ΑΙΣΧΟΣ!
ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΛΑΡΚΟ, ΑΠΟΛΥΟΥΝ ΚΑΙ ΞΕΣΠΙΤΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Της Δέσποινας Σπανού

Η υπόθεση της ΛΑΡΚΟ, το κλείσιμο της επιχείρησης και οι απολύσεις των εργαζομένων χωρίς κανένα προστατευτικό μέτρο, καταδεικνύουν τον τρόπο, που αντιμετωπίζονται οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας και οι εργαζόμενοι σε αυτές.
Η ΛΑΡΚΟ είναι μια πολύ σημαντική βιομηχανία δεκαετιών, παράγει σιδηρονικέλιο, το νικέλιο χρησιμοποιείται στην αυτοκινητοβιομηχανία, στην παραγωγή οικιακών συσκευών, ιατρικών εργαλείων κ.ά. Επίσης στο κράμα σιδηρονικελίου, που επεξεργάζεται η εταιρεία, περιέχεται και κοβάλτιο, το οποίο είναι εντελώς απαραίτητο για την παραγωγή μπαταριών. Το κοβάλτιο έχει χαρακτηρισθεί από την Ε.Ε. στρατηγική πρώτη ύλη, οι ανάγκες σε κοβάλτιο είναι τεράστιες, αλλά μόνο ένα μικρό ποσοστό καλύπτεται από επιχειρήσεις που λειτουργούν εντός Ε.Ε., ενώ οι υπόλοιπες ανάγκες καλύπτονται από τη Ρωσία και το Κονγκό.
Επομένως η ΛΑΡΚΟ θα μπορούσε να καταστεί βιομηχανία στρατηγικής σημασίας για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δυστυχώς όμως, λόγω της μεγάλης της σημασίας και αξίας, θεωρήθηκε φιλέτο από ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία με την στήριξη των κυβερνήσεων τώρα το καρπώνονται. Συγκεκριμένα:
( Η ΛΑΡΚΟ έχει ανυπολόγιστη αξία, όχι μόνο λόγω της παραγωγής της και των δυνατοτήτων της, αλλά λόγω και της συνολικής της περιουσίας, που περιλαμβάνει κοιτάσματα σιδηρονικελίου αξίας 20 δις, πάνω από 1 εκατ. στρέμματα γης, 3 μεταλλεία (Εύβοια, Βοιωτία, Καστοριά) ένα λιγνιτορυχείο στην Κοζάνη, 2 ιδιόκτητα λιμάνια και 2 οικισμούς. Επομένως το κέρδος για τους ιδιώτες είναι πολύ μεγάλο.
Το θέμα είναι τι έκαναν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις για να οδηγηθούμε εδώ και ολοκληρώνει τώρα η Ν.Δ.
( Απαξίωσαν σταδιακά μία επιχείρηση, βαριά βιομηχανία παραγωγής σιδηρονικελίου, που είναι μοναδική όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ε.Ε. Από τις πέντε που υπάρχουν στο κόσμο, καμία δεν είναι καθετοποιημένη όπως η ΛΑΡΚΟ και να έχει στην κατοχή της όχι μόνο ορυχεία εξόρυξης νικελίου, αλλά και μονάδες επεξεργασίας, όπως αυτή στη Λάρυμνα. Συμμετέχει στις εθνικές εξαγωγές, με ποσοστό 3%, εισάγοντας στην Ελλάδα 1 εκατ. δολάρια ημερησίως και αποτελεί φυσικά τον βασικό οικονομικό αιμοδότη έξι νομών.
