Γροθιά στο στομάχι του κάθε Ευρυτάνα οι σκληρές αλήθειες σε πρόσφατο εμπεριστατωμένο άρθρο του συμπατριώτη Κώστα Μαστροκώστα που βάζει “το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων” για την σταθερή πληθυσμιακή συρρίκνωση στο νομό μας.
Χαράς ευαγγέλια η είδηση για τους “επενδυτές” κερδοσκόπους που ενδιαφέρονται μόνο για την παραχώρηση Ευρυτανικής γης για τις κερδοσκοπικές τους δραστηριότητες και όχι βεβαίως για τους Ευρυτάνες που την κατοικούν και οραματίζονται ένα καλλίτερο μέλλον σ’ αυτόν τον τόπο.

Για τις εταιρείες, κάθε χρόνο και λιγότεροι κάτοικοι και αυτοί ηλικιωμένοι, σημαίνει λιγότερες αντιδράσεις στα καταστροφικά για τον τόπο σχέδια τους, περισσότερος εκμαυλισμός, αυθαιρεσία και συνδιαλλαγή με τα θεσμικά όργανα και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της πολιτείας. Οι επενδυτικοί σχεδιασμοί και οι κυβερνητικές αποφάσεις που τους στηρίζουν, καταστρέφουν αντί να δημιουργούν θέσεις εργασίας και ελπιδοφόρα προοπτική για τον τόπο μας και θα επιδεινώσουν την πληθυσμιακή συρρίκνωση.
Θλίψη για την ασκούμενη πολιτική που υποτάσσεται στα συμφέροντα αυτά και απογοήτευση από τους θεσμικούς εκπροσώπους του νομού μας, που επί χρόνια υπηρετούν τυφλά και με αφοσίωση αυτή την πολιτική . “Ξεπλένονται” συντηρώντας μηχανισμούς χειραγώγησης και ένα εμπόριο ελπίδας, όπου πέρα από ατομικά αιτήματα, ρουσφετάκια και προσδοκίες, ουσιαστικά κανένας δεν τους ζητά τίποτα, δεν προσδοκά τίποτα και δεν τους χρεώνει δυστυχώς τίποτα για το κατάντημα τη Ευρυτανίας. Έτσι “δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, περιμένουμε ίσως κάποιο θάμα” (Βάρναλης).

Τα υποτυπώδη μέσα μαζικής ενημέρωσης στο νομό, υποταγμένα τα περισσότερα στους ιδίους μηχανισμούς εξουσίας, για χρόνια μεταπωλούν τις ελπίδες σε όσους παραμένουν ακόμα στο νομό, υπερασπιζόμενοι την πολιτική της κυβέρνησης και «γλύφοντας» υπουργούς, ιδιαίτερα αν δηλώνουν ότι κατάγονται από τον τόπο μας, τρέχοντας να τους φωτογραφίσουν και να φωτογραφηθούν κάθε φορά μαζί τους και ανάμεσα στις φωτογραφίες να μας καθησυχάσουν και να μας διαβεβαιώσουν ότι τώρα που έχουμε “θείο ή θεία στην Κορώνη” τα πράγματα θα αλλάξουν, χωρίς βεβαίως τίποτα να αλλάζει.

Γιατί όλοι αυτοί εκείνο που ξέρουν και φαίνεται να το έχουν μάθει πολύ καλά είναι να υπηρετούν με συνέπεια την πολιτική που τους ανάδειξε σε υπουργούς, τώρα ,αν υπάρχουν και κάποιοι που θέλουν να πιστεύουν ότι για χάρη των Ευρυτάνων θα κάνουν κάτι διαφορετικό από την πολιτική που εκπροσωπούν και υπηρετούν, ας το πιστεύουν. Τα ίδια ισχύουν και για όσους χτίζουν πολιτικές καριέρες, ξεκινώντας από το νομό μας για να φτάσουν στα ανώτερα κλιμάκια της κεντρικής πολιτικής σκηνής, όχι ως καταξιωμένοι στη λαϊκή συνείδηση υπερασπιστές των πραγματικών συμφερόντων του λαού και της χώρας, αλλά ως κληρονόμοι της εξουσίας, με περιτύλιγμα κορδέλες του πολιτικού marketing και τους μύθους της εξουσίας, με μια αντίληψη ότι αυτοί γεννήθηκαν για να μας κυβερνούν και εμείς γεννηθήκαμε για να τους χειροκροτούμε, και με προσδοκίες για κάποιους Ευρυτάνες που παραπέμπουν στο βιβλικό “Μνησθητί μου κύριε, όταν έλθεις εν τη Βασιλεία σου”.

