Εκλογές, εκλογικό σύστημα και Ριζοσπαστική Αριστερά

Οι Γάλλοι τα κατάφεραν, εμείς;;;

Έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο και το μόνο που δε γνωρίζουμε είναι την ακριβή ημερομηνία των εκλογών. Ακόμα και αν εξαντλήσει την τετραετία η κυβέρνηση, το όλο πολιτικό κλίμα , όπως διαμορφώνεται από τις πολιτικές και κομματικές συμπεριφορές, τη ειδησεογραφική στάση των  ΜΜΕ , αλλά και την κοινωνική ατμόσφαιρα, παραπέμπει σε έντονη προεκλογική περίοδο αλλά και σε πρόωρες εκλογές.

Πιθανότερο σενάριο το Φθινόπωρο να μπει η χώρα στη διαδικασία των εκλογών. Η ημερομηνία των εκλογών είναι στη διακριτική ευκαιρία του ένοικου του Μεγάρου Μαξίμου, «Λουδοβίκου του Ήλιου» και των “Αρίστων” συμβούλων του.

Οι εκλογές θα γίνουν με το σύστημα της απλής αναλογικής , όπως ψηφίστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση , με την υποσημείωση του ορίου του 3% για την είσοδο στη Βουλή. Η διατήρηση του 3% από την προηγούμενη κυβέρνηση, ενώ πάγιο αίτημα όλων των κομμάτων της Αριστεράς ήταν η κατάργηση του ( θύμα του οποίου ήταν το 1993 και το κόμμα της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης) αποτελεί δείγμα ιδεολογικής και αξιακής οπισθοχώρησης και κυριαρχίας της λογικής του εκλογικού τακτικισμού.

Είναι σαφές με βάση του εκλογικούς συσχετισμούς και τις δηλώσεις των κομμάτων, ότι το πιθανότερο σενάριο είναι να οδηγηθούμε σε δεύτερες εκλογές με το εκλογικό σύστημα που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ , της ενισχυμένης αναλογικής με το μπόνους των 40 εδρών στο πρώτο κόμμα. (Υπάρχει και το νέο δεδομένο η ψήφος των απόδημων και την αύξηση των βουλευτών Επικρατείας στους 15).

Με βάση αυτά τα εκλογικά δεδομένα κινούνται όλα τα πολιτικά κόμματα και σχεδιάζουν την πολιτική και εκλογική τους τακτική.

Υπάρχουν όμως και τα γενικότερα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα, εξωτερικά και εσωτερικά, που επηρεάζουν τις όποιες αποφάσεις των πολιτικών δυνάμεων και προσώπων.

Πόλεμος στην Ουκρανία, Ελληνοτουρκικά, σχέση Ελλάδας -ΝΑΤΟ, κατάσταση στην ΕΕ, ενεργειακή κρίση, πληθωρισμός, δημόσιο χρέος, , εσωτερική κοινωνική και οικονομική κατάσταση, κρίση του πολιτικού συστήματος εκπροσώπησης (αποτέλεσμα και των εκλογικών συστημάτων), κοινωνική  απονομιμοποίηση του αποπνιχτικού ρόλου των ΜΜΕ, και η συνολικότερη προσπάθεια των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών ελιτ να εγκαθιδρύσουν ένα ιδεολογικό ,κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο που παραπέμπει στην προδικτατορική περίοδο της χώρας.

Με βάση αυτά, και αρκετά άλλα που θα μπορούσαν να προστεθούν, θα πρέπει να κινηθούν και οι αριστερές και ριζοσπαστικές δυνάμεις που βρίσκονται σήμερα εντός και εκτός κοινοβουλίου.

Η απλή αναλογική μπορεί να λειτουργήσει ως δύναμη συσπείρωσης αυτών των δυνάμεων, με απαλλαγμένο τον πολίτη  από τον χυδαίο εκβιασμό της χαμένης ψήφου, μπορεί όμως και να λειτουργήσει ως «ευκαιρία» εκλογικής καταγραφής με αποτέλεσμα την διασπορά τον κατακερματισμό και εν τέλη την καταγραφή της εκλογικής περιθωριοποίησης όλων η των περισσοτέρων αριστερών και ριζοσπαστικών δυνάμεων.

Η δεύτερες εκλογές με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, δεν θα γίνει εν κενό, αλλά με βάση τα δεδομένα που θα έχουν δημιουργηθεί από τις πρώτες εκλογές. Τούτον δοθέντων, σε τι κατάσταση θα έχουν βρεθεί  οι πολιτικές δυνάμεις, θα παίξει σημαντικό ρόλο για το εκλογικό αποτέλεσμα των δεύτερων εκλογών. Τα εκβιαστικά διλήμματα, οι αποκλεισμοί, θα παίξουν κυρίαρχο ρόλο στις δεύτερες εκλογές με αποτέλεσμα οι αριστερές και ριζοσπαστικές δυνάμεις  κινδυνεύουν να έχουν μικρά περιθώρια αντίστασης και οι όποιες εκλογικές και πολιτικές κινήσεις ενέχουν την πιθανότητα μικρών αποτελεσμάτων.

Ο κίνδυνος είναι προ των πυλών, το σύνολο των δυνάμεων, που μάχονται υπέρ και εκφράζουν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, τη νεολαία και τους εργαζομένους, των υπερασπιστών του περιβάλλοντος, να βρεθούν εκτός κεντρικής πολιτικής σκηνής για τα επόμενα χρόνια, με δυσμενής επιπτώσεις για το κίνημα αλλά κυρίως για την ζωή των πολιτών.

Για να αποφευχθεί το παραπάνω σενάριο και  να δημιουργηθούν οι κοινωνικές και πολιτικές αντιστάσεις στην ολομέτωπη επίθεση που έχει εξαπολύσει το σύστημα σε όλες τις πλευρές της ζωής των πολιτών, πρέπει να επιτευχθεί  η εκλογική συστράτευση  αυτών των  δυνάμεων σε ένα εκλογικό μέτωπο, παραμερίζοντας τις σεβαστές κατά τα άλλα πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές, αναδεικνύοντας και συμφωνώντας για τις  άμεσες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές προτεραιότητες όπως αυτές εμφανίζονται στην πραγματική ζωή.

Προϋπόθεση επιτυχίας είναι οι δυνάμεις και τα πρόσωπα που κατανοούν το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον, την  συγκυρία και τις προτεραιότητες, τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς, ενδιαφέρονται  για το γενικότερο αποτέλεσμα που παράγουν οι πολιτικές και προσωπικές επιλογές, όλες αυτές οι ριζοσπαστικές και αριστερές δυνάμεις να μπορέσουν ( και πρέπει) να πετύχουν το πολιτικά αυτονόητο και εύκολο μα ταυτόχρονα και αρκετά δύσκολο.

Αρκεί να ισχύσει η έκφραση του Μελανσόν : «Αν δεν φανούμε ανόητοι και δεν αναλωθούμε σε συζητήσεις περισσότερες από αυτές που η ανθρώπινη φύση μπορεί να αντέξει , μπορεί να υπάρξει κοινή κάθοδο στις βουλευτικές εκλογές».

Οι Γάλλοι τα κατάφεραν, Εμείς;;;

Νίκος Βρυώνης

Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Αριστερού Ρεύματος (ΛΑΕ)