Νέοι αγώνες για την κατάκτηση της πραγματικής ισότητας.

Ανακοίνωση της Λαϊκής Ενότητας για την παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Έχουν περάσει 164 χρόνια (8-3-1857) από την πρώτη καταγεγραμμένη στην ιστορία
απεργία των γυναικών (με κεντρικά αιτήματα τη μείωση των ωρών εργασίας, την ίση
αμοιβή με τους άνδρες, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης εργασίας) και παρόλα αυτά η
ισότητα των γυναικών με τους άνδρες, τόσο σε εργασιακό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο,
εξακολουθεί να είναι ζητούμενο.
Παρά την έως σήμερα μορφωτική εξέλιξη της γυναίκας και την ανάδειξή της συχνά σε
κεντρικές θέσεις εξουσίας, η πλειοψηφία των γυναικών εξακολουθεί να υφίσταται την ίδια
άνιση μεταχείριση. Οι τελευταίες μάλιστα εξελίξεις σχετικά με τις καταγγελίες για τη
σεξουαλική παρενόχληση γυναικών και παιδιών, φέρνουν στην επιφάνεια τη λεκτική και
σωματική βία που εξακολουθούν να δέχονται οι γυναίκες επί της ουσίας, τόσο στην
εργασία, όσο και στην κοινωνία γενικότερα. Οι καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση
που έχουν κυριαρχήσει στην επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα, είναι μόνο η κορυφή του
παγόβουνου και δεν αφορά μόνο στον τομέα της τέχνης και του αθλητισμού, αλλά
δυστυχώς κυριαρχεί σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Σύμφωνα με έκθεση της ΓΣΕΕ το
84% των γυναικών έχει παρενοχληθεί σε χώρους εργασίας.
Οι νεοφιλελεύθερες επιλογές των κυβερνήσεων, η αύξηση της ανεργίας, οι ελαστικές
μορφές απασχόλησης πλήττουν περισσότερο τις γυναίκες και τις οδηγούν στην κοινωνική
περιθωριοποίηση, παρά τα συχνά αυξημένα πλέον προσόντα τους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία ΟΑΕΔ τον Ιανουάριο του 2021 οι γυναίκες στο σύνολο των
ανέργων αποτελούν το 62,9%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των ανδρών είναι 37,1%. Από τις
θέσεις εργασίας που χάθηκαν το προηγούμενο διάστημα, το μεγαλύτερο πλήγμα το
δέχθηκαν οι γυναίκες. Συγκεκριμένα χάθηκαν 19.408 θέσεις εργασίας γυναικών, έναντι
10.525 θέσεων ανδρών. Η γυναίκα υφίσταται τις μεγαλύτερες μειώσεις, τη μεγαλύτερη
εκμετάλλευση, απασχολούμενη και σε εργασία που δεν απασχολούνται άντρες (οικιακές
βοηθοί, φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων) που κατά κανόνα, εργάζονται με πολύ χαμηλά
ημερομίσθια και ανασφάλιστες.
Σύμφωνα με στοιχεία παγκόσμιας έρευνας, η απλήρωτη και ανασφάλιστη γυναικεία
εργασία ανέρχεται στο ποσόν των 10 τρις δολαρίων το χρόνο, ουσιαστικά, είναι ληστεία
των ίδιων των γυναικών.
Στα παραπάνω δεν υπολογίζεται η καθημερινή και συνεχής εργασία που προσφέρει η
γυναίκα στην οικογένεια, διότι ακόμα και τώρα εξακολουθεί και σε θεωρούμενες
ανεπτυγμένες κοινωνίες να έχει την κύρια ευθύνη για τη φροντίδα παιδιών και ενηλίκων. Σε
πολλές άλλες χώρες δε, έχει την αποκλειστική ευθύνη για τη φροντίδα των πάντων.
