά προβλήματα. Το βασικό πρόβλημα είναι η φτώχεια και η έλλειψη στοιχειωδών μέσων επιβίωσης και ιατρικής φροντίδας. Μέσα σε αυτά εντάσσεται και η απαγόρευση των αμβλώσεων, η οποία είναι μεν απαράδεκτη γενικά, θίγει όμως κυρίως τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Μία γυναίκα εύπορη μπορεί να μετακινηθεί σε άλλη πολιτεία ή σε άλλη χώρα προκειμένου να κάνει άμβλωση, οι γυναίκες όμως των λαϊκών στρωμάτων θα αναγκασθούν να απευθυνθούν σε παράνομες πρακτικούς με μεγάλο κίνδυνο της υγείας ή και της ζωής τους.
( Η υποκρισία των πολέμιων της άμβλωσης είναι τεράστια. Γνωρίζουν ότι οι αμβλώσεις δεν θα σταματήσουν, απλώς οι νόμιμες κλινικές θα κλείσουν και θα αντικατασταθούν από παράνομα κέντρα, στα οποία η υγεία της γυναίκας δεν θα διασφαλίζεται, αλλά θα εξασφαλίζουν τεράστια παράνομα κέρδη σε κάποιους!
Η Αμερική έχει παράδοση σε αυτό. Στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης δεν σταμάτησε η διακίνηση και η κατανάλωση αλκοόλ, απλώς γινόταν παράνομα, αποφέροντας τεράστια κέρδη στους διακινητές και σε όσους χρηματίζονταν (αστυνομία, πολιτικοί) για να τους καλύπτουν.
( Η υποκρισία βέβαια φαίνεται από την γενικότερη βαθιά νεοφιλελεύθερη αντίληψή τους. Όσοι υπερασπίζονται τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού, ουδόλως ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα του παιδιού όταν γεννηθεί. Για την ανάγκη κοινωνικών παροχών, ώστε το παιδί να έχει φροντίδα και εκπαίδευση.
Η απαγόρευση των αμβλώσεων είναι καίριο κτύπημα στα δικαιώματα των γυναικών και πηγαίνει τις Η.Π.Α. και γενικότερα τον κόσμο 50 χρόνια πίσω. Μη ξεχνάμε ότι στην Ευρώπη ήδη απαγορεύονται οι αμβλώσεις στην Πολωνία και στην Μάλτα, η δε Μαλτέζα Ρομπέρτα Μετσόλα, βασική πολέμιος των αμβλώσεων, έχει εκλεγεί πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου με ηυξημένη πλειοψηφία! Μη μιλάνε λοιπόν για δημοκρατική Ευρώπη έναντι του Τράμπ, ο σκοταδισμός και η προσπάθεια πισωγυρίσματος είναι γενικός.
Σε μια εποχή που ο καπιταλισμός είναι παγκόσμιο σύστημα, τα κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα είναι στο στόχαστρο, αρχίζοντας από τα δικαιώματα των γυναικών και των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο διορισμένος από τον Τράμπ δικαστής Κλάρενς Τόμας έγραψε ότι πρέπει να τροποποιηθούν άλλες 3 αποφάσεις, αυτή που αφορά το δικαίωμα στην αντισύλληψη (Γκρίσγουόλντ εναντίον Κονέκτικατ του 1965), η απόφαση του 2003 που έκρινε αντισυνταγματικούς τους νόμους, που ποινικοποιούν τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου (Λόρενς εναντίον Τέξας) και η απόφαση του 2015 (Ομπεργκέφελ εναντίον Χότζις) που εγγυάται το γάμο για όλους.
Είναι πολύ πιθανό λοιπόν το επόμενο διάστημα να εκδοθούν και άλλες αποφάσεις που θίγουν ανθρώπινα δικαιώματα.
Το σύστημα στις Η.Π.Α. αλλά και γενικότερα εξυπηρετείται από τον σκοταδισμό, τον περιορισμό κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά και από τον διχασμό της κοινωνίας πάνω σε επιμέρους ζητήματα, που αφορούν ορισμένες κοινωνικές ομάδες και όχι πάνω στις ταξικές αντιθέσεις που αφορούν όλη τη κοινωνία. Για το λόγο αυτό και ο Μπάϊντεν, ο οποίος τώρα καταγγέλλει, χωρίς να έχει κάνει τίποτα το προηγούμενο διάστημα, προσπαθεί μόνο να το εκμεταλλευτεί εκλογικά. Ο Τράμπ να συσπειρώσει τους φανατικούς θρησκευόμενους και υπερσυντηρητικούς, ο δε Μπαϊντεν τους δικαιωματικούς, που φοβούμενοι την επικράτηση των Ρεπουμπλικάνων αναγκάζονται να συσπειρωθούν μαζί του.
Και οι δύο όμως ουσιαστικά παίζουν παιχνίδια στις πλάτες των γυναικών και γενικότερα στις πλάτες μιας κοινωνίας με τεράστιες ταξικές αντιθέσεις και φτώχεια. Το ζητούμενο είναι να αντιληφτεί αυτό ο Αμερικανός λαός.

Δέσποινα Σπανού, πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, στέλεχος της ΛΑΕ.