• Κράτος εν κράτει, οι “φίλοι” των ολιγαρχών διέκοψαν την παράσταση του Χρ. Ζαραλίκου
• Υπάρχει Υπουργείο Πολιτισμού να προστατεύσει την τέχνη και την ελευθερία του λόγου; 

Η άνευ προηγουμένου διακοπή με τραμπούκικους όρους της παράστασης του Χριστόφορου Ζαραλίκου αποτελεί ακόμα ένα δείγμα αυταρχισμού από οποιονδήποτε θεωρεί ότι έχει την εύνοια επιχειρηματικών ομίλων και ολιγαρχών. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια θεατρικής παράστασης, στο σημείο σάτιρας του επιχειρηματία εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη, η παρουσιάστρια Σάσα Σταμάτη ανέβηκε στη σκηνή συνοδευόμενη από μπράβους με σκοπό να διακόψει την παράσταση παρά τις αποδοκιμασίες και τη δυσαρέσκεια του κόσμου.

Η συνολικότερη πολιτική της κυβέρνησης και η αντιδραστική ρητορική της συμβάλλουν σε τέτοια φαινόμενα και στα πλήγματα της ελευθερίας του λόγου και της ελεύθερης τέχνης. Η πλήρης δυσανεξία της ΝΔ να δεχθεί την οποιαδήποτε κριτική θεωρώντας ότι είναι βασιλικότερη του βασιλέως, όπως αποτυπώνεται και από τον έλεγχο της πλειοψηφίας των ΜΜΕ, καθώς και οι σχέσεις που προωθεί με το επιχειρηματικούς ομίλους που τα ελέγχουν ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο στον οποιονδήποτε θεωρεί ότι έχει τη στήριξή της να προβαίνει σε τέτοιου τύπου αυταρχικές και αντιδημοκρατικές πρακτικές χωρίς καμία νομιμοποίηση.

Ποια είναι άραγε η κα Σταμάτη και με ποιο δικαίωμα διακόπτει μια παράσταση ενώ ο κόσμος έχει πληρώσει για να την παρακολουθήσει; Υπάρχει οποιοσδήποτε θεσμός, όπως το Υπουργείο Πολιτισμού, να παρέμβει στοιχειωδώς για το περιστατικό, να τοποθετηθεί και να καταδικάσει έστω για τα μάτια του κόσμου; Πώς είναι δυνατόν απλοί πολίτες που μπορεί να παλεύουν για τα δικαιώματά τους να βρίσκονται συνεχώς απέναντι σε κατασταλτικές πρακτικές και κατηγορούμενοι αλλά ο οποιοσδήποτε ‘’φίλος’’ της κυβέρνησης να τη βγάζει λάδι ό,τι και αν επιχειρήσει;

Η Λαϊκή Ενότητα καταδικάζει το περιστατικό αυταρχικής και τραμπούκικης διακοπής θεατρικής παράστασης επειδή θίχτηκε συγκεκριμένο επιχειρηματικό πρόσωπο. Η τέχνη έχει το δικαίωμα και διαχρονικά το έκανε να ασκεί κριτική και σάτιρα στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Δεν αποτελεί εργαλείο κολακείας και αυτοεπιβεβαίωσης για πολιτικά πρόσωπα και οικονομικούς παράγοντες.