Του Νίκου Βρυώνη
Άνοιξε ξαφνικά η συζήτηση στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό με αφορμή τα δημοσιεύματα για Παπαγγελόπουλο, Παππά. Καμμένο, περί αναβίωσης ενός νέου “Βρώμικου 89” όπου σήμερα στη θέση του ΠΑΣΟΚ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ας πούμε χάριν της συζήτησης, ότι σύμφωνα με τα λεγόμενα σήμερα ζούμε το “Βρώμικο 20”.
Είναι χρήσιμο να θυμηθούμε, έστω και επιγραμματικά, τι ήταν το “Βρώμικο 89” (όπως ονομάστηκε από τον “ΑΥΡΙΑΝΙΣΜΟ” της εποχής και υιοθετήθηκε απο το ΠΑΣΟΚ ).
Ήταν η απόφαση της ΝΔ και του τότε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΎ να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας (δεν μπόρεσε να σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση εξαιτίας του εκλογικού νόμου που είχε ψηφίσει πρόσφατα το ΠΑΣΟΚ). Κυβέρνηση συνεργασίας με Πρωθυπουργό τον Τζανή Τζανετάκη με στόχο την μη παραγραφή των αδικημάτων, την παραπομπή σε δίκη των κατηγορουμένων και την διενέργεια νέων εκλογών. Παραπομπή των Παπανδρέου, Κουτσόγιωργα, Πέτσο, Αθανασόπουλο και Τσοβολα.
Τα αδικήματα , αφορούσαν ,τηλεφωνικές υποκλοπές, το εισαγόμενο καλαμπόκι από τη Γιουγκοσλαβία, και κυρίως η υπόθεση Κοσκωτά με την Τράπεζα Κρήτης.
Αιτία πολέμου για το ΠΑΣΟΚ ήταν η παραπομπή του ίδιου του αρχηγού του Ανδρέα Παπανδρέου, παραπομπή που χαρακτηρίστηκε ως πολιτική δίωξη με στόχο την ηθική και πολιτική εξόντωση του . Η συγκυβέρνηση ΝΔ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ χαρακτηρίστηκε ως ανήθικη πολιτική συμμαχία της Δεξιάς με την Αριστερά με στόχο την διάλυση του ΠΑΣΟΚ και την εκλογική του λεηλασία, με τις πλάτες του τότε εκδοτικού κατεστημένου που σκανδαλολογούσε καθημερινά και έκανε επίθεση κατά του ΠΑΣΟΚ
Πολιτικό αποτέλεσμα όλης αυτής της διαδικασίας μετά την κυβέρνηση Τζανετάκη ήταν δυο εκλογικές αναμετρήσεις, με τον σχηματισμό μιας οικουμενικής κυβέρνησης υπο τον Ζολώτα και τέλος κυβέρνηση της ΝΔ υπό τον Μητσοτάκη. Το ΠΑΣΟΚ βγήκε από όλη αυτή την περιπέτεια ενισχυμένο και συσπειρωμένο ,ο Παπανδρέου αθωώνεται από το Ειδικό Δικαστήριο (οριακά με ψήφους 7 6) και η Αριστερά, να περνάει μεγάλη πολιτική κρίση.
Εν κατακλείδι πολιτικά χαμένη βρέθηκε η Αριστερά σε μια ενδοαστική διαμάχη στην οποία κλήθηκε να συμβάλλει στη λύση της κάτω από το λαϊκό αίτημα και την πίεση για κάθαρση, αγνοώντας η ίδια τους πολιτικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς .
Εκτιμήσεις για την εποχή εκείνη έχουν γίνει πολλές και διαφορετικές. Από όλο το πολιτικό φάσμα και από επιστήμονες. Δεν θα μπούμε σε αυτήν την διαδικασία σε αυτό το άρθρο. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Ειδικά την Αριστερά την δίχασε αυτή η εποχή , και έχουν προκύψει διαφορετικές ερμηνείες και προσεγγίσεις , και ως προς τα αίτια , και ως προς τις πολιτικές επιλογές αλλά και τα κριτήρια τις σκοπιμότητες και τους στόχους
Εμείς εδώ θα περιοριστούμε στα γεγονότα και την συσχέτιση τους (αν υπάρχει) με το σήμερα. Γεγονότα που δεν αμφισβητούνται από κανέναν, ούτε από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ .
Yποκλοπές και τηλεφωνικές παρακολουθήσεις γίνονταν υπό την υψηλή εποπτεία του Τόμπρα , το Γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι βαπτίστηκε Ελληνικό με σκοπό τις Κοινοτικές επιδοτήσεις, και ο Κοσκωτάς που έγινε μεγαλοτραπεζίτης και μεγαλοεκδότης και κατέκλεψε την τράπεζα Κρήτης , ήταν ένας μεγαλοαπατεώνας , ένα νέο μεγάλο τζάκι, που ανδρώθηκε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
Αυτά δεν είναι κατασκευασμένα γεγονότα από τους πολιτικούς αντιπάλους του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι αντικειμενικά και αληθινά γεγονότα. Το, αν χρησιμοποιήθηκαν, γιατί και πως από τους πολιτικούς αντιπάλους είναι μια άλλη συζήτηση , αλλά ήταν η πραγματική ύλη για να προκύψει το “Βρώμικο 89”.
