Οι τυμπανοκρουσίες κυρίαρχων ΜΜΕ για τη νέα «αμυντική συμφωνία» Ελλάδας – ΗΠΑ συνεχίζονται και εντείνονται, αναμασώντας ένα και μοναδικό ευτελές επιχείρημα, ότι έτσι διασφαλιζόμαστε από την τουρκική προκλητικότητα, τόσο διπλωματικά όσο και στρατιωτικά, και ότι ο εκνευρισμός του Τούρκου προέδρου έχει φτάσει στα ύψη. Η συγκεκριμένη αυτή συμφωνία, σύμφωνα με τις δηλώσεις κορυφαίων διπλωματών και κυβερνητικών στελεχών των ΗΠΑ, ισχυροποιεί τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, με στόχο τη Μαύρη Θάλασσα και, κυρίως, την Κριμαία. Εξάλλου, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης μετατρέπεται σε βάση «αιχμής» στα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον της νότιας Ρωσίας.

Η ίδια η κυβέρνηση αλλά και τα εγχώρια ευρωατλαντικά κόμματα δεν κάνουν τον κόπο να αναλύσουν την ιστορική καταγραφή της τραγωδίας της Κύπρου, όπου οι ΗΠΑ ενθάρρυναν, ανέχθηκαν και σιωπηλά υποστήριξαν την τουρκική εισβολή, το 1974. Διαβαίνοντας την πολύπαθη ιστορία του λαού μας, προκλητικά αγνοούν την ιστορική πραγματικότητα της μεγάλης Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922, όπου η Ελλάδα αξιοποιήθηκε από τις τότε μεγάλες δυνάμεις και τους τότε Αγγλογάλλους «συμμάχους», ενώ μετέπειτα καταπάτησαν κάθε έννοια «συμμαχικών υποχρεώσεων». Πάμπολλες οι περιπτώσεις ακόμα και πρόσφατων πολεμικών παράνομων καταστροφών, όπου το ΝΑΤΟ, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, έσβησε από τον χάρτη χώρες, κατέστρεψε ζωές και υποδομές, όπως την πρώην Γιουγκοσλαβία, τη Λιβύη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, και ο κατάλογος συνεχίζεται…

Κορωνίδα ατελείωτων διδαγμάτων (και διεθνών) αποτελεί η ιστορική φράση του Χ. Κίσινγκερ, στυλοβάτη της μεταπολεμικής γεωστρατηγικής των ΗΠΑ: «Οι ΗΠΑ δεν έχουν ούτε συμμάχους ούτε εχθρούς, μόνο συμφέροντα…». Το χρυσωμένο «χάπι» είναι, κατά την κυβέρνηση και λοιπών ευρωατλαντικών κομμάτων, η αναμενόμενη προφορική δήλωση (verbal note) του επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, Αντ. Μπλίνκεν, ότι οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τα ζητήματα ελληνικής κυριαρχίας και τη Διεθνή Συνθήκη της Θάλασσας… λες και οι προφορικές δηλώσεις αποτελούν μέρος διακρατικών υποχρεώσεων, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση εξυπηρετούν επικοινωνιακά «ψυχολογικά» στηρίγματα προς «ιθαγενείς».

Αδιανόητο για την εποχή μας να επισφραγίζονται τέτοιες συμφωνίες, που θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τη χώρα και τον λαό, στη μεγάλη πλανητική ζυγαριά ενός σύνθετου και μεταβαλλόμενου κόσμου, όπου τα μεγάλα παζάρια (κάτι στο οποίο η τουρκική διπλωματία διαπρέπει) βρίσκονται στο παρασκήνιο της διπλωματίας. Ο μεγάλος ΝΑΤΟϊκός άσος της ευρύτερης περιοχής δεν είναι η Ελλάδα, που είναι δεδομένη, προβλέψιμη, αλλά η Τουρκία, που αποτελεί την εμπροσθοφυλακή των αμερικανικών και ΝΑΤΟϊκών επιθετικών σχεδίων (καθόλου τυχαία η διαχρονική προσφιλής δοξασία του επικεφαλής του ΝΑΤΟ, κ. Στόλτενμπεργκ, προς το τουρκικό καθεστώς).

Ο ρόλος της Τουρκίας στον Καύκασο, στο Αφγανιστάν, η οποία με τις ευλογίες του Πενταγώνου καθίσταται επιβλέπουσα των Ταλιμπάν, η θρησκευτική «εισβολή» της Τουρκίας στους Ουιγούρους της Δυτικής Κίνας, η οικονομική, διπλωματική, θρησκευτική και στρατιωτική της εξάπλωση στη βόρεια και Δυτική Αφρική, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και στην κεντρική Ασία, έχει την απόλυτη στήριξη του ΝΑΤΟ, αφού τα άμεσα νεο-οθωμανικά της συμφέροντά της, έστω τακτικά, εναρμονίζονται με την ευρωατλαντική στρατηγική κατά Κίνας και Ρωσίας.

Καθόλου τυχαία η κάθε φορά «απειλή» κυρώσεων από την Ε.Ε. προς Τουρκία, που έχει καταντήσει κακόγουστη πολιτική επιθεώρηση. Μόνη οδός, η αναζήτηση μιας πραγματικά πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, με αιχμές την αντι-ιμπεριαλιστική, φιλειρηνική πολιτική, που θα εξασφαλίζει κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη, διασφαλίζοντας την αξιοπρέπεια του λαού μας, κυρίως του μέλλοντός του που είναι η νεολαία. Η απεμπλοκή της χώρας μας από το ΝΑΤΟ αποτελεί βασική στρατηγική λύση, σε συνδυασμό με τον νέο ρόλο της χώρας στα πρώτα βήματα ενός πολυπολικού κόσμου.

Η «αμυντική» συμφωνία που πιθανά να συνοδεύεται και από μυστικά πρωτόκολλα που θα μπορούν να μετατρέψουν τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην πατρίδα μας σε διαχρονική, «εάν οι δύο πλευρές το επιθυμούν…», επισημοποιεί τις πιο απεχθείς σελίδες που αμαυρώνουν την 200ή επέτειο της «ανεξαρτησίας» της Ελλάδας. Η μόνη φράση που μας έρχεται στο μυαλό, που ίσως να αποτελέσει έναν ειλικρινή απολογισμό της κυβέρνησης των «δύσκολων» διαπραγματεύσεων με την αμερικανική κυβέρνηση, όταν θα έλθει η συμφωνία για κύρωση στην ελληνική Βουλή: «Καλώς τα ναυτάκια, τα ζουμπουρλούδικα…».

* Πρώην αναπλ. υπουργός Εθνικής Αμυνας και πρώην βουλευτής της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα, δραστηριοποιείται στην πρωτοβουλία για τον διάλογο, την κοινή δράση και ενότητα της Αριστεράς.