Αυτή την εταιρεία λεηλάτησαν με διάφορους τρόπους, ώστε να την οδηγήσουν στην πώληση. Συγκεκριμένα:
( Δεν προχώρησαν στην υλοποίηση επενδυτικών προτάσεων, που είχαν κατατεθεί και θα μπορούσαν να βελτιώσουν σημαντικά τη θέση της βιομηχανίας, από την δημιουργία μονάδας παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα, που θα καθετοποιούσε περαιτέρω την παραγωγή, μέχρι αξιοποίηση υποπροϊόντων, όπως σκουριά, αδρανή υλικά, συμπαραγωγή ενέργειας, χρήση του φυσικού αερίου σαν καύσιμη ύλη κ.ά.
( Ανέχθηκαν συνειδητά τη μείωση των κερδών σε σχέση με τις δυνατότητες, π.χ. στο κράμα σιδηρονικελίου, που επεξεργάζεται η εταιρεία περιέχεται και κοβάλτιο, του οποίου η τιμή στην αγορά είναι σχεδόν τριπλάσια από το νικέλιο. Πωλούσαν λοιπόν νικέλιο και κοβάλτιο και οι αγοραστές εξασφάλιζαν το κοβάλτιο σε τιμές πολύ κατώτερες της αγοράς. Με αυτό τον τρόπο η εταιρεία έχανε 70-100 εκατ. δολάρια ετησίως!
Όλες οι διοικήσεις που είχαν διορισθεί από τις κυβερνήσεις Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ είναι υπεύθυνες για την απαξίωση της εταιρείας, για το γεγονός ότι δεν έγιναν επενδύσεις, για την αδιαφορία τους να αναδείξουν τις δυνατότητές της πανευρωπαϊκά με βάση την παραγωγή νικελίου και κυρίως κοβαλτίου, για την εγκληματική ανοχή τους να πωλείται το κοβάλτιο σε μικρότερη τιμή, με αποτέλεσμα να χάνει η εταιρεία, για το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκε ως ρουσφετολογικός μηχανισμός, με αποτέλεσμα διοικήσεις να έρχονται και να φεύγουν, διορίζοντας συγγενείς και ημετέρους, αυξάνοντας τα έξοδα της επιχείρησης. Ιδιαίτερα την περίοδο της διακυβέρνησης Κώστα Καραμανλή (2006-2008), η διοίκηση προπωλούσε την παραγωγή σε τιμή μικρότερη της αγοράς (προφανώς για να εξυπηρετήσει κάποιους με το αζημίωτο), με αποτέλεσμα να ζημιωθεί η επιχείρηση 500 εκατ. €!
Τώρα η κυβέρνηση επικαλείται για την πώληση, εκτός των άλλων, το γεγονός ότι έχει επιβληθεί στη ΛΑΡΚΟ πρόστιμο 136 εκατ. Ευρώ, λόγω της συμμετοχής του Δημοσίου στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, που θεωρήθηκε από την Ε.Ε. κρατική ενίσχυση και άρα νόθευση του ανταγωνισμού και ότι η βιομηχανία ρυπαίνει τον Ευβοϊκό (ισχυρισμός Χατζηδάκη) και άρα είναι επιβεβλημένη η εκποίηση.
Ψέματα όλα! Δεν τίθεται θέμα ανταγωνισμού, διότι δεν υπάρχουν ανταγωνιστικές εταιρείες, με δεδομένου ότι η ΛΑΡΚΟ είναι η μοναδική μεταλλευτική εταιρεία που παράγει σιδηρονικέλιο και άρα δεν υφίσταται ανταγωνισμός. Άλλωστε και το επιχείρημα με την επιβολή προστίμου είναι απαράδεκτο, διότι δεν είναι δυνατόν να επιτρέπονται κρατικές ενισχύσεις στις ιδιωτικές εταιρείες και όχι στις δημόσιες.
Εξωφρενικό όμως είναι το επιχείρημα της ρύπανσης, διότι ο ίδιος ο Κωστής Χατζηδάκης, ως υπουργός στη κυβέρνηση Σαμαρά, είχε υπογράψει την άδεια εναπόθεσης στον Ευβοϊκό από τη ΛΑΡΚΟ και είχε αρνηθεί την πρόταση του σωματείου για εναπόθεση της σκουριάς στη στεριά, στην περιοχή Λιάρδα.