Όλα αυτά οφείλονται, όχι μόνο στα παραδοσιακά πρότυπα, που αλλάζουν δύσκολα, αλλά
και στην κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού, στην κατάργηση του κοινωνικού κράτους και
στην ιδιωτικοποίηση δημοσίων υπηρεσιών. Αποτέλεσμα αυτού είναι, τα καθήκοντα κοινής
ωφέλειας, τα οποία όφειλε να προσφέρει στους πολίτες του το κράτος, να τα
αναλαμβάνουν οικογένειες και κυρίως οι γυναίκες.

Επιπλέον, στο πλαίσιο της ταξικής διαστρωμάτωσης και καλλιέργειας του φόβου και του
μίσους απέναντι στους ξένους, οι γυναίκες μετανάστριες, εκτός από το πρόβλημα
επιβίωσης, υφίστανται ένα γενικότερο κοινωνικό συντηρητισμό, ο οποίος έρχεται σε
σύγκρουση με τις διαχρονικές κατακτήσεις των γυναικών.
Στην Ελλάδα, οι μνημονιακές κυβερνήσεις, παρά το γεγονός ότι διακηρύσσουν την πίστη
τους στην ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, ουσιαστικά την υπονομεύουν, αφού όχι
μόνο δε λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα, αλλά επιπλέον περιορίζουν τις νομικές
προϋποθέσεις για την κατάκτησή τους. Προβάλλουν τις γυναίκες που βρίσκονται σε
ηγετικές θέσεις, οι οποίες όμως στην πλειοψηφία τους προέρχονται από τα ανώτερα
κοινωνικά στρώματα και αναπαράγουν τα παραδοσιακά ανδρικά πρότυπα συμπεριφοράς
και εξουσίας.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζει τις παρεμβάσεις στο κοινωνικό κράτος και
μάλιστα προωθεί (πόρισμα επιτροπής Πισσαρίδη) την πλήρη απαλλαγή από τις
επιχειρήσεις του μισθολογικού κόστους όλων των αδειών, που σχετίζονται με τον τοκετό.
Δηλαδή, δρομολογείται η απαλλαγή των επιχειρήσεων από κάθε ευθύνη και συμμετοχή
στο κοινωνικό κράτος. Ουσιαστικά προωθούν την εξαίρεση των μητέρων από την εργασία.
Οι γενικές διακηρύξεις της κυβέρνησης για στήριξη της μητρότητας με χορήγηση
επιδόματος γέννησης παιδιού (υπό προϋποθέσεις), ενώ παράλληλα προωθούνται μέτρα
που περιορίζουν όλα τα άλλα δικαιώματα των γυναικών, όπως οι άδειες (μητρότητας,
θηλασμού, κ.τ.λ.), μόνο εμπαιγμός μπορεί να θεωρηθεί.
Οι γυναίκες λοιπόν σήμερα, ανεξάρτητα από τα προσόντα και την προσωπική κοινωνική
τους εξέλιξη, εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα στην εργασία και στην
κοινωνική τους ζωή γενικότερα. Ο μόνος δρόμος, για την κατάκτηση της πραγματικής
ισότητας, αντλώντας αυτοπεποίθηση από την ιστορική εμπειρία, είναι η δυναμική συνέχιση
των κοινωνικών αγώνων.
Η Λαϊκή Ενότητα με αφορμή την 8 η Μάρτη 2021 απευθύνει θερμό χαιρετισμό σε όλες τις
γυναίκες, που διεκδικούν και δικαιούνται ίσα δικαιώματα στην εργασία, στην
επαγγελματική εξέλιξη, στο κράτος πρόνοιας, στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
Στις 8 Μάρτη διοργανώνονται κινητοποιήσεις από τις γυναίκες σε όλα τα μέρη του κόσμου.
Στα πλαίσια αυτά η Λαϊκή Ενότητα στηρίζει τις κινητοποιήσεις που διοργανώνονται από
κοινωνικούς φορείς, σε όλη την Ελλάδα και καλεί σε μαζική συμμετοχή.
8 ΜΑΡΤΗ 2021 ο αγώνας για πραγματική ισότητα συνεχίζεται.