Με άλλα λόγια χωρίς αδικήματα και πολιτικές ευθύνες “Βρώμικο 89” δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Να το γενικεύσουμε ; Χωρίς αδικήματα και πολιτικές ευθύνες, σε μείζων θέματα, πολιτική εκμετάλλευση από τους πολίτικους αντιπάλους δεν μπορεί να υπάρξει. Η πραγματική ύλη είναι αυτή που φταίει.
Σκοπίμως δεν χρησιμοποιούμε την έννοια σκάνδαλα στο άρθρο αυτό , διότι η έννοια αυτή εμπεριέχει και την έννοια της πολίτικης σκοπιμότητας και εκμετάλλευσης , έχει έντονο και το στοιχείο της πολιτικής ανηθικότητας που φορτίζει ακόμα περισσότερο την κατάσταση και τα γεγονότα. Η έννοια σκάνδαλο ενέχει και την ηθική αξιολόγηση (και απαξίωση) μιας συνειδητά σκοπούμενης πράξης που συνήθως έχει την ιδιοτέλεια ως βασικό χαρακτηριστικό. Και είναι ζητούμενο να αποδειχτεί.
Αν δεχτούμε το επιχείρημα ότι ζούμε σήμερα ένα νέο “Βρώμικο 89” όπου πολιτικοί αντίπαλοι , εκδοτικό κατεστημένο και μεγαλοσυμφέροντα επιδιώκουν την πολιτική εξόντωση , την διάλυση ενός κόμματος και την εκλογική του λεηλασία, θα πρέπει να δεχτούμε ότι υπάρχει η πραγματική ύλη που φταίει.
(Αν δεν υπάρχει αυτή η ύλη τότε μιλάμε για άλλο πράγμα πολύ χειρότερο. Μιλάμε για θεωρία συνωμοσίας, όπου τμήμα του κατεστημένου έχει απεργαστεί σενάριο με στόχο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης , της Δημοκρατίας και του Συντάγματος και σε αυτήν την περίπτωση δεν πρέπει να μιλάμε για “απλή”αναβίωση του “Βρώμικου 89” αλλά για υπονόμευση του ίδιου του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και χρειαζόμαστε άμεσα ονόματα και διευθύνσεις).
Άρα να επανέλθουμε, και το ερώτημα είναι, αν υπάρχει πραγματική ύλη. Και αν υπάρχει ποια είναι ; Ποιος η ποιοι την δημιούργησαν, ποια τα αδικήματα, ποιες οι πολιτικές ευθύνες ; Ποιος τις ανέλαβε και τι σημαίνει πολιτική ευθύνη; Ειδικά για ένα κόμμα και πολιτικούς που θέλουν να χαρακτηρίζονται ως τμήμα της Αριστεράς, που επικαλούνται το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν από τους ίδιους.
Να το πούμε και με άλλα λόγια , αν όντως βιώνουμε το 2020 ένα νέο “Βρώμικο 89” όπου υπάρχει προσπάθεια πολιτικής δίωξης και εξόντωσης του αρχηγού ενός κόμματος θα πρέπει να αναζητήσουμε ταυτόχρονα και τον αντίστοιχο Τόμπρα, Κουτσόγιωργα, Αθανασόπουλο, Πέτσο, Τσοβόλα και φυσικά Κοσκωτά του 2020.
Και εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα για όσους επικαλούνται αναβίωση του “Βρώμικου 89”. Με την πράξη τους αυτή παραδέχονται αναγκαστικά, την ύπαρξη αντίστοιχων προσώπων και πολιτικών πρακτικών. Και για ένα κόμμα που θέλει να ανήκει στη ευρύτατη οικογένεια της Αριστεράς αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, η παραδοχή ότι έπαιξε με τους όρους του συστήματος.
Τέλος όμως θα πρέπει, όσοι υιοθετούν το επιχείρημα της αναβίωσης του «Βρώμικου 89», να καταδείξουν και τον αντίστοιχο Φλωράκη , Κύρκο , Τζανετάκη, Ζολώτα του 2020 (Μητσοτάκη δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε , τον έχουμε έτοιμο). Χρειαζόμαστε και εδώ ονόματα διευθύνσεις .
Και σε τελευταία ανάλυση , όποιοι πραγματικά πιστεύουν ότι ζούμε πάλι το “Βρώμικο 89”, υπάρχει ο μονόδρομος να ζητήσουν άμεση προσφυγή στις κάλπες για το καλό της Δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του λαού αυτού του τόπου.
Την ημερομηνία θα την ορίσει ο Μητσοτάκης δικαιωματικά, εκ του θεσμικού του ρόλου αλλά και ως υιός του πατέρα του που πρωταγωνίστησε στο “Βρώμικο 89”.
ΥΓ
Όσοι ,με τον έναν η τον άλλον τρόπο, ζήσαμε από κοντά και βιώσαμε συλλογικά και ατομικά συμπεριφορές και καταστάσεις την περίοδο εκείνη, από το μετερίζι της Αριστεράς, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε χαρακτηρισμούς και παραλληλισμούς γιατί η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται και η φάρσα από την τραγωδία δεν απέχει πολύ και συνήθως στις τραγωδίες τα τραγικά πρόσωπα είναι της Αριστεράς.
Νίκος Βρυώνης
(Λαϊκή Ενότητα)
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΡ.ΡΕ