Από όλα τα προηγούμενα καταλαβαίνουμε ότι οι κυβερνήσεις συνειδητά απαξίωσαν την εταιρεία, για να πέσει σαν ώριμο φρούτο στα χέρια του ιδιώτη. Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα διαμαρτύρεται, με την άρνησή του ως κυβέρνηση να κάνει οτιδήποτε και συνεχίζοντας τις τακτικές των προηγουμένων, ουσιαστικά έστρωσε το δρόμο στον Μητσοτάκη για να ολοκληρώσει την καταστροφή.
Απ’ ότι φαίνεται, έχει βρεθεί και ο αγοραστής, η πολυεθνική Ισραηλινών συμφερόντων Gsol, που ήδη λειτουργεί δύο ορυχεία νικελίου, το ένα στην Δομικανική Δημοκρατία και το άλλο στη Βόρεια Μακεδονία, όπου μεταξύ των στελεχών της απασχολεί και πρώην στελέχη της ΛΑΡΚΟ. Δηλαδή κλείνει μία Ελληνική, τεραστίων παραγωγικών δυνατοτήτων εταιρεία για να δοθεί σε μια ξένη πολυεθνική.
Για να φθάσουν στο τελικό αποτέλεσμα, προσπάθησαν να διασύρουν τους εργαζόμενους, ότι αμείβονται με μισθούς 4.000 €, απολύτως ψευδές, που επαναλάμβαναν τα παπαγαλάκια των Μ.Μ.Ε. και ψήφισαν τροπολογία στη Βουλή (12/02/20) ότι μέσα σε 12 μήνες πρέπει να πουληθεί, διαφορετικά θα οδηγηθεί σε πτώχευση και κλείσιμο. Είχαν δηλαδή προετοιμάσει τα πάντα.
Για να εξυπηρετήσουν όμως τον αγοραστή, κάνουν και το χειρότερο, πετάνε σαν τρίχα από το ζυμάρι τους εργαζόμενους, τους απολύουν όλους, αλλά και τους βγάζουν και από τα σπίτια τους, διότι έμεναν στους οικίσκους γύρω από τα εργοστάσια.
Αυτό είναι πρωτοφανές. Δεν λαμβάνεται κανένα προστατευτικό μέτρο, ακόμη και αυτοί που θα προσληφθούν από το νέο ιδιοκτήτη, θα προσληφθούν με νέες συμβάσεις, δηλαδή με πολύ μικρότερους μισθούς.
Η απόφαση αυτή δείχνει όμως και το πώς θα κινηθεί η κυβέρνηση από εδώ και πέρα σε οποιαδήποτε άλλη ιδιωτικοποίηση.
Οι εργαζόμενο αντιδρούν, οι τοπικές κοινωνίες συμπαραστέκονται, δήμαρχοι, κοινωνικοί φορείς και άλλοι.
Την Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου έγινε απεργιακή κινητοποίηση και παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Οικονομικών.
Την Κυριακή 13 Φεβρουαρίου γίνεται μεγάλη σύσκεψη σωματείων στη Λάρυμνα και συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις όλο τον μήνα.
Η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη, όπως δεδομένη πρέπει να είναι η αλληλεγγύη όλης της κοινωνίας. Η ΛΑΡΚΟ μας αφορά όλους και σαν επιχείρηση και σαν κομμάτι των εργαζομένων που οδηγείται με τον πιο βίαιο τρόπο στην απόλυση και την εξαθλίωση, για να κερδίσουν κάποιοι!!!
Ο αγώνας και η αλληλεγγύη των εργαζομένων και ολόκληρης της κοινωνίας είναι τα μοναδικά όπλα απέναντι στην αναλγησία της κυβέρνησης.

Η Δέσποινα Σπανού, είναι πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, στέλεχος της ΛΑΕ.