Αυτή η διαχρονική αναζήτηση “Σωτήρων” είναι και η διαχρονική μας παθογένεια που μόνιμα θα απογοητεύει, γιατί απλά Σωτήρες δεν υπάρχουν. Υπάρχει μόνο η θέληση ενός λαού να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του σε εθνικό ή τοπικό επίπεδο και βεβαίως υπάρχουν και οι ηγέτες που αναδεικνύονται μέσα από τον αγώνα για την υπεράσπιση αυτών των συμφερόντων και όχι αυτοί που κατασκευάζονται μέσα στις πανεπιστημιακές αίθουσες του Harvard και λειτουργούν ως εκκολαπτόμενοι πρωθυπουργοί με άλλα προτάγματα και για άλλονών συμφέροντα. Ας σταματήσουν όσοι ονειρεύονται μια ανάπτυξη που είναι μακριά από την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν, αλλά δεν θέλουν να αποδεχτούν, γράφοντας ευχάριστες κατά τα άλλα εκθέσεις ιδεών για τον τόπο και ας συνειδητοποιήσουν ότι είναι κυβερνητική και πολιτική επιλογή η πληθυσμιακή συρρίκνωση της Ευρυτανίας καθώς και άλλων ακόμα περιοχών, όχι με θεωρίες συνομωσίας κατά των Ευρυτάνων, αλλά γιατί απλά είναι διαφορετικά τα σχέδια τους και οι πολιτικές τους δεσμεύσεις για τον τόπο μας. Μας επαναλαμβάνουν όμως κάθε φορά ό,τι θέλουμε να ακούσουμε, γιατί απλά διαπιστώνουν ότι τους πιστεύουμε
Οι δικές μας προσδοκίες και προτάσεις, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, κινούνται στον αντίποδα των δικών τους σχεδιασμών. Όσοι στηρίζουν συνειδητά η ασυνείδητα την πολιτική της κυβέρνησης για τον τόπο μας γίνονται συνένοχοι στην καταστροφή του. Αν δεν έγινε αυτό ακόμα κατανοητό, θα γίνει όταν δούμε το μέγεθος της καταστροφής του νομού και τη σταδιακή μετατροπή κάθε κορυφής στα βουνά μας, κάθε κοίτης στα ποτάμια μας και κάθε βοσκότοπου, σε βιομηχανικό τοπίο. Τότε όμως θα είναι πολλοί αργά, ακόμα και αν όλοι συμφωνήσουμε για το κακό. Θα έχει καταστραφεί ανεπίστροφα πλέον το μοναδικό Ευρυτανικό τοπίο που είναι και το σημαντικότερο πλεονέκτημα σαν αναπτυξιακό εργαλείο για ένα καλλίτερο μέλλον.

Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε πρέπει να αντιδράσουμε και να ανατρέψουμε τα σχέδια τους. Τα «όργανα» άρχισαν αυτές τις μέρες, ο χρόνος μετρά αντίστροφα με καταληκτικές ημερομηνίες που αμέσως μετά το “λόγο” θα έχουν οι μπουλντόζες από τα βόρεια Άγραφα και τον Τύμπανο της Αργιθέας, στις κορυφές της Νιάλας και του Βοϊδολιβάδου, της Φούρκας, της Φροξιλιάς, των βοσκοτόπων της Βαλαώρας, όπου η ίδια “εταιρεία” «έσπασε» το έργο ισχύος 70 MW, σε 7 κομμάτια των 10 MW για να μην χρειάζονται Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και να αποφύγουν προσφυγές μας στα δικαστήρια και καθυστερήσεις, εκμεταλλευόμενοι την υπουργική απόφαση Χατζηδάκη που διπλασίασε από 5 στα 10 MW το όριο για έγκριση χωρίς Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων ανταποκρινόμενος στο πάγιο αίτημά του συλλογικού οργάνου των ΑΠΕτζίδων, της ΕΛΑΤΑΕΝ, να τους διευκολύνει. Έπονται οι υπόλοιπες κορυφές των Αγράφων, του Βελουχιού, τα Κοκάλια, η Σαράνταινα, το Παναιτωλικό, μαζί με τα φράγματα στα ποτάμια, στα ρέματα, στα νεραϊδόλουστα και επιβλητικά φαράγγια μας που μαζί με την καταστροφή τους, ανοίγουν και το δρόμο για την παραχώρηση δικαιωμάτων των “επενδυτών” και στα νερά. Όλα αυτά που σήμερα ακόμα φαντάζουν απίθανα, θυμίζω ότι το ίδιο απίθανα φάνταζαν όλα όσα τελικά λουστήκαμε και λουζόμαστε ακόμα με φόρους και περικοπές σε μισθούς, σε συντάξεις, καθώς και σε παιδεία, Υγεία και κοινωνικές υπηρεσίες στα χρόνια των μνημονίων. Είναι, λοιπόν, δρομολογημένα και μην έχουμε αυταπάτες για το μέλλον του τόπου μας, αν δεν μας βρουν εμπόδιο, με κάθε θεμιτό μέσο και τρόπο.
Δεν νοείται, λοιπόν, ανάπτυξη για την Ευρυτανία αν δεν αφορά τους Ευρυτάνες, όπως και ανάπτυξη για τη χώρα αν δεν αφορά τον Ελληνικό λαό. Σε σκοτεινές εποχές της νεότερης ιστορίας μας οι ίδιοι που κυβερνούσαν παραδέχονταν, εκ των υστέρων βέβαια, ότι με την πολιτική τους, ευημερούσαν οι αριθμοί(δηλ. τα κέρδη των λίγων) και δυστυχούσαν οι άνθρωποι. Ας μην τους αφήσουμε να το επαναλάβουν.